IPPP1-443-897/09-4/JB

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 27 listopada 2009 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP1-443-897/09-4/JB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 10 września 2009 r. (data wpływu 18 września 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 listopada 2009 r. (data wpływu 10 listopada 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwrotu podatku naliczonego z tyt. nabycia nieruchomości - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 września 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwrotu podatku naliczonego z tyt. nabycia nieruchomości. Przedmiotowy wniosek uzupełniony został pismem z dnia 9 listopada 2009 r. (data wpływu 10 listopada 2009 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 2 listopada 2009 r. znak IPPP1-443-897/09-2/JB.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 3 lipca 2008 r. została zawarta umowa przedwstępna sprzedaży nieruchomości położonej w miejscowości R k/K. Nieruchomość miała być nabyta do majątków osobistych (po 1/2 części) podatnika i jego małżonka, posiadających rozdzielność majątkową. W październiku 2008 r. została dokonana zapłata za nieruchomość, a w styczniu 2009 r. została zawarta umowa ostateczna przenosząca własność. Budynek od początku miał być przeznaczony przez podatnika na wynajem (zgodnie z prowadzoną działalnością gospodarczą). Jednocześnie, w związku z nadpłatą podatku VAT podatnik zwrócił się do Urzędu Skarbowego o zwrot podatku VAT zapłaconego w chwili kupna nieruchomości. Urząd Skarbowy odmówił zwrotu podatku w całości, argumentując, że ponieważ nieruchomość została nabyta po #189; do majątków osobistych małżonków, to podatek VAT może być zwrócony jedynie w połowie uiszczonej wysokości.

W odpowiedzi na wezwanie Organu Strona wyjaśniła, iż w sprawie dotyczącej zwrotu przedmiotowego podatku, w chwili kupna nieruchomości nie toczyło się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa, postępowanie kontrolne organu kontroli skarbowej oraz w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej. Wnioskodawca złożył deklarację dla potrzeb podatku od towarów i usług, w której wykazał nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym wynikającym m.in. z zakupu przedmiotowej nieruchomości wraz z wnioskiem o zwrot nadpłaty. Następnie Urząd Skarbowy przed upływem terminu 60 dni wezwał Wnioskodawcę w celu sporządzenia korekty, w związku z faktem, że Wnioskodawca żądał zwrotu nadwyżki podatku VAT naliczonego od całości kwoty zapłaconej za nieruchomość, natomiast Urząd Skarbowy uznał, że ponieważ nieruchomość była kupowana wspólnie przez małżonków, to pomimo faktu, iż jest ona w całości przeznaczona na cele gospodarcze Wnioskodawcy, może on żądać zwrotu nadwyżki podatku VAT jedynie w połowie (gdyż pomiędzy Wnioskodawcą i jego małżonkiem istnieje rozdzielność majątkowa małżeńska). Tym samym, Wnioskodawcy odmówiono zwrotu połowy nadwyżki podatku naliczonego. Wnioskodawca zgodnie z zaleceniem Urzędu Skarbowego złożył korektę i wyjaśnienie, obniżając wysokość podatku do zwrotu o połowę. Nie zgadzając się jednak z powyższym, złożył przedmiotowy wniosek do Dyrektora Izby Skarbowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku wniosku o zwrot nadpłaconego podatku VAT jest on zwracany w połowie wysokości wynikającej z kupna nieruchomości w 1/2 do majątków osobistych czy też może on być odliczony przez małżonka jednego w całości.

Pismem z dnia 9 listopada 2009 r. Wnioskodawca uściślił pytanie: Czy w przypadku kupna, na współwłasność z małżonkiem, nieruchomości, wykorzystywanej następnie wyłącznie w celach gospodarczych przez Wnioskodawcę, Wnioskodawca w przypadku wykazania nadwyżki podatku naliczonego nad należnym może żądać zwrotu podatku w całości czy jedynie w 50%.

Zdaniem wnioskodawcy, ponieważ budynek jest w całości przeznaczony na potrzeby działalności gospodarczej oraz jest w ewidencji środków trwałych, nadwyżka podatku naliczonego nad należnym wynikająca z zakupu przedmiotowej nieruchomości powinna być zwrócona w całości na rzecz Wnioskodawcy. Fakt kupienia nieruchomości wraz ze współmałżonkiem jest bez znaczenia, biorąc pod uwagę fakt, że nieruchomość jest przeznaczona wyłącznie na cele gospodarcze Wnioskodawcy (krótkotrwały najem nieruchomości położonej nad morzem).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z 2004 r. z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy precyzuje, iż kwotę podatku naliczonego stanowi z zastrzeżeniem ust. 3-7 tego artykułu, suma kwot podatku określona w fakturach otrzymanych przez podatnika:

a.

z tytułu nabycia towarów i usług,

b.

potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,

c.

od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Powyższe regulacje oznaczają, że podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony jedynie w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu. Aby zatem podatnik miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z wystawionych faktur VAT, zakupy dokumentowane tymi fakturami muszą być związane (w sposób bezsporny) z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych (czynności zwolnione od podatku VAT, czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT). Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przy czym, przez dostawę towarów zasadniczo rozumie się - zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT - przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, zaś przez świadczenie usług - zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy VAT - zasadniczo rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy.

Podatnikami, stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Przy czym, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Małżeństwo nie należy do żadnej kategorii wymienionej w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. W związku z powyższym należy przytoczyć przepisy ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.). Istotą współwłasności majątkowej małżeńskiej zarówno ustawowej, jak i umownej jest to, iż każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej). W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 ww. Kodeksu oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej.

Przepisy Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego regulują również kwestie rozdzielności majątkowej pomiędzy małżonkami. Wskazać w tym miejscu należy, rozdzielność majątkowa to małżeński ustrój majątkowy polegający na wyłączeniu wspólności majątkowej. Oznacza to, że małżonkowie nie mają majątku wspólnego, a każde z nich ma swój majątek osobisty, którym zarządza i rozporządza samodzielnie, tj. bez udziału drugiego małżonka. Ustrój ten cechuje pełna niezależność majątkowa małżonków. Rozdzielność majątkowa małżeńska powoduje, że każdy z małżonków na własny rachunek i ryzyko dokonuje wszelkich przedsięwzięć finansowych. Ustrój ten nie wyłącza jednak wspólnego nabywania przez małżonków różnego rodzaju praw (np. własności mieszkania, samochodu itp.). Przedmioty te należą wówczas do małżonków na zasadach współwłasności. Nabycie nieruchomości może zatem nastąpić na zasadach współwłasności ułamkowej. Pozostający w ustroju rozdzielności majątkowej małżonkowie nabywający do swoich majątków odrębnych udziały wyrażone w ułamkowej części w prawie własności nieruchomości powinni być traktowani przy dokonywaniu takiej transakcji jako dwa odrębne podmioty. W wyniku umowy sprzedaży towaru zawartej między sprzedającym a kupującymi ją małżonkami jako współwłaścicielami, na każdego z małżonków odrębnie przenoszone jest prawo do rozporządzania tym towarem jak właściciel, jedynie do udziału w wysokości 1/2 części tego towaru.

Istnienie ustroju rozdzielności majątkowej (ustroju odmiennego od współwłasności ustawowej) pomiędzy małżonkami ma istotne znaczenie dla oceny prawa do odliczenia podatku naliczonego przez podatnika. Prawo to bowiem dotyczy jedynie podatku naliczonego przypadającego na podatnika (dotyczy nabytego przez niego udziału), nie obejmuje natomiast udziału nabytego przez drugiego małżonka do jego odrębnego majątku.

W myśl art. 87 ust. 1 ustawy, podatnicy podatku od towarów i usług, u których kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, mają prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyli nieruchomość (po #189; części) do majątków osobistych podatnika i jego małżonka, posiadających rozdzielność majątkową. Nieruchomość nabyta została w celu prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawczynię tj. w całości będzie wykorzystana na cele wynajmu.

Istotnym elementem przedstawionego stanu faktycznego jest okoliczność, iż nabywcami nieruchomości byli Wnioskodawczyni i jej małżonek pozostający w ustroju rozdzielności majątkowej, a każdy z małżonków nabył przypadający udział (50%) w ramach swojego majątku osobistego.

Jak wskazano powyżej, nabycie nieruchomości w ramach rozdzielności majątkowej małżeńskiej powoduje, iż prawo do odliczenia i zwrotu podatku naliczonego przysługuje w części przypadającej na podatnika, dotyczy nabytego przez niego udziału do jego majątku osobistego. W wyniku umowy kupna - sprzedaży nieruchomości na Wnioskodawczynię przeniesione zostało prawo do rozporządzania nieruchomością jak właściciel jedynie do udziału w wysokości 50%. A zatem Wnioskodawczyni mogła skorzystać z prawa do odliczenia i zwrotu podatku naliczonego wynikającego z zakupu nieruchomości tylko w takim zakresie, w jakim sama nabyła nieruchomość, która wykorzystywana będzie przez nią do wykonywania czynności opodatkowanych. W okolicznościach analizowanej sprawy, Wnioskodawczyni mogła skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z zakupu nieruchomości oraz w konsekwencji zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, w wysokości swojego udziału wynoszącego 50%.

Podkreślić ponadto należy, że fakt, iż nabyta nieruchomość będzie wykorzystywana w całości do prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawczyni nie jest na gruncie art. 86 ust. 1 ustawy jedyną przesłanką uprawniającą podatnika do skorzystania z przysługującego mu, pełnego prawa obniżenia podatku należnego. Nabyta nieruchomość stanowi współwłasność dwóch podmiotów: Wnioskodawczyni i jej małżonka. Wnioskodawczyni jest podatnikiem podatku VAT, nabywającym własność #189; części nieruchomości i w takim zakresie przysługuje jej prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z tą nieruchomością. Wykorzystywanie do celów działalności gospodarczej, pozostałej, #189; części nieruchomości stanowiącej własność małżonka, może odbywać się na podstawie innych umów zawartych między małżonkami, jednakże nie daje to Wnioskodawczyni pełnego prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu przedmiotowej nieruchomości.

Reasumując, Wnioskodawczyni, nabywającej nieruchomość wraz z małżonkiem, z którym pozostaje w ustroju rozdzielności majątkowej, przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego oraz prawo zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym jedynie w wysokości 1/2 części podatku naliczonego wynikającego z nabycia przedmiotowej nieruchomości.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl