IPPP1-443-87/08-5/RK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 15 stycznia 2008 r. (data wpływu 21 stycznia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie spłat rat przez dłużnika - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 stycznia 2008 r. wpłynął ww. wniosek (uzupełniony pismem z dnia 20 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie spłat rat przez dłużnika.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Na podstawie porozumienia o nabyciu wierzytelności w trybie art. 518 § 1 pkt 3 k.c. (cesja) w dniu 6 września 2006 r., Spółka nabyła od dłużnika jego wymagalne i bezsporne zobowiązania wobec wierzycieli. W porozumieniu dłużnik oświadczył, że wyraża zgodę na spłatę przez Spółkę jego długu. Spółka wstąpiła w prawa wierzycieli dłużnika. Zobowiązała się do spłaty długów z własnych środków w ratach miesięcznych, które płaciła do końca 2007 r..

Dłużnik natomiast, zobowiązał się wobec Spółki do spłaty kwoty, którą Spółka, wydatkowała na spłatę jego długów powiększonej o potencjalne wynagrodzenie. Spłaty te trwają od momentu zawarcia umowy i będą trwały do końca 2008 r.. W umowie określona jest kwota wierzytelności jakie Spółka miała spłacić w ratach i kwota jaką spłaci Spółce w ratach dłużnik. Na koniec 2007 r. Spółka dokonała wszystkich spłat przejętych zobowiązań, podczas gdy dłużnik dokonał tylko częściowego zwrotu należnej Spółce koty. Kwoty spłaconych przez Spółkę wierzytelności a nie zwróconych przez dłużnika figurują w księgach rachunkowych Spółki na koniec 2007 r., jako należności, natomiast naliczone potencjalne wynagrodzenie jako przychody finansowe do rozliczenia, w przyszłych okresach. Stan na dzień dzisiejszy wygląda następująco; Spółka uregulowała wszystkie zobowiązania dłużnika do końca 2007 r., natomiast dłużnik zwraca Spółce w ratach wydatkowane kwoty. W miesiącu czerwcu 2008 r. nastąpi całkowity zwrot wydatkowanej przez Spółkę kwoty na spłatę zobowiązań dłużnika, i każda następna wpłata przez dłużnika będzie potencjalnym dochodem (wynagrodzeniem) Spółki. Spłaty nadwyżki ponad wydatkowaną kwotę, będą trwały co miesiąc do końca 2008 r.. Wymienione zdarzenie polega na nabyciu wierzytelności przy użyciu środków własnych na własny rachunek za wynagrodzeniem, stąd Spółka potraktowała je jako usługę pośrednictwa finansowego zwolnioną z VAT (PKWiU 65.23.10-00.00).

Wnioskodawca, jest spółką kapitałową, której działalnością podstawową jest produkcja i sprzedaż wyrobów piekarniczych i cukierniczych. Natomiast usługi pośrednictwa finansowego, są działalnością pomocniczą. Wyżej wymieniona transakcja wystąpiła jednorazowo, z tym że jest rozciągnięta w czasie od września 2006 r. do grudnia 2008 r..

Opisywana usługa nie stanowi celu samego w sobie prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

* Czy Spółka prawidłowo postąpi wystawiając jedną fakturę, na całość różnicy pomiędzy kwotą wydatkowaną, a zwróconą w momencie całkowitego zwrotu wydatkowanej kwoty.

* Czy w przypadku uznania obrotu za zwolniony z VAT należy go wliczać do wyliczenia proporcji zgodnej z art. 90 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, faktura powinna być wystawiona w miesiącu czerwcu 2008 r., bo wówczas powstanie przychód dla firmy, jako nabywcy wierzytelności (ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych; art. 12 ust. 3 i 3a). Spółka osiągniętego przychodu zwolnionego z VAT, nie będzie wliczała do proporcji o której jest mowa w art. 90 ust. 2 ustawy o podatku VAT, ponieważ jest to czynność sporadyczna (art. 90 ust. 6 ww. ustawy.). Ponadto istnieje możliwość wyodrębnienia części kwot podatku naliczonego dotyczącego usługi zwolnionej. Za kwotę usługi, Spółka uważa różnicę pomiędzy kwotą spłaty przez Spółkę przejętych zobowiązań od dłużnika, a kwotą jaka wpłynie do Spółki od dłużnika do końca roku 2008. Spółka jest nabywcą wierzytelności, jej faktycznym dochodem jest różnica pomiędzy zapłaconą kwotą zobowiązań a zwróconą przez dłużnika.

Za moment faktycznej realizacji usługi, Spółka uważa dzień całkowitej zapłaty przez dłużnika (zwrotu) wydatkowanej kwoty na spłatę jego zobowiązań, co nastąpi w czerwcu 2008 r..

Spółka zamierza w miesiącu czerwcu 2008 r. wystawiać fakturę VAT na usługę pośrednictwa finansowego ze stawką zw. (usługa zwolniona z VAT). Spółka uważa, że usługa zostanie wykonana z chwilą zwrotu wydatkowanej przez Spółkę kwoty na pokrycie zobowiązań dłużnika, co nastąpi w czerwcu 2008 r..

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.)- zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, o której mowa powyżej rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy).

W myśl art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również: przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Wierzytelność jest prawem jednego podmiotu do żądania od drugiego podmiotu pewnego zachowania się zwanego świadczeniem (wyrażalnym pieniężnie). Wierzytelność jest prawem majątkowym, będącym przedmiotem obrotu gospodarczego. Przeniesienie praw do wierzytelności, jako niematerialnych praw majątkowych co do zasady, stanowi świadczenie usług w rozumieniu ww. art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Wnioskodawca we wniosku wskazał, iż nabył w drodze porozumienia o nabyciu wierzytelności w trybie art. 518 § 1 pkt 3 k.c. (cesja) w dniu 6 września 2006 r. od dłużnika jego wymagalne i bezsporne zobowiązania wobec wierzycieli. W porozumieniu dłużnik oświadczył, że wyraża zgodę na spłatę przez Wnioskodawcę jego długu. Wnioskodawca wstąpił w prawa wierzycieli dłużnika. Wnioskodawca zobowiązał się do spłaty długów z własnych środków w ratach miesięcznych, które płacił do końca 2007 r. Dłużnik natomiast, zobowiązał się wobec Wnioskodawcy do spłaty kwoty, którą wydatkował na spłatę jego długów powiększonej o potencjalne wynagrodzenie. Spółka uregulowała wszystkie zobowiązania dłużnika do końca 2007 r., natomiast dłużnik zwraca Spółce w ratach wydatkowane kwoty. W miesiącu czerwcu 2008 r. nastąpi całkowity zwrot wydatkowanej przez Spółkę kwoty na spłatę zobowiązań dłużnika, i każda następna wpłata przez dłużnika będzie potencjalnym dochodem (wynagrodzeniem) Spółki. Spłaty nadwyżki ponad wydatkowaną kwotę, będą trwały co miesiąc do końca 2008 r..

Z powyższego wynika, iż Wnioskodawca wstąpił w prawa wierzycieli dłużnika, a dłużnik dokonuje i będzie dokonywał spłat wierzytelności względem Wnioskodawcy zgodnie z ustalonym harmonogramem. Zatem, spłaty rat przez dłużnika na rzecz Wnioskodawcy, nie są dostawą towaru, o której mowa w art. 7 ustawy, ani też otrzymana spłata nie stanowi świadczenia pieniężnego, w zamian za wykonanie określonej usługi, lecz stanowi jedynie wygaśnięcie roszczenia względem Wnioskodawcy. Zatem, spłata rat przez dłużnika nie będzie podlegała ustawie.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą, w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do części należności otrzymywanych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi (art. 106 ust. 3 ustawy).

W związku z tym, iż spłata rat przez dłużnika nie podlega ustawie, zatem Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do wystawienia faktury, o której mowa w art. 106 ust. 1 i 2 ustawy.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 (art. 90 ust. 2 ustawy).

Proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo (art. 90 ust. 3 ustawy).

W świetle ww. przepisów należy stwierdzić, iż Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do ujęcia rat płaconych przez dłużnika z tytułu spłaty wierzytelności w proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy, bowiem czynność ta nie podlega przepisom ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.