IPPP1/443-850/10/11-7/S/IGo

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 11 sierpnia 2010 r. (data wpływu 16 sierpnia 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 września 2010 r. (data wpływu 7 września 2010 r.) nadesłanym w odpowiedzi na wezwanie z dnia 25 sierpnia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla sprzedaży lokali mieszkalnych wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej i prawem wyłącznego korzystania z miejsca postojowego - jest prawidłowe.

W dniu 16 sierpnia 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla sprzedaży lokali mieszkalnych wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej i prawem wyłącznego korzystania z miejsca postojowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej buduje budynek mieszkalny, w skład którego wchodzi podziemny garaż wielostanowiskowy z miejscami postojowymi. Spółka zawiera umowy przedwstępne sprzedaży, których przedmiotem sprzedaży, obok sprzedaży własności lokalu mieszkalnego jest udział w części nieruchomości wspólnej. W skład nieruchomości wspólnej wchodzi garaż wielostanowiskowy. Na podstawie umowy o podziale do korzystania z nieruchomości wspólnej, kupujący nabywa prawo do wyłącznego i nieodpłatnego korzystania z określonego miejsca postojowego w garażu podziemnym. Prawo to jest integralnie związane z prawem własności do tego lokalu, a mianowicie prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego - konkretnej powierzchni nie ograniczonej ścianami, przekazywane przez Spółkę nabywcom wyłącznie przy nabyciu lokalu mieszkalnego. Miejsca postojowe nie są przedmiotem odrębnej umowy sprzedaży, a ich wartość nie jest wyodrębniona ani określona, miejsca te nie stanowią także samodzielnych lokali użytkowych gdyż nie stanowią wydzielonych trwałymi ścianami izb w obrębie budynku. Można je zdefiniować jako wyodrębnione z części podziemnej budynku mieszkalnego odpowiednie fragmenty jego powierzchni, co do których, zgodnie z umową sprzedaży nabywa konkretne prawo i uprawnienie do zaparkowania samochodu - przez właściciela danego lokalu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaką stawkę podatku od towarów i usług, w odniesieniu do sprzedaży lokali mieszkalnych wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej, w tym z prawem do korzystania z miejsca postojowego w podziemiu budynku mieszkalnego stanowiącego część wspólną budynku należy stosować.

Zdaniem wnioskodawcy, zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym stosuje się stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, tj. stawkę 7%.

Na podstawie art. 41 ust. 12a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Przez obiekt budownictwa mieszkaniowego rozumie się zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, budynki mieszkalne rodzinne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych tj. budynki mieszkalne jednorodzinne, budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe i niektóre budynki zbiorowego zamieszkania. Według Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych budynek mieszkalny to budynek w przeważającej mierze przeznaczony na cele mieszkaniowe. Częścią takiego budynku mogą być więc zarówno lokale mieszkalne, które muszą stanowić jego przeważające przeznaczenie, jak i inne lokale. Zatem budynek mieszkalny, w którym przeważającą część stanowią lokale mieszkalne, nawet jeśli pewną część pomieszczeń zaplanowano jako garaże jest w całości obiektem budownictwa mieszkaniowego.

W świetle przepisów podatkowych i orzecznictwa NSA, sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z tak wydzielonych miejsc postojowych, znajdujących się w danym budynku, podlegać będzie jednej stawce podatku od towarów i usług właściwej dla lokalu mieszkalnego.

Nie można bowiem dzielić przedmiotu sprzedaży na poszczególne składniki tylko i wyłącznie z przyczyn leżących po stronie przepisów podatkowych (możliwość zastosowania różnych stawek podatku), skoro przepisy cywilnoprawne traktują taki przypadek jako jeden przedmiot sprzedaży.

Przedmiotem sprzedaży obok własności lokalu mieszkalnego jest nie garaż, czy samo miejsce postojowe, ale prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego o konkretnej powierzchni, znajdującego się w części podziemnej dla samochodu osobowego, które jest integralnie związane z prawem własności lokalu mieszkalnego. W konkretnym przypadku nie ma możliwości nabycia (a więc i zbycia) lokalu mieszkalnego bez prawa do korzystania z miejsca postojowego. Wyodrębnione miejsca postojowe nie mogą być bowiem przedmiotem odrębnej umowy sprzedaży, gdyż nie stanowią samodzielnych lokali użytkowych ze względu na fakt, że nie stanowią samodzielnych lokali użytkowych wydzielonych trwałymi ścianami izb w budynku.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że mamy do czynienia z jedną transakcją polegającą na łącznej sprzedaży - stanowiącego odrębną nieruchomość lokalu mieszkalnego oraz integralnie powiązanego z własnością tego lokalu prawa do wyłącznego korzystania z określonej powierzchni (wydzielonego miejsca postojowego) znajdującej się w części podziemnej budynku, przy czym wartość prawa do miejsca postojowego nie jest wyodrębniona ani określona. Miejsce postojowe w tym przypadku nie stanowi odrębnego od gruntu przedmiotu własności. Reasumując, stwierdzić należy, iż sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z wyodrębnionego miejsca parkingowego znajdującego się w danym budynku podlegać będzie jednej stawce VAT, właściwej dla lokalu mieszkalnego, to jest stawce 7%.

W dniu 23 września 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał interpretację indywidualną, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe. W uzasadnieniu wydanej interpretacji tut. Organ wskazał, że sprzedaż lokalu mieszkalnego oraz prawa do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego w ramach udziałów w części wspólnej - w garażu usytuowanym na jednej z kondygnacji budynku podlega opodatkowaniu według odrębnych stawek podatku, właściwych dla przedmiotu sprzedaży. Sprzedaż lokali mieszkalnych podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług stawką podatku VAT w wysokości 7%. Natomiast garaż znajdujący się w budynku nie stanowi lokalu mieszkalnego ani pomieszczenia służącego bezpośredniemu zaspakajaniu potrzeb mieszkaniowych i na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług stanowi lokal użytkowy. Może on przynależeć do lokalu, ale nie zmienia to jego funkcji użytkowych. Sprzedaż udziału w części wspólnej budynku wraz z prawem do korzystania z konkretnego miejsca postojowego znajdującego się w tym samym obiekcie budowlanym co mieszkanie, stanowi sprzedaż części lokalu użytkowego (udziału w lokalu użytkowym). Wobec powyższego jego sprzedaż podlega wyłączeniu z opodatkowania stawką 7% i w efekcie podlegać będzie opodatkowaniu zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług stawką podatku w wysokości 22%, bez względu na sposób sprzedaży tego miejsca postojowego i przynależność do lokalu mieszkalnego.

Powyższa interpretacja była przedmiotem skargi złożonej przez Wnioskodawcę.

Wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 31 sierpnia 2011 r. sygn. akt III SA/Wa 15/11 uchylono przedmiotową interpretację.

W wydanym orzeczeniu Sąd uznał, że zaskarżona interpretacja indywidualna jest nieuzasadniona prawnie - narusza przepis art. 41 ust. 12 w zw. z ust. 2 w zw. z art. 2 pkt 12 u.p.t.u.

Zdaniem Sądu, jest niesporne, że art. 41 ust. 12 w zw. z ust. 2 u.p.t.u. przewiduje 7% stawkę podatku od towarów i usług, w przypadku dostawy obiektów budowlanych lub ich części, w tym w ramach społecznego budownictwa mieszkaniowego pod warunkiem, że powierzchnia użytkowa lokalu nie przekracza powierzchni wskazanej w art. 41 ust. 12b) u.p.t.u. Natomiast wątpliwość budzi sprzedaż takiego mieszkania wraz z udziałem we współwłasności z innymi lokatorami, tej części budynku, w której znajduje się garaż z miejscami postojowymi, przy czym miejsca postojowe są przynależne do używania poszczególnym współwłaścicielom lokali. Sąd zwraca uwagę, że we wskazanym stanie faktycznym prawo własności nabywcy obejmuje nie tylko lokal mieszkalny, ale również części wspólne budynku i gruntu, na którym budynek się znajduje, pozostające w niezniesionej współwłasności z innymi właścicielami lokali (art. 195 Kodeksu cywilnego). Jest to współwłasność w częściach ułamkowych (art. 196 § 2 Kodeksu cywilnego). W konsekwencji akt notarialny nabycia lokali stanowi o współwłasności powierzchni garażowej budynku w częściach proporcjonalnie przypadających na zakupione przez nich lokale mieszkalne. Stanowiska postojowe, powstałe w wyniku realizowania prawa własności, są miejscami do korzystania, uzgodnionymi pomiędzy wszystkimi współwłaścicielami budynku. Miejsca postojowe pozostają więc w niezniesionej współwłasności pomiędzy lokatorami z wyznaczeniem konkretnych miejsc do korzystania, w ramach zarządu nieruchomością wspólną (art. 200 Kodeksu cywilnego). W ten sposób pomieszczenie garażowe, stanowiące współwłasność wszystkich lokatorów nie jest odrębnym lokalem użytkowym o cechach lokalu użytkowego, wskazanego w ustawie o własności lokali. W pojęciu "pomieszczenie" zawartym w tej ustawie istotny jest bowiem element oddzielenia go ścianami od pozostałej przestrzeni (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 maja 2004 r., sygn. akt I CK 696/2003, OSP 2005/5/61).

Do samodzielnego lokalu mieszkalnego mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone jedynie w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności jak wskazano w ustawie o własności lokali - piwnica, strych, komórka, garaż, zwane "pomieszczeniami przynależnymi" (art. 2 ust. 4 ustawy o własności lokali). W przypadku umownego ustanowienia odrębnej własności lokalu, umowa taka powinna określać rodzaj, położenie i powierzchnię lokalu oraz pomieszczeń do niego przynależnych (art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o własności lokali). W przypadku zatem ustanowienia lokalu mieszkalnego jako odrębnej nieruchomości i przypisaniu do niego garażu w charakterze pomieszczenia przynależnego, los prawny takiego garażu będzie ściśle związany z tym lokalem. Garaż taki, do czasu, gdy nie zostanie "odłączony od lokalu jako jego pomieszczenie przynależne, nie będzie mógł być przedmiotem samodzielnego obrotu prawnego - umowy sprzedaży. W konsekwencji garaż, który jest pomieszczeniem przynależnym do lokalu mieszkalnego o własnościowym statusie prawnym, stanowi jego część składową. Podlega więc tym samym regułom opodatkowania podatkiem od towarów i usług, co lokal mieszkalny. W takim bowiem przypadku nie można dzielić przedmiotu sprzedaży na poszczególne składniki tylko i wyłącznie z przyczyn leżących po stronie przepisów podatkowych (możliwości zastosowania równych stawek podatku), skoro przepisy cywilnoprawne traktują taki przypadek jako jeden przedmiot sprzedaży.

Dalej WSA wskazał, że analogiczne stany faktyczne były wielokrotnie przedmiotem orzecznictwa, w tym Naczelnego Sądu Administracyjnego. Analiza tego orzecznictwa prowadzi do przyjęcia utrwalonego poglądu, że sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z miejsca postojowego rozumianego jako wydzielony fragment podziemnej części budynku mieszkalnego, podlega opodatkowaniu VAT według jednej stawki - 7% - przewidzianej dla dostawy lokalu mieszkalnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, oraz biorą pod uwagę wnioski płynące z orzeczenia WSA w Warszawie z dnia 31 sierpnia 2011 r. sygn. akt III SA/Wa 15/11 stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast pod pojęciem towarów rozumieć należy, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W myśl art. 2 pkt 12 ustawy o VAT przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Artykuł 41 ust. 1 ustawy o VAT określa, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 -12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.

Zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy o VAT stawkę podatku w wysokości 7% stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W myśl art. 41 ust. 12a ustawy o VAT przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

W myśl tego zastrzeżenia, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym nie zalicza się:

Stosownie do art. 41 ust. 12c ustawy o VAT, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Mocą § 37 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799 z późn. zm.) w okresie do dnia 31 grudnia 2010 r., stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy o VAT obniża się do wysokości 7% w odniesieniu do obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12 - w zakresie, w jakim wymienione obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy o VAT.

Z unormowań zawartych w przytoczonych przepisach wynika zatem, iż preferencyjna stawka podatku od towarów i usług w wysokości 7% ma zastosowanie w całym budownictwie mieszkaniowym, zarówno objętym społecznym programem mieszkaniowym, jak i nieobjętym tym programem. Należy mieć jednak na uwadze wyłączenia, jakich dokonał ustawodawca w ww. przepisach dotyczących lokali użytkowych.

Podkreślić należy, że zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy nie wskazują definicji lokalu użytkowego ani lokalu mieszkalnego. Definicję lokalu mieszkalnego zawiera art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.). Zgodnie z ww. przepisem, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Natomiast w myśl ust. 4 ww. przepisu, do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnice, strych, komórka, garaż, zwane dalej w ustawie "pomieszczeniami przynależnymi". Art. 3 ust. 1 i 2 ww. ustawy stanowi zaś, iż w razie wyodrębnienia własności lokali właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali. Nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali.

Definiując pojęcie "samodzielnego lokalu mieszkalnego", ustawodawca czyni wyraźne rozróżnienie pomiędzy dwoma pojęciami normatywnymi:

* pojęciem pomieszczenia pomocniczego, czyli takiego pomieszczenia, które wraz z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, w danym wypadku chodzi więc wyraźnie o taki funkcjonalny związek tych pomieszczeń z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, który polega na wykorzystywaniu całej tej przestrzeni bezpośrednio dla zaspokajania mieszkalnych potrzeb ludzi; oraz

* pojęciem pomieszczenia przynależnego, które w sensie prawnym stanowi wprawdzie część składową lokalu mieszkalnego, jednakże w sensie funkcjonalnym nie jest przestrzenią przeznaczoną dla bezpośredniego zaspokajania mieszkaniowych potrzeb ludzi, lecz służyć ma zaspokojeniu innych potrzeb tych osób, które korzystają z samodzielnego lokalu mieszkalnego. W tym kontekście ustawodawca wymienił przykładowo: "piwnicę, strych, komórkę, garaż".

Jak wynika z powyższego ww. ustawa rozróżnia pojęcia lokali mieszkalnych i lokali o innym charakterze. Pojedyncze miejsce postojowe, jako wyodrębniona jedynie liniami część hali garażowej nie może stanowić samo w sobie pomieszczenia przynależnego. Pomieszczeniem tym może być wielostanowiskowa hala garażowa, jako całe pomieszczenie, w którym znajdują się poszczególne miejsca postojowe.

Ustalenie właściwej stawki podatku VAT dla zbycia prawa do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego w garażu usytuowanym w budynku mieszkalnym, wymaga analizy okoliczności, w których dochodzi do tego zbycia. Istotne znaczenie dla ustalenia właściwej stawki VAT ma sposób sprzedaży prawa do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego i przynależność do lokalu mieszkalnego. Analizie poddać należy okoliczność, czy miejsce postojowe jest, czy też nie może być przedmiotem odrębnej własności, a przez to czy może stanowić przedmiot samodzielnego obrotu, a więc czy miejsca takie mogą być sprzedawane i nabywane tylko i wyłącznie z lokalem mieszkalnym, do którego zostały przypisane, czy też odrębnie.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej buduje budynek mieszkalny, w skład którego wchodzi podziemny garaż wielostanowiskowy z miejscami postojowymi. Spółka zawiera umowy przedwstępne sprzedaży, których przedmiotem sprzedaży, obok sprzedaży własności lokalu mieszkalnego jest udział w części nieruchomości wspólnej. Przedmiotem sprzedaży będzie sprzedaż lokali mieszkalnych wraz z prawem korzystania z miejsca postojowego. Wnioskodawca stoi na stanowisku iż, do przedmiotowej sprzedaży należy zastosować stawkę podatkową w wysokości 7%, ponieważ sprzedaż miejsca postojowego nie stanowi odrębnego przedmiotu własności i nie może być przedmiotem odrębnej umowy sprzedaży, gdyż nie stanowi samodzielnych lokali użytkowych, a przedmiotem sprzedaży jest prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego o konkretnej powierzchni, znajdującego się w części podziemnej, integralnie związane z prawem własności lokalu mieszkalnego.

Z przedstawionych okoliczności wynika zatem, że przedmiotem sprzedaży obok własności lokalu mieszkalnego i udziału w nieruchomości wspólnej, jest nie samo miejsce postojowe, ale prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego, znajdującego się w budynku mieszkalnym, które jest integralnie związane z prawem własności lokalu mieszkalnego. W tym konkretnym przypadku nie ma możliwości nabycia (a więc i zbycia) lokalu mieszkalnego bez prawa do korzystania z miejsca postojowego. Wyodrębnione miejsca postojowe przypisane danemu lokalowi, przy niezniesionej współwłasności nieruchomości pomiędzy lokatorami, nie mogą być bowiem przedmiotem odrębnej umowy sprzedaży, gdyż nie stanowią samodzielnych lokali użytkowych ze względu na fakt, że nie są one wydzielone trwałymi ścianami izb w obrębie budynku.

Sprzedaż lokalu mieszkalnego oraz powiązanego z własnością tego lokalu prawa do wyłącznego korzystania z określonej powierzchni (wydzielonego miejsca postojowego) znajdującej się w budynku i stanowiącej współwłasność wszystkich właścicieli mieszkań, stanowiąca jedną łączną transakcję sprzedaży, powoduje, iż w takiej sytuacji miejsce postojowe nie jest przedmiotem odrębnej własności lokalu i nie może być samodzielnym przedmiotem obrotu. Może być zbywane i nabywane jedynie z lokalem mieszkalnym, do którego zostało przypisane.

Z punktu widzenia przepisów podatkowych oznacza to, iż sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z wydzielonych miejsc postojowych, znajdujących się w danym budynku, podlegać będzie jednej stawce podatku od towarów i usług, właściwej dla lokalu mieszkalnego. Miejsce postojowe w tym przypadku nie stanowi odrębnego od lokalu mieszkalnego przedmiotu własności.

Biorąc pod uwagę okoliczności stanu faktycznego oraz obowiązujące w tym zakresie regulacje prawne stwierdzić należy, iż w analizowanej sprawie mamy do czynienia z jedną transakcją polegającą na łącznej sprzedaży - stanowiącego odrębną własność lokalu mieszkalnego wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej w tym prawem do korzystania z określonego miejsca parkingowego, integralnie powiązanego z własnością tego lokalu - w związku z czym podlegać ona będzie jednej stawce podatku VAT, która właściwa jest dla lokalu mieszkalnego, tj. stawce 7%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.