IPPP1/443-834/11-2/AW - Możliwość zwolnienia z opodatkowania VAT usług pośrednictwa ubezpieczeniowego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 17 maja 2011 r. (data wpływu 26 maja 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT usług pośrednictwa ubezpieczeniowego - jest prawidłowe.

W dniu 26 maja 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT usług pośrednictwa ubezpieczeniowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. korzysta z usług zewnętrznej agencji ubezpieczeniowej, która wykonuje czynności związane z zawieraniem i obsługą ubezpieczeń zawieranych przez klientów Spółki, tj. leasingobiorców na podstawie umów leasingu/najmu/pożyczki zawartych ze Spółką. Spółka rozważa rozwiązanie polegające na rozpoczęciu działalności agencyjnej na rzecz ubezpieczycieli, związanej z ubezpieczeniem przedmiotów leasingu. Spółka przygotowała niezbędne zmiany formalnoprawne do zmiany modelu obsługi ubezpieczeń i spełniła warunki wymagane dla wpisania jej do rejestru agentów ubezpieczeniowych zgodnie z przepisami ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (Dz. U. Nr. 124 poz. 1154, z późn. zm.). Spółka zawarłaby z ubezpieczycielami, z którymi ma podpisane umowy generalne ubezpieczenia analogiczne umowy agencyjne, takie jakie dotychczas zawarte są z ubezpieczycielami przez Agencję zewnętrzną.

Projektowany model obsługi zakłada, że zawierając umowy leasingu z Korzystającymi, Spółka oferowałaby również ubezpieczenie przedmiotów leasingu, w ten sposób świadcząc usługę pośrednictwa na rzecz ubezpieczycieli. W przyszłości nie jest wykluczone, rozszerzenie działalności w ten sposób, że działalność taka mogłaby również objąć ubezpieczenia innych przedmiotów będących własnością bądź będących w użytkowaniu przez klientów Spółki.

Przy opisanym powyżej modelu działalności Klient zawsze posiadałby pełną swobodę decyzji, gdyż miałby prawo ubezpieczyć leasingowany przedmiot u ubezpieczyciela za pośrednictwem Spółki jak również u innego ubezpieczyciela, przez siebie wybranego (ubezpieczenie nie jest i nie będzie nierozerwalnie związane z usługą leasingu). Korzystający, który ubezpieczy przedmiot leasingu u ubezpieczyciela za pośrednictwem Spółki jako agenta centralnego, zobowiązany będzie do zapłaty składki, która będzie przekazywana do ubezpieczyciela za pośrednictwem Agencji zewnętrznej. W wyniku rozpoczęcia działalności w modelu opisanym powyżej, Spółka działałaby jako tzw. agent ubezpieczeniowy co spowodowałoby formalny podział dotychczasowych praw i obowiązków z tytułu pośrednictwa ubezpieczeniowego pomiędzy Agencją zewnętrzną a Spółką prowadzącą własną działalność agencyjną.

Spółka pełniłaby rolę agenta centralnego odpowiedzialnego za pośrednictwo w sprzedaży ubezpieczeń oferowanych przez podmioty uprawnione do prowadzenia działalności ubezpieczeniowej. Poza pośrednictwem w sprzedaży ubezpieczeń, Spółka jako agent centralny, byłaby również odpowiedzialna za wystawianie wniosków o zawarcie ubezpieczenia (nowe umowy) i wydawanie potwierdzenia zawarcia ubezpieczenia korzystającym. Uprawnienia agencyjne do wystawiania potwierdzeń zawarcia umów ubezpieczenia (polisy) miałyby osoby zatrudnione przez Spółkę działające jako agenci. Agencja zewnętrzna pełniłaby rolę agenta administracyjnego i wykonywałaby czynności związane z obsługą zawartych umów ubezpieczenia, w szczególności byłaby odpowiedzialna za rozliczanie i zbieranie składek za ubezpieczenia nowe i wznowienia, wystawianie i wysyłanie certyfikatów zawarcia ubezpieczenia do umów nowych jak i wznowień oraz rozliczenia szkód.

Formalny podział obowiązków pomiędzy agencjami ubezpieczeniowymi tj. Spółką oraz Agencją zewnętrzną zostałby określony we współpracy z ubezpieczycielami, albowiem to oni ostatecznie wyrażają zgodę na zakres działania agencji. Za wykonywane czynności pośrednictwa Spółka uzyskiwałaby należną prowizję płatną przez ubezpieczycieli bezpośrednio do Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, że w świetle przepisów znowelizowanej z dniem 1 stycznia 2011 r. ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów usług, po wprowadzeniu nowego modelu obsługi ubezpieczeń i zawarciu przez Spółkę bezpośrednio z ubezpieczycielami umów agencyjnych, tak prowadzona działalność ubezpieczeniowa Spółki będzie traktowana jako działalność zwolniona z VAT w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT tj. jako działalność polegająca na świadczeniu usług pośrednictwa ubezpieczeniowego.

Stanowisko Wnioskodawcy

W opinii Spółki, usługi pośrednictwa, jakie zamierza ona świadczyć - agent centralny - pomiędzy ubezpieczycielami a chcącymi się ubezpieczyć Korzystającymi czyli w całkiem nowym modelu współpracy - od dnia 1 stycznia 2011 r. - podlegają zwolnieniu z VAT jako usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego tj. na podstawie:

art. 43 ust. 1 pkt 37) ustawy o VAT zgodnie z którym zwalnia się od podatku - usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Za postawioną powyżej tezą, w opinii Spółki, przemawiają przedstawione poniżej argumenty.

Spółka stoi na stanowisku, że świadczenie przez nią usług polegających na pozyskiwaniu klientów spośród Korzystających dla poszczególnych zakładów ubezpieczeń, z jakimi Spółka ma podpisane umowy generalne ubezpieczenia, a także sprzedaż na rzecz tych Korzystających ubezpieczeń oferowanych przez ww. ubezpieczycieli (oferowanych wraz z leasingiem), wystawianie wniosków o zawarcie ubezpieczenia (nowe umowy) i wydawanie Korzystającym potwierdzeń zawarcia ubezpieczenia mieści się w zakresie czynności opisanych w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT.

W tym miejscu Spółka pragnie podkreślić, że ustawa o VAT nie definiuje pojęcia "pośrednictwo" (brak definicji legalnej w przepisach prawa podatkowego), zatem przy określaniu zakresu przedmiotowego tego pojęcia należy odnieść się do wykładni językowej tegoż określenia, Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (uniwersalny słownik języka polskiego PWN ww.sjp.pwn.pl), przez pojęcie "pośrednictwo należy rozumieć:

Biorąc pod uwagę ww. definicję, w opinii Spółki nie może być wątpliwości, że usługi Spółki, które mają być świadczone na rzecz poszczególnych ubezpieczycieli przedmiotów leasingu stanowią zarówno działalność osoby trzeciej mającą na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron jak i kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych. Zatem, pośrednikiem jest podmiot, który negocjuje między innymi podmiotami, doprowadza do porozumienia, zarówno w transakcjach handlowych, jak i w sprawach, które dotyczą dwóch lub więcej kontrahentów.

Powyższe stanowisko wynika również ze specyfiki rynku ubezpieczeniowego. Pośrednictwo w sprzedaży usług ubezpieczeniowych jest jednym z najskuteczniejszych sposobów dotarcia do klienta, zawierania umów ubezpieczenia i uzyskania czy wzmocnienia silnej pozycji towarzystwa ubezpieczeniowego na rynku. W związku z faktem, że Spółka pośredniczy w zawieraniu umów z klientem masowym, musi być w stanie obsłużyć proces zawierania umów oraz realizacji praw i obowiązków ubezpieczonych. W tej sytuacji, tylko Spółka posiada odpowiednie zasoby personelu, procedury, oraz infrastruktury informatycznej niezbędnej do obsługi dużej ilości zawieranych umów. W takim przypadku, Spółka wykonuje część usług, które wykonywane są przez brokerów lub agentów ubezpieczeniowych w sytuacji jeżeli firma leasingowa nie zamierza być agentem ubezpieczeniowym.

Reasumując, należy stwierdzić, że w planowanym stanie faktycznym umowa ubezpieczenia będzie zawierana pomiędzy Korzystającym a ubezpieczycielem, z którym współpracuje Spółka. Tym samym niewątpliwie będą świadczone usługi ubezpieczenia, z tym że nie bezpośrednio przez ubezpieczyciela, ale przy czynnym udziale Spółki. Powyższe wskazuje, że zostały spełnione kryteria świadczenia usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT.

Dodatkowo, Spółka pragnie podkreślić, że w umowie ubezpieczenia (polisie) jako podmiot ubezpieczony wskazana będzie Spółka jako właściciel przedmiotu leasingu (możliwość zawarcia umowy ubezpieczenia na rzecz osoby trzeciej wynika wprost z przepisu art. 808 § 1 Kodeksu cywilnego, zgodnie, z którym ubezpieczający może zawrzeć umowę ubezpieczenia na cudzy rachunek), natomiast podmiotem ubezpieczającym (tj. stroną umowy ubezpieczenia) będzie Korzystający. Tym samym, mimo iż przedmiotem ubezpieczenia jest majątek samej Spółki, to nie zmienia to faktu, że usługa ubezpieczenia jako taka jest świadczona na rzecz ubezpieczającego, którym jest Korzystający. Natomiast fakt, kogo Korzystający wskazuje jako ubezpieczonego pozostaje w jego wyłącznej gestii.

Umowa ubezpieczenia z jednej strony ma zabezpieczać Korzystającego przed negatywnymi konsekwencjami finansowymi w przypadku utraty lub uszkodzenia przedmiotu leasingu, z drugiej strony w pierwszej kolejności to finansujący jako wierzyciel zobowiązań pieniężnych wynikających z umowy leasingu ma mieć prawo do zaspokojenia się z potencjalnego odszkodowania wypłaconego przez ubezpieczyciela. Stąd finansujący jest wskazywany jako ubezpieczony. W przypadku bowiem utraty lub zniszczenia przedmiotu leasingu, Korzystający jest zobowiązany do spłaty wszystkich (zaległych i przyszłych) rat leasingowych (art. 709⁵ § 3 Kodeksu cywilnego), które w tym przypadku pokrywane są z otrzymanego odszkodowania. Zatem, mimo że to Spółka jest ubezpieczonym, w istocie beneficjentem odszkodowania jest ubezpieczający, tj. Korzystający, gdyż to na poczet jego zobowiązań z tytułu umowy leasingu zaliczane jest otrzymane przez Spółkę odszkodowanie. W konsekwencji, minio bycia ubezpieczonym, Spółka nie jest faktycznym beneficjentem odszkodowania.

Dodatkowo, Spółka chciałaby zwrócić uwagę na fakt, że również orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich potwierdza stanowisko Spółki.

W wyroku Taksatorringen (C-8/01) oraz C-472/03 - Arthur Andersen Trybunał wskazał, iż jego zdaniem zwolnienie to ma zastosowanie gdy pośrednik ubezpieczeniowy uczestniczy w zawieraniu umowy ubezpieczeniowej w ten sposób, że istnieje związek prawny zarówno z ubezpieczycielem, jak i ubezpieczonym, co bez wątpienia charakteryzuje czynności Spółki w przedmiotowym stanie faktycznym.

Ponadto, Trybunał w wyroku sygn. C-124/07 - J.C.M. Beheer wskazał, że: "okoliczność, iż broker pośrednik ubezpieczeniowy nie pozostaje w bezpośrednim stosunku ze stronami umowy ubezpieczenia lub reasekuracji do zawarcia, której się przyczynia, lecz pozostaje z nimi jedynie w pośrednim stosunku, za pośrednictwem innego podatnika, który sam pozostaje w bezpośrednim stosunku z jedną ze stron tej umowy i z którym ów broker lub pośrednik ubezpieczeniowy jest związany umownie, nie wyklucza, by świadczone przez niego usługi były zwolnione od podatku VAT".

Reasumując, przedstawione powyżej argumenty jednoznacznie wskazują, że nowy model współpracy, w rozumieniu przepisów ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r., należy traktować jako usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych, a tym samym jako usługi zwolnione na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) (art. 7 ust. 1 ustawy).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Według art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%. Jednakże zarówno w jej treści, jak i przepisów wykonawczych do ustawy, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienia od podatku.

Zakres i zasady zastosowania zwolnienia od podatku VAT, dotyczące zarówno dostawy towarów jak i świadczenia usług, zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Natomiast art. 43 ust. 15 ustawy stwierdza, że zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Zatem, w pierwszej kolejności należy określić jakie czynności miał na myśli prawodawca formułując w art. 43 ust. 1 pkt 37 zwolnienie dla świadczonych usług ubezpieczeniowych, usług reasekuracyjnych i usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych.

Zarówno ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęcia usługi ubezpieczeniowe. W tym celu należy odwołać się do ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 124, poz. 1151; tekst jednolity z dnia 16 grudnia 2009 r. Dz. U. z 2010 r. Nr 11, poz. 66 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy, przez działalność ubezpieczeniową rozumie się wykonywanie czynności ubezpieczeniowych związanych z oferowaniem i udzielaniem ochrony na wypadek ryzyka wystąpienia skutków zdarzeń losowych.

Stosownie do art. 3 ust. 3 cyt. ustawy, czynnościami ubezpieczeniowymi, o których mowa w ust. 1, są:

1a) zawieranie umów reasekuracji lub zlecanie ich zawierania brokerom reasekuracyjnym w rozumieniu ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym, a także wykonywanie tych umów, w zakresie cedowania ryzyka z umów ubezpieczenia lub umów gwarancji ubezpieczeniowych (reasekuracja bierna);

W myśl art. 3 ust. 4 powołanej ustawy, czynnościami ubezpieczeniowymi są również:

Zakład ubezpieczeń może zlecać wykonanie czynności, o których mowa w ust. 4 pkt 1-6 oraz ust. 5, innym podmiotom. Czynności, o których mowa w ust. 4 pkt 1-6 oraz ust. 5, wykonywane przez te podmioty są traktowane jak czynności ubezpieczeniowe, w zakresie, w jakim są wykonywane w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń - art. 3 ust. 6 ww. ustawy.

Zasady wykonywania pośrednictwa ubezpieczeniowego w zakresie ubezpieczeń osobowych i majątkowych sformułowane zostały przez ustawodawcę w ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (Dz. U. Nr 124, poz. 1154 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ww. ustawy, pośrednictwo ubezpieczeniowe polega na wykonywaniu przez pośrednika za wynagrodzeniem czynności faktycznych lub czynności prawnych związanych z zawieraniem lub wykonywaniem umów ubezpieczenia.

Pośrednictwo ubezpieczeniowe jest wykonywane wyłącznie przez agentów ubezpieczeniowych lub brokerów ubezpieczeniowych, z zastrzeżeniem art. 3 (art. 2 ust. 2 cyt. ustawy).

Według art. 4 ww. ustawy, pośrednik ubezpieczeniowy wykonuje:

Stosownie do art. 6 ust. 2 cyt. ustawy, za pośrednictwo ubezpieczeniowe nie uznaje się działalności polegającej na dostarczaniu osobom zainteresowanym ochroną ubezpieczeniową ogólnych informacji o możliwości zawierania umów ubezpieczenia oraz o warunkach i skutkach takich umów, w szczególności o zakresie ochrony ubezpieczeniowej, jeżeli informacje są dostarczane przez podmiot wykonujący działalność inną niż pośrednictwo ubezpieczeniowe, pozostają w związku z tą działalnością i nie mają na celu doprowadzenia do zawarcia lub wykonania umowy ubezpieczenia.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ww. ustawy, agentem ubezpieczeniowym jest przedsiębiorca wykonujący działalność agencyjną na podstawie umowy agencyjnej zawartej z zakładem ubezpieczeń i wpisany do rejestru agentów ubezpieczeniowych.

Czynności agencyjne - w myśl art. 9 ust. 1 cyt. ustawy - mogą być wykonywane wyłącznie przez osobę fizyczną, która spełnia łącznie następujące warunki:

Zgodnie z art. 9 ust. 1a ww. ustawy, warunki, o których mowa w ust. 1, powinni spełniać również:

Z opisu przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza podjąć działalność agencyjną na rzecz ubezpieczycieli związaną z ubezpieczeniem przedmiotów leasingu. Spółka podjęła kroki zmierzając do wpisania jej do rejestru agentów ubezpieczeniowych zgodnie z przepisami ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym. Dotychczas Spółka korzystała z usług zewnętrznej agencji ubezpieczeniowej, która wykonuje czynności związane z zawieraniem i obsługą ubezpieczeń zawieranych przez klientów Spółki.

Po rozpoczęciu działalności agencyjnej Wnioskodawca podpisałby z ubezpieczycielami, z którymi ma podpisane umowy generalne ubezpieczenia, analogiczne umowy agencyjne, takie jakie dotychczas zawarte są z ubezpieczycielami przez agencję zewnętrzną. Korzystający, który ubezpieczy przedmiot leasingu u ubezpieczyciela za pośrednictwem Spółki jako agenta centralnego, zobowiązany będzie do zapłaty składki, która będzie przekazywana do ubezpieczyciela za pośrednictwem Agencji zewnętrznej.

W rozpatrywanym przyszłym modelu, Spółka działałaby jako tzw. agent ubezpieczeniowy, w wyniku czego nastąpiłby formalny podział dotychczasowych praw i obowiązków związanych z pośrednictwem ubezpieczeniowym, pomiędzy agencją zewnętrzną a Spółką prowadzącą własną działalność agencyjną. Wnioskodawca pełniły rolę agenta centralnego odpowiedzialnego za pośrednictwo w sprzedaży ubezpieczeń oferowanych przez ubezpieczycieli. Ponadto Spółka byłaby również odpowiedzialna za wystawianie wniosków o zawarcie ubezpieczenia i wydawanie potwierdzenia zawarcia umowy ubezpieczenia klientom. Pracownicy Spółki działający jako agenci mieliby uprawnienia do wystawiania polis. Za wykonywane czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego Wnioskodawca otrzymywałby należną prowizję płatną przez ubezpieczycieli bezpośrednio Spółce.

Z treści art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy wynika, iż prawodawca zwolnił od podatku usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych. Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza uzyskać wpis do rejestru agentów ubezpieczeniowych zgodnie z przepisami ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym. Następnie zamierza zawrzeć umowę agencyjną z ubezpieczycielem. Zakres zawartej umowy obejmowałby pośrednictwo w sprzedaży ubezpieczeń, wystawianie wniosków o zawarcie ubezpieczenia oraz wydawanie potwierdzeń zawarcia ubezpieczenia. Za wykonywane czynności Wnioskodawca otrzymywałby należną od ubezpieczyciela prowizję.

Odnosząc się do powyższego stwierdzić należy, iż działalność pośrednictwa ubezpieczeniowego dotyczy działalności wykonywanej przez pośrednika, który nie zajmuje miejsca jakiejkolwiek strony umowy dotyczącej produktu finansowego. Powinna to być usługa wykonywana na rzecz strony umowy oraz opłacana przez nią jako odrębna czynność pośrednictwa. Pośrednictwo ma na celu dokonanie wszelkich niezbędnych czynności faktycznych lub czynności prawnych związanych z zawarciem lub wykonaniem umów ubezpieczenia.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy dotyczące pośrednictwa ubezpieczeniowego, stwierdzić należy, że Wnioskodawca po uzyskaniu wpisu do rejestru agentów ubezpieczeniowych będzie spełniał definicję agenta ubezpieczeniowego, tj. podpisze umowę agencyjną z zakładem ubezpieczeń oraz będzie posiadał uprawnienia do prowadzenia działalności pośrednictwa ubezpieczeniowego jako agent. Zatem spełnia warunki podmiotowe wynikające z ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym, a czynności przez niego wykonywane są uznawane w myśl tej ustawy za pośrednictwo ubezpieczeniowe (czynności związane ze sprzedażą ubezpieczenia).

Reasumując usługi wykonywane przez Zainteresowanego na rzecz ubezpieczycieli korzystają ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, jako usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe

Przedmiotowa interpretacja rozstrzyga kwestię zwolnienia od podatku VAT usług pośrednictwa ubezpieczeniowego świadczonych na podstawie umów agencyjnych na rzecz ubezpieczycieli. Nie odnosi się do ewentualnego przenoszenia kosztów tych usług na podmioty korzystające z leasingu, gdyż nie było to przedmiotem zapytania Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.