IPPP1/443-823/12-2/ISZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 13 sierpnia 2012 r. (data wpływu 6 września 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu leasingu samochodu osobowego - jest prawidłowe.

W dniu 6 września 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu leasingu samochodu osobowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka I. sp. z o.o. z siedzibą w W., dalej "Spółka" jest podmiotem świadczącym usługi w branży informatycznej. Dodatkowo, przedmiotem działalności Spółki jest także działalność gospodarcza polegająca na wynajmie i dzierżawie samochodów osobowych i furgonetek (PKD 71.11.Z) oraz wynajem i dzierżawa pozostałych pojazdów samochodowych z wyłączeniem motocykli (PKD 77.12.Z). Spółka zamierza zawrzeć umowę leasingu operacyjnego, której przedmiotem będzie samochód osobowy o dopuszczalnej masie całkowitej nie przekraczającej 3,5 t.

W trakcie trwania umowy leasingu Spółka zamierza zawrzeć umowę najmu pojazdu na okres dłuższy niż 6 miesięcy, nie krótszy jednak od okresu trwania umowy leasingowej, w zamian za umówiony czynsz, który będzie powiększony o kwotę należnego podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionych okoliczności faktycznych, Spółka będzie mogła skorzystać z odliczenia kwoty podatku VAT w pełnej wysokości na podstawie art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b Ustawy, wynikającej z faktur wystawionych przez firmę leasingową.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka nabędzie prawo do pełnego odliczenia podatku VAT wynikającej z faktur wystawionych przez firmę leasingową.

Mając, na uwadze fakt, iż przedmiotem działalności Spółki jest wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek (PIW 77.11.Z), Spółka przeznaczając leasingowany samochód na cele najmu, będzie uprawniona do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego, wynikającej z faktur VAT wystawionych przez firmę leasingową.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego w kontekście samochodów osobowych, regulowane jest obecnie Ustawą. Zgodnie z jej przepisami, podatnicy mogą odliczać pełną kwotę podatku naliczonego, gdy przedmiotem działalności podatnika jest m.in. oddanie w odpłatne używanie samochodów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

W związku z tym, że przedmiotem działalności Spółki jest m.in. wynajem i dzierżawa samochodów, a leasingowany samochód będzie wyłącznie przeznaczony na cele najmu na okres nie krótszy niż sześć miesięcy, Spółka nabędzie prawo do pełnego odliczenia kwot podatku naliczonego, wynikających z faktur wystawianych przez firmę leasingową.

Dodatkowo, Spółka stoi na stanowisku, iż ze względu na to, że Spółka nie będzie faktycznym użytkownikiem samochodu, ocena stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę nie może być dokonywana w kontekście art. 3 ust. 6 Ustawy. Zgodnie bowiem z definicją słownikową (http://sjp.pwn.pl) pojęcie "użytkować" oznacza "korzystać z czegoś", "korzystać z czegoś w sposób racjonalny, przynoszący jak największy pożytek", "używać cudzej własności, czerpiąc z niej korzyści, ale mając jednocześnie obowiązek zachowania jej substancji i dotychczasowego przeznaczenia".

W konsekwencji, w ocenie Spółki, Spółka nabędzie prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez firmę leasingową na podstawie art. 3 ust. 2 pkt 7b.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 27 października 2009 r. sygn. IPPP1-443-840/09-2/JB (co prawda interpretacja została wydana w innym stanie prawnym, natomiast Spółka podkreśla, iż obecnie obowiązujące przepisy mają analogiczne brzmienie), w której stwierdzono, iż biorąc pod uwagę powołane przepisy oraz okoliczności przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie nie znajdą zastosowania uregulowania zawarte w art. 86 ust. 3 ust. 7 ustawy, gdyż w świetle przytoczonej definicji pojęcia "użytkować", Wnioskodawca nie będzie użytkownikiem samochodów osobowych. Zastosowanie znajdzie natomiast przepis art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. b ustawy, na mocy którego Wnioskodawcy będzie przysługiwać pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu leasingu samochodu osobowego, wynikającego z faktur VAT dokumentujących raty leasingowe, wystawionych przez leasingodawcę. Warunkiem odliczenia podatku naliczonego w pełnej kwocie jest, jak wyraźnie wynika z powyższego uregulowania, aby taki pojazd był przeznaczony wyłącznie do odpłatnego używania na podstawie umów wymienionych w tym przepisie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w tym zakresie, przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do dyspozycji art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej "ustawą", w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na podstawie ust. 2 pkt 1 lit. a ww. artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Podkreślić należy, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy VAT oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy VAT. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W myśl art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy VAT, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. zasady odliczenia podatku związanego z nabyciem oraz użytkowaniem samochodów osobowych i pojazdów samochodowych, jak i nabyciem paliwa do ich napędu, regulują odpowiednio zapisy art. 3 i art. 4 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 z późn. zm.) (dalej: ustawa nowelizująca).

Na podstawie ust. 1 omawianego artykułu, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z ust. 2 pkt 7 lit. b tego artykułu wynika, iż przepis ust. 1 nie dotyczy przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Z powołanych wyżej uregulowań ustawy nowelizującej wynika, że - co do zasady - w przypadku użytkowania m.in. na podstawie umowy leasingu, samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości. Ograniczenie wynikające z art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej, nie dotyczy jednakże sytuacji, gdy przedmiotem działalności podatnika jest wynajem pojazdów na okres nie krótszy niż sześć miesięcy < art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b tej ustawy>. W tym miejscu należy wskazać, iż sformułowanie "przedmiotem działalności podatnika" w zestawieniu z dalszą częścią zdania "oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy" nie oznacza przedmiotu działalności w sensie generalnym (formalnym), lecz w kontekście zadysponowania konkretnym samochodem w ściśle określony sposób. Mówiąc o przedmiocie działalności podatnika, przepis ten wiąże go jednoznacznie z wynajmem konkretnych samochodów poprzez użycie wyrazu "tych", przy czym wynajem ich na okres dłuższy niż 6 miesięcy jest jedyną okolicznością wymienioną w tym przepisie, która uzasadnia jego zastosowanie. Zatem sam fakt prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie wynajmu samochodów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, nie jest wystarczającą przesłanką, pozwalającą na odliczenie pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia ww. samochodów i pojazdów. Do nabycia takiego uprawnienia konieczne jest równoczesne przeznaczenie danego, konkretnego samochodu do najmu. Ustawodawca jednoznacznie wskazuje, że obok przeznaczenia samochodów na cele określone w tym przepisie, również na konieczność ich wykorzystywania, tj. fizycznego używania, przez podmiot trzeci. Samochody przez okres sześciu miesięcy muszą być przeznaczone wyłącznie na ten cel.

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, iż podatnik ma prawo do pełnego odliczenia kwoty podatku naliczonego wynikającej z faktur dokumentujących raty leasingowe od użytkowanego na podstawie umowy leasingu operacyjnego samochodu osobowego pod warunkiem spełnienia łącznie przesłanek, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej, tj.:

Z treści wniosku wynika, iż przedmiotem działalności Spółki jest także działalność gospodarcza polegającą na wynajmie i dzierżawie samochodów osobowych i furgonetek oraz wynajem i dzierżawa pozostałych pojazdów samochodowych z wyłączeniem motocykli. Spółka zamierza zawrzeć umowę leasingu operacyjnego, której przedmiotem będzie samochód osobowy o dopuszczalnej masie całkowitej nie przekraczającej 3,5 t. W trakcie trwania umowy leasingu Spółka zamierza zawrzeć umowę najmu pojazdu na okres dłuższy niż 6 miesięcy, nie krótszy jednak od okresu trwania umowy leasingowej, w zamian za umówiony czynsz, który będzie powiększony o kwotę należnego podatku VAT.

Ponadto w uzasadnieniu własnego stanowiska w sprawie Wnioskodawca wskazuje, że "ze względu na to, że Spółka nie będzie faktycznym użytkownikiem samochodu, ocena stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę nie może być dokonywana w kontekście art. 3 ust. 6 Ustawy. Zgodnie bowiem z definicją słownikową (http://sjp.pwn.pl) pojęcie "użytkować" oznacza "korzystać z czegoś", "korzystać z czegoś w sposób racjonalny, przynoszący jak największy pożytek", "używać cudzej własności, czerpiąc z niej korzyści, ale mając jednocześnie obowiązek zachowania jej substancji i dotychczasowego przeznaczenia"."

Zgodnie z art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6 000 zł.

Z brzmienia tego przepisu wynika, iż zawarte w jego treści ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego dotyczy samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej. Powyższe oznacza, że przepis ten nie będzie miał zastosowania w sytuacji wskazanej w art. 3 ust. 2 tej ustawy, a zatem również w sytuacji gdy podatnik użytkujący samochód osobowy, na podstawie umowy leasingu, wykorzystuje go, w ramach prowadzonej w zakresie wynajmu działalności gospodarczej, przez okres co najmniej 6 miesięcy wyłącznie w tym celu.

Przenosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy, należy wskazać, iż skoro Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu samochodów a samochód osobowy, który zamierza użytkować na podstawie umowy leasingu, zamierza wykorzystywać w celu wynajmu, przy czym przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy wyłącznie w tym celu, zatem ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikające z art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej nie będzie miało zastosowania.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane uregulowania prawne należy stwierdzić, że skoro - jak wynika z treści wniosku - przedmiotowy samochód osobowy przeznaczony jest do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu na okres nie krótszy niż sześć miesięcy, zgodnie ze stanowiskiem zaprezentowanym przez Spółkę, przysługuje prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT otrzymanych w związku z jego leasingiem, ale tylko za okres, w którym użytkowany na podstawie umowy leasingu samochód stanowi przedmiot ww. najmu, na podstawie art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej, o ile nie zachodzą okoliczności wyłączające to prawo, wynikające z art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednocześnie należy wskazać, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga po upływie okresu przeznaczenia ww. samochodu na wynajem, kwestii prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od rat leasingowych oraz prawa do odliczenia podatku z tytułu nabycia paliwa służącego do napędu przedmiotowego samochodu osobowego, bowiem w tym zakresie Spółka nie przedstawiła własnego stanowiska, ani nie postawiła pytania.

Odnosząc się do powołanej w uzasadnieniu stanowiska w sprawie interpretacji indywidualnej z dnia 27 października 2009 r. znak IPPP1-443-840/09-2/JB, wskazać należy, iż dotyczy ona odmiennego stanu faktycznego, iż zaprezentowanego przez Wnioskodawcę. W powołanej przez Spółkę sprawie, wnioskodawca ma zamiar wziąć samochód osobowy w leasing operacyjny i przeznaczyć go wyłącznie na wynajem, natomiast ze złożonego przez Stronę wniosku nie wynika, by Spółka przeznaczyła samochód wyłącznie na wynajem. W związku z powyższym powołane przez Spółkę rozstrzygnięcie nie może mieć zastosowania w sprawie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.