IPPP1/443-813/10-2/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 23 lipca 2010 r. (data wpływu 2 sierpnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości przechowywania kopii faktur VAT w formie elektronicznej - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 sierpnia 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości przechowywania kopii faktur VAT w formie elektronicznej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej: X lub Spółka) jest członkiem grupy firm Y, jednego z liderów w logistyce na światowych rynkach. X jest międzynarodowym dostawcą zintegrowanych usług logistycznych. Spółka oferuje klientom kompleksową obsługę logistyczną w skali krajowej i globalnej, drogą lądową, lotniczą i oceaniczną, a także logistykę magazynową. Rozwiązania logistyczne świadczone przez X oferowane są przede wszystkim dużym firmom produkcyjnym lub handlowym, posiadającym wielu odbiorców i dostawców. Spółka dysponuje połączoną informatycznie siecią kilkunastu terminali i centrów logistycznych na terenie Polski oraz ponad 300 regularnymi połączeniami krajowymi samochodowymi i ponad 40 połączeniami międzynarodowymi.

Każdy rodzaj wykonywanej przez Spółkę sprzedaży, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej: VAT), jest dokumentowany poprzez odpowiednie faktury VAT wystawiane zgodnie z przepisami ustawy o VAT oraz przepisami rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.; dalej: Rozporządzenie w sprawie wystawiania faktur VAT).

Z uwagi na skalę działalności Spółki, miesięczna ilość wystawianych faktur przekroczyła już w 2010 r. 38.000 (dane za czerwiec 2010 r.) i systematycznie rośnie wraz z rozwojem działalności X.

Faktury VAT są wystawiane w komputerowych systemach operacyjnych, w których są rejestrowane i taksowane zlecenia klientów na poszczególne rodzaje usług, w szczególności:

* w systemie A: usługi w zakresie przewozów lądowych po kraju,

* w systemie B: usługi w zakresie przewozów lądowych międzynarodowych,

* w systemie C: usługi w zakresie przewozów lotniczych i oceanicznych,

* w systemie D: usługi w zakresie przewozów kolejowych.

Po wystawieniu faktury w systemach operacyjnych następuje wydruk oryginału (celem przesłania do klienta) i wydruk kopii (w celu jej zachowania w dokumentacji księgowej X). Jednocześnie kopia faktury wystawionej w systemie pozostaje zachowana w bazie danych systemu i może być następnie drukowana w dowolnym czasie i dowolną ilość razy. Systemy nie pozwalają przy tym na edycję wystawionej w nich faktury - może być ona anulowana czy skorygowana jedynie poprzez wystawienie w systemie osobnego dokumentu.

Dane finansowe z faktur VAT wystawianych w systemach operacyjnych są ponadto automatycznie transferowane do systemu finansowo - księgowego Spółki na odpowiednie konta księgowe.

Przechowywanie kopii wystawionych faktur w postaci papierowych wydruków generuje dla Spółki znaczne koszty związane z magazynowaniem dużych ilości dokumentów. Spółka jest m.in. zmuszona do korzystania z usług firmy zewnętrznej, która przechowuje papierowe kopie faktur VAT w swoim magazynie archiwizacyjnym. Ponadto w praktyce archiwizacja kopii faktur w formie papierowej jest mało użyteczna dla osób dokonujących kontroli dokumentów (biegli rewidenci, pracownicy organów skarbowych itd.).

Przykładowo, w okresie od stycznia do czerwca 2010 r. Spółka uczestniczyła w dwunastu tzw. kontrolach "krzyżowych" w zakresie VAT, przy czym badany okres dotyczył całego roku. Z uwagi na dużą ilość badanych dokumentów, Spółka była przeważnie proszona przez kontrolujących o dostarczenie kopii faktur w postaci elektronicznej, co X był w stanie zapewnić korzystając z bazy danych w systemach operacyjnych.

Wobec powyższego, Spółka rozważa obecnie możliwość przechowywania kopii faktur w formie elektronicznej. Wykorzystanie tej możliwości pozwoliłby Spółce uwolnić dodatkowe zasoby ludzkie, które są angażowane do wykonywania wydruków papierowych, ich porządkowania i przekazywania do archiwum, jak i zmniejszyć koszty zakupów materiałowych oraz koszty związane z administrowaniem obsługi procesu fakturowania i archiwizowania dokumentów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zgodne z przepisami prawa podatkowego jest przechowywanie kopii faktur VAT w formie elektronicznej, tj. w postaci plików zapisanych przez komputerowe systemy operacyjne Spółki (z możliwością wydruku w dowolnym momencie i bez możliwości edytowania), połączone z rezygnacją tym samym z drukowania kopii faktur VAT w formie papierowej i przechowywania ich w tej formie.

Zdaniem Wnioskodawcy

Zdaniem Spółki, w opisanym stanie faktycznym nie jest konieczne drukowanie i przechowywanie kopii wystawianych przez Spółkę faktur VAT w formie papierowej. Na gruncie przepisów o VAT, w szczególności przepisów Rozporządzenia w sprawie wystawiania faktur VAT, nie jest konieczne drukowanie wystawianych przez Spółkę kopii faktur VAT i jednocześnie zgodne z przepisami jest przechowywanie kopii faktur VAT w formie elektronicznej.

Poniżej Spółka przedstawia argumenty przemawiające za zasadnością swojego stanowiska:

Ponadto przepisy Rozporządzenia w sprawie wystawiania faktur VAT nie zawierają nakazu drukowania oryginału faktury i jej kopii w jednym momencie, ani też nie formułują warunku, aby kopie faktur sprzedaży wystawionych przez podatnika w formie papierowej (jako oryginały) były przechowywane w takiej samej formie, w jakiej zostały one wystawione. W rezultacie dopuszczalne jest dokonanie wydruku kopii faktur po pewnym czasie od wystawienia i wydrukowania oryginału (przykładowo na potrzeby kontroli prowadzonej przez władze skarbowe). W praktyce zresztą, z uwagi na skalę ilościową prowadzonego przez Spółkę fakturowania, prowadzone wobec Spółki kontrole i tak opierają się na dostarczanych im danych w postaci elektronicznej.

Wyroki sądów administracyjnych są wydawane i wiążą organy administracji w konkretnych sprawach. Jednakże również w innych sprawach orzecznictwo sądowe stanowi istotne źródło informacji i podstawę stosowania prawidłowej wykładni przepisów. Dlatego też w myśl art. 14a ustawy - Ordynacja podatkowa Minister Finansów wydając interpretacje ogólne przepisów ma obowiązek uwzględniać orzecznictwo sądów oraz Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Oznacza to zdaniem Spółki, że wydając interpretację przepisów na podstawie niniejszego wniosku Minister Finansów powinien uwzględnić uzasadnienie przytoczonego wyżej wyroku NSA z 3 listopada 2009 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W ust. 2 cyt. przepisu ustawodawca zawarł delegację dla Ministra Finansów m.in. do określenia zasad wystawiania i przechowywania faktur.

Minister Finansów, wykonując wskazaną delegację, dnia 28 listopada 2008 r. wydał rozporządzenie w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.). Zgodnie z dyspozycją zawartą w § 19 ust. 1 i ust. 2 tego rozporządzenia, faktury i faktury korygujące są wystawiane co najmniej w dwóch egzemplarzach, przy czym oryginał otrzymuje nabywca, a kopię zatrzymuje sprzedawca. Oryginał faktury i faktury korygującej powinien zawierać wyraz "ORYGINAŁ", a kopia faktury i faktury korygującej - wyraz "KOPIA".

Z powyższego przepisu wynika, iż faktury powinny być wystawiane w formie materialnej w liczbie co najmniej dwóch egzemplarzy - dwie sztuki tego samego dokumentu, gdzie oryginał faktury i faktury korygującej powinien zawierać wyraz "ORYGINAŁ", a kopia faktury i faktury korygującej - wyraz "KOPIA". Tak wystawione dokumenty w formie materialnej (oryginały i kopie faktur oraz faktur korygujących, a także duplikaty tych dokumentów), w myśl § 21 ust. 1 ww. rozporządzenia podatnicy są obowiązani przechowywać do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Na szczególną uwagę zasługuje ust. 2 cyt. przepisu, w którym wskazano, iż dokumenty, o których mowa w ust. 1, przechowuje się w oryginalnej postaci, w podziale na okresy rozliczeniowe i w sposób pozwalający na ich łatwe odszukanie.

Z opisanego w złożonym wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka jest międzynarodowym dostawcą zintegrowanych usług logistycznych. Spółka oferuje klientom kompleksową obsługę logistyczną w skali krajowej i globalnej, drogą lądową, lotniczą i oceaniczną, a także logistykę magazynową. Każdy rodzaj wykonywanej przez Spółkę sprzedaży, która podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jest dokumentowany poprzez odpowiednie faktury VAT. Z uwagi na skalę działalności Spółki, miesięczna ilość wystawianych faktur przekroczyła już w 2010 r. 38.000 (dane za czerwiec 2010 r.) i systematycznie rośnie. Faktury VAT są wystawiane w komputerowych systemach operacyjnych (A, B, C, D), w których są rejestrowane i taksowane zlecenia klientów na poszczególne rodzaje usług. Po wystawieniu faktury w systemach operacyjnych następuje wydruk oryginału (celem przesłania do klienta) i wydruk kopii (w celu jej zachowania w dokumentacji księgowej Spółki). Jednocześnie kopia faktury wystawionej w systemie pozostaje zachowana w bazie danych systemu i może być następnie drukowana w dowolnym czasie i dowolną ilość razy. Systemy nie pozwalają przy tym na edycję wystawionej w nich faktury - może być ona anulowana czy skorygowana jedynie poprzez wystawienie w systemie osobnego dokumentu. Ponadto, dane finansowe z faktur VAT wystawianych w systemach operacyjnych są automatycznie transferowane do systemu finansowo - księgowego Spółki na odpowiednie konta księgowe. Wnioskodawca wskazuje, iż przechowywanie kopii wystawionych faktur w postaci papierowych wydruków generuje znaczne koszty związane z magazynowaniem dużych ilości dokumentów. Spółka jest m.in. zmuszona do korzystania z usług firmy zewnętrznej, która przechowuje papierowe kopie faktur VAT w swoim magazynie archiwizacyjnym. Wobec powyższego, Spółka rozważa obecnie możliwość przechowywania kopii faktur w formie elektronicznej. Wykorzystanie tej możliwości pozwoliłby Spółce uwolnić dodatkowe zasoby ludzkie, które są angażowane do wykonywania wydruków papierowych, ich porządkowania i przekazywania do archiwum, jak i zmniejszyć koszty zakupów materiałowych oraz koszty związane z administrowaniem obsługi procesu fakturowania i archiwizowania dokumentów.

Biorąc pod uwagę powołane powyżej przepisy stwierdzić należy, iż nie jest dopuszczalne przechowywanie kopii wystawianych faktur VAT wyłącznie w formie elektronicznej (bez ich drukowania), nawet jeśli istnieje możliwość ich odtworzenia w postaci wydruku, jeżeli oryginały tych dokumentów miały postać drukowaną (papierową). Wnioskodawca zobowiązany jest do sporządzania kopii wystawianych faktur w formie papierowej oraz przechowywania ich w tej postaci.

Zatem nie ma możliwości przechowywania w formie elektronicznej faktury, którą wystawiono i przekazano kontrahentowi w formie papierowej. Powyższe przepisy nie przewidują, aby podatnicy mogli przechowywać dokumenty, kopie faktur sprzedaży wystawianych w formie papierowej, w postaci elektronicznej, z możliwością ich wydruku dopiero w przypadku zaistniałej potrzeby. Przeciwnie, nakładają na podatnika obowiązek przechowywania kopii faktur sprzedaży i faktur korygujących w oryginalnej postaci powstałej w momencie wystawienia oryginałów tych dokumentów. Ponadto wskazać należy, iż nie istnieje podstawa prawna do zastosowania takiego trybu mieszanego, w którym z jednej strony faktury byłyby wystawione w formie papierowej, natomiast kopie faktur byłyby przechowywane w formie elektronicznej.

Ponadto tut. Organ informuje, że możliwość przechowywania kopii faktur VAT w formie elektronicznej dają przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 lipca 2005 r. w sprawie wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej, a także przechowywania oraz udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej tych faktur (Dz. U. Nr 133, poz. 1119). Przepisy te dotyczą jednak tylko tych sytuacji, w których faktury od chwili ich wystawienia, poprzez przesłanie, aż do przechowywania zachowują formę elektroniczną (nie zmieniając postaci) - nie mają zatem zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Warto także wskazać, iż stosownie do przepisu art. 218 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347/1 z późn. zm.) - zwanej daje Dyrektywą, do celów dyrektywy państwa członkowskie uznają za faktury dokumenty lub noty w formie papierowej lub w formie elektronicznej, które spełniają warunki określone w niniejszym rozdziale (rozdział 3 - Fakturowanie, sekcja 2 - pojęcie faktury). Na gruncie przepisów unijnych na każdym podatniku ciążą szczególne obowiązki dotyczące przechowywania wszystkich faktur. W myśl art. 244 Dyrektywy, każdy podatnik zapewnia przechowywanie kopii faktur wystawionych osobiście albo przez nabywcę lub usługobiorcę, lub też w jego imieniu i na jego rzecz przez osobę trzecią, a także wszystkich faktur, które otrzymał. Państwa członkowskie mogą również wymagać, by podatnicy mający siedzibę na ich terytorium przechowywali na tym terytorium faktury wystawione osobiście albo przez nabywcę lub usługobiorcę, lub faktury wystawione w imieniu i na rzecz tych podatników przez osoby trzecie, a także wszystkie faktury, które otrzymali, w przypadku gdy faktury nie są przechowywane za pomocą środków elektronicznych gwarantujących pełny dostęp on-line do tych danych (art. 245 in fine Dyrektywy). Na uwagę zasługuje także norma wyrażona w art. 247 ust. 2 Dyrektywy zgodnie, z którą aby zapewnić spełnienie warunków, o których mowa w art. 246 ww. Dyrektywy (zapewnienie autentyczności pochodzenia, integralności treści faktur, a także ich czytelności) państwo członkowskie, o którym mowa w ust. 1, może wymagać przechowywania faktur w oryginalnej postaci, w jakiej zostały przesłane lub udostępnione, zarówno w formie papierowej, jak i elektronicznej. W przypadku przechowywania faktur za pomocą środków elektronicznych, może ono także wymagać, by przechowywane były również dane gwarantujące autentyczność pochodzenia i integralność treści każdej faktury, zgodnie z art. 246 akapit pierwszy. Powyższe przepisy wskazują wprost na możliwość wprowadzenia w przepisach krajowych przez państwa członkowskie własnych warunków dotyczących m.in. sposobu przechowywania faktur, które miałyby na celu zapewnienie autentyczności pochodzenia, integralności treści faktur, a także ich czytelności. Wskazane przepisy art. 246 i 247 Dyrektywy, w sposób niebudzący wątpliwości stanowią o istnieniu odrębnych od siebie sposobów (systemów) przechowywania faktur w zależności od formy przesłania lub udostępnienia dokumentu. Podkreślić przy tym należy, iż faktury w formie elektronicznej podlegają innym, najczęściej dodatkowym, wymogom bezpieczeństwa ich obrotu. Fakt ten potwierdza brzmienie motywu 45 preambuły do Dyrektywy 2006/112/WE, który odnosi się wyłącznie do kwestii (systemu) stosowania fakturowania elektronicznego oraz elektronicznego przechowywania faktur. Powyższe świadczy o odrębności zasad fakturowania elektronicznego od fakturowania tradycyjnego w formie papierowej (na materiałach piśmienniczych).

Zaznaczyć w tym miejscu należy, iż Rada Unii Europejskiej przyjęła Dyrektywę Rady 2010/45/UE z dnia 13 lipca 2010 r. zmieniającą Dyrektywę 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej w odniesieniu do przepisów dotyczących fakturowania (Dz. U. UE L z 2010 r. Nr 189/1). Celem ww. Dyrektywy w zakresie fakturowania elektronicznego, jest pomoc przedsiębiorcom w obniżeniu kosztów i zwiększenie konkurencyjności, poprzez zmianę aktualnych wymogów VAT dotyczących fakturowania elektronicznego po to, by zlikwidować istniejące obciążenia i przeszkody. Faktury papierowe i elektroniczne powinny być traktowane równo. Odnosząc się do kwestii zachowania autentyczności i integralności faktur elektronicznych wskazano, iż określone wymogi można zapewnić za pomocą wykorzystania istniejących technologii, takich jak elektroniczna wymiana danych (EDI) i zaawansowane podpisy elektroniczne. Jednakże stwierdzono również, iż z uwagi na fakt, że istnieją również inne technologie, to nie należy wymagać od podatników stosowania żadnej szczególnej technologii fakturowania elektronicznego.

Należy zauważyć, iż Dyrektywa Rady 2010/45/UE nadal zachowuje dwa sposoby fakturowania: za pomocą faktur papierowych i faktur elektronicznych. Zgodnie z art. 1 pkt 11 ww. Dyrektywy 2010/45/UE, art. 217 otrzymuje brzmienie: do celów niniejszej dyrektywy "faktura elektroniczna" oznacza fakturę zawierającą informacje wymagane w niniejszej dyrektywie, wystawioną i otrzymaną w dowolnym formacie elektronicznym. Zatem - w ocenie tut. Organu - jest to dokument posiadający wyłącznie postać elektroniczną. Treść art. 219a dodanego wspomnianą Dyrektywą stanowi, iż fakturowanie podlega przepisom mającym zastosowanie w państwie członkowskim uznawanym za państwo dostawy towarów lub wykonania usług, zgodnie z przepisami tytułu V. Istotne znaczenie dla obiegu faktur posiada również zmieniona treść art. 233 Dyrektywy, który w ust. 1 określa, iż autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność faktury, niezależnie od tego, czy wystawiono ją w formie papierowej czy elektronicznej, zapewnia się od momentu wystawienia faktury aż do końca okresu jej przechowywania. Każdy podatnik określa sposób zapewnienia autentyczności pochodzenia, integralności treści i czytelności faktury. Można to zapewnić za pomocą dowolnych kontroli biznesowych, które ustalają wiarygodną ścieżkę audytu między fakturą a dostawą towarów lub świadczeniem usług. "Autentyczność pochodzenia" oznacza pewność co do tożsamości dostawcy lub usługodawcy albo wystawcy faktury. "Integralność treści" oznacza, że w fakturze nie zmieniono danych wymaganych na mocy niniejszej dyrektywy.

Wspomniana powyżej Dyrektywa 2010/45/UE obowiązuje od 11 sierpnia 2010 r., jednak zgodnie z jej postanowieniami (art. 2) Polska, tak jak inne państwa członkowskie, została zobowiązana do implementacji tych przepisów do ustawodawstwa krajowego nie później niż do dnia 31 grudnia 2012 r. Przy czym przepisy te powinny zacząć obowiązywać najpóźniej od dnia 1 stycznia 2013 r. Zatem do chwili implementacji ww. przepisów zmieniających do polskiego porządku prawnego, aktualność zachowują przepisy obowiązujące przed dniem wejścia w życie ww. Dyrektywy 2010/45/UE.

Reasumując stwierdza się, iż nie ma możliwości wystawienia oryginału faktury w formie papierowej i przechowywania kopii tej faktury w formie elektronicznej, gdyż dla formy papierowej oraz elektronicznej przewidziano odrębne uregulowania prawne. Normy regulujące wystawianie, przesyłanie oraz przechowywanie faktur w formie elektronicznej jak i papierowej określono z uwzględnieniem specyfiki medium za pośrednictwem, którego faktury są w obrocie. Wskazać należy, iż w obu unormowaniach nie przewidziano możliwości stosowania formy mieszanej, a zaproponowany we wniosku sposób wystawiania, przesyłania i przechowywania kopii faktur nie wypełni warunków obiegu dokumentów dla jednego bądź drugiego sposobu fakturowania.

W uzasadnieniu swego stanowiska przedstawionego w złożonym wniosku Spółka powołuje wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 listopada 2009 r. sygn. akt I FSK 1169/08. Odnosząc się do powyższego, wyjaśnić należy, iż wskazany przez Stronę wyrok stanowi rozstrzygnięcie w konkretnej sprawie o indywidualnym charakterze i tylko do niej się zawęża, jednakże jakkolwiek orzeczenia sądowe wiążą organ podatkowy tylko w tej sprawie, w której zapadły, to przytoczony przez Spółkę wyrok został potraktowany jako element prawnej argumentacji Strony. Zwrócić jednakże należy uwagę, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 13 marca 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 108/08, orzekł, iż "...nie istnieje podstawa prawna do zastosowania takiego trybu mieszanego, w którym z jednej strony faktury byłyby wystawione w formie papierowej, natomiast kopie faktur byłyby przechowywane na zasadach właściwych dla e - faktur", a także "... przechowywanie faktur w formie elektronicznej jest dopuszczalne wyłącznie po spełnieniu określonych przesłanek, w szczególności zagwarantowania autentyczności ich pochodzenia i integralności ich treści bezpiecznym podpisem elektronicznym". W konsekwencji WSA w Warszawie, w ww. wyroku stwierdził, iż przechowywanie kopii faktury w formie elektronicznej, mimo, iż oryginał został wystawiony w formie papierowej nie znajduje uzasadnienia w obowiązujących przepisach prawa.

Nie można zatem stwierdzić, iż w analizowanej sprawie ukształtowana jest jednolita linia orzecznicza. Podkreślić bowiem należy, że kształtowanie się orzecznictwa jest procesem rozłożonym w czasie i co do zasady wymaga większej liczby wyroków poszczególnych składów orzekających. Tym samym, należy stwierdzić, iż powołane w treści złożonego wniosku orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii.

Mając powyższe na względzie, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego zdarzenia przyszłego należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.