IPPP1/443-81/14-2/JL

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 22 stycznia 2014 r. (data wpływu 27 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania otrzymanej rekompensaty - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 stycznia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania otrzymanej rekompensaty.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (zwany dalej "Spółką") jest spółką prawa handlowego, której założycielem i 100% udziałowcem jest Gmina. Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Działalność podstawowa Spółki obejmuje wykonywanie powierzonych zadań własnych gminy o charakterze użyteczności publicznej w zakresie kultury fizycznej i turystyki, w tym utrzymania terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym Dz. U. z 2013 r. poz. 594). Spółka została utworzona w wyniku likwidacji jednostki budżetowej - Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji na mocy Uchwały Rady Miejskiej z dnia 4 listopada 2013 r. w sprawie likwidacji jednostki budżetowej M i utworzenia jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

Do zadań Spółki oprócz działalności komercyjnej należy:

Umowa Spółki (akt założycielski) odnośnie wykonywania powierzonych zadań Spółce przez Gminę Miasta R zawiera następujący zapis:

1. W celu realizacji swoich zadań własnych Gmina Miasta R uprawniona jest do korzystania z obiektów Spółki, bez obowiązku zapłaty wynagrodzenia z tego tytułu, a jedynie za zwrotem kosztów udostępnienia tych obiektów. Środki na ten cel zostaną corocznie określone w uchwale budżetowej Rady Miejskiej i zabezpieczone w budżecie Gminy Miasta R. Wartość uprawnienia nie może w danym roku kalendarzowym wykraczać poza kwotę kosztów z tytułu udostępnienia w wysokości X zł.

1. W celu realizacji swoich zadań własnych Gmina Miasta R uprawniona jest do korzystania z obiektów Spółki, bez obowiązku zapłaty wynagrodzenia z tego tytułu, a jedynie za zwrotem kosztów udostępnienia tych obiektów. Środki na ten cel zostaną corocznie określone w uchwale budżetowej Rady Miejskiej i zabezpieczone w budżecie Gminy Miasta R. Wartość uprawnienia nie może w danym roku kalendarzowym wykraczać poza kwotę kosztów z tytułu udostępnienia w wysokości X zł.

2. Uprawnienie, o którym mowa w ust. 1 Gmina Miasta R wykonywać będzie na rzecz własnych jednostek organizacyjnych, jak również na rzecz osób trzecich wskazanych przez organy gminy.

3. Z chwilą, gdy koszt udostępnienia obiektów przez Spółkę na rzecz Gminy Miasta R przekroczy w danym roku kalendarzowym kwotę X zł, uprawnienie na ten rok kalendarzowy wygasa.

4. Środki finansowe z tytułu zwrotu kosztów udostępnienia obiektów Gmina Miasta R zobowiązana jest przekazywać Spółce w okresach półrocznych z dołu, w terminie 21 dni od dnia dostarczenia noty wraz z rozliczeniem kosztów udostępnienia zgodnie z zapotrzebowaniem na udostępnienie przekazanym Spółce przez Gminę Miasta R.

5. Spółka jest zobowiązana do prowadzenia wyodrębnionej dokumentacji finansowo - księgowej środków finansowych otrzymanych na realizację zadań.

6. Po zakończeniu każdego roku budżetowego Gmina Miasta R dokona rozliczenia poniesionych kosztów przez Spółkę w poprzednim roku budżetowym.

7. W ramach realizacji zadań Spółka:

1. Przygotuje i udostępni obiekty do:

1. Udostępni klubom sportowym i stowarzyszeniom obiekty wskazane przez organy gminy.

2. prowadzi dokumentację z realizacji zadań w postaci zestawień półrocznych i rocznych."

W związku z powyższym M Sp. z o.o. administruje licznymi obiektami rekreacyjno - sportowymi położonymi na terenie G. W tym zakresie M organizuje bieżącą działalność związaną z funkcjonowaniem przekazanych mu obiektów. W szczególności ponosi bieżące koszty ich utrzymania, jak również wydatki o charakterze inwestycyjnym, ustala harmonogram korzystania z tych obiektów wg zasad określonych w umowie spółki. Z tytułu realizacji ww. zadań Spółka będzie otrzymywała od Gminy zwrot kosztów za przygotowanie i udostępnienie swoich obiektów (boiska, kryte pływalnie, hala sportowa). Spółka jest zobowiązana do prowadzenia wyodrębnionej dokumentacji finansowo - księgowej środków otrzymanych jako rekompensatę za realizację powierzonych zadań.

Oprócz zadań realizowanych na rzecz gminy Spółka będzie również prowadziła działalność komercyjną na rzecz innych podmiotów. Otrzymana rekompensata nie będzie mieć wpływu na cenę stosowaną przy transakcjach z innymi podmiotami. Cennik za korzystanie z obiektów Spółki (boisko, kryte pływalnie, hala sportowa itp.) należy do kompetencji Zgromadzenia Wspólników, które reprezentuje w 100% organ wykonawczy gminy - Prezydent Miasta.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wartość dofinansowania (wynagrodzenia - rekompensaty), które Spółka będzie otrzymywała z budżetu Gminy stanowiącą zwrot kosztów wynikających z wykonania zadań własnych Gminy stanowi podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.).

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stosownie do art. 29a ust. 1 podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 594), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Do zakresu działania gminy, w oparciu o art. 6 ust. 1 ww. ustawy, należą wszystkie sprawy publiczne oznaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty, w tym m.in. zadania obejmujące sprawy: kultury fizycznej, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (art. 7 ust. 1 pkt 10, cyt. ustawy). Zasady i formy gospodarki komunalnej jednostek samorządu terytorialnego, polegające na wykonywaniu przez te jednostki zadań własnych, w celu zaspokojenia zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej - uregulowano w ustawie z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 45, poz. 236). W myśl art. 2 cytowanej ustawy, gospodarka komunalna może być prowadzona przez jednostki samorządu terytorialnego, w szczególności w formach: samorządowego zakładu budżetowego lub spółek prawa handlowego. M Sp. z o.o. zarządzając bazą sportowo-rekreacyjną i zaspokajając zbiorowe potrzeby wspólnoty samorządowej w imieniu organu założycielskiego tj. Gminy, realizuje w imieniu Gminy Miasta R gospodarkę komunalną zgodnie z art. 2 ww. ustawy, a wykonując ww. zadania władzy publicznej, będzie świadczyć również usługi na rzecz konsumentów (mieszkańców). Wskazać należy, że relacja Miasto, a M w zakresie zarządzania bazą sportowo-rekreacyjną i udostępniania bazy sportowej i rekreacyjnej według zapotrzebowania społecznego na rzecz własnych jednostek organizacyjnych, jak również na rzecz osób trzecich nie stanowi świadczenia usług na rzecz Gminy, bowiem Miasto nie jest odbiorcą (konsumentem) tych usług. Usługi te będą odsprzedawane i ewentualnie świadczone nieodpłatnie przez Spółkę konsumentom (osobom trzecim). Wobec powyższego nie następuje świadczenie usług na rzecz Gminy, a jedynie realizacja przez Spółkę zadań własnych Gminy, za które Spółka otrzymuje rekompensatę, będącą w istocie dofinansowaniem tytułem zwrotu kosztów związanych z zarządzeniem ww. bazą sportowo-rekreacyjną wykorzystywaną do świadczenia przez Spółkę usług na rzecz osób trzecich. Skoro zatem pomiędzy Miastem, a Spółką nie dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych, to nie mamy do czynienia z czynnościami, podlegającymi opodatkowaniu, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. W efekcie otrzymane dofinansowanie nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe znajduje potwierdzenie w indywidualnej interpretacji prawa podatkowego wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 5 maja 2009 r., znak: ITPP2/443-103b/09/MD "Wnioskodawca, który wykonuje zadania własne gminy, polegające na zarządzaniu nieruchomościami, stanowiącymi zasób własny, tj. czynności o charakterze użyteczności publicznej, które nie są efektem realizacji zobowiązań wynikających z kontraktów cywilnoprawnych, za które otrzymuje od organu założycielskiego zwrot kosztów, nie dokonuje sprzedaży towarów, ani nie świadczy usług w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, tym samym wykonywanie tych czynności na rzecz Gminy nie podlega przepisom tej ustawy, przy czym bez znaczenia jest fakt działania Jednostki w formie spółki prawa handlowego".

Zgodnie bowiem z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Skoro zatem relacja między M Sp. z o.o. a G, nie ma charakteru cywilnoprawnego, tym samym nie może zostać uznana za wykonywanie czynności opodatkowanych w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, postawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5 jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to celowa dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wlicza się zatem tyko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które mają bezpośredni wpływ na kwotę należną (cenę) z tytułu dostawy lub świadczenia usługi. Elementem zasadniczym wpływającym na objęcie uzyskanej przez podatnika dotacji definicją podstawy opodatkowania jest stwierdzenie, czy dotacja udzielana jest w celu sfinansowania czy też dofinansowania dostawy konkretnych towarów lub świadczenia konkretnych usług. Oznacza to, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają dotacje o charakterze przedmiotowym, a nie te, które mają charakter podmiotowy. W sytuacji, gdy podatnik dla konkretnej dostawy towarów lub konkretnego świadczenia usług otrzymuje od innego podmiotu dofinansowanie - tego rodzaju dofinansowanie stanowi, obok ceny, uzupełniający ją element podstawowy opodatkowania z tytułu tej dostawy lub świadczenia. Natomiast rekompensata mająca na celu dofinansowanie ogólnych kosztów działalności, nieuzależniona od ilości i wartości dostarczanych towarów lub świadczonych usług, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze otrzymana rekompensata nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem nie stanowi podstawy opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem wzajemne rozliczenia pomiędzy stronami nie powinny być dokumentowane fakturą VAT lecz dowodem księgowym (notą księgową).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, w myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Analiza treści art. 8 ust. 1 ustawy, wskazuje na bardzo szerokie pojęcie świadczenia usług obejmujące różnego rodzaju świadczenia niebędące dostawą towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie, nagroda. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny. Powyższa analiza prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą. Należy stwierdzić, że czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie świadczącego usługę. Zatem pod pojęciem odpłatności świadczenia usług należy rozumieć prawo podmiotu świadczącego usługę do żądania od odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem działa jako podatnik VAT.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 tej ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 6 cytowanej ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Stosownie do art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r. poz. 594 z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Do zakresu działania gminy, w oparciu o art. 6 ust. 1 ww. ustawy, należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty, w tym m.in. zadania obejmujące: gminne drogi, ulice, mosty, place oraz organizację ruchu drogowego, wodociągi i zaopatrzenie w wodę, kanalizacje, usuwanie i oczyszczanie ścieków komunalnych, utrzymanie czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (art. 7 ust. 1 pkt 2 i pkt 3 cyt. ustawy).

W celu wykonywania zadań - na podstawie art. 9 ust. 1 powołanej ustawy - gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Zasady i formy gospodarki komunalnej jednostek samorządu terytorialnego, polegające na wykonywaniu przez te jednostki zadań własnych, w celu zaspokojenia zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej - uregulowano w ustawie z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz. U. z 2011 r. Nr 45, poz. 236).

W oparciu o art. 2 cytowanej ustawy gospodarka komunalna, może być prowadzona przez jednostki samorządu terytorialnego, w szczególności w formach: samorządowego zakładu budżetowego lub spółek prawa handlowego.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Generalnie zatem ustawa o VAT, jako podstawę opodatkowania podatkiem VAT wskazuje to, co otrzymuje dostawca/usługodawca od nabywcy za dostarczone towary/wykonane usługi, a więc za dokonaną sprzedaż.

Z powołanego wyżej przepisu wynika również, że włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to celowa dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Do podstawy opodatkowania zaliczane są tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które są bezpośrednio przeznaczone na dofinansowanie ceny konkretnego towaru czy też konkretnego rodzaju usługi. Nie jest więc obrotem ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. W przypadku natomiast, gdy podatnik otrzyma dofinansowanie, które będzie związane z dostawą lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny konkretnego świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych, płatność taka będzie zaliczana do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Dla określenia, czy dane dotacje mają, czy też nie bezpośredni wpływ na cenę świadczonych usług, a co za tym idzie czy podlegają opodatkowaniu istotne są zatem szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Zatem, podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne - na pokrycie kosztów działalności - nie podlega opodatkowaniu.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca (Ośrodek Sportu i Rekreacji) jest spółką, której założycielem i 100% udziałowcem jest Gmina. Działalność podstawowa Spółki obejmuje wykonywanie powierzonych zadań własnych gminy o charakterze użyteczności publicznej w zakresie kultury fizycznej i turystyki, w tym utrzymania terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych. Do zadań Spółki oprócz działalności komercyjnej należy:

W celu realizacji swoich zadań własnych Gmina Miasta R uprawniona jest do korzystania z obiektów Spółki, bez obowiązku zapłaty wynagrodzenia z tego tytułu, a jedynie za zwrotem kosztów udostępnienia tych obiektów. Środki na ten cel są corocznie określane w uchwale budżetowej Rady Miejskiej i zabezpieczane w budżecie Gminy. Oprócz zadań realizowanych na rzecz gminy Spółka będzie również prowadziła działalność komercyjną na rzecz innych podmiotów. Otrzymana rekompensata nie będzie mieć wpływu na cenę stosowaną przy transakcjach z innymi podmiotami. Cennik za korzystanie z obiektów Spółki (boisko, kryte pływalnie, hala sportowa itp.) należy do kompetencji Zgromadzenia Wspólników, które reprezentuje w 100% organ wykonawczy gminy - Prezydent Miasta R.

W świetle wyżej przedstawionego opisu sprawy oraz powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że wbrew stwierdzeniu Wnioskodawcy, w niniejszej sprawie pomiędzy Wnioskodawcą a Gminą występuje świadczenie wzajemne, gdyż Wnioskodawca zgodnie z zapisami w akcie założycielskim został zobowiązany przez Gminę do świadczenia usług w zakresie udostępniania obiektów sportowych wskazanym przez Gminę osobom, w celu realizacji jej zadań własnych, za które to świadczenie Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie. Należy zatem wskazać, że powierzone Wnioskodawcy przez Gminę czynności w zakresie udostępniania obiektów sportowych, za które wypłacana jest rekompensata, noszą znamiona odpłatnego świadczenia usług, podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Gmina jest w tym przypadku beneficjentem świadczenia Spółki, a związek pomiędzy otrzymywaną przez Wnioskodawcę płatnością a świadczeniem na rzecz Gminy jest na tyle wyraźny, że można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie. W konsekwencji uznać należy, że w związku z realizacją powierzonych zadań Spółka będzie otrzymywała wynagrodzenie za świadczone usługi w rozumieniu przepisów ustawy.

Należy również zaznaczyć, że stopień zależności Spółki od Gminy nie może automatycznie przesądzać o braku możliwości uznania wykonywania zadań własnych Gminy powierzonych Spółce za podlegające, jako świadczone usługi, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca co prawda wykonuje czynności związane z realizacją zadania własnego Gminy, ale wykonuje te czynności jako odrębny podmiot posiadający status podatnika VAT na rzecz Gminy, za które to usługi otrzymuje wynagrodzenie. A zatem pomiędzy płatnością, którą otrzymuje Wnioskodawca w ramach rekompensaty od Gminy, a świadczeniem na jej rzecz, zachodzi związek bezpośredni, ponieważ płatność następuje w zamian za to świadczenie. Na gruncie rozpoznawanej sprawy nie można przyjąć, że między Gminą a Spółką nie następuje wymiana świadczeń.

Należy jednocześnie zwrócić uwagę, że jak wskazano we wniosku - uprawnienie do korzystania z obiektów Spółki Gmina wykonywać będzie tylko na rzecz własnych jednostek organizacyjnych i osób trzecich wskazanych przez organy Gminy, a poza udostępnianiem obiektów Gminie, Wnioskodawca prowadzi działalność komercyjną również na rzecz innych podmiotów, za co otrzymuje od nich wynagrodzenie. Jak również wskazano we wniosku, z chwilą, gdy koszt udostępnienia obiektów przez Spółkę na rzecz Gminy Miasta R przekroczy w danym roku kalendarzowym określoną kwotę, uprawnienie na ten rok kalendarzowy wygasa.

Nie ma zatem podstaw do stwierdzenia, że otrzymane od Gminy dopłaty mają charakter finansowania ogólnych kosztów działalności Spółki. Z przedstawionych okoliczności wynika, że są one związane bezpośrednio z udostępnianiem obiektów sportowych wskazanym przez Gminę osobom, a zatem są związane bezpośrednio ze świadczeniem konkretnej usługi na rzecz Gminy.

Tym samym dofinansowanie (rekompensata), które otrzymuje Wnioskodawca stanowi wynagrodzenie za świadczoną usługę i element podstawy opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o podatku VAT, a zatem podlega opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Na podstawie cyt. art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, otrzymane wynagrodzenie nie może zostać udokumentowane przez Spółkę za pomocą noty księgowej lecz właściwe w tym przypadku jest wystawienie faktury.

Stanowisko Spółki jest zatem nieprawidłowe.

W odniesieniu do powołanej we wniosku interpretacji znak ITPP2/443-103b/09/MD, tut. Organ podkreśla, że co do zasady w identycznym stanie prawnym i identycznym stanie faktycznym rozstrzygnięcia powinny być identyczne. Cel ten osiągany jest poprzez zastosowanie odpowiednich przepisów Ordynacji podatkowej. Zauważyć w tym miejscu należy, że interpretacje rozbieżne bądź wątpliwe mogą być poddane weryfikacji w trybie art. 14e § 1 tej ustawy, zgodnie z którym "Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość (...)". Oznacza to, że interpretacje indywidualne wydawane przez upoważnione do tego organy każdorazowo podlegają analizie i weryfikacji, a w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości, Minister Finansów może zmienić wydaną interpretację, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Tut. Organ ponadto zwraca uwagę na rozstrzygnięcie zawarte w wyroku WSA w Gliwicach z dnia 1 lutego 2010 r., sygn. akt I SA/Gl 671/09, w którym: "Sąd zauważa, że zasada budzenia zaufania do organów podatkowych nie oznacza, że organ podatkowy nie może w podobnym stanie faktycznym wydać rozstrzygnięcia odmiennie rozstrzygającego dane zagadnienie, od poprzednio wydanego. Zdaniem Sądu nie można żądać od organów podatkowych, by raz podjęte stanowisko, które następnie okazało się błędne w oparciu o ogólną zasadę, miało być kontynuowane. Praktyka taka byłaby sprzeczna z zasadą praworządności (art. 120 Ordynacji podatkowej i art. 7 Konstytucji RP), która zobowiązuje organy administracji do czuwania nad tym, by prowadzone przez nie postępowania, jak i wydane rozstrzygnięcia, były zgodne z obowiązującym porządkiem prawnym" oraz " (...) jakkolwiek zmienność rozstrzygnięć podejmowanych przez organy podatkowe, przy tym samym stanie faktycznym i prawnym (...) narusza zasadę wyrażoną w art. 121 Ordynacji podatkowej, to jednak nie zawsze uzasadnia uchylenie zaskarżonej decyzji, gdyż zasada prowadzenia postępowania podatkowego w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych nie może być rozumiana jako bezwzględna konieczność wydawania decyzji sprzecznych z obowiązującym prawem i powielających poprzednio popełnione błędy (...)".

Powyższe wnioski dotyczą interpretacji wydanych w podobnym stanie faktycznym. Skarżąca powołała we wniosku interpretację indywidualną nr ITPP2/443-103b/09/MD, która jej zdaniem potwierdza Jej stanowisko w analizowanej sprawie. Należy jednak stwierdzić, że wskazana interpretacja nie mogła stanowić podstawy przy rozstrzygnięciu dokonanym w analizowanej sprawie, gdyż wydana została na podstawie odmiennego stanu faktycznego, gdzie nie zaistniały okoliczności takie jak w sprawie Spółki, gdzie rekompensata związana jest tylko z częściowym zakresem wykonania zadania własnego Gminy - udostępnianiem obiektów sportowych wskazanym przez Gminę osobom (świadczeniem konkretnej usługi na rzecz Gminy). W stanie faktycznym powołanej przez Spółkę interpretacji, spółka wykonuje na rzecz gminy jej zadania własne polegające na zarządzaniu nieruchomościami, a ponadto zakres zwrotu kosztów nie jest ograniczony do określonej grupy odbiorców świadczenia spółki, tak jak w przypadku Wnioskodawcy.

Z powyższych względów powołana przez Spółkę interpretacja nie miała wpływu na podjęte rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.