IPPP1/443-793/09-2/IG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy przedstawione we wniosku z dnia 12 sierpnia 2009 r. (data wpływu 14 sierpnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie naliczenia podatku VAT w wysokości 22% przy sprzedaży lokalu garażowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 sierpnia 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie naliczenia podatku VAT w wysokości 22% przy sprzedaży lokalu garażowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W 1963 r. Wojewódzki Zarząd Dróg wybudował na należącym do niego gruncie budynek garażowy wraz z boksami garażowymi, które były wynajmowane osobom fizycznym. Nieruchomość została przejęta przez Generalną Dyrekcję Dróg Publicznych w 2004 r. przejęta przez Prezydenta Miasta działającego w imieniu Skarbu Państwa, decyzją z dn. 25 kwietnia 2008 r. nieruchomość została skomunalizowana. Z osobami wynajmującymi wcześniej lokale od Skarbu Państwa zawarto nowe umowy. Miasto nie poczyniło żadnych nakładów na budowę i modernizację garaży. W dniu 31 grudnia 2008 r. na podstawie umowy Gmina-Miasto ustanowiło w akcie notarialnym odrębną własność lokalu garażowego i sprzedało wynajmującemu lokal garażowy wraz z udziałem w gruncie. Cena sprzedaży została określona na kwotę 15.303,68 zawierającą podatek VAT w wysokości 22% (2.759,68 zł)

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Miasto postąpiło słusznie naliczając przy sprzedaży lokalu garażowego podatek VAT w wysokości 22%.

Zdaniem wnioskodawcy zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów. Natomiast wedle art. 43 ust. 1 pkt 2 tej ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2008 r., zwolnieniu od podatku VAT podlegają używane budynki, budowle i ich części będące przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Definicja towaru używanego znajduje się w art. 43 ust. 2 pkt 1 - są nimi budynki budowle lub ich części, jeśli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów minęło 5 lat. Ponieważ na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług brak jest definicji lokalu użytkowego jak również "części budowli lub budynku" to podatnik stanął na stanowisku, iż sprzedaż garażu nie jest objęta dyspozycją art. 43 ust. 1 pkt 2, a w związku z tym należy zastosować stawkę podstawową podatku od towarów i usług wskazaną w art. 41 ust. 1 tj. 22%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2008 r. "zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części, będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze".

Natomiast art. 43 ust. 2 pkt 1 ustawy stanowił, że "przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się: budynki i budowle lub ich części - jeżeli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło co najmniej 5 lat".

Dodatkowo, art. 43 ust. 6 stanowił, że "zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie stosuje się do dostawy towarów wymienionych w ust. 2 pkt 1, jeżeli przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych lub w trakcie użytkowania wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, a podatnik:

Z przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego wynika, że wnioskodawca w dniu 31 grudnia 2008 r. na podstawie umowy ustanowił w akcie notarialnym odrębną własność lokalu garażowego i sprzedał wynajmującemu lokal garażowy wraz z udziałem w gruncie. Budynek w którym znajduje się lokal garażowy został wybudowany w 1963 r. a wnioskodawca nie poczynił żadnych nakładów na budowę i modernizację garaży.

Z opisu zaistniałego stanu faktycznego wynika więc jednoznacznie, że dokonana w dniu 31 grudnia 2008 r. sprzedaż lokalu garażowego wraz z udziałem w gruncie, spełnia wszystkie ww. warunki do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2008 r.

W związku z tym stanowisko wnioskodawcy w tym zakresie jest nieprawidłowe. Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10 09-402 Płock.