IPPP1-443-792/08-2/AP

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 3 lipca 2008 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP1-443-792/08-2/AP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 2 kwietnia 2008 r. (data wpływu 21 kwietnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia miejsca świadczenia usług - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 kwietnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia miejsca świadczenia usług.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zawarł umowę na prawo do używania programów komputerowych. Łącząca strony umowa jest umową licencyjną, własność programu nie jest przenoszona, program jest chroniony prawem autorskim.

Licencjobiorca jest upoważniony do:

1.

używania fragmentów programów w formie zapisu maszynowego jedynie na wskazanej maszynie,

2.

używania programu w zakresie, w jakim nabył autoryzacje,

3.

wykonywania kopii programu i instalowania ich w celach zgodnych z uzyskaną autoryzacją, pod warunkiem umieszczania na każdej kopii programu pełnej lub częściowej uwagi o programach autorskich oraz innych informacji dotyczących praw własności,

4.

używania dowolnego fragmentu programu dostarczonego w postaci kodu źródłowego lub materiału zastrzeżonego jedynie w celu rozwiązywania problemu związanego z używaniem programu, oraz modyfikowania programu w taki sposób aby mógł współpracować z innymi produktami.

Licencjobiorca nie może udzielać dalszych licencji, dokonywać cesji, wypożyczać ani wydzierżawiać programu.

Za korzystanie z licencji w sposób określony powyżej Spółka uiszcza opłaty (jednorazowe i okresowe) na warunkach przewidzianych umową.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, z tytułu m.in. praw autorskich lub praw pokrewnych, podatek pobierany jest w wysokości 20%. Opodatkowanie tych wypłat dla nierezydentów musi następować z uwzględnieniem obowiązujących umów międzynarodowych, których Polska jest stroną. W sytuacji, kiedy podatnik dokonuje wypłat należności z tytułów, o których mowa wyżej jest obowiązany pobrać w dniu wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, tzw. podatek u źródła w wysokości 20% lub przy zastosowaniu stawek podatku wynikających z umowy międzynarodowej, jeśli posiada stosowny certyfikat rezydencji podatkowej podmiotu, któremu dokonuje płatności.

Podatek ten jest pobierany od tzw. "należności licencyjnych", natomiast nie jest należny w sytuacji, gdy wypłata nie stanowi takich opłat w rozumieniu umowy międzynarodowej.

W stanie faktycznym będącym przedmiotem niniejszego zapytania, zawierana jest umowa o korzystanie z oprogramowania komputerowego. Umowa ta nie przenosi praw autorskich ani nie daje prawa do użytkowania prawa autorskiego, a korzystający może eksploatować taki program komputerowy wyłącznie na potrzeby własne i nie ma prawa do modyfikacji, kopiowania, rozpowszechniania oraz dalszej odprzedaży cudzych praw majątkowych. Tym samym, zdaniem Zainteresowanego, nie wystąpiło żadne z pól eksploatacji praw autorskich do programu komputerowego przewidzianych w art. 74 ust. 4 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (dalej: u.p.a.).

Podkreślenia wymaga fakt, że Wnioskodawca nabył prawo do użytkowania systemu oprogramowania wyłącznie na własne potrzeby. Przysługujące mu prawa do skopiowania programu i używania tej kopii wyłącznie w wskazanej maszynie, w żadnym wypadku nie można utożsamiać z trwałym lub czasowym zwielokrotnianiem programu w całości lub części, jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie, w rozumieniu art. 74 ust. 4 pkt 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji, zawartym w punkcie 14 do art. 12, prawa umożliwiające jedynie faktyczne korzystanie z programu, nie stanowią tytułu do naliczania opłat licencyjnych.

Reasumując, w zaistniałym stanie faktycznym można mówić o zawarciu umowy, której przedmiotem jest korzystanie z oprogramowania komputerowego. Umowa ta nie przenosi praw autorskich ani nie daje prawa do użytkowania prawa autorskiego, a korzystający może eksploatować taki program komputerowy wyłącznie na potrzeby własne i nie ma prawa do modyfikacji oraz dalszej odprzedaży cudzych praw majątkowych. Zatem, przekazywane przez Wnioskodawcę opłaty z tytułu prawa do korzystania z oprogramowania komputerowego na własne potrzeby nie będą objęte dyspozycją art. 13 umowy polsko-amerykańskiej oraz art. 21 i 26 u.p.d.o.p. Oznacza to, że Zainteresowany dokonując wypłaty takich należności na rzecz spółki amerykańskiej nie będzie obowiązany do potrącenia od nich zryczałtowanego podatku dochodowego.

Przechodząc na grunt opodatkowania podatkiem VAT Wnioskodawca zauważa, że import usług, to zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 9 ustawy o VAT - świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT. Podatnikami zaś w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju.

Z importem usług mamy zatem do czynienia wówczas, gdy usługi świadczone są przez podmioty mające siedzibę, miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju, a z tytułu świadczenia (albo raczej nabywania) tychże usług podatnikiem jest podmiot polski. Warunkiem koniecznym do uznania transakcji za import usług jest określony status usługodawcy, który ma być podatnikiem z siedzibą lub miejscem zamieszkania w innym kraju niż Polska. Zainteresowany zwraca przy tym uwagę, że nie ma tu warunku, iż musi to być podatnik czynny, czyli taki który rozlicza się z podatku od wartości dodanej. Import usług nie wystąpi wówczas, gdy podatek należny zostanie rozliczony przez usługodawcę na terytorium kraju, za wyjątkiem tzw. usług niematerialnych, które zawsze muszą być rozliczone w kraju odbiorcy.

Kluczowe znaczenie dla zaliczenia wykonanej usługi do importu usług ma ustalenie miejsca świadczenia, które jest zarazem miejscem opodatkowania transakcji. Opodatkowaniu podlega jedynie odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Istotny jest zatem fakt, czy dana usługa świadczona jest na terytorium Polski, czy też nie.

W związku z tym, że wypłata należności nie rodzi obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego pojawia się wątpliwość, gdzie takie należności wypłacane na rzecz kontrahenta zagranicznego, nieposiadającego siedziby na terytorium RP opodatkować podatkiem VAT.

Gdy ww. usługi uzna się za licencje, miejsce świadczenia będzie wypadało w Polsce (art. 27 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku VAT). Jeśli natomiast, wobec braku poboru podatku u źródła usługi te nie będą stanowiły licencji, opodatkowanie ich nie powinno się odbywać na terytorium kraju a w miejscu siedziby świadczącego (art. 27 ust. 1 ustawy o VAT).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Gdzie należy opodatkować podatkiem od towarów i usług należności za świadczenie przedmiotowych usług, wypłacanych na rzecz kontrahenta zagranicznego, nieposiadającego siedziby na terytorium RP.

Zdaniem Wnioskodawcy, kwestia obowiązku poboru podatku u źródła pozostaje bez znaczenia dla uznania, że w niniejszej sprawie mamy do czynienia z umową udzielenia licencji lub prawa pokrewnego do niej. Stąd zasadnym jest opodatkowanie usług w kraju (art. 27 ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT). Gdy świadczącym usługę na rzecz polskiego podatnika jest usługodawca zagraniczny, podmiotem zobowiązanym do zapłaty podatku będzie w Polsce nabywca usługi.

W deklaracji podatkowej import usług pojawi się przede wszystkim w ramach wykazanej przez podatnika sprzedaży. Ze względu na to, że obowiązek podatkowy spoczywa na nabywcy, musi on opodatkować nabycie usług z tytułu importu i to według właściwej stawki VAT. Będzie to stawka odpowiadająca stawce krajowej z uwzględnieniem klasyfikacji statystycznej wykonywanych czynności. Na podatniku-importerze ciąży obowiązek wystawienia faktur wewnętrznych dla udokumentowania importu usług (art. 106 ust. 7 ustawy o VAT). Podatek należny od importu usług, zgodnie z zasadami określonymi w art. 86 ust. 2 pkt 4 ustawy o VAT, przekształcić się może w podlegający odliczeniu podatek naliczony. Odliczenie to dokonywane jest w rozliczeniu za miesiąc, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu usług. Ogólna zasada określona w art. 86 ust. 11 ustawy, pozwala jednak podatnikom na skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu importu usług także w rozliczeniu za miesiąc następny.

W związku z tym, w przypadku importu usług podatek należny i naliczony powinny wzajemnie się kompensować, co pozwala na zachowanie neutralności podatku dla podatnika VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl