IPPP1-443-787/07-2/IZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Podatnika, przedstawione we wniosku z dnia 24 października 2007 r. (data wpływu 26 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usługi transportowej na trasie Polska-W - jest prawidłowe.

W dniu 24 października 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usługi transportowej na trasie Polska-W.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Podatnik zajmuje się spedycją międzynarodową. Otrzymał od innej polskiej firmy spedycyjnej zlecenie na transport towarów z Polski na Litwę. Zgodnie ze zleceniem Strona, za pośrednictwem przewoźnika wykonała zlecenie dostarczając towar do W. Za usługę wystawiono fakturę VAT, traktując przewóz jako wewnątrzwspólnotową wymianę towarów, obciążono zleceniodawcę polskiego 22% podatkiem VAT. Po kilkunastu dniach Strona otrzymała od zleceniodawcy pismo, iż faktura została wystawiona nieprawidłowo, gdyż był to transport towarów do Rosji, a więc faktura winna być podzielona na odcinek krajowy i zagraniczny. Podatnik wskazuje, iż dla Jego zleceniodawcy, który przyjął zlecenie od jeszcze innej firmy był to transport międzynarodowy, ale dla Strony był to tylko transport po Unii Europejskiej, czyli wewnątrzwspólnotowa wymiana towarów. To, że towar został w W załadowany na inny samochód i przewieziony do Rosji, pozostaje jedynie sprawą zleceniodawcy Podatnika.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Podatnik prawidłowo wystawił fakturę na świadczoną usługę transportową na trasie Polska-W.

W ocenie Strony wystawiona faktura dokumentująca przedmiotową usługę transportową wystawiona została prawidłowo, gdyż zlecenie na transport wyraźnie określa, iż dla Wnioskodawcy jest to wewnątrzwspólnotowa wymiana towarów z Polski na Litwę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 27 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) w przypadku świadczenia usług transportowych - miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie odbywa się transport, z uwzględnieniem pokonanych odległości, z zastrzeżeniem art. 28.

Artykuł 28. ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż w przypadku transportu towarów, którego rozpoczęcie i zakończenie ma miejsce odpowiednio na terytorium dwóch różnych państw członkowskich, zwanego dalej "wewnątrzwspólnotową usługą transportu towarów", miejscem świadczenia usługi jest miejsce, gdzie transport towarów się rozpoczyna, z zastrzeżeniem ust. 3, który wskazuje, iż w przypadku gdy nabywca usługi, o której mowa w ust. 1 i 2, podał dla tej czynności świadczącemu wewnątrzwspólnotową usługę transportu towarów numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia transportu, miejscem świadczenia usługi jest terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy ten numer.

W myśl art. 83 ust. 3 ww. ustawy przez usługi transportu międzynarodowego, o których mowa w ust. 1 pkt 23 tego artykułu, rozumie się:

Dowodami stanowiącymi dowód świadczenia usług, o których mowa w ust. 1 pkt 23, są w przypadku transportu towarów przez przewoźnika lub spedytora - list przewozowy lub dokument spedytorski (kolejowy, lotniczy, samochodowy, konosament morski, konosament żeglugi śródlądowej), stosowany wyłącznie w komunikacji międzynarodowej, lub inny dokument, z którego jednoznacznie wynika, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim, oraz faktura wystawiona przez przewoźnika (spedytora), z zastrzeżeniem pkt 2 (zastrzeżenie nie dotyczy przedmiotowej sprawy).

Z opisanego stanu faktycznego wynika, iż Strona świadczyła usługę transportu towarów z Polski na Litwę. Wnioskodawca wskazuje, iż posiada jedynie zlecenie od swojego kontrahenta na wykonanie powyższej usługi.

Podatnik zatem nie jest w posiadaniu dokumentów wymienionych w wyżej powołanym art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy, stanowiących dowód świadczenia usługi transportu międzynarodowego.

Zatem usługę transportową świadczoną na trasie Polska-Litwa uznać należy za wewnątrzwspólnotową usługę transportu towarów, opodatkowaną w miejscu rozpoczęcia transportu, zgodnie z art. 28 ust. 1 ww. ustawy, tj. w Polsce.

Biorąc pod uwagę stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy stwierdzić należy, iż faktura dokumentująca świadczoną usługę na trasie Polska-Litwa wystawiona została prawidłowo.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.