IPPP1/443-777/10-4/ISz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 21 lipca 2010 r. (data wpływu 26 lipca 2010 r.) uzupełniony w dniu 30 września 2010 r. (data wpływu) na wezwanie z dnia 15 września 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie transakcji przekazania pawilonu handlowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 lipca 2010 r. wpłynął ww. wniosek uzupełniony w dniu 30 września 2010 r. (data wpływu) na wezwanie z dnia 15 września 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie transakcji przekazania pawilonu handlowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Pan S.K. i Pan k.k. wspólnicy obecnie spółki jawnej Przedsiębiorstwo Handlowe J. Spółka Jawna S. K., K. K. z siedzibą w C., pierwotnie tj. roku 1993 zawarli umowę spółki cywilnej, prowadzą działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży detalicznej artykułów nieżywnościowych.

11 lipca 1996 r. Pan S.K. i Pan k.k. kupili niezabudowaną nieruchomość będącą działką budowlaną przeznaczoną pod zabudowę szeregową położoną w C. przy Ul. P. Pan S.K. kupił ww. nieruchomość do majątku wspólnego z żoną B.K., a pan k.k. do majątku wspólnego z żoną D.K. 30 kwietnia 1997 Pan S.K. i Pani B.K. oraz Pan k.k. i Pani D.K. uzyskali decyzję o pozwoleniu na budowę pawilonu handlowego branży przemysłowej wraz z przyłączami zewnętrznymi na nieruchomości stanowiącej własność Państwa K. oraz Państwa K.

Budowa pawilonu była realizowana ze środków spółki Przedsiębiorstwo Handlowe J. Spółka Cywilna S. K., K. K. Spółka odliczała podatek VAT z faktur dokumentujących zakupy związane z budową pawilonu handlowego. 8 grudnia 1998 r. w Urzędzie Rejonowym zostało złożone zawiadomienie o zakończeniu budowy.

Przedsiębiorstwo Handlowe J. Spółka Cywilna S. K., K. K. przystąpiło do użytkowania pawilonu handlowego i prowadzenia w nim działalności gospodarczej z dniem 2 stycznia 1999 r., wcześniej spółka prowadziła działalność w wynajętym lokalu. Spółka omyłkowo tj. z datą późniejszą niż faktycznie zaczęła używać wybudowany pawilon, ujęła go w ewidencji środków trwałych z datą przyjęcia do użytkowania 31/12/1999, KRŚT 12 i nazwą "pawilon handlowy" i dokonuje liniowych odpisów amortyzacyjnych wg stawki 2,5% rocznie. 18 października 2001 r. wspólnicy S.K. i k.k. dokonali zmiany umowy spółki, w związku z osiągnięciem w latach 1999 i 2000 przychodu netto, określonego w art. 264 Kodeksu Spółek Handlowych wspólnicy będąc zobowiązani z mocy prawa do zmiany formy prawnej prowadzonej działalności i zarejestrowania spółki jawnej w Krajowym Rejestrze Sądowym, dostosowując jej treść do wymogów art. 25 i innych przepisów Kodeksu Spółek Handlowych. Określili w tej umowie min., że majątek spółki stanowi również nieruchomość zabudowana zrealizowana w ramach inwestycji prowadzonej przez Spółkę Cywilną i że z chwilą zarejestrowania spółki jawnej prawo własności tej nieruchomości przejdzie na Spółkę Jawną.

Do dnia dzisiejszego prawo własności działki gruntu zabudowanej pawilonem handlowym branży przemysłowej nie przeszło na Spółkę Jawną, gdyż nie wyraziły na to zgody żony wspólników Pani B.K. i D.K. Żona Pana S.K. 24 września 2008 darowała swojemu mężowi S.K. swój udział wynoszący 0,25 części w nieruchomości wyżej opisanej. Obecnie w dziale II księgi wieczystej jako właściciel wpisany jest Pan S.K. w udziale 0,5 części oraz k.k. i jego żona D.K. na zasadach wspólności ustawowej małżeńskiej w 0,5 części.

W uzupełnieniu z dnia 27 września 2010 r. (data wpływu 30 września 2010 r.) Spółka dodała, iż pawilon handlowy został wprowadzony do Ewidencji Środków Trwałych z datą przyjęcia do użytkowania 31/12/1999, KRŚT 12 i nazwą "pawilon handlowy" Spółki Cywilnej, która to spółka została przekształcona w Spółkę Jawną, w związku z osiągnięciem w latach 1999 i 2000 przychodu netto, określonego w art. 264 Kodeksu Spółek Handlowych wspólnicy będąc zobowiązani z mocy prawa do zmiany formy prawnej prowadzonej działalności i zarejestrowania spółki jawnej w Krajowym Rejestrze Sądowym. Po przekształceniu Spółki Cywilnej w Spółkę Jawną nie była zakładana nowa Ewidencja Środków Trwałych, ze względu na to, że zgodnie z art. 93a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku:

- wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przekształcanej osoby lub spółki.

Zasadę powyższą stosuje się odpowiednio do:

W efekcie oznacza to, iż Spółka Jawna powstała po przekształceniu, jest kontynuacją podatkową Spółki Cywilnej - powinna więc np. kontynuować amortyzację środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych spółki cywilnej, występować w postępowaniu podatkowym dotyczącym okresu przed przekształceniem tak, jakby istniała już wtedy, wypełniać inne obowiązki podatkowe dotyczące zdarzeń mających miejsce przed przekształceniem.

Przedmiotowa nieruchomość nie była udostępniana odpłatnie bądź nieodpłatnie innym osobom. Spółka Jawna poniosła wydatki na ulepszenie pawilonu tj. docieplenie i elewację o wartości niższej niż 30% wartości początkowej, Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w stosunku do poniesionych wydatków. Ponadto Spółka ponosiła wydatki związane z remontami bieżącymi tj. malowanie, naprawa elewacji itp., Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego również w stosunku do poniesionych wydatków remontowych.

Ewentualna sprzedaż pawilonu handlowego może nastąpić za około dwa lata.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Ad. 1.

W przypadku zaprzestania używania i wycofania z działalności gospodarczej pawilonu handlowego czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ pawilon wraz z gruntem nie jest własnością Spółki Jawnej, gdyż właścicielami są Pan S.K. w udziale 0,5 części oraz k.k. i jego żona D.K. na zasadach wspólności ustawowej małżeńskiej w 0,5 części. Nakłady poniesione na wybudowanie pawilonu są środkiem trwałym Spółki Jawnej, o którym mowa w § 2 rozporządzenia Ministra Finansów z 17 stycznia 1997 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Dz. U. Nr 6, poz. 35 z późn. zm., a obecnie w art. 22a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm., tj. budynkiem na cudzym gruncie. Powyższy pawilon jest więc budynkiem wybudowanym na cudzym gruncie, ponieważ grunt ten nie stanowi własności Spółki jawnej, której majątek jest majątkiem odrębnym od majątku wspólników tej Spółki (art. 28 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych - Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.).

Pawilon wybudowany przez Spółkę na cudzym gruncie stanowią część składową i własność właściciela gruntu. Po zaprzestaniu używania i wycofaniu z działalności gospodarczej pawilonu handlowego poniesione przez Spółkę nakłady po prostu pozostaną na obcym gruncie będącym własnością Pana S.K. oraz k.k. i jego żony D.K. Właściciele gruntu wyrażają zgodę na pozostawienie nakładów, które Spółka poniosła na wybudowanie pawilonu, Spółka nie otrzyma z tego tytułu żadnego wynagrodzenia od właścicieli gruntu. Właściciele gruntu nie dokonają zwrotu nakładów poniesionych przez Spółkę na wybudowanie pawilonu.

Ad. 2.

Jeśli czynność wycofania z działalności gospodarczej pawilonu handlowego będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, to należy tę czynność opodatkować podstawową stawką VAT tj. 22% od wartości rynkowej pawilonu.

Ad. 3.

W przypadku wycofania z działalności gospodarczej pawilonu handlowego a następnie sprzedaży przez Pana S.K. oraz k.k. i jego żonę D.K., pawilonu handlowego wraz z gruntem czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ pawilon wraz z gruntem nie jest własnością Spółki Jawnej, gdyż właścicielami są Pan S.K. w udziale 0,5 części oraz k.k. i jego żona D.K. na zasadach wspólności ustawowej małżeńskiej w 0,5 części. Nakłady poniesione na wybudowanie pawilonu są środkiem trwałym Spółki Jawnej, o którym mowa w § 2 rozporządzenia Ministra Finansów z 17 stycznia 1997 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Dz. U. Nr 6, poz. 35 z późn. zm., a obecnie w art. 22a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm., tj. budynkiem na cudzym gruncie. Powyższy pawilon jest więc budynkiem wybudowanym na cudzym gruncie, ponieważ grunt ten nie stanowi własności Spółki jawnej, której majątek jest majątkiem odrębnym od majątku wspólników tej Spółki (art. 28 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks Spółek Handlowych - Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.).

Pawilon wybudowany przez Spółkę na cudzym gruncie stanowi część składową i własność właściciela gruntu. Po zaprzestaniu używania i wycofaniu z działalności gospodarczej pawilonu handlowego poniesione przez Spółkę nakłady po prostu pozostaną na obcym gruncie będącym własnością Pana S.K. oraz k.k. i jego żony D.K.

Właściciele gruntu wyrażają zgodę na pozostawienie nakładów, które Spółka poniosła na wybudowanie pawilonu, Spółka nie otrzyma z tego tytułu żadnego wynagrodzenia od właścicieli gruntu. Właściciele gruntu nie dokonają zwrotu nakładów poniesionych przez Spółkę na wybudowanie pawilonu. Natomiast późniejszej sprzedaży działki gruntu zabudowanej pawilonem handlowym dokonają osoby fizyczne, Pan S.K. oraz k.k. i jego żona D.K., nie będące podatnikami podatku od towarów i usług.

Ad. 4.

Jeśli sprzedaż pawilonu handlowego wraz z gruntem, po wycofaniu go z działalności gospodarczej, przez Pana S.K. oraz k.k. i jego żonę D.K., będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT to należy tę czynność opodatkować podstawową stawką VAT tj. 22%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Dostawa towarów została zdefiniowana w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT jako przeniesienie prawa do dysponowania towarem jak właściciel.

Świadczeniem usług zaś w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów rozumieniu art. 7, w tym również:

Stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jak odpłatne świadczenie usług.

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W przypadku świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika (art. 29 ust. 12 ww. ustawy).

Stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 (art. 41 ust. 1).

Dla określenia, czy w danym przypadku dochodzi do czynności opodatkowanej w postaci dostawy towarów, istotna jest okoliczność, czy nabywca nabywa prawa do swobodnego dysponowania towarem. Należy stwierdzić, iż przez "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel" należy rozumieć przeniesienie prawa do władania rzeczami w sensie ekonomicznym.

Nie każde zatem przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, które z punktu widzenia prawa cywilnego przenosi na nabywcę prawo własności lub prawo umożliwiające nabywcy dysponowanie towarem jak właściciel, można uznać za dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, lecz jedynie takie, które w ujęciu ekonomicznym dokonuje ww. czynności. Należy zauważyć, że powołane powyżej przepisy ustawy o VAT stanowią realizację zasady powszechności opodatkowania. Definicja świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów.

W opisie zdarzenia przyszłego wskazano, iż w 1996 r. Pan S.K. i Pan k.k. będący ówcześnie wspólnikami spółki cywilnej kupili wraz z małżonkami niezabudowaną nieruchomość będącą działką budowlaną do majątku prywatnego. W 1997 r. rozpoczęto budowę pawilonu handlowego na ww. gruncie. Budowa pawilonu była realizowana ze środków spółki Przedsiębiorstwo Handlowe J. Spółka Cywilna S. K., K. K. Spółka odliczała podatek VAT z faktur dokumentujących zakupy związane z budową pawilonu handlowego. Z dniem 2 stycznia 1999 r. Spółka przystąpiła do użytkowania ww. obiektu. 18 października 2001 r., wspólnicy S.K. i k.k. dokonali zmiany umowy spółki ze Spółki Cywilnej na Spółkę Jawną. W umowie Spółki określono min., że majątek spółki stanowi również nieruchomość zabudowana zrealizowana w ramach inwestycji prowadzonej przez Spółkę Cywilną i, że z chwilą zarejestrowania Spółki Jawnej prawo własności tej nieruchomości przejdzie na Spółkę Jawną.

Do dnia dzisiejszego prawo własności działki gruntu zabudowanej pawilonem handlowym branży przemysłowej nie przeszło na Spółkę Jawną, gdyż nie wyraziły na to zgody żony wspólników Pani B.K. i D.K.

Żona Pana S.K. 24 września 2008 darowała swojemu mężowi S.K. swój udział wynoszący 0,25 części w nieruchomości wyżej opisanej.

Obecnie w dziale II księgi wieczystej jako właściciel wpisany jest Pan S.K. w udziale 0,5 części oraz k.k. i jego żona D.K. na zasadach wspólności ustawowej małżeńskiej w 0,5 części.

W uzupełnieniu z dnia 27 września 2010 r. (data wpływu 30 września 2010 r.) Spółka dodała, iż pawilon handlowy został wprowadzony do Ewidencji Środków Trwałych z datą przyjęcia do użytkowania 31/12/1999, KRŚT 12 i nazwą pawilon handlowy" Spółki Cywilnej, która to spółka została przekształcona w Spółkę Jawną, w związku z osiągnięciem w latach 1999 i 2000 przychodu netto, określonego w art. 264 Kodeksu Spółek Handlowych wspólnicy będąc zobowiązani z mocy prawa do zmiany formy prawnej prowadzonej działalności i zarejestrowania spółki jawnej w Krajowym Rejestrze Sądowym. Po przekształceniu Spółki Cywilnej w Spółkę Jawną nie była zakładana nowa Ewidencja Środków Trwałych. Przedmiotowa nieruchomość nie była udostępniana odpłatnie bądź nieodpłatnie innym osobom.

Spółka Jawna poniosła wydatki na ulepszenie pawilonu tj. docieplenie i elewację o wartości niższej niż 30% wartości początkowej, Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w stosunku do poniesionych wydatków. Ponadto Spółka ponosiła wydatki związane z remontami bieżącymi tj. malowanie, naprawa elewacji itp., Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego również w stosunku do poniesionych wydatków remontowych. Ewentualna sprzedaż pawilonu handlowego może nastąpić za około dwa lata.

Zgodnie z art. 93a § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku przekształcenia spółki niemającej osobowości prawnej, wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przekształcanej osoby lub spółki.

Stosownie do art. 93a § 2 pkt 1a ww. ustawy, przepis § 1 stosuje się odpowiednio do osobowej spółki handlowej zawiązanej (powstałej) w wyniku przekształcenia innej spółki niemającej osobowości prawnej.

Oznacza to, iż Spółka Jawna powstała po przekształceniu, jest kontynuacją podatkową Spółki Cywilnej - powinna więc np. kontynuować amortyzację środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych spółki cywilnej, występować w postępowaniu podatkowym dotyczącym okresu przed przekształceniem tak, jakby istniała już wtedy, wypełniać prawa i obowiązki podatkowe dotyczące zdarzeń mających miejsce przed przekształceniem.

Wnioskodawca wskazał, iż "w umowie Spółki określono min., że majątek spółki stanowi również nieruchomość zabudowana zrealizowana w ramach inwestycji prowadzonej przez Spółkę Cywilną i, że z chwilą zarejestrowania spółki jawnej prawo własności tej nieruchomości przejdzie na Spółkę Jawną. Do dnia dzisiejszego prawo własności działki gruntu zabudowanej pawilonem handlowym branży przemysłowej nie przeszło na Spółkę Jawną, gdyż nie wyraziły na to zgody żony wspólników Pani B.K. i D.K.".

Przepisy prawa podatkowego nie regulują prawa własności nieruchomości wybudowanej na obcym gruncie. Kwestia ta uregulowana jest w Kodeksie cywilnym (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.).

Z treści art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego wynika, iż część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych (dotyczy to również własności nakładów poniesionych na cudzym gruncie). Stosownie zaś do art. 48 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustawie, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Zasadniczo zatem, obiekty wybudowane na gruncie stanowią jego część składową i nie mogą być odrębnym przedmiotem własności (na marginesie - Spółka nie posiadała też pełnego władztwa ekonomicznego, np. nie może obciążyć budynku hipoteką). Podmiot posiadający tytuł prawny do cudzego gruntu (np. jako dzierżawca) może wprawdzie dokonywać na nim nakładów, jednakże z tego tytułu przysługuje mu jedynie roszczenie o zwrot poniesionych nakładów. Podmiot ten nie staje się natomiast właścicielem rzeczy, która powstała w rezultacie poniesienia przez niego nakładów.

W konsekwencji, skoro właścicielem gruntu, na którym Spółka poczyniła nakłady w postaci inwestycji budowlanej, są osoby fizyczne (Pan S.K., Pan k.k. i Pani D.K.), to właścicielem wybudowanej nieruchomości - jako części składowej gruntu - również są ww. osoby. W ramach rozliczenia dokonanego pomiędzy Spółką a właścicielami gruntu (wydanie nakładów na ich rzecz) nie dojdzie zatem do przeniesienia prawa do dysponowania wybudowanym obiektem jak właściciel. W konsekwencji, nie ulega wątpliwości, że rozliczenie nakładów inwestycyjnych nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu VAT.

Natomiast nie powinno budzić wątpliwości, że Wnioskodawca, który poniósł nakłady na nieruchomości, jest ich właścicielem w sensie ekonomicznym (nie prawnym). Zatem należy rozstrzygnąć, czy nakłady przez niego poniesione na rzecz używaną należy uznać za świadczenie usług na rzecz właścicieli gruntu.

Z opisu sprawy wynika także, iż Spółka poniosła wydatki na budowę, ulepszenie pawilonu tj. docieplenie i elewację o wartości niższej niż 30% wartości początkowej. Ponadto Spółka ponosiła wydatki związane z remontami bieżącymi tj. malowanie, naprawa elewacji itp. Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w stosunku do poniesionych wydatków.

Wnioskodawca po zaprzestaniu używania i wycofaniu z działalności gospodarczej pawilonu handlowego poniesione przez Spółkę nakłady po prostu pozostaną na obcym gruncie będącym własnością Pana S.K. oraz k.k. i jego żony D.K. Właściciele gruntu wyrażają zgodę na pozostawienie nakładów, które Spółka poniosła na wybudowanie pawilonu, jednocześnie Spółka nie otrzyma z tego tytułu żadnego wynagrodzenia od właścicieli gruntu. Właściciele gruntu nie dokonają zwrotu nakładów poniesionych przez Spółkę na wybudowanie pawilonu.

Z powyższego wynika, iż poniesione przez Spółkę nakłady od których przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego, zostaną przekazane osobom trzecim bez wynagrodzenia.

Zauważyć należy, że w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług niektóre usługi wykonane nieodpłatnie ustawodawca zrównał z odpłatnym świadczeniem usług.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy, nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jak odpłatne świadczenie usług.

Z powyższego zapisu wynika, że nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów uznaje się za odpłatne świadczenie usług, jeżeli spełnione zostaną łącznie następujące warunki wynikające z ww. przepisu:

* nieodpłatne świadczenie usług nie jest związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa oraz

* podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami.

Przy czym niedopełnienie któregokolwiek z ww. warunków jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W ocenie tut. Organu opodatkowaniu podlegają te usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością, a więc nie mają wpływu na prowadzoną działalność.

Zatem, przeniesienie przez Spółkę poniesionych nakładów na rzecz właścicieli gruntu, a zatem na cele nie związane z działalnością Spółki, w odniesieniu do których przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w całości lub w części, stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 ustawy.

W analizowanym przypadku, zgodnie z art. 29 ust. 12 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania będzie koszt świadczenia ww. usługi, poniesiony przez podatnika, a nie jak wskazuje Wnioskodawca - wartość rynkowa pawilonu handlowego. Stawka podatku natomiast wynosi 22% (art. 41 ust. 1 ww. ustawy).

Reasumując, w myśl argumentacji przedstawionej powyżej, należy uznać, że wycofanie z działalności pawilonu handlowego, spełnia warunki uznania ww. czynności za usługę w rozumieniu art. 8 ust. 2 ustawy o VAT i w konsekwencji podlega opodatkowaniu przy zastosowaniu stawki 22%, ponieważ w momencie ponoszenia nakładów inwestycyjnych, ulepszeń oraz remontów w przedmiotowym pawilonie handlowym, Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tego tytułu, a przedmiotowe wycofanie pawilonu odbywa się bez związku z jej działalnością. Podstawą opodatkowania będzie zatem koszt świadczenia ww. usługi poniesiony przez podatnika.

Nadmienić należy, iż niniejsza interpretacja rozstrzyga kwestię w zakresie pytania Nr 1 i Nr 2, natomiast w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 3 i Nr 4, wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji w przedstawionym zdarzeniu przyszłym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.