IPPP1/443-762/11-4/ISz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 9 maja 2011 r. (data wpływu 12 maja 2011 r.), uzupełnionym w dniu 11 sierpnia 2011 r. (data wpływu 16 sierpnia 2011 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 2 sierpnia 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek gruntu przeznaczonych pod zabudowę - jest prawidłowe.

W dniu 12 maja 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek gruntu przeznaczonych pod zabudowę.

Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 11 sierpnia 2011 r. (data wpływu 16 sierpnia 2011 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 2 sierpnia 2011 r.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W sierpniu 2010 r. Pan D zakupił od osób fizycznych (małżeństwa) nieruchomość, stanowiącą działkę ewidencyjną nr 2/7 o powierzchni 772 m ² uregulowaną obecnie w KW oraz udział 1/6 część w działce drogowej oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka ewidencyjna nr 2/9 o łącznej powierzchni 378 m ² uregulowaną obecnie w księdze wieczystej KW Nr XXX.

Zgodnie z obowiązującym w dniu zakupu miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego kupiona nieruchomość - działka 2/7 i udział w działce 2/9 - przewidziana była pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. Na zakup działki zamierzano uzyskać kredyt hipoteczny. W marcu 2010 r. podpisana została umowa przedwstępna kupna - sprzedaży ww. nieruchomości. W czasie przedłużającej się procedury uzyskiwania kredytu poprzedni właściciele na prośbę i koszt Wnioskodawcy uzyskali na swoje nazwisko pozwolenie na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego dwulokalowego. Ponieważ Zainteresowanemu spieszyło się z budową domu na ww. gruncie jeszcze przed podpisaniem umowy zdążył on wybudować fundamenty budynku.

Nieruchomość miała być inwestycją dla rodziców i rodziny Wnioskodawcy. W budynku po jego wybudowaniu miał on zamieszkać wraz z rodzicami, każdy w oddzielnym mieszkaniu, ale w jednym budynku. Pomimo, iż działkę kupował on sam, rodzice Zainteresowanego wzięli wraz z nim kredyt hipoteczny na jej zakup. Sprzedający pomimo, iż byli jako sprzedający osobami fizycznymi sprzedali ww. nieruchomość za cenę 365.940 zł w tym 7% podatek VAT oraz udział w drodze za cenę 10.000 zł w tym 22% podatek VAT. Nieruchomość objęta KW Nr XXX została w całości obciążona kredytem Wnioskodawcy.

Działkę Zainteresowany zakupił na kredyt, fundamenty wybudował ze środków własnych, ale nie udało się uzyskać finansowania na dalszą budowę. Z uwagi na taki obrót sprawy musiano odstąpić od pomysłu zamieszkania z rodzicami w dwóch lokalach. W tym roku Wnioskodawca znalazł firmę, która jest skłonna zawrzeć z nim umowę na wybudowanie lokalu w domu dwulokalowym. Firma chciałaby aby Zainteresowany sprzedał na jej rzecz udział 1/2 część w gruncie zakupionej nieruchomości, aby po wybudowaniu całego budynku, ustanowieniu odrębnej własności poszczególnych lokali i przeniesieniu dotychczasowego obciążenia kredytowego Wnioskodawcy na wybudowany dla niego odrębny lokal, mogła swobodnie sprzedać drugi lokal.

Zainteresowany podkreśla, że nieruchomość położona jest jedyną jaką posiada. Prowadzi on jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych oraz usług hydraulicznych.

W uzupełnieniu dodano, że w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę jednoosobową działalnością gospodarczą jest on zgłoszony jako podatnik VAT w zakresie objętym działalnością tj. usług transportowych i usług hydraulicznych.

Nieruchomość położona stanowiąca działkę nr 2/7 oraz udział w działce drogowej nr 2/9 są jedynymi działkami jakie Zainteresowany posiada. Nigdy wcześniej nie był on właścicielem żadnej działki, a w związku z tym nie dokonywał ich sprzedaży.

Przed zakupem działek objętych wnioskiem Zainteresowany nie był właścicielem żadnych działek, zatem nie mógł ich przekazywać innym podmiotom.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Nie powinien on naliczać i odprowadzać podatku VAT, gdyż nie wykonuje tej czynności w sposób ciągły, a do sprzedaży części nieruchomości zmusiła go sytuacja rodzinna i finansowa.

Ad. 2.

Nie będzie podatku VAT od ww. transakcji sprzedaży, więc stawka byłaby 0.

Ad. 3.

Jeśli nie jest on podatnikiem VAT w tej umowie, to nie będzie musiał zgłaszać się do tej czynności jako podatnik. Gdyby taka konieczność zaistniała to powinna ona nastąpić przed podpisaniem umowy kupna sprzedaży.

Ad. 4.

Czynność sprzedaży nie będzie wymagała wystawiania faktury VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, iż przedmiotem sprzedaży będzie udział w nieruchomości. Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie z art. 195 Kodeksu cywilnego własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Udział we współwłasności, w aspekcie regulacji zawartych w przepisach Kodeksu cywilnego, wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej (także w stosunku do pozostałych współwłaścicieli) i jest określony odpowiednim ułamkiem. Każdy ze współwłaścicieli stosownie do art. 198 Kodeksu cywilnego może swym udziałem swobodnie rozporządzać, bez zgody pozostałych współwłaścicieli, a wyjątki wynikać mogą jedynie z przepisów prawa. Zatem mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż zbycie udziału we własności nieruchomości należy traktować w kategorii dostawy towaru, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika. Art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem, stosując wykładnię językową przepisu stwierdzić można, iż działalnością gospodarczą jest działalność producenta, handlowca lub usługodawcy oraz rolnika, także wówczas gdy czynność podlegająca opodatkowaniu została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania w sposób częstotliwy.

Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "zamiar", jak i nie precyzuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania tej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania tej czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonywanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. W oparciu o przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowych, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Skutkiem powyższego status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży gruntu jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy. Dla celów ustalenia, czy dostawa działek wyczerpuje znamiona pojęcia "działalność gospodarcza" koniecznym jest ustalenie, czy zamiarem podmiotu wykonującego czynności jest ich dokonywanie w sposób częstotliwy. W każdym przypadku należy badać czy intencją podmiotu dokonującego określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie (więcej niż jednokrotnie). Natomiast przesłanki wskazujące na zamiar wykonywania pewnej czynności w sposób częstotliwy muszą istnieć w chwili wykonania usługi lub sprzedaży towaru. Zatem podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły dla celów zarobkowych, czy został on nabyty na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą nieruchomości ten, kto jako osoba fizyczna dysponująca własnym swoim majątkiem, dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Z opisu sprawy wynika, iż w sierpniu 2010 r. Pan D zakupił od osób fizycznych nieruchomość, stanowiącą działkę ewidencyjną nr 2/7 o powierzchni 772 m ² uregulowaną obecnie w KW Nr XXX oraz udział 1/6 część w działce drogowej oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka ewidencyjna nr 2/9 o łącznej powierzchni 378 m ² uregulowaną obecnie w księdze wieczystej KW Nr XXX.

Zgodnie z obowiązującym w dniu zakupu miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego kupiona nieruchomość - działka 2/7 i udział w działce 2/9 - przewidziana była pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. Nieruchomość miała być inwestycją dla rodziców i rodziny Wnioskodawcy. W budynku po jego wybudowaniu miał on zamieszkać wraz z rodzicami, każdy w oddzielnym mieszkaniu, ale w jednym budynku. Działkę Zainteresowany zakupił na kredyt, fundamenty wybudował ze środków własnych, ale nie udało się uzyskać finansowania na dalszą budowę. Z uwagi na taki obrót sprawy musiano odstąpić od pomysłu zamieszkania z rodzicami w dwóch lokalach.

Zainteresowany zamierza sprzedać udział 1/2 część w gruncie zakupionej nieruchomości, aby nabywca po wybudowaniu całego budynku, ustanowieniu odrębnej własności poszczególnych lokali i przeniesieniu dotychczasowego obciążenia kredytowego Wnioskodawcy na wybudowany dla niego odrębny lokal, mógł swobodnie sprzedać drugi lokal. Wnioskodawca podkreśla, że przedmiotowa nieruchomość położona jest jedyną jaką posiada. Prowadzi on jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych oraz usług hydraulicznych.

W uzupełnieniu dodano, że w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę jednoosobową działalnością gospodarczą jest on zgłoszony jako podatnik VAT w zakresie objętym działalnością tj. usług transportowych i usług hydraulicznych. Nieruchomość stanowiąca działkę nr 2/7 oraz udział w działce drogowej nr 2/9 są jedynymi działkami jakie Zainteresowany posiada. Nigdy wcześniej nie był on właścicielem żadnej działki, a w związku z tym nie dokonywał ich sprzedaży. Przed zakupem działek objętych wnioskiem Zainteresowany nie był właścicielem żadnych działek, zatem nie mógł ich przekazywać innym podmiotom.

Odnosząc przedstawione okoliczności do obowiązujących przepisów prawa należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie, Wnioskodawcy nie można uznać za podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy prowadzącego działalność gospodarczą w odniesieniu do transakcji sprzedaży nieruchomości. Nic nie wskazuje na to, że dokonując sprzedaży udziału 1/2 części w zakupionej nieruchomości Wnioskodawca działał w charakterze handlowca. Przedmiotowa nieruchomość została nabyta w roku 2010, na cele własne, tj. w celu budowy domu, czyli zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawcy i jego rodziny i budowę taką rozpoczął. Jak wynika z opisanego zdarzenia przyszłego sprzedaż udziału 1/2 części nieruchomości jest podyktowana trudną sytuacją finansową. Zainteresowany nie sprzedawałaby tegoż udziału w nieruchomości, gdyby był w stanie pozyskać środki finansowe na zrealizowanie w pełni ww. budowy. Jak wskazano w uzupełnieniu wniosku "nieruchomość stanowiąca działkę nr 2/7 oraz udział w działce drogowej nr 2/9 są jedynymi działkami jakie Zainteresowany posiada. Nigdy wcześniej nie był on właścicielem żadnej działki, a w związku z tym nie dokonywał ich sprzedaży". Ponadto z opisu sprawy nie wynika by Wnioskodawca czerpał pożytki z przedmiotowej nieruchomości. Dana nieruchomość nie była wykorzystywana w celach rolnych o charakterze zarobkowym, nie była też przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. W uzupełnieniu wniosku wskazano wprawdzie, iż Pan D jest zgłoszony jako podatnik VAT w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę jednoosobową działalnością gospodarczą, lecz jest to działalność w zakresie usług transportowych i usług hydraulicznych, a nie w zakresie obrotu nieruchomościami. Zatem nie sposób jest przypisać czynności sprzedaży #189; udziału w nieruchomości znamion działalności gospodarczej, handlowej.

Sprzedając udział w 1/2 nieruchomości Zainteresowany korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, zatem, czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Reasumując w przypadku sprzedaży udziału 1/2 część w nieruchomości oraz udziału w drodze Zainteresowany nie będzie zobowiązany do naliczenia i odprowadzenia podatku VAT, gdyż z tytułu ww. transakcji sprzedaży Pana D nie można uznać za podatnika podatku od towaru i usług, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. W konsekwencji, Wnioskodawca nie ma obowiązku odprowadzenia od tej sprzedaży podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że Pan D nie jest zobowiązany do zgłoszenia rejestracyjnego w podatku od towarów i usług, w związku z planowaną transakcją sprzedaży udziału 1/2 w nieruchomości. Stosownie do art. 96 ust. 1 ustawy, obowiązek taki mają podmioty, które są podatnikami podatku VAT. Ponieważ w analizowanej sprawie Wnioskodawca nie występuje w charakterze podatnika, w rozumieniu art. 15 ustawy, nie ma on obowiązku złożenia zgłoszenia do podatku od towarów i usług jako podatnik od ww. transakcji.

Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę (...). Zatem, mając na względzie fakt, iż nie można uznać Pana D za podatnika w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług z tytułu planowanej transakcji, nie jest on obowiązany do wystawienia faktury VAT z tytułu ww. czynności.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zaznacza się, że w myśl art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Zatem to na Wnioskodawcy ciąży ciężar przedstawienia wszystkich okoliczności i aspektów sprawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji w przedstawionym zdarzeniu przyszłym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.