IPPP1/443-757/10-4/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Miasta przedstawione we wniosku z dnia 12 lipca 2010 r. (data wpływu 19 lipca 2010 r.), uzupełnione pismem z dnia 1 września 2010 r. (data wpływu 6 września 1010 r.) nadesłanym w odpowiedzi na wezwanie z dnia 27 sierpnia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu wieczystego użytkowania - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 lipca 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu użytkowania wieczystego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Miasto jako właściciel nieruchomości gruntowej na podstawie wyroku Sądu ogłoszonego 18 stycznia 2006 r. zmuszającego do złożenia oświadczenia woli oddało w użytkowanie wieczyste nieruchomość zabudowaną na rzecz osoby prawnej (spółce). W wyroku Sądu jest określona wartość pierwszej opłaty z tytułu wieczystego użytkowania gruntu oraz wysokość opłaty rocznej, która będzie uiszczona przez następne 99 lat, licząc od dnia 4 stycznia 2006 r. do 3 stycznia 2105 r. bez wskazania terminu płatności, w jakim należy uregulować ww. opłaty. Ponadto Sąd przekazał nieodpłatnie prawo własności budynku, który znajduje się na tej nieruchomości.

W związku z faktem, iż Sąd nie uregulował kwestii związanych z terminem płatności Gmina wystosowała dnia 26 marca 2010 r. pismo do Spółki określające termin zapłaty dla opłat za wieczyste użytkowanie, który upłynął 5 kwietnia 2010 r. Spółka zobowiązana do uiszczenia opłat za wieczyste użytkowanie wywiązała się ze swojego obowiązku we wskazanym terminie i dokonała płatności na rzecz Miasta dnia 31 marca 2010 r.

W nadesłanym uzupełnieniu z dnia 1 września 2010 r. (data wpływu 6 września 2010 r.) Wnioskodawca poinformował, iż Spółka o której mowa uiściła opłaty roczne za lata 2007, 2008, 2009, 2010 dnia 31 marca 2010 r. po otrzymaniu pisma w którym został wyznaczony termin płatności dla opłat rocznych za lata 2007, 2008, 2009, 2010 oraz dla opłaty pierwszej z tytułu ustanowienia prawa użytkowania wieczystego gruntu, który upływał w dniu 5 kwietnia 2010 r.

Ponadto w dniu 31 marca 2010 r. Spółka wpłaciła na konto Wnioskodawcy kwotę, która była sumą opłat rocznych za lata 2007, 2008, 2009, 2010 a także opłaty rocznej z tytułu ustanowienia użytkowania wieczystego gruntu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W którym momencie należy rozpoznawać obowiązek podatkowy z tytułu wnoszonych opłat rocznych oraz opłaty pierwszej z tytułu ustanowienia prawa użytkowania gruntu.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Miasto stoi na stanowisku, iż obowiązek podatkowy w tej konkretnej sytuacji powstał zgodnie z art. 19 ust. 16b przed upływem terminu płatności w momencie otrzymania zapłaty, czyli 31 marca 2010 r.

W nadesłanym uzupełnieniu do wniosku z dnia 1 września 2010 r. (data wpływu 6 września 2010 r.) Spółka doprecyzowała własne stanowisko, iż obowiązek podatkowy dla pierwszej opłaty z tytułu ustanowienia prawa użytkowania wieczystego gruntu oraz z tytułu opłat rocznych za lata 2007, 2008, 2009, 2010 powstał zgodnie z art. 19 ust. 16b przed upływem terminu płatności, który został wskazany w piśmie z dnia 26 marca 2010 r. czyli w momencie otrzymania zapłaty, tj. w dniu 31 marca 2010 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl postanowień art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste.

Prawo wieczystego użytkowania jest prawem rzeczowym, którego treść i granice określone zostały zasadniczo w przepisach ustawy - Kodeks cywilny oraz w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Zgodnie z treścią art. 232 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), grunty stanowiące własność Skarbu Państwa, a położone w granicach administracyjnych miast oraz grunty Skarbu Państwa położone poza tymi granicami, lecz włączone do planu zagospodarowania przestrzennego miasta i przekazane do realizacji zadań jego gospodarki, a także grunty stanowiące własność jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków, mogą być oddawane w użytkowanie wieczyste osobom fizycznym i osobom prawnym. W wypadkach przewidzianych w przepisach szczególnych przedmiotem użytkowania wieczystego mogą być także inne grunty Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków.

Użytkowanie wieczyste jest prawem ustanowionym na rzeczy cudzej, jednak pozwala uznać oddanie gruntu za czynność dającą prawo rozporządzania tym gruntem jak właściciel. Szczegółowe uregulowania dotyczące prawa użytkowania wieczystego zawierają przepisy art. 233, 234, 235 i 237 ustawy - Kodeks cywilny.

Wskazać także należy, że z regulacji zawartych w art. 71 ust. 1-4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 t.j. z późn. zm.), wynika, że za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste pobiera się pierwszą opłatę i opłaty roczne. Pierwsza opłata za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste w drodze przetargu podlega zapłacie jednorazowo, nie później niż do dnia zawarcia umowy o oddanie tej nieruchomości w użytkowanie wieczyste. Natomiast w przypadku oddania nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste w drodze bezprzetargowej, pierwszą opłatę można rozłożyć na oprocentowane raty. Opłaty roczne wnosi się przez cały okres użytkowania wieczystego, w terminie do dnia 31 marca każdego roku, z góry za dany rok. Opłaty rocznej nie pobiera się za rok, w którym zostało ustanowione prawo użytkowania wieczystego.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, do dnia 30 listopada 2008 r., nie regulowały odrębnie momentu powstania obowiązku podatkowego w przypadku oddania gruntów w użytkowanie wieczyste. W związku z powyższym w tym zakresie stosowano zasady ogólne określone w art. 19 tej ustawy.

Z dniem 1 grudnia 2008 r. - na mocy ustawy z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1320) - dodany został w art. 19 ust. 16b zgodnie z którym, w przypadku oddania gruntu w wieczyste użytkowanie obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności poszczególnych opłat pobieranych z tego tytułu.

W oparciu o przepis art. 8 ust. 1 ww. ustawy zmieniającej z dnia 7 listopada 2008 r., dyspozycję art. 19 ust. 16b stosuje się do podatników, którzy oddali grunt w użytkowanie wieczyste po dniu 30 kwietnia 2004 r., z wyłączeniem podatników, którzy rozliczyli z tego tytułu podatek w całości przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

Zgodnie z ust. 2 ww. artykułu, jeżeli w związku z oddaniem w użytkowanie wieczyste gruntu po dniu 30 kwietnia 2004 r. podatek został rozliczony w całości przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, późniejsze podwyższenie podstawy opodatkowania nie rodzi obowiązku dokonywania korekt podatku.

Z wprowadzonego do ustawy zmienianej przepisu art. 19 ust. 16b wynika, że podatek od czynności oddania gruntów w wieczyste użytkowanie należy rozliczyć przy pobieraniu opłaty z tego tytułu (dokonania zapłaty przez użytkowania wieczystego), przy czym jeśli zapłata nie nastąpi w terminie, obowiązek podatkowy powstanie w dacie upływu terminu płatności tej opłaty, tj. w dniu 31 marca każdego roku. Termin ten wynika z ustawy o gospodarce nieruchomościami nie może być dowolnie ustanowiony przez Strony.

Treść przepisów art. 8 ustawy zmieniającej wskazuje, iż nowy przepis nie będzie mieć zastosowania do:

* podatników, którzy oddali grunt w użytkowanie wieczyste przed dniem 1 maja 2004 r.;

* oddali grunt w użytkowanie wieczyste po dniu 30 kwietnia 2004 r., ale rozliczyli cały podatek od towarów i usług należny z tego tytułu (od całości świadczenia należnego od użytkownika wieczystego - czyli od pierwszej opłaty oraz opłat rocznych za cały okres użytkowania) przed dniem 1 grudnia 2008 r.;

* oddali grunt w użytkowanie wieczyste po dniu 30 kwietnia 2004 r. i rozliczyli cały podatek należny przed dniem 1 grudnia 2008 r., a po tym terminie podwyższono podstawę opodatkowania.

Z opisu przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż zgodnie z wyrokiem sądu Wnioskodawca oddał w użytkowanie wieczyste nieruchomość zabudowaną. W orzeczeniu sąd określił wysokość pierwszej opłaty z tytułu wieczystego użytkowania gruntu oraz wysokość opłaty rocznej, które będą uiszczane od 4 stycznia 2006 r. do 3 stycznia 2105 r. W wyroku sąd nie określił jednak terminu płatności ww. opłat. W związku z powyższym Wnioskodawca określił termin płatności opłat za wieczyste użytkowanie do dnia 5 kwietnia 2010 r.

W nadesłanym uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że w dniu 31 marca 2010 r. Spółka wpłaciła na konto Wnioskodawcy kwotę, która była sumą opłat rocznych za lata 2007, 2008, 2009, 2010 oraz opłaty z tytułu ustanowienia użytkowania wieczystego gruntu.

W związku z oddaniem nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste na podstawie wyroku sądu licząc od dnia 4 stycznia 2006 r. do 3 stycznia 2105 r. (zatem po dniu 30 kwietnia 2004 r.), Gmina nie rozliczyła podatku należnego z tytułu ustanowienia prawa użytkowania wieczystego gruntu, od opłaty wstępnej i opłat rocznych za cały okres użytkowania. Wnioskodawca jest zdania, iż obowiązek podatkowy dla wszystkich opłat uiszczonych przez Spółkę w dniu 31 marca 2010 r. powstanie właśnie w tym dniu.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz treść powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że stanowisko Gminy jest nieprawidłowe. Wnioskodawca nie rozliczył przed dniem 1 grudnia 2008 r. całego podatku należnego za oddaną na podstawie wyroku sądu nieruchomość gruntową w użytkowanie wieczyste, to w odniesieniu do nierozliczonego podatku należnego, tj. podatku za lata 2006-2010, należy zastosować zapis art. 19 ust. 16b ustawy.

Obowiązek podatkowy z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste, za które powinny być wniesione opłaty roczne za lata 2007-2010, powstał odpowiednio: 31 marca 2007 r., 31 marca 2008 r., 31 marca 2009 r., 31 marca 2010 r. - czyli w dacie upływu określonego ustawowo terminu płatności poszczególnych opłat rocznych.

Natomiast w odniesieniu do pierwszej opłaty z tytułu ustanowienia prawa do użytkowania wieczystego obowiązek podatkowy powstanie w dniu zawarcia umowy o oddanie nieruchomości w użytkowanie, gdyż termin płatności tej należności następuje nie później niż do dnia zawarcia umowy o oddanie nieruchomości w użytkowanie wieczyste.

Zatem, z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste na Wnioskodawcy ciąży obowiązek rozliczenia podatku należnego zgodnie z momentem powstania obowiązku podatkowego, w sposób wskazany w art. 19 ust. 16b ustawy, w odniesieniu do całego nierozliczonego podatku należnego za lata 2006-2010 w terminach podanych powyżej, nie zaś jak wskazał Wnioskodawca w dniu 31 marca 2010 r. w momencie zapłaty sumy wszystkich kwot.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.