IPPP1/443-756/08-2/GD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 4 kwietnia 2008 r. (data wpływu 18 kwietnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony - jest prawidłowe.

W dniu 18 kwietnia 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka w grudniu 2007 r. podpisała umowę z firmą S C - firmą doradczą na opracowanie wniosku o dotacje unijne z Regionalnego Programu Operacyjnego a środki będą pochodziły z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego. Inwestycja będzie polegała na budowie zakładu produkcyjnego - betoniarni. Spółka będzie składała wniosek o dofinansowanie części inwestycji z funduszy unijnych. Firma doradcza wystawiła faktury za przygotowanie wniosku o dofinansowanie inwestycji, przygotowanie biznesplanu inwestycji zg. z kryteriami przyznawania wsparcia oraz za weryfikację wymogów formalnych oraz danych zamierzonej inwestycji z kryteriami oceny wniosku o wsparcie finansowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka może odliczyć podatek VAT wykazany na fakturach wystawionych przez firmę doradczą za przygotowanie dokumentacji do wniosku o dotacje unijne.

Zdaniem wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Generalnie wiec kosztem uzyskania są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu a nie koszty skutkujące osiągnięciem przychodu, dzięki czemu ustawodawca nie wyłączył z kosztów podatkowych wydatków ogólnie związanych z działalnością gospodarczą, których nie sposób powiązać wprost z przychodem. W piśmie z dnia 10 czerwca 2002 r., P83/GM-82127/02, Biuletyn Skarbowy 2002 r., nr 5 str. 18, Ministerstwo Finansów stwierdziło: "Kosztami uzyskania przychodu są koszty zarówno bezpośrednio jak i pośrednio związane z funkcjonowaniem firmy. W odniesieniu do kosztów, których nie można bezpośrednio powiązać z uzyskiwanymi przychodami gdyż są związane z całokształtem działalności podatnika, podlegają one zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu z chwilą ich faktycznego poniesienia." Przykładem takich kosztów są koszty usług doradczych. Spółka uważa, że wydatki poniesione na przygotowanie wymaganej dokumentacji i opracowanie wniosku o dofinansowanie, pokryte ze środków własnych (niesfinansowanych dotacją) będą stanowiły koszt uzyskania przychodu. Sam fakt, że Spółka w przyszłości być może uzyska dofinansowanie nie przesądza jeszcze o konieczności wykluczenia wydatków doradczych z puli kosztów w momencie ich poniesienia. Tym bardziej, że koszty te nie będą sfinansowane dotacją. W opisanej sytuacji wydatki związane z uzyskaniem środków finansowych na wytworzenie środka trwałego (zakładu produkcyjnego) mają pośredni wpływ na przychody, bowiem przychód będzie uzyskiwany w momencie wykorzystania środka trwałego. Koszty wytworzenia środka trwałego podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w sposób pośredni - poprzez odpisy amortyzacyjne, natomiast wydatki finansowane ze środków własnych przedsiębiorcy, poniesione w celu uzyskania środków na wytworzenie środka trwałego (niesfinansowane dotacją), pozostają w związku ze źródłem uzyskania przychodów, jakim jest działalność gospodarcza. Tym samym podlegają zaliczeniu w poczet kosztów uzyskania przychodów z tego źródła.

Jedną z najważniejszych reguł europejskiego (w tym polskiego) podatku od wartości dodanej jest zasada neutralności. Polski ustawodawca podatkowy wprowadza taką zasadę poprzez art. 86 i 87 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.) - dalej u.p.t.u. Na podstawie tych regulacji u.p.t.u. zarejestrowani czynni podatnicy VAT; co do zasady, mają prawo do odliczania podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z czynnościami opodatkowanymi oraz niepodlegającymi ale z prawem do rozliczenia podatku naliczonego, względnie do ubiegania się o zwrot nadwyżki podatku naliczonego nad należnym. Dlatego też naszym zdaniem skoro Spółka będzie wykorzystywała betoniarnię do wykonywania czynności opodatkowanych VAT, podatek naliczony zawarty w cenie nabywanych świadczeń związanych w pośredni lub bezpośredni sposób z taką inwestycją podlega rozliczeniu z podatkiem należnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi z zastrzeżeniem ust. 3-7 - suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Przepis art. 86 ust. 1 wyraża podstawowe prawo podatnika, jakim jest możliwość odliczenia podatku naliczonego. Zgodnie z zapisem tego artykułu w zakresie, w jakim nabyte towary i usługi wykorzystywane są do czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony. Wskazany przepis jednocześnie wyłącza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują, jaki związek musi istnieć pomiędzy zakupami a sprzedażą, żeby podatnik mógł skorzystać z prawa do odliczenia. Związek ten może być bezpośredni (wydatek na nabycie towaru, który następnie zostanie przez podatnika sprzedany), bądź pośredni.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jest przejawem neutralności podatku od towarów i usług. Wszelkie ograniczenia prawa do odliczenia podatku naliczonego wpływają na zachwianie zasady neutralności podatku i dlatego mogą wynikać jedynie z wyraźnej regulacji ustawowej. W art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca wprowadził ograniczenia podstawowego prawa podatnika, jakim jest prawo do odliczenia podatku. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony. I tak zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu stanu faktycznego wynika, że Podatnik zamierza rozpocząć budowę zakładu produkcyjnego - betoniarni. Część środków na sfinansowanie przedmiotowej inwestycji pochodzić będzie z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego. Wnioskodawca podpisał umowę z firmą S C, która miała opracować wniosek o przyznanie przedmiotowej dotacji oraz dokumentację związaną z wnioskiem (przygotowanie biznesplanu inwestycji zg. z kryteriami przyznawania wsparcia, weryfikacja wymogów formalnych oraz danych zamierzonej inwestycji z kryteriami oceny wniosku o wsparcie finansowe). W ocenie Podatnika wydatki związane z przygotowaniem wniosku o przyznanie dotacji są kosztem uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i są związane z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez Spółkę.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis stanu faktycznego oraz powołane wyżej przepisy należy uznać, że stanowisko Podatnika przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 4 kwietnia 2008 r. jest prawidłowe.

Z uwagi na to, że przedmiotowy wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej zawierał dwa pytania, dotyczące podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowego od osób prawnych, odpowiedź na pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych zostanie udzielona odrębnym pismem.

Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga czy wydatki będące przedmiotem zapytania są kosztem uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.