IPPP1/443-750/14-4/KC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z 25 kwietnia 2014 r. (data wpływu 3 lipca 2014 r.), uzupełnionym w dniu 9 września 2014 r. (data wpływu 10 września 2014 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 26 sierpnia 2014 r. (skutecznie doręczone w dniu 2 września 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania nieodpłatnego świadczenia usług płatniczych na rzecz OPP za czynność podlegającą opodatkowaniu - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 lipca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania nieodpłatnego świadczenia usług płatniczych na rzecz OPP za czynność podlegającą opodatkowaniu. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 8 września 2014 r., złożonym w dniu 9 września 2014 r. (data wpływu 10 września 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 26 sierpnia 2014 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka zajmuje się pośrednictwem w świadczeniu usług reklamowych, poprzez stworzoną przez siebie aplikację, którą użytkownik instaluje na swoim smartfonie. Poprzez ww. aplikację Wnioskodawca za wynagrodzeniem dzierżawi od użytkownika pulpit na ekranie jego smartfona, na który pobierane są i wyświetlane kreacje (banery) reklamowe. Reklamy wyświetlane są zdalnie i to Wnioskodawca decyduje o ich treści. Za każdą poprawnie i w całości (przez określony czas) wyemitowaną kampanię użytkownik jest wynagradzany, a uzyskane przez niego środki gromadzone są na specjalnie dedykowanym subkoncie użytkownika. Wydzierżawiający nie świadczą na rzecz Wnioskodawcy żadnych usług reklamowych, a jedynie udostępniają część powierzchni ich telefonu.

Momentem oddania przedmiotu dzierżawy do używania i pobierania pożytków w rozumieniu art. 693 Kodeksu Cywilnego jest instalacja przez użytkownika aplikacji celem udostępnienia przestrzeni na pulpicie na rzecz Wnioskodawcy wraz z akceptacją regulaminu, przez co strony wspólnie uważają za rozpoczęcie współpracy.

Użytkownik sam decyduje o sposobie zagospodarowania zgromadzonych przez siebie środków z tytułu czynszu dzierżawnego. Może je za pośrednictwem aplikacji Wnioskodawcy przeznaczyć na:

Poza wydzierżawianiem swojego pulpitu, na którym będą wyświetlane reklamy, użytkownik może także uzyskiwać dodatkowe środki poprzez polecenie aplikacji znajomym oraz wypełnianie płatnych ankiet wyświetlanych na jego smartfonie. Telefon powiadamia użytkownika o nadejściu ankiety poprzez informację w pasku powiadomień oraz dźwiękowo.

Jak wskazano powyżej, Wnioskodawca oferuje również inną funkcję, za pomocą której użytkownik będzie mógł przekazać zgromadzone środki uzyskane od Wnioskodawcy. Wnioskodawca zamierza bowiem rozpocząć współpracę z organizacjami pożytku publicznego (dalej jako: OPP) w ramach stworzonej przez siebie aplikacji, za pośrednictwem której możliwe będzie przekazywanie zgromadzonych przez użytkownika środków na rzecz OPP. Powyższą usługę Spółka będzie świadczyła nieodpłatnie na rzecz OPP, jako jej w wkład w działalność charytatywną.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca działając nieodpłatnie poprzez przekazywanie - jak pośrednik - środków pieniężnych użytkownika (darczyńcy) na rzecz obdarowanego (Organizacji Pożytku Publicznego - skrót: OPP) świadczy w świetle art. 8 ust. 2 pkt 2) ustawy o VAT odpłatną usługę opodatkowaną podatkiem VAT, a w konsekwencji czy ma obowiązek dokumentowania ww. czynności w formie faktury lub innego dokumentu księgowego.

Zdaniem Wnioskodawcy;

Zdaniem Wnioskodawcy w opisanym stanie faktycznym nie występuje ona w roli "darczyńcy" środków pieniężnych na rzecz OPP, gdyż zadaniem Spółki pełni ona jedynie rolę techniczną w procesie przekazania zgromadzonych przez użytkownika środków działając wyłącznie w charakterze pośrednika. W opinii Wnioskodawcy opisanej przez nią czynności, tj. przekazania zgromadzonych przez użytkowników środków na rzecz OPP nie można uznać za odpłatne świadczenie usług, gdyż nie pobiera ona za przedmiotową usługę żadnego wynagrodzenia, jednocześnie, ww. czynności nie można uznać za usługę zrównaną do usługi świadczonej odpłatnie w rozumieniu art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT. Przekazywanie środków użytkowników na rzecz OPP nie jest dla Wnioskodawcy świadczeniem usług, które następuje na cele inne niż jego działalność gospodarcza.

Przedmiotowa czynność oraz współpraca z OPP jest dla Wnioskodawcy immanentnie związana z profilem jej działalności i prowadzona jest m.in. w celu budowania jej pozytywnego wizerunku, tj, poprzez wspieranie organizacji charytatywnych. Jak zostało wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku o interpretację, umożliwienie przekazywania środków na rzecz OPP sprzyja budowaniu pozytywnego wizerunku Spółki oraz pomaga zdobyciu do niej zaufania. Niewątpliwie ma również wydźwięk marketingowy, poprzez który zdobywa ona nowych użytkowników.

Ustawa o VAT w art. 8 ust. 2 pkt 2 wskazuje, iż w przypadku usługi nieodpłatnej opodatkowaniu podlega świadczenie usług, które następuje na cele inne niż działalność gospodarcza. W myśl ww. przepisu usługi takie nie są uważane za uzupełnienie działalności podatnika. Taka sytuacja nie występuje jednak po stronie Wnioskodawcy z powodów wskazanych powyżej, w konsekwencji nie sposób przyjąć, iż świadczy ona usługi opodatkowane podatkiem VAT. W przedmiotowym przypadku warto również zauważyć analogię do problemu, który wystąpił w 2011 r. w zakresie opodatkowania świadczonych przez prawników usług nieodpłatnej pomocy prawnej, w zakresie których wypowiedziało się już Ministerstwo Finansów (czerwiec 2011 r.). Ministerstwo Finansów wskazało, iż " (...) jeżeli celem prowadzenia nieodpłatnie działań jest budowanie pozytywnego wizerunku kancelarii, co prowadzi do pozyskania nowych klientów, a działania te znajdują odzwierciedlenie np. w podejmowanych przez podatnika akcjach informacyjnych, należy uznać, iż czynności te mieszczą się w celu prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej, w rozumieniu ustawy o VAT."

Reasumując, w opinii Wnioskodawcy nieodpłatnie przekazując środki użytkowników na rzecz OPP nie świadczy ona opodatkowanych podatkiem VAT usług. Brak jest tym samym podstaw, aby przedmiotowe transakcje dokumentowała dokumentem księgowym w postaci faktury.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności sformułowany został odpowiednio w art. 7 oraz w art. 8 ustawy. I tak, na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie zaś do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Definicja "świadczenia usług" ma charakter dopełniający definicję "dostawy towarów" i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej. Z treści art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu. Słownik języka polskiego definiuje czasownik "świadczyć" jako "wykonywać coś na czyjąś rzecz", "świadczenie" zaś, to - według niego - obowiązek wykonywania, przekazania czegoś.

Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu VAT.

W myśl art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Z powołanego wyżej przepisu wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, muszą być spełnione określone warunki:

* w przypadku użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa - użycie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika oraz istnienie prawa podatnika do odliczenia - w całości lub w części - podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych (warunki te muszą być spełnione łącznie),

* w przypadku świadczenia usług - świadczenie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Przepis ten ma przede wszystkim zagwarantować opodatkowanie konsumpcji, gdyż niedopuszczalne są, z punktu widzenia założeń VAT, byłoby doprowadzenie do sytuacji, w której podatnik wyświadczył usługę na rzecz innych osób a podmioty te nie poniosły ciężaru podatku.

Za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca zajmuje się pośrednictwem w świadczeniu usług reklamowych, poprzez stworzoną przez siebie aplikację, którą użytkownik instaluje na swoim smartfonie. Poprzez tą aplikację Wnioskodawca za wynagrodzeniem dzierżawi od użytkownika pulpit na ekranie jego smartfona, na który pobierane są i wyświetlane kreacje (banery) reklamowe. Reklamy wyświetlane są zdalnie i to Wnioskodawca decyduje o ich treści. Za każdą poprawnie i w całości (przez określony czas) wyemitowaną kampanię użytkownik jest wynagradzany, a uzyskane przez niego środki gromadzone są na specjalnie dedykowanym subkoncie użytkownika. Wydzierżawiający nie świadczą na rzecz Wnioskodawcy żadnych usług reklamowych, a jedynie udostępniają część powierzchni ich telefonu. Użytkownik sam decyduje o sposobie zagospodarowania zgromadzonych przez siebie środków z tytułu czynszu dzierżawnego. Może je za pośrednictwem aplikacji Wnioskodawcy przeznaczyć na:

Wnioskodawca zamierza również rozpocząć współpracę z organizacjami pożytku publicznego w ramach stworzonej przez siebie aplikacji, za pośrednictwem której możliwe będzie przekazywanie zgromadzonych przez użytkownika środków na rzecz OPP. Powyższą usługę Wnioskodawca będzie świadczyć nieodpłatnie na rzecz OPP, jako wkład w działalność charytatywną.

W związku z tak przedstawionym zdarzeniem przyszłym, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą uznania, czy w sytuacji, gdy przekazuje nieodpłatnie, jako pośrednik, środki pieniężne użytkownika (darczyńcy) na rzecz organizacji pożytku publicznego, świadczy w świetle art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy odpłatną usługę opodatkowaną podatkiem VAT, a w konsekwencji czy ma obowiązek dokumentowania ww. czynności w formie faktury lub innego dokumentu księgowego.

Jak stanowi cytowany wyżej art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika należy traktować jako odpłatne świadczenie usług.

Rozwiązanie krajowe jest zgodne z przepisem art. 26 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L Nr 347/1 z późn. zm.), zgodnie z którym za odpłatne świadczenie usług uznaje się każdą z następujących czynności:

Ustawa o VAT nie określa, co należy rozumieć przez usługi świadczone do celów działalności gospodarczej, wobec czego, uznać należy, że powyższe sformułowanie należy rozumieć jako ściśle związane z celem i działalnością konkretnego podmiotu. W doktrynie przyjęto, że usługi związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa to takie usługi, które są wykonywane nieodpłatnie w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej podmiotu, potrzebami związanymi z funkcjonowaniem prowadzonego przedsiębiorstwa.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jako podatnik, zajmuje się pośrednictwem w świadczeniu usług reklamowych. Wnioskodawca, poprzez stworzoną przez siebie aplikację, za wynagrodzeniem dzierżawi pulpit na ekranie smartfona i tam wyświetla banery reklamowe. Właściciel smartfona jest wynagradzany przez Wnioskodawcę jedynie za dzierżawę pulpitu urządzenia. Wnioskodawca będzie dodatkowo świadczył nieodpłatnie usługi płatnicze na rzecz organizacji pożytku publicznego.

Przenosząc powołane wyżej przepisy na grunt rozpatrywanej sprawy, stwierdzić należy, że jeżeli użytkownik osiąga korzyść majątkową w postaci dodatkowego "benefitu", tj. środki zgromadzone z tytułu czynszu dzierżawczego zostaną nieodpłatnie przekazane na rzecz organizacji pożytku publicznego, przy braku jednoczesnej korzyści dla podatnika- Wnioskodawcy, wówczas mamy do czynienia z nieodpłatnym świadczeniem usług, które powinno podlegać opodatkowaniu VAT. Usługi te de facto nie służą celom prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, jaką jest pośrednictwo w świadczeniu usług reklamowych, a osobiste korzyści użytkowników mają w takim przypadku znaczenie pierwszorzędne w stosunku do korzyści gospodarczych Wnioskodawcy.

Obowiązujące od dnia 1 stycznia 2014 r., przepisy ustawy nie posługują się pojęciem faktur wewnętrznych, co oznacza możliwość prowadzenia przez podatnika dowolnej dokumentacji, która czynności nieodpłatne będzie odzwierciedlać.

Podsumowując, nieodpłatne świadczenie usług płatniczych na rzecz organizacji pożytku publicznego nie może być traktowane jako czynność w ramach działalności gospodarczej i w konsekwencji podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 8 ust. 2 ustawy. Wnioskodawca nie ma na tę okoliczność obowiązku wystawienia faktury wewnętrznej, tym samym może udokumentować takie czynności innym dokumentem wewnętrznym.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1ww.ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.