IPPP1-443-75/11-6/AS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 17 stycznia 2011 r. (data wpływu 19 stycznia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 marca 2011 r. (data wpływu 31 marca 2011 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 25 marca 2011 r. i pismem z dnia 14 kwietnia 2011 r. (data wpływu 15 kwietnia 2011 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 8 kwietnia 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wskazania właściwego kryterium klasyfikacji dla usług budowlanych i budowlano-montażowych - jest prawidłowe.

W dniu 31 marca 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wskazania właściwego kryterium klasyfikacji dla usług budowlanych i budowlano-montażowych.

Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 29 marca 2011 r. (data wpływu 31 marca 2011 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 25 marca 2011 r. i pismem z dnia 14 kwietnia 2011 r. (data wpływu 15 kwietnia 2011 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 8 kwietnia 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. w świetle obowiązujących przepisów z dnia 31 grudnia 2010 r. świadczyła między innymi usługi budowlane i budowlano-montażowe. Klasyfikacja świadczonych usług na potrzeby podatku od towarów i usług VAT oraz podatku dochodowego od osób prawnych odbywała się na podstawie klasyfikacji statystycznych z dnia 18 marca 1997 r. wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU).

Od 1 stycznia 2011 r. obowiązuje dla potrzeb podatków nowa klasyfikacja statystyczna z 2008 r.. Również od 1 stycznia 2011 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zobowiązujący podatnika do identyfikacji za pomocą klasyfikacji statystycznej PKWiU towarów lub usług, dla których przepis ustawy lub przepisy wykonawcze powołują symbole statystyczne. Usługi świadczone przez Spółkę nie posiadają narzuconych przez ustawodawcę symboli PKWiU dla potrzeb podatku VAT. Ustawodawca również nie definiuje pojęcia roboty budowlane, czy budowlano-montażowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

(Pytanie sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu do wniosku z dnia 14 kwietnia 2011 r.)

Czy podatnik może klasyfikować świadczone przez siebie usługi jako roboty budowlane i budowlano-montażowe posługując się przepisami prawa budowlanego po wprowadzeniu przez ustawodawcę art. 5a do Ustawy o VAT i czy może ustalać moment podatkowy zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d).

Zdaniem Wnioskodawcy do czasu wejścia w życie powołanego przepisu - art. 5a Ustawy o VAT - nie było wątpliwości, że świadczone usługi były klasyfikowane na podstawie klasyfikacji statystycznych. W nowej sytuacji prawnej, gdy brak jest narzuconego symbolu PKWiU dla usług budowlanych i budowlano-montażowych podatnik nie wie jakimi przepisami powinien kierować się definiując przedmiot własnej działalności gospodarczej pod względem podatku VAT, w kontekście ustalenia momentu podatkowego (art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d).

Spółka stoi na stanowisku, że w sytuacji braku narzuconego symbolu PKWiU dla usług budowlanych i budowlano-montażowych w ustawie VAT podatnik powinien kwalifikować świadczone usługi jako roboty budowlane posługując się przepisami prawa budowlanego, tj. według przepisów zasadniczych, którymi kieruje się Spółka w swojej działalności, ponieważ te przepisy decydują o charakterze i istocie usług, albowiem w świetle ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2006, nr 156, poz. 1118 z późn. zm.) i wydanych na jej podstawie przepisów wykonawczych wykonywane przez Spółkę usługi są robotami budowlanymi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stosownie do art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W myśl art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d) ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30. dnia, licząc od dnia wykonania usług budowlanych lub budowlano-montażowych.

Z powyższych regulacji wynika, iż ustawa o podatku od towarów i usług przewiduje szczególny tryb powstania obowiązku podatkowego dla usług budowlanych i budowlano-montażowych, jednocześnie jednak nie powołując symboli statystycznych dla tego rodzaju usług.

Mając zatem na uwadze, że przepisy ustawy o VAT oraz przepisy wykonawcze nie zawierają legalnej definicji usług budowlanych, w celu prawidłowej interpretacji pojęcia "usługi budowlane" należy pomocniczo posiłkować się przepisami ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo Budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623), która w myśl ust. 1, normuje działalność obejmującą sprawy projektowania, budowy, utrzymania i rozbiórki obiektów budowlanych oraz określa zasady działania organów administracji publicznej w tych dziedzinach.

Na podstawie art. 3 pkt 7 ustawy - Prawo budowlane, przez roboty budowlane należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego.

Przepis powyższy definiuje także niektóre z wymienionych rodzajów prac, które składają się na definicję robót budowlanych. W rozumieniu art. 3 pkt 6 ustawy - Prawo budowlane, budową jest wykonywanie obiektu budowlanego, natomiast art. 3 pkt 7a ustawy - Prawo budowlane definiuje przebudowę jako wykonywanie robót budowlanych, w wykonywaniu których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość, bądź liczba kondygnacji; w przypadku dróg są dopuszczalne zmiany charakterystycznych parametrów w zakresie niewymagającym zmiany granic pasa drogowego.

I w końcu przepis art. 3 pkt 8 ustawy - Prawo budowlane wskazuje, iż przez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych, polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Należy również podkreślić, iż odstąpienie od uznania kwalifikacji statystycznych za podstawowe źródło wytycznych umożliwiających identyfikację usług dla potrzeb opodatkowania VAT, nie wyłącza możliwości ich dalszego pomocniczego zastosowania.

Od dnia 1 stycznia 2011 r. na potrzeby podatku od towarów i usług stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.). Roboty budowlane na gruncie PKWiU z 2008 r. sklasyfikowane są w sekcji F w dziale 41, 42 i 43. Roboty te należy - z punktu widzenia ustawy o podatku od towarów i usług - klasyfikować jako usługi.

Dział 41 obejmuje roboty ogólnobudowlane dotyczące wszystkich rodzajów budynków oraz budowę kompletnych budynków mieszkalnych, budynków biurowych, budynków handlowych oraz innych budynków użyteczności publicznej, budynków gospodarstw rolnych itp. na własny rachunek lub na zlecenie. W grupowaniach działu 41 zawarte są prace związane ze wznoszeniem, rozbudową, nadbudową, odbudową, przebudową, remontem oraz montażem budynków z elementów prefabrykowanych o charakterze stałym lub tymczasowym.

Dział 42 obejmuje roboty związane z budową obiektów inżynierii lądowej i wodnej. W grupowaniach działu 42 mieszczą się roboty budowlane związane ze wznoszeniem, rozbudową, odbudową, przebudową, remontem, montażem budynków z elementów prefabrykowanych o charakterze stałym lub czasowym.

Dział 43 obejmuje specjalistyczne roboty budowlane związane z budową budynków oraz obiektów inżynierii lądowej i wodnej, prowadzone przez wykonawców posiadających specjalistyczne umiejętności i specjalny sprzęt (m.in. budowanie fundamentów, roboty betoniarskie, murarskie, kamieniarskie, montowanie i demontowanie rusztowań, wykonywanie pokryć dachowych), montaż konstrukcji stalowych, wynajem sprzętu z operatorem, roboty wykończeniowe i wykonywanie instalacji budowlanych.

Z powyższego wynika, iż zakres robót budowlanych określony w ustawie - Prawo budowlane oraz na gruncie PKWiU jest co do zasady tożsamy. Zatem w ocenie tut. organu obydwa wyżej wskazane źródła mogą być stosowane dla ustalenia, czy konkretne usługi stanowią usługi budowlane, bądź budowlano-montażowe w kontekście ustalenia obowiązku podatkowego zgodnie art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d) ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.