IPPP1-443-734/08-2/JF

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Komandytowej X Spółka z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 1 kwietnia 2008 r. (data wpływu: 7 kwietnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania napiwków - jest prawidłowe.

W dniu 7 kwietnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania napiwków.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Pracownicy Wnioskodawcy prowadzącego lokal gastronomiczny (kelnerzy), otrzymują od obsługiwanych klientów dobrowolne napiwki, które zazwyczaj przekazywane są za pośrednictwem kart kredytowych klientów na rachunek bankowy Spółki. Napiwki te są przeznaczone wyłącznie dla obsługujących danego klienta pracowników (kelnerów). Powstaje problem, czy ww. napiwki należy traktować jako przychód Spółki, wypłacany następnie pracownikom (kelnerom) w formie wynagrodzenia, czy też jako osobiste przychody poszczególnych kelnerów.

W celu wyjaśnienia problemu Spółka zapoznała się z decyzją w sprawie interpretacji prawa podatkowego wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 12 marca 2007 r. nr: 1401/PH-I/4407/14-90/06/EN, w sprawie zaliczenia kwoty napiwków otrzymywanych przez pracowników lub zleceniobiorców wnioskodawcy do jego obrotu.

Z powyższej interpretacji wynika, iż w przypadku, w którym pracownicy i zleceniobiorcy otrzymują od klientów dobrowolne napiwki, które trafiają do wspólnej puli, dzielonej następnie między wszystkich pracowników biorących udział w obsłudze klienta, otrzymane w ten sposób napiwki:"są pewnego rodzaju elementem kwoty należnej (faktycznie otrzymanej) od klienta (nabywcy) za wykonanie określonych usług (tj. czynności opodatkowanych)", a co za tym idzie są traktowane przez przepisy podatkowe jako przychód spółki (pracodawcy), opodatkowany podatkiem od towarów i usług, co w domniemaniu prowadzi do wniosku, że następnie powinny zostać wypłacone kelnerom jako wynagrodzenie z tytułu wykonywanej pracy.

Interpretacja zawiera jeszcze jedną wskazówkę, dotyczącą odmiennego niż w zapytaniu podatnika alokowania środków z napiwków. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wskazuje iż: "Inaczej przedstawia się omawiana kwestia, jeżeli napiwki wręczane są bezpośrednio przez klienta określonym osobom z obsługi, lub przyjęty w danym podmiocie system umożliwia alokowanie środków z napiwków do konkretnych osób wskazanych przez klienta występującego jako usługodawca. Wówczas niewątpliwie usługobiorcami są skonkretyzowane osoby z obsługi, na których ciąży obowiązek podatkowy z tytułu wykonania usługi potwierdzonej otrzymaną kwotą od nabywcy (klienta)."

Jednocześnie Spółka przeanalizowała interpretację Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź - Bałuty z dnia 27 lutego 2004 r. nr USB XVI - 412/152/2004, z której wynika, że: "Napiwki otrzymane przez pracowników zawsze stanowią przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Mogą jednak stanowić przychód ze stosunku pracy (art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) bądź przychód z tzw. innych źródeł (art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

O zakwalifikowaniu napiwków do jednego z wyżej wymienionych źródeł decyduje sposób ich otrzymania (...). W przypadku, gdy rachunek wystawiony dla klienta nie zawiera kwoty napiwku, który jest wręczany pracownikowi bezpośrednio przez klienta, to napiwek stanowi dla pracownika przychód z innych źródeł (art. 20 ww. ustawy o podatku dochodowym) wykazywany w rocznym zeznaniu podatkowym, łącznie z dochodami z pozostałych źródeł."

Na podstawie powyższych informacji Spółka postanowiła wprowadzić system umożliwiający w sposób czytelny alokowanie środków z napiwków płaconych za pośrednictwem karty bankowej do konkretnych osób wskazanych przez klienta.

System będzie polegał na:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wprowadzenie opisanego powyżej systemu alokacji środków do konkretnych osób wskazanych przez klienta spowoduje, że otrzymane przez kelnerów napiwki traktowane będą z punktu widzenia ustawy o podatku od towarów i usług jako indywidualny przychód kelnera, powodujący po stronie danego kelnera powstanie obowiązku podatkowego z tytułu podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, wprowadzenie w Spółce systemu alokacji środków do konkretnych osób wskazanych przez klienta, opisanego w interpretacji prawa podatkowego wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 12 marca 2007 r. nr 1401/PH-I/4407/14-90/06/EN, w sprawie zaliczenia kwoty napiwków otrzymywanych przez pracowników lub zleceniobiorców Wnioskodawcy do jego obrotu, spowoduje, zgodnie z twierdzeniem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, że otrzymane przez kelnerów napiwki traktowane będą z punktu widzenia ustawy o podatku VAT jako indywidualny przychód kelnera.

Powyższe przychody nie będą traktowane jako przychód Spółki, a co za tym idzie nie będą rodziły po stronie Spółki żadnych obowiązków podatkowych - zarówno w podatku od towarów i usług w momencie ich wpłacenia przez klienta, jak i w podatku dochodowym od osób fizycznych w momencie ich przekazania na rachunek bankowy kelnera.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Za odpłatne świadczenie usług należy uznać, na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Stosownie do art. 29 ust. 1 powołanej ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Podstawa opodatkowania stanowi fundament konstrukcji każdego podatku. Z punktu widzenia wysokości zobowiązania podatkowego, ma ona - obok stawki podatkowej - decydujące znaczenie. Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług ustalenie podstawy opodatkowania poprzedzać winno zawsze ustalenie, czy dana czynność stanowi na gruncie tego podatku czynność opodatkowaną oraz czy w stosunku do niej powstał obowiązek podatkowy. Podstawę opodatkowania można ustalać jedynie w tych przypadkach, gdy zaistniał przedmiot opodatkowania. Podstawa opodatkowania jest bowiem skonkretyzowanym - co do cech istotnych dla wymiaru podatku - i ujętym wartościowo, przedmiotem podatku.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Natomiast działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT).

Ponadto stosownie do treści art. 15 ust. 3 pkt 3 powołanej ustawy o VAT, za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności, z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Spółka w ramach prowadzonego lokalu gastronomicznego, planuje wprowadzić system umożliwiający alokowanie środków z napiwków, płaconych kelnerom za pośrednictwem karty bankowej, do konkretnych osób wskazanych przez klienta.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdza, że w przypadku, gdy kwoty napiwków będących świadczeniem klienta całkowicie dobrowolnym, nie wyodrębnionym na rachunku, wystawionym dla nabywcy usługi gastronomicznej, pozostającym poza stosowanym cennikiem świadczonych usług oraz prowadzoną przez Spółkę ewidencją dla potrzeb podatku od towarów i usług, jako suma pieniędzy adresowana i przekazana na rzecz pracownika bezpośrednio świadczącego obsługę nagrodzoną napiwkiem - nie stanowi dla podatnika prowadzącego lokal gastronomiczny obrotu będącego podstawą opodatkowania podatkiem VAT w myśl art. 29 ust. 1 ustawy o VAT.

Otrzymujący w konsekwencji napiwek - wskazany przez klienta pracownik Wnioskodawcy - nie ma obowiązku opodatkowania podatkiem od towarów i usług otrzymanych pieniędzy, bowiem czynności, za które ewentualnie otrzyma napiwek wykonuje w ramach stosunku pracy łączącego go z Wnioskodawcą. Nie działa, więc w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Informuje się, że w przedmiocie udzielenia pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji w Płocku, ul.1 Maja 10, 09-402 Płock.