IPPP1-443-712/11-3/AS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 26 kwietnia 2011 r. (data wpływu 29 kwietnia 2011 r.), uzupełnionego pismem z dnia 1 lipca 2011 r. (data wpływu 6 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości gruntowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 kwietnia 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości gruntowej.

Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 1 lipca 2011 r. (data wpływu 6 lipca 2011 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca od 7 listopada 2008 r. prowadzi działalność gospodarczą m.in. w ramach spółki cywilnej pod nazwą C spółka cywilna E (poprzednio C spółka cywilna E). Przedmiotowa działalność gospodarcza jest prowadzona przez Pana E na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej prowadzonym przez Zarząd Dzielnicy oraz na podstawie umowy spółki cywilnej.

Zgodnie z umową spółki cywilnej zawartej w dniu 7 listopada 2008 r. w formie aktu notarialnego Pan E wniósł do spółki wkład niepieniężny m.in. w postaci nieruchomości gruntowej, położonej w miejscowości W" dla której prowadzona jest księga wieczysta. Przedmiot wkładu aportowego przed jego wniesieniem był wykazywany w ramach prowadzonej przez wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Aport został wniesiony przez Pana E jako osobę fizyczną i w związku z tym nie podlegał opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług; dodatkowo grunt miał charakter orny nie przeznaczony pod zabudowę i nadal grunt ten posiada taki status. Aport wniesiony do spółki cywilnej został zaliczony do majątku trwałego C. W związku z tym, że cel, dla którego spółka cywilna została powołana został osiągnięty, wspólnicy rozważają rozwiązanie umowy i likwidację spółki cywilnej. W przypadku rozwiązania umowy spółki cywilnej, zgodnie z art. 875 Kodeksu Cywilnego na rzecz Pana E, zostanie zwrócony wkład niepieniężny w postaci nieruchomości gruntowej. Zwrócony wkład niepieniężny zostanie zaliczony do majątku prywatnego Pana E.

Pan E rozważa możliwość sprzedaży nieruchomości gruntowej, która zostanie mu zwrócona w związku z rozwiązaniem spółki cywilnej

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż nieruchomości gruntowej należącej do majątku prywatnego osoby fizycznej, która nie prowadzi działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 uptu opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Istotne jest jednak, że odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu, jeżeli jest dokonywana przez podatnika w rozumieniu przepisów uptu.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 uptu podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W myśl art. 15 ust. 2 uptu działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analiza przepisów art. 15 prowadzi do wniosku, że status podatnika posiada osoba fizyczna, która jest producentem, handlowcem, usługodawcą lub osobą wykonującą wolny zawód. Oznacza to, że podatnikiem staje się osoba fizyczna, która wykonuje działalność w zakresie handlu, produkcji, świadczenia usług. Charakter takiej działalności wskazuje, że czynności te wykonywane są, co do zasady, w sposób częstotliwy. Ponadto podatnikiem w myśl wskazanych przepisów staje się również ten, kto dokona takiej czynności (dostawy towarów, świadczenia usług) jednorazowo, a okoliczności towarzyszące temu działaniu wskazują na zamiar wykonywania tych czynności w sposób częstotliwy i w konsekwencji czynności tej można przypisać znamiona działalności gospodarczej.

Regulacje zawarte w uptu nie definiują pojęcia "zamiar" i "częstotliwości". W związku z tym, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, za którą łączą się określone skutki podatkowe, było dokonywanie jej wielokrotnie (nie jednorazowo). Należy podkreślić, że zamiar częstotliwego wykonywania czynności musi być ujawniony w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Istotne jest ustalenie czy towary zostały nabyte w celu (z zamiarem) ich odsprzedaży.

Stanowisko takie zostało potwierdzone przez NSA w wyroku z dnia 29 października 2007 r., wydanym w składzie siedmiu sędziów (sygn. akt I FPS 3/07) i dotyczącym sprzedaży działek stanowiących majątek prywatny. W wyroku tym Sąd stwierdził, że z brzmienia art. 15 ust. 1 i 2 uptu wynika nader wyraźnie, że warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika VAT jest ustalenie, że działa on niezależnie jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik czy wykonujący wolny zawód. Innymi słowy, jeśli dana czynność wykonana została poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód to z tytułu wykonania takiej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika VAT i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie.

Taka zaś właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę jej majątku prywatnego. Majątek taki nabywany, bowiem był na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT. Zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można, bowiem pominąć, że pod pojęciem "handel" należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży. Brak takiego zamiaru wyklucza możliwość uznania danego podmiotu za podatnika VAT. W opinii Sądu nie można uznać za podatnika osoby fizycznej z tytułu sprzedaży majątku osobistego, który był nabyty na własne potrzeby, a nie z przeznaczeniem na działalność handlową.

Należy podkreślić, że wnioskodawca stanie się posiadaczem opisanych w stanie faktycznym nieruchomości na mocy regulacji art. 875 § 2 kodeksu cywilnego. Zgodnie z tym przepisem z majątku pozostałego po zapłaceniu długów spółki zwraca się wspólnikom ich wkłady, stosując odpowiednio przepisy o zwrocie wkładów w razie wystąpienia wspólnika ze spółki. Zgodnie z art. 871 kodeksu cywilnego wspólnikowi występującemu ze spółki zwraca się w naturze rzeczy, które wniósł do spółki do używania, oraz wypłaca się w pieniądzu wartość jego wkładu oznaczoną w umowie spółki, a w braku takiego oznaczenia - wartość, którą wkład ten miał w chwili wniesienia. Nie ulega zwrotowi wartość wkładu polegającego na świadczeniu usług albo na używaniu przez spółkę rzeczy należących do wspólnika. Forma "nabycia" (wejścia w posiadanie) nieruchomości gruntowej wynika w bezpośredni sposób z faktu rozwiązania spółki cywilnej i prawa wspólnika do otrzymania w naturze wniesionych w formie wkładu niepieniężnego rzeczy. Okoliczność ta jednoznacznie wskazuje, że "nabycie" nieruchomości nie będzie dokonane z zamiarem wykonywania czynności w ramach działalności gospodarczej, lecz wynika z przepisów kodeksu cywilnego. Sprzedając zwrócony w związku z likwidacją spółki cywilnej majątek Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, tj. podejmował działania w sferze prywatnej.

Mając powyższe na uwadze należy uznać, że sprzedaż przez Wnioskodawcę nieruchomości gruntowej nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, czynności tej nie można, bowiem przypisać znamion działalności gospodarczej prowadzonej w sposób częstotliwy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarówki usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju. Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Działalność gospodarcza w rozumieniu cyt. wyżej przepisu polega również na wykorzystywaniu swego majątku tj. towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W tym przypadku ustawa nie wprowadza wymogu częstotliwości wykorzystywania, lecz ciągłości wykorzystywania składników majątku. Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy więc rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów z określonego składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Działanie poza zakresem działalności gospodarczej występuje natomiast w sytuacji, gdy przedmiotem sprzedaży jest majątek osobisty danej osoby, ponieważ został on nabyty na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności gospodarczej, jednakże majątek ten w okresie posiadania musi być wykorzystywany jedynie w ramach majątku osobistego.

Z okoliczności sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w ramach spółki cywilnej, do której wniósł wkład niepieniężny m.in. w postaci nieruchomości gruntowej. Przedmiot wkładu aportowego przed jego wniesieniem był wykazywany w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Aport wniesiony do spółki cywilnej został zaliczony do majątku trwałego spółki.

Grunt miał charakter orny nie przeznaczony pod zabudowę i nadal posiada taki status.

Wspólnicy rozważają likwidację spółki cywilnej. W wyniku rozwiązania spółki na rzecz Wnioskodawcy zostanie zwrócony wkład niepieniężny w postaci nieruchomości gruntowej, który zostanie zaliczony do majątku prywatnego Wnioskodawcy.

Wnioskodawca rozważa możliwość sprzedaży przedmiotowego gruntu.

Konfrontując zaprezentowany we wniosku opis zdarzenia przyszłego z ww. uregulowaniami należy stwierdzić, iż Wnioskodawca jako właściciel przedmiotowej nieruchomości, wykorzystuje ją w sposób ciągły do celów zarobkowych w prowadzonej w ramach spółki cywilnej działalności gospodarczej, wypełniając tym samym przesłanki wynikające z norm art. 15 ust. 2.

Wnioskodawca w uzasadnieniu argumentuje przede wszystkim, że dostawę nieruchomości należy traktować w zupełnym oderwaniu od faktu wykorzystywania jej w działalności gospodarczej, i w konsekwencji uznać ją za dostawę incydentalną, mającą jednorazowy charakter, z tytułu której dokonujący dostawy nie uzyska statusu podatnika.

W ocenie tut. Organu nie sposób zgodzić się z powyższymi stwierdzeniami, w sytuacji gdy z opisu zdarzenia przyszłego jasno wynika, iż Wnioskodawca jako współwłaściciel przedmiotowej nieruchomości, wykorzystuje ją w sposób ciągły do celów zarobkowych w prowadzonej w ramach spółki cywilnej działalności gospodarczej. Ustawodawca w zdaniu drugim art. 15 ust. 2 na równi z przesłankami wskazanymi w zdaniu pierwszym, pozwalającymi uznać określone zachowania osób za działalność gospodarczą, stawia czynności sprowadzające się do wykorzystania towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zaprezentowany w sprawie opis zdarzenia przyszłego bezsprzecznie wpisuje się w hipotezę ww. normy prawnej, co w zestawieniu z brzmieniem art. 15 ust. 1 ustawy prowadzi w rezultacie do uznania Wnioskodawcy za działającego w charakterze podatnika podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży przedmiotowej nieruchomości gruntowej

Za przyjęciem powyższego stanowiska przemawia także charakter prawny spółki cywilnej, która w odróżnieniu od spółek prawa handlowego nie posiada osobowości prawnej. Skutkuje to tym, że spółka cywilna nie stanowi samodzielnego podmiotu prawa, podmiotami prawa pozostają wspólnicy spółki cywilnej. W związku z tym spółka cywilna nie ma własnego mienia - nabywane prawa i zaciągane zobowiązania wchodzą do wspólnego majątku wspólników, stanowiącego ich współwłasność łączną, co na gruncie przedmiotowej sprawy potwierdza traktowanie zbywanej nieruchomości, jako wykorzystywanej w działalności gospodarczej, a nie rozpatrywania jej sprzedaży w całkowitym oderwaniu od tej działalności, jako dokonywanej jednorazowo, z majątku osobistego Wnioskodawcy.

Biorąc zatem pod uwagę wykładnię art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca dokonując sprzedaży nieruchomości gruntowej wykorzystywanej w działalności gospodarczej zostanie uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W sytuacji określenia, iż Wnioskodawca z tytułu przedmiotowej transakcji występuje w charakterze podatnika podatku VAT, spełniając określone przesłanki, kolejno koniecznym staje się analiza sprzedaży nieruchomości pod względem przedmiotowym.

Co do zasady stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Zgodnie z treścią art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%. Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W art. 43 ustawy zawarto katalog czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług. Stosownie do ust. 1 pkt 9 tego artykułu, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Z powyższego wynika, iż dostawa gruntów rolnych czy leśnych, nie przeznaczonych pod zabudowę jest zwolniona od podatku od towarów i usług.

Ustawa nie zawiera definicji terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę, zatem w celu określenia statusu gruntu należy odwołać się przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.), regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu. Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu, nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego ani nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy, należy posłużyć się inną istniejącą na dzień zawarcia transakcji dokumentacją sporządzoną na podstawie ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

W myśl art. 9 ust. 1 i ust. 4 cyt. ustawy w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzania studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej "studium". Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, iż o przeznaczeniu danego terenu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz w sytuacji, gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy, decyduje przeznaczenie terenu określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Ustalenia studium są bowiem wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca planuje dokonać dostawy gruntu o statusie gruntu ornego nie przeznaczonego pod zabudowę.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, iż dostawa gruntu niezabudowanego, posiadającego w momencie sprzedaży status gruntu ornego w myśl cytowanych wyżej przepisów odrębnych, będzie podlegała zwolnieniu zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Odnosząc się do powołanego we wniosku wyroku NSA z dnia 29 października 2007 r. sygn. akt: I FPS 3/07 zauważyć należy, iż dotyczy on odmiennego stanu faktycznego niż wskazał Wnioskodawca, mianowicie odnosi się do sytuacji, gdy małżonkowie nabyli do majątku wspólnego niezabudowaną nieruchomość rolno-leśną przeznaczoną w planach zagospodarowania przestrzennego do użytkowania rolniczego. Po wielu latach Rada Miasta w drodze uchwały dokonała przekwalifikowania gruntu rolnego na grunt przeznaczony pod zabudowę domów jednorodzinnych. Przedmiotowy grunt został podzielony na działki. Z czego dwie wydzielono pod budowę ulic a pozostałe w celu zbycia.

Zatem powołany wyrok dotyczy konkretnej sprawy, osadzonej w określonym stanie faktycznym odmiennym od sytuacji przedstawionej w niniejszym wniosku. W związku z powyższym wyrok ten nie ma zastosowania w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Stanowisko Wnioskodawcy zostało uznane za nieprawidłowe z uwagi na uzasadnienie odrzucające konieczność opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowej, bowiem czynności tej nie można przypisać znamion działalności gospodarczej prowadzonej w sposób częstotliwy.

Tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości gruntowej. Natomiast w zakresie zastosowania prawidłowej stawki VAT na fakturze dokumentującej usługę wynajmu lokalu na podstawie art. 14, wydane zostało postanowienie z dnia 29 lipca 2011 r. o odmowie wszczęcia postępowania nr IPPP1-443-712/11-4/AS.

Interpretacja dotyczy zaistniałego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.