IPPP1/443-709/13-2/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Zainteresowanego, przedstawione we wniosku z dnia 18 lipca 2013 r. (data wpływu 22 lipca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży nieruchomości niezabudowanej, oraz stawki podatku VAT w części dotyczącej:

* uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży gruntów (pytanie nr 1) - jest nieprawidłowe;

* stawki podatku VAT dla transakcji sprzedaży niezabudowanych nieruchomości (pytanie nr 2 i 3) - jest prawidłowe.

W dniu 22 lipca 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży nieruchomości niezabudowanej, oraz stawki podatku VAT.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest właścicielką nieruchomości gruntowej stanowiącej niezabudowane działki oznaczone w ewidencji gruntów prowadzonej przez Starostę numerem 22/3 o powierzchni 589 m^2, oraz 34/5 o powierzchni 664 m².

Nieruchomość nabyła na podstawie umowy sprzedaży zawartej w dniu 25 października 2005 r. Wnioskodawczyni jest wyłączną właścicielką nieruchomości (nieruchomość nabyła do majątku osobistego; w dniu 2 czerwca 2000 r. prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego wspólność małżeńska między wnioskodawczynią a jej małżonkiem została zniesiona). Zakup nieruchomości został sfinansowany kredytem mieszkaniowym (grunt został nabyty z zamiarem przeznaczenia jej na własne cele mieszkaniowe budowę domu), wnioskodawczyni w związku z nabyciem nieruchomości nie korzystała z żadnych ulg ani odliczeń podatkowych.

Nieruchomość objęta jest postanowieniami obowiązującego Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego Terenów w mieście, uchwalonego uchwałą Rady Miejskiej z dnia 13 lipca 2010 r. zgodnie z którym działka oznaczona numerem 34/5 oraz działka oznaczona numerem 22/3 położone są w jednostce D..., dla której plan wyznacza podstawowe funkcje usług, rzemiosła, lokali mieszkalnych oraz obiektów handlowych o powierzchni sprzedaży powyżej 2000 m².

W momencie zakupu nieruchomości przez wnioskodawczynię obowiązywał inny plan zagospodarowania przestrzennego - działka miała w nim przeznaczenie mieszkaniowo-usługowe.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą (wynajem pokoi gościnnych) i w tym zakresie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług; uzyskuje dodatkowe dochody z najmu prywatnego części domu, w którym zamieszkuje na cele działalności gospodarczej (fitness club).

W dniu 22 sierpnia 2011 r. wnioskodawczyni zawarła umowę najmu nieruchomości będącej przedmiotem niniejszego wniosku (najem na cele użytkowe związane z działalnością gospodarczą).

8 lutego 2013 wnioskodawczyni podpisała umowę przedwstępną sprzedaży nieruchomości gruntowej o której mowa wyżej na rzecz XXX. Umowa przyrzeczona ma być zawarta nie później niż w terminie 18 listopada 2013 r. W wykonaniu zobowiązań zawartych w umowie przedwstępnej, działki będące przedmiotem przyszłej transakcji zostały przez wnioskodawczynię scalone - w tej chwili stanowią jedną nieruchomość.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

1. Czy wnioskodawczyni w przedmiotowej transakcji działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a planowana dostawa nieruchomości gruntowej niezabudowanej będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

2. Jeżeli w ocenie organu dostawa będzie podlegała opodatkowaniu - czy będzie miało zastosowanie zwolnienie od podatku czy też transakcja będzie opodatkowana.

3. Jeżeli transakcja będzie opodatkowana, jaką stawkę podatku należy zastosować.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Dostawa nie będzie podlegała opodatkowaniu z uwagi na to że w przedmiotowej transakcji nie działa ona w charakterze podatnika. Zgodnie z art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie z ustępem drugim powoływanego artykułu - działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:

W opisywanym stanie faktycznym przedmiotem transakcji jest majątek prywatny wnioskodawczyni, w żaden sposób nie związany z jej działalnością gospodarczą (w szczególności nie zaliczony w poczet majątku trwałego prowadzonego przez wnioskodawcę przedsiębiorstwa). Grunt został pierwotnie nabyty do celów prywatnych (na działce planowano budowę domu na prywatne potrzeby); dopiero w późniejszym okresie podjęto decyzję o zbyciu nieruchomości.

Transakcja ma charakter jednorazowy, nie można zatem przypisać jej waloru ciągłości; wnioskodawczyni nie działała również w sposób profesjonalny (nie angażowała w proces sprzedaży środków porównywalnych z angażowanymi w podobnych przypadkach przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą). W szczególności sam fakt zbycia nie jest konsekwencją zamiaru wnioskodawczyni - stroną inicjującą rozmowy w sprawie zbycia ww. gruntu było XXX; spółka uzyskała kontakt do zbywającej za pośrednictwem Urzędu Miasta. Wnioskodawczyni początkowo nie planowała zbycia nieruchomości - po kilku miesiącach zmieniła jednak zdanie.

W opisanych okolicznościach trudno argumentować, że działanie wnioskodawczymi miało charakter profesjonalny.

Ad. 2

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Definicja terenów budowlanych zawarta jest w art. 2 pkt 33 ustawy, zgodnie z tą definicją ilekroć w ustawie mowa jest o terenach budowlanych - rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W przypadku transakcji będącej przedmiotem wniosku, nieruchomość objęta jest postanowieniami obowiązującego Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego Terenów w mieście, uchwalonego uchwałą nr 618/2010 Rady Miejskiej z dnia 13 lipca 2010 r., zgodnie z którym działka oznaczona numerem 34/5 oraz działka oznaczona numerem 22/3 położone są w jednostce D, dla której plan wyznacza podstawowe funkcje usług, rzemiosła, lokali mieszkalnych oraz obiektów handlowych o powierzchni sprzedaży powyżej 2000 m² - a zatem należy uznać, że jest to grunt przeznaczony pod zabudowę. W tej sytuacji zastosowanie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy jest wyłączone, a transakcja będzie podlegała opodatkowaniu.

Ad. 3

Zdaniem wnioskodawczyni jeżeli uznać, że działa ona w charakterze podatnika - zastosowanie będzie miała stawka podstawowa (23%).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe w części dotyczącej uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży gruntów (pytanie nr 1) oraz prawidłowe w zakresie stawki podatku VAT dla transakcji sprzedaży niezabudowanych nieruchomości (pytanie nr 2 i 3).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy - opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy - czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast działalność gospodarcza - według ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości gruntowych niezabudowanych o numerach 22/3 i 34/5. Powyższe grunty zostały nabyte na podstawie umowy sprzedaży w dniu 25 października 2005 r. Zakup nieruchomości został sfinansowany kredytem i miał służyć własnym celom mieszkaniowym Wnioskodawcy - budowie domu. Nieruchomość objęta jest postanowieniami obowiązującego Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego Terenów w mieście, zgodnie z którym działka oznaczona numerem 34/5 oraz działka oznaczona numerem 22/3 położone są w jednostce D, dla której plan wyznacza podstawowe funkcje usług, rzemiosła, lokali mieszkalnych oraz obiektów handlowych o powierzchni sprzedaży powyżej 2000 m². Ponadto w opisie sprawy Zainteresowany wskazał, iż prowadzi działalność gospodarczą (wynajem pokoi gościnnych) i w tym zakresie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, uzyskuje również dochody z najmu na cele działalności gospodarczej (fitness club) części domu, w którym zamieszkuje. Z opisu sprawy wynika, iż w dniu 22 sierpnia 2011 r. Wnioskodawca zawarł umowę najmu nieruchomości będących przedmiotem wniosku - najem na cele użytkowe związane z działalnością gospodarczą. W dniu 8 lutego 2013 r. Zainteresowany podpisał umowę przedwstępną sprzedaży przedmiotowych nieruchomości, umowa przyrzeczona ma być zawarta nie później niż 18 listopada 2013 r. Wykonując zobowiązania zawarte w umowie przedwstępnej Zainteresowania scaliła działki będące przedmiotem transakcji sprzedaży i obecnie stanowią one jedną nieruchomość.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży nieruchomości niezabudowanej.

W tym miejscu wyjaśnić należy, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony - zarówno wynajmującego, jak i najemcę - określone przepisami obowiązki. Jak wynika z art. 659 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie rzeczy przez jego najemcę.

W konsekwencji najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym wypełnia ona określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, bez względu na to, czy najem jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej. Sam charakter stosunku prawnego, jaki kształtuje umowa najmu, wskazuje, iż ma ona długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że działki, które Zainteresowany oddawał w najem na podstawie zawartej umowy, de facto wykorzystywane były przez Niego w działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Biorąc zatem pod uwagę treść przytoczonych przepisów oraz zawarty we wniosku opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, iż Wnioskodawca sprzedając ww. nieruchomości, nie dokona zbycia majątku osobistego, ale majątek wykorzystywany przez Niego w prowadzonej działalności gospodarczej, bowiem dokonując dostawy działek, wynajmowanych w celach zarobkowych, tj. skutkujących uzyskiwaniem korzyści majątkowych z tego tytułu, Zainteresowany wypełni przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy. Ponadto wskazać należy, iż Wnioskodawca podjął czynności, które wykraczają poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, tj. połączył działki w jedną nieruchomość.

Stwierdzić zatem należy, że Wnioskodawca sprzedając przedmiotowe nieruchomości (działki nr 22/3 i 34/5) nie będzie korzystać z przysługującego Mu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, jako, że czynność ta oznacza wykonywanie działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Ponadto, grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, zatem ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Reasumując, sprzedaż przez Zainteresowanego działek wykorzystywanych przez Niego w działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem Wnioskodawca w związku z dostawą tych działek wypełnia przesłanki zdefiniowane w art. 15 ust. 1 ustawy i występuje w momencie sprzedaży przedmiotowych gruntów jako podatnik podatku od towarów i usług, dokonujący sprzedaży majątku związanego z działalnością gospodarczą.

Tym samym należy uznać, iż w zakresie pytania Nr 1 Wnioskodawca zaprezentował nieprawidłowe stanowisko w sprawie.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie z podatku.

Mocą ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35) z dniem 1 kwietnia 2013 r. art. 43 ust. 1 pkt 9 stanowi, iż zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Z kolei definicja terenu budowlanego zawarta w art. 2 pkt 33 ustawy, stanowi, że przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Powyższe oznacza, iż generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę są zwolnione od podatku VAT.

O charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu, nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego ani decyzja o warunkach zabudowy, oznacza to, że dany teren nie jest terenem budowlanym w rozumieniu obecnie obowiązujących przepisów ustawy.

W takiej sytuacji, zapisy studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego oraz zapisy ewidencji gruntów nie mają znaczenia dla klasyfikacji danego terenu. W świetle bowiem przepisów art. 43 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 2 pkt 33 ustawy dokumentami decydującymi są zapisy wynikające z planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy, w sytuacji braku planu.

Z opisu sprawy wynika, że grunty będące przedmiotem sprzedaży są objęte postanowieniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym działki nr 34/5 i 22/3 położone w jednostce D, przeznaczone są na funkcje usług, rzemiosła, lokali mieszkalnych oraz obiektów handlowych o powierzchni sprzedaży powyżej 2000 m^2. Tym samym należy uznać, iż działki, które Wnioskodawca zamierza sprzedać stanowią grunt przeznaczony pod zabudowę, zatem jego sprzedaż nie może korzystać ze zwolnienia od podatku przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że sprzedaż działek gruntu nr 22/3 i 34/5 winna być opodatkowana podatkiem VAT według podstawowej stawki w wysokości 23% zgodnie z postanowieniami art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.

Tym samym należy uznać, że w zakresie pytań nr 2 i 3 Wnioskodawca zaprezentował prawidłowe stanowisko w sprawie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.