IPPP1/443-697/09-2/AW

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 18 września 2009 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP1/443-697/09-2/AW

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 7 lipca 2009 r. (data wpływu 16 lipca 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności przekazywania towarów i usług finansowanych w całości lub w części z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lipca 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności przekazywania towarów i usług finansowanych w całości lub w części z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

P działa jako administrator Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych (dalej: ZFŚS). Ze środków tego funduszu, za częściową odpłatnością organizowany jest dla pracowników i ich rodzin wypoczynek w postaci kolonii, obozów i wczasów zorganizowany w ośrodkach wypoczynkowych P. Występują przypadki że dany oddział regionalny P kieruje swojego pracownika na wypoczynek do ww. ośrodka wypoczynkowego, który to ośrodek wystawia notę obciążeniową na komórkę kadrową danego regionu. Na podstawie tej noty następuje w efekcie, przeksięgowanie kosztów pobytu danego pracownika na konto ZFŚS. W sytuacji gdy kwota należnego pracownikowi z funduszu dofinansowania jest niższa niż koszty pobytu, pracownik zwraca na konto ZFŚS powstałą różnicę.

Ponadto firma nabywa usługi od kontrahentów zewnętrznych (wczasy, obozy młodzieżowa, kolonie, wycieczki, usługi krótkotrwałego zakwaterowania, bilety do teatru czy kina itp.), finansując zakup w całości ze środków ZFŚS czyli całe zobowiązanie opłacane jest z ZFŚS. Sprzedaż dokonywana przez kontrahentów na rzecz Wnioskodawcy dokumentowana jest fakturami VAT, rachunkami oraz fakturami VAT marża. Z zakupionych usług korzystają następnie pracownicy firmy, za częściową odpłatnością której wysokość uzależniona jest m.in. od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej danego pracownika. Pracownik w celu uregulowania należnej za usługę kwoty, dokonuje wpłaty środków pieniężnych na konto bankowe ZFŚS. Kwota ta może być również regulowana poprzez potrącenie należności z wynagrodzenia pracownika, za jego zgodą.

Dodatkowo ze środków ZFŚS udzielane są pracownikom zwrotne pożyczki na cele mieszkaniowa. Pożyczki te są oprocentowane. Naliczone oprocentowanie zwiększa środki ZFŚS. Z pożyczek tych korzystają tylko pracownicy firmy. Po ustaniu stosunku pracy pracownik ma obowiązek spłacić zadłużenie w całości. Spłata pożyczki przez pracownika odbywa się poprzez potrącenie kwoty z wynagrodzenia.

Wszystkie ww. wpływy środków pieniężnych zwiększają środki ZFSS. Powyższe wpłaty nie stanowią przychodu firmy (pracodawcy) z tytułu prowadzanej działalności gospodarczej i dla celów podatku dochodowego od osób prawnych nie są kwalifikowane jako przychody podlegające opodatkowaniu. Środki ZFŚS gromadzone są na odrębnym rachunku bankowym, a Wnioskodawca jedynie administruje tymi środkami.

P złożyła w Pierwszym Mazowieckim Urzędzie Skarbowym wniosek z dnia 16 września 2004 r. o wydanie pisemnej informacji o zakresie, stosowania przepisów prawa podatkowego dotyczący stosowania art. 8 ustawy o VAT w zakresie opodatkowania przekazania na rzecz pracowników usług, których zakup sfinansowany został w części z ZFŚS. Odpowiadając na ww. wniosek Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie pismem Nr IMUS-1471/VUR2/443-249/04/MJ z dnia 16 września 2004 r. stwierdził, że fakt częściowego finansowania usług z ZFŚS pozostaje bez wpływu na odpłatny charakter usług świadczonych przez nasze Przedsiębiorstwa na rzecz swoich pracowników. Ponadto w dniu 1 grudnia 2004 r. Przedsiębiorstwa złożyło w Pierwszym Mazowieckim Urzędzie Skarbowym wniosek o udzielenie informacji czy w przypadku usług częściowo odpłatnych, a więc w części finansowanych z ZFŚS, a w części przez pracownika, podstawą opodatkowania powinien być koszt świadczenia usługi przez Przedsiębiorstwa, czy tylko kwota opłaty pobieranej od pracownika. W odpowiedzi na ww. wniosek firma otrzymała od Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie informację Nr 1471/NUR1/443-695/04/AB z dnia 1 lutego 2005 r., w której organ uznał, że za podstawę opodatkowania usług przekazywanych na rzecz pracowników należy uznać kwotę równą cenie usługi, pomniejszoną o kwotę podatku, na którą składać się będzie zarówno kwota należna od pracownika pomniejszona o kwotę należnego podatku, jaki i kwota przekazana z ZFŚS, pomniejszona o kwotę podatku. Ponadto w dniu 19 września 2006 r. firma otrzymała od Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanowienie nr 1471/NUR1/443-240/06/GW z 15 września 2006 r., będące odpowiedzią na wniosek z dnia 15 czerwca 2006 r. dotyczący podstawy opodatkowania podatkiem VAT usług świadczonych na rzecz pracowników częściowo finansowanych z ZFŚS. W wydanym postanowieniu organ podatkowy stwierdził, że w przypadku usług częściowo odpłatnych, a więc finansowanych z ZFŚS, a w części przez pracownika, podstawą opodatkowania podatkiem VAT jest jedynie kwota pobrana od pracownika pomniejszona o należny podatek.

Z zamieszczonej na stronach internetowych interpretacji indywidualnej z dnia 19 grudnia 2008 r., sygn. IPPP2/443-1552/08-2/SAP oraz z pisma Ministerstwa Finansów nr AP6-065/885/AGO/07 z dnia 30 lipca 2007 r., wynika, że wydanie do dnia 30 czerwca 2007 r. postanowienia w trybie art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej (w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2007 r.) nie pozbawia możliwości wystąpienia po tym dniu z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w przypadku otrzymywania od pracownika zwrotu części wydatków poniesionych z ZFŚS na zakup lub organizację usługi turystyki oraz zwrotu kwoty wraz z oprocentowaniem z tytułu udzielonej z ZFŚS pożyczki na cele mieszkaniowe, Wnioskodawca świadczy odpłatnie usługi występując w charakterze podatnika podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy:

W świetle aktualnego orzecznictwa i najnowszych interpretacji organów podatkowych, P pobierając od osoby uprawnionej do korzystania ze środków ZFŚS, części wydatków poniesionych z ZFŚS na zakup lub organizację usługi turystyki oraz wykonując czynności związane z udzielaniem swoim pracownikom zwrotnych pożyczek na cele mieszkaniowe z ZFŚS, nie świadczy odpłatnie usługi występując w charakterze podatnika podatku VAT. Tym samym nie są to czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Ustęp 2 ww. przepisu stanowi, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność, producentów, handlowców lub usługodawców w tym podmiotów uzyskujących zasoby naturalne oraz rolników a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowa w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły.

W przedmiotowym stanie faktycznym, P nie występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, ale wyłącznie wykonuje czynności administrowania środkami ZFŚS. Obowiązek tworzenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych nakładają przepisy ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 z późn. zm., dalej: ustawa o ZFŚS). Działania pracodawcy podejmowane w ramach ZFŚS są przejawem działalności socjalnej zakładu pracy (art. 1 ust. 1 ustawy o ZFŚS), a nie działalności gospodarczej podatnika podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 10 oraz art. 12 § 1 ustawy o ZFŚS, środki ZFŚS gromadzone są na odrębnym rachunku bankowym, a pracodawca jedynie administruje tymi środkami. Środki zgromadzone na koncie ZFŚS, jak i wpłaty dokonywane przez pracowników na to konto (włącznie z odsetkami uzyskanymi w ramach udzielonych z ZFŚS pożyczek mieszkaniowych) nie są środkami Przedsiębiorstwa tylko środkami funduszu. Nie stanowią one przychodu (pracodawcy) z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej i dla celów podatku dochodowego od osób prawnych nie są kwalifikowane jako przychody podlegające opodatkowaniu. Dlatego też w sytuacji, gdy pracodawca finansuje zakup usługi turystycznej ze środków ZFŚS lub udziela pracownikowi pożyczki ze środków tego funduszu, występuje on jedynie w roli administratora majątku funduszu. Pracodawca nie nabywa bowiem ani prawa własności ani prawa do rozporządzania jak właściciel kwotami wydatkowanymi z ZFŚS, czy to na zakup usługi turystycznej, czy w celu udzielenia pożyczki, jak i kwotami zwróconymi przez osoby uprawnione do korzystania ze środków ZFŚS. Wpłacane przez osobę uprawnioną do korzystania z środków ZFŚS na konta ZFŚS kwoty nie są wynagrodzeniem za odpłatne świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ustawy o VAT. Powyższe stanowisko potwierdza interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPP2/443-1552/08-2/SAP z dnia 19 grudnia 2008 r. Organ podatkowy stwierdził bowiem, że w sytuacji, gdy pracodawca dokonuje zakupu usług oraz towarów finansując wydatki z ZFŚS, a następnie przekazuje je osobom uprawnionym (za częściowym zwrotem kosztów zwrot ten nie jest dokonywany na rzecz pracodawcy, lecz na konto ZFŚS), występuje on jedynie w roli administratora majątku ZFŚS pracodawca np. nie nabywa prawa do rozporządzania towarami jak właściciel; czynności nie podlegają więc przepisom ustawy o podatku od towarów i usług. Nie mamy również do czynienia z refakturowaniem usług, Spółka nie nabywa usług na swoją rzecz, konsumentem tych usług jest pracownik - i nie dokonuje ich odsprzedaży. Zatem Spółka nie powinna w tej sytuacji wystawiać faktur VAT dokumentujących przekazanie ww. usług na rzecz pracowników.

Ponadto zauważyć należy, że samodzielność działalności gospodarczej polega na pełnej swobodzie w dysponowaniu środkami należącymi do podatnika. Mając na uwadze powyższe, nie można przyjąć, iż administrowanie przez pracodawcę środkami ZFŚS poprzez przyznawanie świadczeń na zasadach i warunkach określonych w regulaminie ustalonym zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 79, poz. 854 z późn. zm.), jest wykonywaniem samodzielnej działalności gospodarczej. W związku z tym, nie można uznać, że została spełniona podstawowa przesłanka art. 15 ustawy o VAT. Tym samym nieprawidłowe byłoby twierdzenie, że Wnioskodawca, wykonując przedmiotowe czynności, występuje w roli podatnika. Zauważyć należy, że aby odpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT musi być wykonywane przez podatnika występującego w takim charakterze. Wynika to wprost z art. 2 ust. 1 lit. c) Dyrektywy 2006/112/WE. Dokonując wykładni art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku VAT nie można pominąć jednoznacznego brzmienia przepisu Dyrektywy 2006/112/WE. Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w wyroku WSA z dnia 12 kwietnia 2007 r. Sygn. akt. I SA/Go 1250/06 oraz w wyroku NSA z dnia 2 września 2008 r. sygn. akt I FSK 1076/07. W ww. wyroku NSA stwierdził, że z ogólnych zasad podatku VAT wynika, że świadczenie usług podlega opodatkowaniu tylko wówczas, gdy jest wykonywane przez podatnika podatku od towarów i usług działającego dla tych czynności w takim charakterze. Wymóg ten wynika także bezpośrednio z szóstej dyrektywy 77/388/EWG Rady WE z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych (...) oraz obecnie obowiązującej dyrektywy

2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Po drugie świadczenie usług musi mieć charakter odpłatny, czyli musi być wykonywane za wynagrodzeniem (z zaznaczeniem, ze niektóre czynności nieodpłatne zostały z mocy ustawy zrównane z odpłatnym świadczeniem usług). W dalszej części orzeczenia Sąd stwierdził, że podmiot zobowiązany do utworzenia i administrowania zakładowym funduszem socjalnym podejmuje działania techniczne o charakterze nieodpłatnym, które pozostają całkowicie poza prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Podatnik ponosi koszty związane z administrowaniem funduszem, nie pobierając z tego tytułu wynagrodzenia. Nie są nim z pewnością odsetki uzyskane w udzielonych w ramach ZFŚS pożyczek mieszkaniowych. Te bowiem zwiększają masę majątkową funduszu. W orzecznictwie ETS podkreśla się element dochodowości (odpłatności) jako element konieczny uznania działalności podatnika za działalność gospodarczą w rozumieniu VI Dyrektywy VAT. Całkowity brak odpłatności eliminuje podmiot z systemu VAT, który obejmuje działalność gospodarczą, a nie wszelką działalność. (po. Wyr. ETS 88/81).

Skoro zatem P w opisanym stanie faktycznym nie świadczy odpłatnie usług oraz nie występuje w charakterze podatnika podatku VAT, to wykonywanie czynności związanych z udzielaniem pracownikom z ZFŚS oprocentowanych, zwrotnych pożyczek na cele mieszkaniowe oraz pobieranie części wydatków poniesionych z ZFŚS na zakup lub organizację usług turystyki, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1.

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2.

zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3.

świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Natomiast zgodnie z ust. 2 cyt. artykułu nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jak odpłatne świadczenie usług.

Z przepisu art. 8 ust. 3 ustawy wynika, iż usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Przedmiotem działania Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych (ZFŚS) jest, zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (tekst jedn. Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o ZFŚS, finansowanie działalności socjalnej organizowanej na rzecz osób uprawnionych do korzystania z Funduszu oraz dofinansowanie zakładowych obiektów socjalnych.

Jak wynika z treści art. 2 pkt 1 ustawy o ZFŚS, przez działalność socjalną rozumie się usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form krajowego wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, udzielanie pomocy materialnej (rzeczowej lub finansowej), a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową. W myśl pkt 5 powołanego przepisu, osobami uprawnionymi do korzystania z Funduszu są pracownicy i ich rodziny, emeryci i renciści - byli pracownicy i ich rodziny oraz inne osoby, którym pracodawca przyznał, w regulaminie, o którym mowa w art. 8 ust. 2, prawo do korzystania ze świadczeń socjalnych finansowanych z Funduszu.

Z powołanych przepisów wynika, iż zakładowa działalność socjalna dotyczy określonych rodzajów świadczeń pracodawcy na rzecz pracownika, i tylko te świadczenia mogą być finansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Ponadto, Fundusz jest tworzony na rzecz załogi pracodawcy i prawo do korzystania ze świadczeń finansowanych z Funduszu jest kolektywnym prawem załogi.

Fundusz ten, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o ZFŚS, tworzy się z corocznego odpisu podstawowego, naliczanego w stosunku do przeciętnej liczby zatrudnionych. Ponadto, zasoby Funduszu zwiększają dochody, wymienione w art. 7 ust. 1 pkt 1-9 ustawy o ZFŚS. Wśród nich wskazano m.in. wpływy z opłat pobieranych od osób i jednostek organizacyjnych korzystających z działalności socjalnej, o której mowa w art. 2 pkt 1 oraz wpływy z oprocentowania pożyczek udzielonych na cele mieszkaniowe.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o ZFŚS, przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat do Funduszu uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z Funduszu. Jak stanowi ust. 2 cyt. przepisu, zasady i warunki korzystania z usług i świadczeń finansowanych z Funduszu, z uwzględnieniem ust. 1, oraz zasady przeznaczania środków Funduszu na poszczególne cele i rodzaje działalności socjalnej określa pracodawca w regulaminie ustalonym zgodnie z art. 27 ust. 1 albo z art. 30 ust. 5 ustawy o związkach zawodowych.

Powołany przepis ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, nie tworzy jednak żadnych praw podmiotowych do świadczeń dla osób uprawnionych do korzystania z Funduszu.

W myśl natomiast art. 10 i art. 12 ustawy o ZFŚS, środkami Funduszu administruje pracodawca i gromadzi je na odrębnym rachunku bankowym.

Z zawartego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jako administrator Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych dofinansowuje wypoczynek dla pracowników i ich rodzin, oraz dodatkowo udziela pracownikom oprocentowanych pożyczek na cele mieszkaniowe.

Należność za zakupiony są w biurze podróży wypoczynek lub zorganizowany w ośrodkach należących do Wnioskodawcy, pracodawca pokrywa w całości z rachunku ZFŚS, a następnie pracownik wpłaca przypadającą na niego część na konto Funduszu lub należność ta jest potrącana z wynagrodzenia.

Oprocentowanie, naliczone od udzielonych pożyczek zwiększa środki ZFŚS. Z pożyczek tych korzystają tylko pracownicy i udzielane są one na ich wniosek.

Nieodpłatne przekazanie towarów pracownikom czy nieodpłatne świadczenie usług przez pracodawcę na ich rzecz nie stanowi czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Natomiast przekazanie pracownikom towarów lub świadczenie usług za częściową odpłatnością (dopłata pracownika do wczasów, oprocentowana pożyczka) stanowi, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, czynność podlegającą opodatkowaniu na zasadach ogólnych, według stawek obowiązujących dla danej dostawy lub świadczenia usług, jednak tylko w części, która opłacana jest przez pracownika.

Podstawa opodatkowania zdefiniowana została w art. 29 ustawy o VAT. Zgodnie zatem z ust. 1 tego artykułu podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Powyższe wskazuje, iż kwota płacona przez pracownika stanowi kwotę należną z tytułu zakupionej usługi wypoczynku, bądź udzielenia oprocentowanej pożyczki. W przypadku częściowej odpłatności za towar lub usługę - z którą mamy do czynienia w przedmiotowej sytuacji - do podstawy opodatkowania nie włącza się kwoty dofinansowania z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, lecz tylko kwotę faktycznie otrzymaną od pracownika (odbiorcy towaru czy też usługi). Zatem przedmiotowa czynność podlega opodatkowaniu do wysokości świadczenia wnoszonego przez pracownika, według stawek obowiązujących dla danej dostawy lub świadczenia usług.

Mając na uwadze powołane przepisy oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego należy uznać, że przekazanie pracownikom towarów lub świadczenie usług za częściową odpłatnością stanowi, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, czynność podlegającą opodatkowaniu, na zasadach ogólnych, według stawek obowiązujących dla danej dostawy lub świadczenia usług, w części, która opłacana jest przez pracownika.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków sądowych stwierdzić należy, że stanowią one rozstrzygnięcie w konkretnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko do niej się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Zgodnie z art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) Minister właściwy do spraw finansów publicznych dąży do zapewnienia jednolitego prawa podatkowego przez organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej, dokonując w szczególności jego interpretacji, przy uwzględnieniu orzecznictwa sądów oraz Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (interpretacje ogólne). Stosownie do art. 14e § 1 Minister właściwy do spraw finansów publicznych może z urzędu zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualna, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

Odnosząc powyższe przepisy do powołanej przez Podatnika interpretacji indywidualnej należy zauważyć, że Minister Finansów jako organ sprawujący nadzór nad wydawanymi interpretacjami indywidualnymi - nad ich jednolitością - może zmienić z urzędu wydaną interpretację w przypadku gdy uzna, że jest nieprawidłowa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl