IPPP1-443-695/11-2/AS - Zwolnienie z VAT usług pośrednictwa ubezpieczeniowego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 19 kwietnia 2011 r. (data wpływu 26 kwietnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług pośrednictwa ubezpieczeniowego - jest prawidłowe.

W dniu 26 kwietnia 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług pośrednictwa ubezpieczeniowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Radosław J. prowadzący działalność gospodarczą T. (dalej jako: "Agent"), działa jako agent na rynku ubezpieczeń. W związku z prowadzoną działalnością, Agent wykonuje określone usługi polegające na pozyskiwaniu klientów, którzy są zainteresowani zawarciem umowy ubezpieczenia z zakładem ubezpieczeń. Agent może działać bezpośrednio na rzecz zakładów ubezpieczeń lub na rzecz innych pośredników ubezpieczeniowych.

Agent posiada status agenta ubezpieczeniowego w rozumieniu ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1154 z późn. zm.). Zakres i istota świadczonych usług jest taki sam niezależnie czy Agent wykonuje je na rzecz zakładów ubezpieczeniowych czy na rzecz innych pośredników ubezpieczeniowych, którzy mają zawarte umowy z zakładami ubezpieczeń.

Każdorazowo, celem świadczonych usług pośrednictwa ubezpieczeniowego jest doprowadzenie przez Agenta do zawarcia umów ubezpieczeniowych pomiędzy ubezpieczonymi a zakładem ubezpieczeń.

W ramach świadczonych usług pośrednictwa ubezpieczeniowego Agent wykonuje następujące czynności:

* oferowanie klientom produktów ubezpieczeniowych, zgodnie ze swoją najlepszą wiedzą, w połączeniu z etyczną i profesjonalną poradą w zakresie wyboru optymalnego dla ubezpieczającego wariantu ubezpieczenia,

* dokonywanie przed zawarciem umowy ubezpieczenia indywidualnej oceny ryzyka,

* udzielanie klientom wszelkich informacji o zawieranych ubezpieczeniach, o wynikających z warunków ubezpieczenia zasadach postępowania w razie powstania szkody oraz wskazanie miejsca zgłoszenia szkody, naliczanie i inkasowanie należnych składek ubezpieczeniowych lub rat składek i wystawianie druków polis,

* wydawanie pokwitowań za zainkasowaną składkę w formie dowodu wpłaty lub polisy, jeśli zgodnie z obowiązującymi postanowieniami jest ona jednocześnie dowodem opłacenia składki,

* nadzorowanie terminowości wpłacania przez ubezpieczających rat składek ubezpieczeniowych,

* rozliczanie produkcji z zakładem ubezpieczeń lub z Agencją bezpośrednio ów zakład reprezentującą,

* obsługa ubezpieczających, związana z kontynuacją / wznawianiem umów ubezpieczenia,

* pośredniczenie w wymianie korespondencji oraz przekazywanie zgłoszonych przez ubezpieczających uwag i wniosków.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy świadczenie przedmiotowych usług pośrednictwa ubezpieczeniowego podlega zwolnieniu od podatku VAT.

Zadaniem Agenta, świadczenie przedmiotowych usług powinno podlegać zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 37 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 41 ustawy o VAT, stawka podatku, co do zasady wynosi 23%. Jednocześnie, zgodnie z art. 43 ust. 37 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Zdaniem Agenta, usługi mające na celu doprowadzenie do zawarcia umowy ubezpieczenia świadczone przez Agenta jako podmiot zajmujący się pośrednictwem ubezpieczeniowym, dla celów podatku VAT powinny być traktowane jako usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych, czyli usługi podlegające zwolnieniu od podatku VAT.

Biorąc pod uwagę fakt, iż zakres usług świadczonych przez Agenta na rzecz zakładów ubezpieczeń jest taki sam jak zakres usług świadczonych przez Agenta na rzecz pośredników ubezpieczeniowych, zasady opodatkowania usługi w obydwu przypadkach powinny być takie samo - usługa powinna być traktowana jako zwolniona z VAT.

Ustawa o VAT, nie zawiera definicji usług dla celów VAT. Ponadto, ustawa o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r. w przypadku usług finansowych (uprzednio wymienionych w Załączniku nr 4 do ustawy o VAT) obecnie nie zawiera odniesienia do klasyfikacji statystycznych w kontekście podatkowej kwalifikacji usług.

Zdaniem Agenta dla celów podatkowych usługi powinny być, zatem kwalifikowane zgodnie z ich charakterem. Wobec powyższego, w ocenie Agenta, usługi których istotą jest pośredniczenie w świadczeniu usług ubezpieczeniowych - czyli usługi, które polegają na doprowadzeniu do zawarcia umowy ubezpieczenia (i nie stanowią jedynie czynności technicznych) powinny być traktowane jako usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych.

Czynności, które wykonuje Agent w ramach analizowanej umowy mają na celu pozyskanie klienta dla zakładu ubezpieczeń poprzez doprowadzenie do zawarcia umowy ubezpieczenia pomiędzy ubezpieczycielem a zakładem ubezpieczeń.

W ramach umowy do obowiązków Agenta należy:

* oferowanie klientom produktów ubezpieczeniowych, zgodnie ze swoją najlepszą wiedzą, w połączeniu z etyczną i profesjonalną poradą w zakresie wyboru optymalnego dla ubezpieczającego wariantu ubezpieczenia,

* dokonywanie przed zawarciem umowy ubezpieczenia indywidualnej oceny ryzyka,

* udzielanie klientom wszelkich informacji o zawieranych ubezpieczeniach, o wynikających z warunków ubezpieczenia zasadach postępowania w razie powstania szkody oraz wskazanie miejsca zgłoszenia szkody, naliczanie i inkasowanie należnych składek ubezpieczeniowych lub rat składek,

* wydawanie pokwitowań za zainkasowaną składkę w formie dowodu wpłaty lub polisy, jeśli zgodnie z obowiązującymi postanowieniami jest ona jednocześnie dowodem opłacenia składki,

* nadzorowanie terminowości wpłacania przez ubezpieczających rat składek ubezpieczeniowych,

* obsługa ubezpieczających, związana z kontynuacją / wznawianiem umów ubezpieczenia,

* pośredniczenie w wymianie korespondencji oraz przekazywanie zgłoszonych przez ubezpieczających uwag i wniosków.

Zdaniem Agenta, dla dokonania kwalifikacji podatkowej drugorzędne znaczenie ma fakt, czy czynności są wykonywane na rzecz zakładów ubezpieczeń czy też na rzecz pośredników ubezpieczeniowych. Ustawa o VAT w zakresie zwolnienia nie uzależnia skutków podatkowych od statusu odbiorcy usług.

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT nie uzależnia zastosowania zwolnienia od statusu odbiorcy usług (zakład ubezpieczeń lub pośrednik ubezpieczeniowy). Takie podejście jest zgodne z założeniami konstrukcji podatku VAT, którego celem jest powszechność opodatkowania i neutralność podatku. Wobec powyższego, zwolnienia od podatku powinny być stosowane ściśle i w oparciu o charakter przedmiotowych usług.

Zakres usług świadczonych przez Agenta, nie jest uzależniony od statusu podmiotu na rzecz, którego świadczone są usługi - zakład ubezpieczeń czy też pośrednik ubezpieczeniowy. W obydwu przypadkach Agent wykonuje te same czynności mające na celu pozyskanie klienta przez zakład ubezpieczeń i zawarcie umowy ubezpieczenia pomiędzy klientem a zakładem ubezpieczeń. W konsekwencji, w obydwu przypadkach (świadczenie na rzecz zakładu ubezpieczeń lub świadczenie na rzecz pośredników ubezpieczeniowych) powinny mieć zastosowanie takie same zasady opodatkowania.

Takie stanowisko potwierdza także praktyka wspólnotowa. Zgodnie z art. 135 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 112 państwa członkowskie zwalniają z podatku VAT m.in. transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez agentów ubezpieczeniowych i brokerów ubezpieczeniowych. Jednocześnie, zgodnie z Dyrektywą 2002/92/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 9 grudnia 2002 r. w sprawie pośrednictwa ubezpieczeniowego (Dz. U. UE L z dnia 15 stycznia 2003 r. z późn. zm.) pośrednicy ubezpieczeniowi oraz reasekuracyjni odgrywają główną rolę w rozpowszechnianiu produktów ubezpieczenia i reasekuracji we Wspólnocie.

W ocenie Spółki, jeżeli dana usługa świadczona przez Agenta swoim zakresem kwalifikuje się do zastosowania zwolnienia od podatku to usługa ta powinna podlegać zwolnieniu bez względu na te czy odbiorcą usługi jest zakład ubezpieczeń czy też pośrednik ubezpieczeniowy.

Takie stanowisko jest zgodne z praktyką wspólnotową w zakresie opodatkowania podatkami pośrednimi. Zgodnie z linią orzeczniczą przyjętą przez Europejski Trybunał Sprawiedliwości (dalej jako: "ETS") dla podatkowej kwalifikacji usługi na gruncie VAT znaczenie ma charakter usługi a nie status odbiorcy usługi. Przykładowo takie stanowisko zostało przedstawione w wyroku w sprawie Cimber Air A/S przeciwko Skatteministeriet (C-382/02, z dnia 16 września 2004 r., ETS uznał, że "Zwolnienia od podatku stanowią samodzielne instytucje prawa wspólnotowego, które należy widzieć w kontekście wspólnego systemu podatku VAT wprowadzonego w szóstej dyrektywie (...). System ten oparty jest w szczególności na dwóch zasadach. Po pierwsze, podatek VAT jest pobierany od każdej usługi lub dostawy towarów przez podatnika odpłatnie. Po drugie, zasada neutralności podatkowej nie dopuszcza, aby uczestnicy obrotu dokonujący transakcji tego samego rodzaju byli w kwestii poboru podatku VAT traktowani odmiennie."

Wobec powyższego, zdaniem Agenta świadczenie wskazanych usług przez Agenta powinno podlegać zwolnieniu podatku bez względu na to czy odbiorcą usługi jest zakład ubezpieczeń czy też pośrednik ubezpieczeniowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

W myśl art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41. Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41, o czym stanowi art. 43 ust. 14 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 15 ustawy zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

Zarówno ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęcia usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego. W tym celu należy odwołać się do ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (Dz. U. Nr 124, poz. 1154 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ww. ustawy, pośrednictwo ubezpieczeniowe polega na wykonywaniu przez pośrednika za wynagrodzeniem czynności faktycznych lub czynności prawnych związanych z zawieraniem lub wykonywaniem umów ubezpieczenia.

Pośrednictwo ubezpieczeniowe jest wykonywane wyłącznie przez agentów ubezpieczeniowych lub brokerów ubezpieczeniowych, z zastrzeżeniem art. 3 (art. 2 ust. 2 cyt. ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym).

Według art. 4 ww. ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym, pośrednik ubezpieczeniowy wykonuje:

Stosownie do art. 6 ust. 2 cyt. ustawy, za pośrednictwo ubezpieczeniowe nie uznaje się działalności polegającej na dostarczaniu osobom zainteresowanym ochroną ubezpieczeniową ogólnych informacji o możliwości zawierania umów ubezpieczenia oraz o warunkach i skutkach takich umów, w szczególności o zakresie ochrony ubezpieczeniowej, jeżeli informacje są dostarczane przez podmiot wykonujący działalność inną niż pośrednictwo ubezpieczeniowe, pozostają w związku z tą działalnością i nie mają na celu doprowadzenia do zawarcia lub wykonania umowy ubezpieczenia.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ww. ustawy, agentem ubezpieczeniowym jest przedsiębiorca wykonujący działalność agencyjną na podstawie umowy agencyjnej zawartej z zakładem ubezpieczeń i wpisany do rejestru agentów ubezpieczeniowych.

Z opisu przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca posiada status agenta ubezpieczeniowego w rozumieniu ww. ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym. Celem świadczonych usług pośrednictwa jest doprowadzenie przez Agenta do zawarcia umów ubezpieczeniowych pomiędzy ubezpieczonymi a zakładem ubezpieczeń. Wnioskodawca działa bezpośrednio na rzecz zakładów ubezpieczeń lub na rzecz innych pośredników ubezpieczeniowych. Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, iż zakres i istota świadczonych usług pośrednictwa ubezpieczeniowego jest taki sam niezależnie, czy wykonuje je na rzecz zakładów ubezpieczeniowych czy na rzecz innych pośredników ubezpieczeniowych, którzy mają zawarte umowy z zakładami ubezpieczeń.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia możliwości zastosowania zwolnienia dla przedmiotowych usług, w szczególności w przypadku gdy świadczone są na rzecz innych pośredników ubezpieczeniowych.

Należy zauważyć, iż art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L z 2006 r. Nr 347.1 z późn. zm.), zgodnie z którym, państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych.

Jest ustalonym prawem precedensowym, że zwolnienia określone w Dyrektywie, stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, którego celem jest uniknięcie rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w poszczególnych Państwach Członkowskich i które należy interpretować w ogólnym kontekście wspólnego systemu VAT. Dyrektywa nie podaje definicji transakcji ubezpieczeniowych ani usług pokrewnych świadczonych przez agentów i brokerów ubezpieczeniowych, jednakże kwestia ta była przedmiotem orzeczeń TSUE.

W sprawie C-124/07 pomiędzy J.C.M. Beheer B.V. a Staatssecretaris van Financien TSUE uznał, iż stwierdzenie posiadania statusu brokera lub pośrednika ubezpieczeniowego zależy od cech badanej działalności. W tezie wyroku Trybunał orzekł: "okoliczność, iż broker lub pośrednik ubezpieczeniowy nie pozostaje w bezpośrednim stosunku ze stronami umowy ubezpieczenia lub reasekuracji do zawarcia której się przyczynia, lecz pozostaje z nimi jedynie w pośrednim stosunku za pośrednictwem innego podatnika, który sam pozostaje w bezpośrednim stosunku z jedną ze stron tej umowy, i z którym ów broker lub pośrednik ubezpieczeniowy jest związany umownie, nie wyklucza, by świadczone przez niego usługi były zwolnione od podatku wartości dodanej".

Ponadto w powyższym wyroku Trybunał również podkreślił, iż "z zasady neutralności podatkowej wynika, że podmioty powinny mieć możliwość wyboru modelu organizacyjnego, który z czysto gospodarczego punktu widzenia byłby dla nich najbardziej odpowiedni, nie narażając się na to, że dokonywane przez nie czynności nie będą objęte zwolnieniem z opodatkowania (...)".

Z kolei, w sprawie C-453/05 TSUE stwierdził, że "pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem, że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową."

Z wyżej cytowanego art. 4 ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym wynika, iż czynności wykonywane przez pośrednika ubezpieczeniowego dotyczą czynności agencyjnych wykonywanych w imieniu lub na rzecz zakładu ubezpieczeń oraz czynności brokerskich wykonywanych w imieniu i na rzecz podmiotu poszukującego ochrony ubezpieczeniowej. Jednakże uwzględniając przytoczone orzeczenia TSUE, stwierdzić należy, iż Agent może działać na rzecz zakładu ubezpieczeń w sposób bezpośredni lub pośredni. Brak bezpośredniego związku przez Agenta ze stronami umowy ubezpieczenia, do zawarcia której się przyczynia, nie może wykluczać, by świadczone przez niego usługi były zwolnione od podatku VAT na mocy przepisu art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy. Bowiem Wnioskodawca działając na rzecz Agencji, reprezentującej zakład ubezpieczeniowy, pozostaje w pośrednim stosunku z ubezpieczycielami, na których rachunek działa.

W myśl ww. orzeczeń TSUE, usługi powinny być kwalifikowane zgodnie z ich charakterem. Zatem usługi, których istotą jest pośredniczenie w świadczeniu usług ubezpieczeniowych, czyli usługi polegające na doprowadzeniu do zawarcia umowy ubezpieczenia i nie stanowiące jedynie czynności technicznych, powinny być traktowane jako usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych. Fakt, iż podatnik nie uczestniczy bezpośrednio w zawieraniu umowy ubezpieczenia pomiędzy klientem a zakładem ubezpieczeniowym, a jedynie jako pośrednik agenta, nie może pozbawiać takiego podmiotu prawa do zwolnienia z VAT wykonywanych przez niego czynności. Zwłaszcza gdy charakter czynności w obu przypadkach jest identyczny.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca działa jako agent w rozumieniu ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym i świadczy usługi mające na celu doprowadzenia do zawarcia umowy ubezpieczenia. W ocenie tut. organu, biorąc pod uwagę powyższe, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, iż w przedmiotowej sprawie świadczone usługi będą stanowić pośrednictwo zarówno przypadku, gdy odbiorcą usługi będzie zakład ubezpieczeń, jak też pośrednik ubezpieczeniowy.

Reasumując świadczenie przedmiotowych usług pośrednictwa ubezpieczeniowego podlega zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.