IPPP1-443-673/10-2/EK - Możliwość szacowania podstawy opodatkowania w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz spółki powiązanej.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 29 września 2010 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP1-443-673/10-2/EK Możliwość szacowania podstawy opodatkowania w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz spółki powiązanej.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 24 czerwca 2010 r. (data wpływu 29 czerwca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie szacowania podstawy opodatkowania - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 czerwca 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie szacowania podstawy opodatkowania.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka (dalej "Spółka") prowadzi w Polsce działalność gospodarczą w zakresie usług hotelarskich i gastronomicznych.

1.

W dniu 3 września 2009 r. Spółka wspólnie ze spółką H. S. A. podpisała umowę o utworzeniu podatkowej grupy kapitałowej (P..) w rozumieniu art. 1a ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 54, poz. 654) (dalej: u.p.d.o.p.)

2.

Pomiędzy podmiotami wchodzącymi w skład P. zachodzi związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2 ustawy o VAT.

3.

W związku z prowadzoną działalnością w branży turystyczno - hotelowej, spółki wchodzące w skład P. przeprowadzają między sobą transakcje w zakresie dostawy towarów oraz świadczenia usług podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ceny stosowane w ramach wzajemnych rozliczeń pomiędzy Spółką a podmiotem wchodzącym w skład P.., mogłyby zgodnie z przepisami u.p.d.o.p., odbiegać od wartości rynkowej poszczególnych towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, wykonywanych przez O. na rzecz Spółki wchodzącej w skład P.., organ podatkowy jest uprawniony do określenia (na podstawie art. 32 ust. 1 ustawy o VAT) wysokości obrotu na podstawie przeciętnych cen stosowanych w danej miejscowości lub na danym rynku w dniu wykonania świadczenia.

Zdaniem Spółki, w przypadku transakcji polegających na dostawie towarów lub świadczenia usług pomiędzy Spółką a podmiotem wchodzącym w skład P.., art. 32 ustawy o VAT nie podlega zastosowaniu.

1.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

a.

Zgodnie z art. 1a u.p.d.o.p., podatnikami podatku dochodowego mogą być również grupy co najmniej dwóch spółek prawa handlowego mających osobowość prawną, które pozostają w związkach kapitałowych.

b.

Na mocy art. 1a ust. 14 u.p.d.o.p., spółki tworzące podatkową grupę kapitałową odpowiadają solidarnie za jej zobowiązania z tytułu podatku dochodowego należnego za okres obowiązywania umowy o utworzeniu podatkowej grupy kapitałowej.

c.

W odniesieniu do podmiotów powiązanych u.p.d.o.p. w art. 11 przewiduje szczególne relacje mające na celu wyeliminowanie możliwości stosowania przez te podmioty cen i warunków transakcji odbiegających od rynkowych. Przepis art. 11 ust. 3 u.p.d.o.p. dopuszcza możliwość szacowania dochodów przez organy podatkowe w przypadku transakcji pomiędzy podmiotami powiązanymi.

d.

Jednakże na mocy art. 11 ust. 8 u.p.d.o.p., przepisy dotyczące szacowania dochodów podmiotów powiązanych nie mają zastosowania w przypadku świadczeń miedzy spółkami tworzącymi podatkową grupę kapitałową. Konsekwentnie, spółki wchodzące w skład P. mogą na gruncie u.p.d.o.p. stosować we wzajemnych rozliczeniach ceny odbiegające od cen rynkowych.

e.

Zawarcie przez podmioty powiązane umowy ustanawiającej podatkową grupę kapitałową, powoduje iż połączone w ten sposób podmioty traktowane są jak jeden podatnik podatku dochodowego. Dlatego też brak racjonalnych przesłanek dla których ustawodawca miałby ingerować w ceny ustalone pomiędzy poszczególnymi spółkami grupy, skoro podatek pobierany jest od dochodu, na który składają się dochody i straty podatkowe wszystkich spółek grupy.

f.

Zgodnie z art. 32 ustawy o VAT, w przypadku gdy pomiędzy kontrahentami istnieją m.in. powiązania kapitałowe (posiadane co najmniej 5% wszystkich praw głosu) mające wpływ na ustalenie ceny, organ podatkowy określa wysokość obrotu na podstawie przeciętnych cen stosowanych w danej miejscowości lub danym rynku w dniu wykonania świadczenia, pomniejszonych o podatek.

g.

Biorąc zatem pod uwagę fakt, iż pomiędzy Spółką a drugą Spółką tworzącą P. zachodzą powiązania kapitałowe, gramatyczna wykładnia art. 32 ustawy o VAT wskazuje, iż organy podatkowe uprawnione do oszacowania obrotu (a co za tym idzie podstawy opodatkowania) spółek wchodzących w skład P. dla celów podatku VAT w przypadku ustalenia w transakcjach pomiędzy podmiotami wchodzącymi w skład P. cen różnych od cen rynkowych.

h.

Należy jednak podkreślić, iż zastosowanie dla celów podatku VAT przepisów o szacowaniu obrotów w odniesieniu do spółek tworzących P. stoi w sprzeczności z normą wyrażoną w art. 11 ust. 8 u.p.d.o.p. wykluczającą stosowanie przepisów dotyczących oszacowania dochodu w odniesieniu do podatkowej grupy kapitałowej. Z jednej strony bowiem, organ podatkowy akceptowałby wartość transakcji odbiegającą od warunków rynkowych dla celów ustalenia podatku dochodowego od osób prawnych, a z drugiej strony kwestionowałby te wartości i dokonywał określenia wysokości obrotu spółek dla celów podatku VAT.

i.

Określenie obrotu przez organ podatkowy na mocy art. 32 ustawy o VAT skutkowałoby zatem powstaniem nieuzasadnionych rozbieżności pomiędzy ujęciem danego zdarzenia gospodarczego dla celów VAT i podatku dochodowego.

j.

Dodatkowo, biorąc pod uwagę brzmienie art. 193 § 1 OP, zgodnie z którym wyłącznie księgi podatkowe prowadzone rzetelnie i w sposób niewadliwy stanowią dochód dla organów podatkowych, spółkom tworzącym P. może zastosować postawiony zarzut nierzetelności prowadzonych ksiąg podatkowych.

k.

Na mocy art. 193 § 2 OP, księgi podatkowe uważa się za rzetelne, jeżeli dokonywane w nich zapisy odzwierciedlają stan rzeczywisty. Stosując przepis art. 32 ustawy o VAT konieczna byłaby zmiana wysokości obrotu realizowanego na danej transakcji z podmiotem z P. (dostosowanie do celów rynkowych) wyłącznie dla celów obliczenia podatku VAT, co nie odzwierciedlałoby stanu rzeczywistego i wysokości faktycznych przepływów środków pieniężnych pomiędzy podmiotami tworzącymi P.., ewidencjonowana byłaby wówczas podwójnie w różnej wysokości.

l.

Jednocześnie, zastosowanie art. 32 ustawy o VAT w przypadku pomiotów wchodzących w skład podatkowej grupy kapitałowej spowoduje powstanie różnicy pomiędzy kwotą podatku należnego deklarowaną przez sprzedającego, a wysokością podatku wykazanego na fakturze stanowiącej dla nabywcy podstawę do odliczenia podatku VAT. Zgodnie bowiem z art. 86 ust. 2 pkt 1a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych na fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

m.

Przyjmując iż kwoty na fakturach odpowiadałyby cenom odbiegającym od cen rynkowych, na co zezwala art. 11 ust. 8 u.p.d.o.p. w przypadku podatkowych grup kapitałowych, nabywca mógłby odliczyć kwotę podatku w wysokości różnej od wysokości zadeklarowanego przez sprzedawcę należnego z tytułu tej samej transakcji. Stanowiłoby to naruszenie zasady neutralności podatku VAT, zgodnie z którą podatek ten nie powinien obciążać podmiotów biorących udział w obrocie towarami i usługami, nie będącymi ich ostatecznymi odbiorcami. Wspólny system VAT zapewnia całkowitą neutralność opodatkowania VAT wszelkiej działalności gospodarczej, bez względu na jej cel i rezultat, przy założeniu, że ona sama, co do zasady, podlega opodatkowaniu VAT (orzeczenie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości C-408/98 pomiędzy Abeby National plc and Commossionens of Customs and Excise (Wielka Brytania)).

n.

Ustalenie cen w transakcjach pomiędzy Spółką a drugą spółką wchodzącą w skład P. na poziomie odbiegającym od poziomu rynkowego, dozwolone na podstawie art. 11 ust. 8 u.p.d.o.p., prowadziłoby na podstawie art. 32 ustawy o VAT do negatywnych konsekwencji w postaci wystąpienia możliwej zaległości podatkowej w podatku VAT.

o.

Zważywszy, że zastosowanie w omawianym przypadku wykładni językowej nie prowadzi do ustalenia nie budzącego wątpliwości sensu przepisu prawnego oraz prowadzi do rezultatów niemożliwych do zaakceptowania z punktu widzenia zasad prawa podatkowego, niezbędne jest dlatego zastosowanie pozostałych metod wykładni - wykładni systemowej, a w dalszej kolejności wykładni funkcjonalnej (Andrzej Domułowicz, Jerzy Małecki, Podatki i prawo Podatkowe, Wydawnictwo Prawnicze Lewis Nexis, Warszawa 2004.)

p.

Wykładnia systemowa polega na ustaleniu rzeczywistego znaczenia przepisów ze względu na ich usytuowanie w systematyce wewnętrznej aktu normatywnego w całej gałęzi prawa, a także ze względu na zasady systemu prawa lub danej gałęzi prawa.

q.

Kompleksowość wykładni ma służyć przestrzeganiu zasad spójności i zupełności całego porządku prawnego. Chodzi zwłaszcza o spójność systemu prawa w znaczeniu prakseologicznym w najszerszym ujęciu można przyjąć, iż normy są niezgodne prakseologiczne, jeżeli wprowadzenie w życie jednej z nich niweczy częściowo lub całkowicie skutki innej (Andrzej Redelbach, Sławomira Wronkowska, Zygmunt Ziembiński, Zarys teorii państwa i prawa, Wydawnictwo naukowe PWN, Warszawa 1994.

r.

Zastosowanie się spółek tworzących podatkową grupę kapitałową do art. 11 ust. 8 u.p.d.o.p. prowadziłaby do potencjalnego nałożenia sankcji na spółki na gruncie art. 32 ustawy o VAT.

s.

W myśl zasady in dubio pro trubutario, wywodzącej się z konstytucyjnych gwarancji podstawowych praw i wolności, wątpliwości, które dotyczą wykładni przepisów podatkowych, nie powinny być interpretowane na niekorzyść podatnika (wyrok SN z 24 kwietnia 1997 r. nr akt III RN 14/97)

t.

Biorąc pod uwagę, iż jedna z reguł wykładni systemowej stanowi, iż nie należy interpretować przepisów prawa w sposób prowadzący do ich sprzeczności z innymi przepisami (Lech Marawski, wstęp do prawoznawstwa TONIK, Toruń 2004), zasadne jest zdaniem Wnioskodawcy uznanie iż art. 32 ustawy o VAT nie będzie miał zastosowania do rozliczeń z tytułu dostawy towarów pomiędzy Spółką a podmiotem wchodzącym w skład P.

u.

Wnioskodawca pragnie nadmienić, iż otrzymał pozytywną interpretację Urzędu Skarbowego z dnia 31 sierpnia 2007 r., znak 1471/VUR1/443-74/07/1K, (przy zmienionym stanie faktycznym, kiedy Podatkowa Grupa Kapitałowa O. składała się z O. SA, H.S.A., P. O. Sp. z o.o. oraz W. Sp. z o.o.), iż " art. 32 ustawy o VAT nie będzie miał zastosowania do rozliczeń z tytułu dostawy towarów pomiędzy spółkami wchodzącymi w skład podatkowej grupy kapitałowej"

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w przypadku gdy między nabywcą a dokonującym dostawy towarów lub usługodawcą istnieje związek, o którym mowa w ust. 2, oraz w przypadku gdy wynagrodzenie jest:

1.

niższe od wartości rynkowej, a nabywca towarów lub usług nie ma zgodnie z art. 86, 88 i 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego;

2.

niższe od wartości rynkowej, a dokonujący dostawy towarów lub usługodawca nie ma zgodnie z art. 86, 88 i 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a dostawa towarów lub świadczenie usług są zwolnione od podatku;

3.

wyższe od wartości rynkowej, a dokonujący dostawy towarów lub usługodawca nie ma zgodnie z art. 86, 88 i 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 1 pkt 2 i ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego

- organ podatkowy określa wysokość obrotu na podstawie wartości rynkowej pomniejszonej o kwotę podatku, jeżeli okaże się, że związek ten miał wpływ na ustalenie wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług.

Według art. 32 ust. 2 cyt. ustawy związek, o którym mowa w powołanym ust. 1, istnieje wtedy, gdy między kontrahentami lub osobami pełniącymi u kontrahentów funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne zachodzą powiązania o charakterze rodzinnym lub z tytułu przysposobienia, kapitałowym, majątkowym lub wynikające ze stosunku pracy. Związek ten istnieje także, gdy którakolwiek z wymienionych osób łączy funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne u kontrahentów. Przez powiązania kapitałowe - stosownie do art. 32 ust. 4 ww. ustawy - rozumie się sytuację, w której jedna z osób lub jeden z kontrahentów posiada prawo głosu wynoszące co najmniej 5% wszystkich praw głosu lub dysponuje bezpośrednio lub pośrednio takim prawem.

W myśl art. 2 pkt 27b ustawy o podatku od towarów i usług przez wartość rynkową rozumie się całkowitą kwotę, jaką, w celu uzyskania w danym momencie danych towarów lub usług, nabywca lub usługobiorca na takim samym etapie sprzedaży jak ten, na którym dokonywana jest dostawa towarów lub świadczenie usług, musiałby, w warunkach uczciwej konkurencji, zapłacić niezależnemu dostawcy lub usługodawcy na terytorium kraju; w przypadku gdy nie można ustalić porównywalnej dostawy towarów lub świadczenia usług, przez wartość rynkową rozumie się:

a.

w odniesieniu do towarów - kwotę nie mniejszą niż cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a w przypadku braku ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy,

b.

w odniesieniu do usług - kwotę nie mniejszą niż całkowity koszt poniesiony przez podatnika na wykonanie tych usług.

W ocenie tutejszego organu, wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy, wykładnia językowa powyższych przepisów nie budzi żadnych wątpliwości interpretacyjnych, zatem odwoływanie się do wykładni systemowej oraz funkcjonalnej w tym przypadku jest bezzasadne.

Ponadto, wprowadzony przepis koresponduje z przepisami wspólnotowymi w zakresie podatku od wartości dodanej. Zgodnie z art. 72 Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347) wartość wolnorynkowa oznacza całkowitą kwotę, jaką w celu uzyskania w danym momencie danych towarów lub usług, nabywca na takim samym etapie sprzedaży jak ten, na którym dokonywana jest dostawa towarów lub świadczenie usług, musiałby, w warunkach uczciwej konkurencji zapłacić niezależnemu dostawcy lub usługodawcy na terytorium państwa członkowskiego, w którym transakcja podlega opodatkowaniu. Dyrektywa zawiera również regulacje, w sytuacji gdy nie można określić ceny wolnorynkowej. W przypadku świadczenia usług podstawa opodatkowania nie może być niższa niż całkowita kwota wydatków poniesionych przez podatnika na wykonanie tych usług. Natomiast w odniesieniu do dostawy towarów kwota, od której nalicza się podatek, nie może być mniejsza niż kwota, za którą nabyto towary (ewentualnie towary podobne), lub w przypadku braku ceny nabycia będzie to koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy. W tym miejscu należy podkreślić, że stwierdzenie "określone w momencie dostawy" odnosi się zarówno do ceny nabycia, jak i kosztu wytworzenia na dzień dokonania danej (wtórnej) dostawy. W przeciwnym przypadku wartość rynkowa określona w momencie pierwotnego zakupu (np. kilka lat temu) byłaby zupełnie inna niż w momencie dokonywania właściwej transakcji dostawy towarów.

Do dnia 13 sierpnia 2006 r. w przepisach wspólnotowych nie było odpowiednika przepisów art. 32 ustawy o podatku od towarów i usług. Z dniem 13 sierpnia 2006 r. weszła w życie Dyrektywa Rady 2006/69/WE z dnia 24 lipca 2006 r. zmieniająca Dyrektywę 77/388/EWG w odniesieniu do niektórych środków w celu uproszczenia procedury obciążania podatkiem od wartości dodanej i pomocy w zwalczaniu uchylania się od opodatkowania lub unikania opodatkowania oraz uchylająca niektóre decyzje przyznające odstępstwa (Dz. U. UE L Nr 221).

Na mocy Dyrektywy Rady 2006/69/WE uzupełniono art. 11 (część A) VI Dyrektywy o regulacje umożliwiające państwom członkowskim szacowanie w niektórych przypadkach podstawy opodatkowania. Przewiduje się bowiem, że w celu zapobiegnięcia uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania państwa członkowskie mogą podjąć środki, aby zapewnić, że podstawą opodatkowania w odniesieniu do dostawy towarów lub usług jest wartość wolnorynkowa. Chodzi tu o dostawy towarów i świadczenie usług dokonywane w kontekście powiązań o charakterze rodzinnym lub innych bliskich powiązań o charakterze osobistym, powiązań organizacyjnych, własnościowych, w zakresie członkostwa, finansowych lub prawnych określonych przez państwo członkowskie.

Opisana możliwość może zostać zastosowana wyłącznie w przypadku gdy:

* wynagrodzenie jest niższe od wartości wolnorynkowej, a odbiorca dostawy nie ma pełnego prawa do odliczenia;

* wynagrodzenie jest niższe od wartości wolnorynkowej i dostawca ma częściowe prawo do odliczenia podatku, a sama czynność podlega zwolnieniu;

* wynagrodzenie jest wyższe od wartości wolnorynkowej, a dostawca nie ma pełnego prawa do odliczenia.

Analogiczne rozwiązania zawiera art. 80 Dyrektywy 2006/112/WE.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi w Polsce działalność gospodarczą w zakresie usług hotelarskich i gastronomicznych. W dniu 3 września 2009 r. Wnioskodawca wraz z inną spółką zawarł umowę o utworzeniu podatkowej grupy kapitałowej w rozumieniu art. 1a ustawy z 15 lutego 1995 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. Między przedmiotowymi spółkami zachodzą powiązania kapitałowe, o których mowa w art. 32 ustawy o VAT.

Podkreślenia wymaga fakt, iż podatkowa grupa kapitałowa to pojęcie funkcjonujące na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jakim posługuje się ustawodawca w celu zdefiniowania struktury organizacyjnej szczególnego rodzaju i o szczególnym przeznaczeniu, posiadającej podmiotowość podatkową. Podatkowa grupa kapitałowa nie znajduje jednak definicji normatywnej w innych ustawach podatkowych, tym samym w ustawie o podatku od towarów i usług. Skutkiem powstania podatkowej grupy kapitałowej jest to, że tworzące ją spółki, z datą, w jakiej zaczyna funkcjonować podatkowa grupa kapitałowa, tracą status samodzielnego podatnika podatku dochodowym od osób prawnych, w tym znaczeniu, że uzyskany przez nie dochód, lub poniesiona strata podlega rozliczeniu nie na poziomie poszczególnej spółki, lecz na poziomie podatkowej grupy kapitałowej. Jednakże, co jest istotne w przedmiotowej sprawie, utrata statusu samodzielnego podatnika w podatku CIT, w żadnym razie nie oznacza utraty podmiotowości podatkowej sensu largo. Każda ze spółek tworzących podatkową grupę kapitałową zachowuje dotychczasowe prawa i obowiązki, a przede wszystkim odrębność podatkową od podatkowej grupy kapitałowej w zakresie zobowiązań podatkowych z tytułu podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 32 ust. 5, ustawy o VAT przepisy ust. 1-4 nie mają zastosowania w przypadku transakcji zawieranych pomiędzy podmiotami powiązanymi, w odniesieniu do których właściwy organ podatkowy, na podstawie ustawy - Ordynacja podatkowa, wydał decyzję o uznaniu prawidłowości wyboru i stosowania metody ustalenia ceny transakcyjnej między podmiotami powiązanymi.

Dział IIa Ordynacji podatkowej zawiera regulacje dotyczące porozumienia w sprawach ustalenia cen transakcyjnych. Ich istota polega na określeniu - przed dokonaniem transakcji kontrolowanych - odpowiedniego zestawu kryteriów (np. metody, obiektów porównań i odpowiednich poprawek do nich, kluczowych założeń co do przyszłych zdarzeń) dla dokonywania wyceny transferu dla tych transakcji w ustalonym okresie. Chodzi tu o umowę zawieraną, co do zasady, na przyszłość, pomiędzy podatnikiem a administracją podatkową, w której ten pierwszy zobowiązuje się stosować przyjętą metodę do objętych porozumieniem transakcji, w zamian uzyskując gwarancję, że stosowane przez niego ceny transakcyjne nie będą kwestionowane przez organy podatkowe. Nie można wobec niego oszacować obrotów, przychodów, kosztów z transakcji zawartych z danym kontrahentem. Przepis art. 32 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług potwierdza powyższą zasadę. Jeżeli podmiot uzyskał zatwierdzenie ceny transakcyjnej, to nie można dokonywać oszacowania jego obrotu (w stosunkach z danym kontrahentem). Zgodnie z art. 13 § 2 i art. 20a Ordynacji podatkowej organem właściwym w sprawach porozumień dotyczących ustalenia cen transakcyjnych jest minister właściwy do spraw finansów publicznych.

Możliwość zastosowania cen transakcyjnych ma również odzwierciedlenie w ustawie o podatku dochodowego od osób prawnych. Zgodnie z art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), zwanej dalej u.p.d.o.p., dochody o których mowa w ust. 1, określa się w drodze oszacowania, stosując następujące metody:

1.

porównywanej ceny niekontrolowanej,

2.

ceny odsprzedaży,

3.

rozsądnej marży ("koszt plus").

W myśl ust. 3 powołanego wyżej przepisu, jeżeli nie jest możliwe zastosowanie metod wymienionych w ust. 2, stosuje się metody zysku transakcyjnego.

W przypadku wydania, w myśl art. 11 ust. 3a ustawy u.p.d.o.p., przez właściwy organ podatkowy, na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej, decyzji o uznaniu prawidłowości wyboru i stosowania metody ustalania ceny transakcyjnej między podmiotami powiązanymi, w zakresie określonym w tej decyzji stosuje się metodę w niej wskazaną.

Przepisy zawarte w art. 11 ust. 1-3a ww. ustawy, stosuje się odpowiednio, gdy:

1.

podmiot krajowy bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu innym podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale innego podmiotu krajowego, albo

2.

te same osoby prawne lub fizyczne równocześnie bezpośrednio lub pośrednio biorą udział w zarządzaniu podmiotami krajowymi lub w ich kontroli albo posiadają udział w kapitale tych podmiotów.

Natomiast, zgodnie z art. 11 ust. 8, szczególne regulacje dotyczące określenia dochodów podmiotów powiązanych, o których mowa w art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie mają zastosowania do świadczeń między spółkami tworzącymi podatkową grupę kapitałową.

Z powyższego wynika, co wymaga podkreślenia, iż art. 11 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wprowadza wyjątek od zasady szacowania dochodu wyłącznie w podatku dochodowym w przypadku podmiotów tworzących PGK. Wyjątku tego jednak nie zawiera ustawa o podatku od towarów i usług. Zasada neutralności i potrącalności w podatku od towarów i usług nie pozwala na tak swobodne kształtowanie podstawy opodatkowania jak w podatku dochodowym. Podkreślić również należy, iż wskazane wyżej przepisy art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dotyczą szacowania dochodu, przepisy art. 32 ustawy o VAT dotyczą zaś możliwości określenia przez organ obrotu na podstawie wartości rynkowej (zdefiniowanej dla potrzeb VAT w ustawie). Pojęcia dochodu i obrotu nie są pojęciami tożsamymi, zatem wskazane przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i wyłączenie w nich zawarte dla PGK nie może mieć zastosowania na gruncie podatku VAT.

Reasumując, możliwość szacowania podstawy opodatkowania przez organy podatkowe wynikająca z art. 32 ustawy o podatku od towarów i usług odpowiada przepisom prawa wspólnotowego. W związku z tym dotyczy transakcji zawieranych pomiędzy podmiotami tworzącymi PGK. Jeżeli Wnioskodawca chce wyłączyć stosowanie powyższego przepisu, to powinien wystąpić do Ministra Finansów z wnioskiem w trybie art. 20a-20q Ordynacji podatkowej.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl