IPPP1-443-672/11-4/PR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 18 kwietnia 2011 r. (data wpływu 21 kwietnia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 czerwca 2011 r. (data wpływu 22 czerwca 2011 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 13 czerwca 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* zastosowania zwolnienia dla świadczonych przez agenta ubezpieczeniowego usług pośrednictwa oraz udzielania informacji klientom w zakresie oferowanych produktów ubezpieczeniowych - jest prawidłowe,

* zastosowania zwolnienia dla czynności polegających na obsłudze procesu likwidacji szkód, w szczególności rejestracji zgłaszanych roszczeń, udzielania informacji o procedurach likwidacyjnych, uproszczonej likwidacji oraz telefonicznej wycenie wartości pojazdów - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 kwietnia 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia dla usług ubezpieczeniowych. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 17 czerwca 2011 r. (data wpływu 22 czerwca 2011 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 13 czerwca 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. (dalej jako Spółka) świadczy wyspecjalizowane usługi pomocnicze w zakresie działalności ubezpieczeniowej w następujących zakresach:

Spółka działa w sposób następujący:

* zgłoszenia roszczeń i szkód dla obu ww. Kontrahentów odbywają się telefonicznie lub mailowo poprzez wyspecjalizowany zespół (tzw. call center),

* koszty obsługi połączeń przychodzących obciążają Kontrahentów,

* zgłoszenia szkód oraz roszczeń są dokonywane bezpośrednio w systemach informatycznych udostępnionych przez Kontrahentów (prawa do systemów informatycznych mają Kontrahenci),

* Spółka musi zapewnić ciągłość świadczonych usług w określonych umownie godzinach,

* Spółka musi zapewnić odpowiednią liczbę wykwalifikowanego personelu.

* Kontrahenci są natomiast zobowiązani do cyklicznych szkoleń dla pracowników Spółki (zwłaszcza w zakresie produktowym oraz obowiązujących procedur),

* Kontrahenci ponadto są zobowiązani do ciągłego informowania o planowanych zmianach w procedurach i produktach.

* W celu prawidłowej realizacji usług Spółki, Kontrahenci przyznają pracownikom Spółki uprawnienia identyczne z uprawnieniami własnych pracowników działów likwidacji szkód w zakresie możliwości wprowadzania danych do systemu, oraz w zakresie autoryzowania wypłat odszkodowań zgodnie z ustalonymi limitami.

Spółka jest, więc podmiotem "funkcjonalnym" prowadzącym "scentralizowaną" w grupie działalność w zakresie usług pomocniczych do ubezpieczeń związanych z likwidacją szkód, zgłaszaniem roszczeń oraz informowaniem o produktach Towarzystw Ubezpieczeniowych. Uprawnienia pracowników Spółki przyznane przez Kontrahentów, wskazane wyżej, zrównują ich w zakresie ich kompetencji z pracownikami samych Kontrahentów (Towarzystw Ubezpieczeniowych). Ponadto Spółka świadczy, na podstawie odrębnych umów, usługi agencyjne (pośrednictwa) w zakresie ubezpieczeń. Spółka jest wynagradzana "kwotowo" za poszczególne czynności (np. rejestracja szkody), według cennika określonego w umowie. Ponadto Spółka dodała, iż jest agentem ubezpieczeniowym w rozumieniu ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym.

Pod rządami ustawy VAT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010, usługi Spółki zlecone oraz wykonywane w imieniu i na rzecz Towarzystw Ubezpieczeniowych były zwolnione z VAT, zgodnie z poz. 3 (pkt 4) Załącznika nr 4 do ustawy VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy tak opisane usługi Spółki, świadczone w imieniu i na rachunek Kontrahentów - Towarzystw Ubezpieczeniowych - pod rządami nowych przepisów VAT, które weszły w życie dnia 1 stycznia 2011 są nadal zwolnione z VAT.

Zdaniem Spółki pod rządami nowych przepisów, Spółka zachowuje prawo do zwolnienia z VAT usług w wyżej opisanym zakresie świadczonych w imieniu na rzecz Towarzystw Ubezpieczeniowych. Zdaniem Spółki uzasadnienie takiego stanowiska jest następujące:

Brzmienie art. 43 ust. 13, który obowiązuje od dnia 1 stycznia 2011 jest następujące:

"Zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41" Wśród wskazanych usług w ust. 1 pkt 37 znajdują się "usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych". W celu uzasadnienia dla zwolnienia usług Spółki należy przeanalizować, czy charakter świadczeń Spółki jest zgodny z dyspozycją przytoczonego wyżej przepisu.

* Świadczenia Spółki jako element usługi ubezpieczeniowej (wymienionej w art. 43 ust. 1 pkt 37).

Na wstępie należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 3 ust. 5 i 6 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej:

* "Czynnościami ubezpieczeniowymi są także następujące czynności, jeżeli są wykonywane przez zakład ubezpieczeń:

* Zakład ubezpieczeń może zlecać wykonanie czynności, o których mowa w ust. 4 pkt 1-6 oraz ust. 5, innym podmiotom. Czynności, o których mowa w ust. 4 pkt 1-6 oraz ust. 5, wykonywane przez te podmioty są traktowane jak czynności ubezpieczeniowe, w zakresie, w jakim są wykonywane w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń."

Zatem, Spółka wykonując czynności określone wyżej w ustępie 5 i 6 działa tak, jak Towarzystwo Ubezpieczeniowe i wykonuje czynności ubezpieczeniowe. Właśnie ten ustęp odzwierciedla zakres usług świadczonych przez Spółkę. Należy, więc uznać, że świadczenia Spółki stanowią element usługi ubezpieczeniowej, tyle, że powierzony przez Towarzystwo Ubezpieczeniowe innemu podmiotowi. Odbieranie zgłoszeń, rejestracja, wstępne procedury likwidacyjne z zakresu roszczeń, a zwłaszcza określanie wysokości odszkodowań stanowią najbardziej typowe czynności w działalności ubezpieczeniowej.

Informowanie istniejących oraz potencjalnych klientów na temat produktów ubezpieczeniowych stanowi w rzeczywistości element "agencji", która jako działalność pośrednictwa w ubezpieczeniach, jest wprost zwolniona z VAT na podstawie nowego przepisu art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy VAT. Należy przypomnieć, że Spółka świadczy też, na podstawie odrębnych umów usługi agencyjne w zakresie ubezpieczeń.

Świadczenia Spółki można wydzielić jako odrębną całość z punktu widzenia:

* rzeczowego zakresu świadczeń oraz

* powiązania z konkretną umową ubezpieczeniową, co ma szczególne znaczenie z punktu widzenia powiązań usług Spółki z usługami "bezpośrednio" ubezpieczeniowymi, czyli z zawieraniem i realizacją (wykonywaniem) umów ubezpieczeniowych.

* Usługa Spółki jako element właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej (ubezpieczeniowej). Czynności dotyczące rejestracji roszczeń oraz szkód są jednym z niezbędnych elementów realizacji świadczeń ubezpieczeniowych w przypadku zaistnienia zdarzenia losowego określonego w umowie ubezpieczeniowej. Czynności te mogą poprzedzać zawarcie umowy ubezpieczenia (np. określenia wartości przedmiotu ubezpieczonego, do czego uprawnienia mają pracownicy Spółki) lub dotyczyć różnorakich okoliczności po powstaniu szkody. Spółka świadczy nie tylko czynności pomocnicze związane z rejestracją roszczeń i szkód oraz "prowadzeniem" ubezpieczonego "przez procedury likwidacyjne". Jak wspomniano, Spółka ma także uprawnienie do określania wartości szkód i autoryzowania wypłat odszkodowań do określonych limitów. Kontrahenci (Towarzystwa Ubezpieczeniowe) przyznali pracownikom Spółki uprawnienia przysługujące pracownikom własnym, którzy uczestniczą w procedurach rozpatrywania roszczeń w ubezpieczeniach na życie oraz likwidacji szkód w ubezpieczeniach majątkowych. A zatem Spółka czynnie uczestniczy w niezbędnych czynnościach związanych z ubezpieczeniami, czyli z usługami zwolnionymi z VAT.

Informowanie o produktach natomiast, jest elementem funkcjonowania Spółki jako agenta, a zatem jest wprost zwolnione z VAT na podstawie nowego przepisu art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy VAT.

Zdaniem Spółki, na poparcie jej stanowiska można wskazać zachowującą swoją merytoryczną aktualność wcześniejszą interpretację wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie - sygnatura: IPPP3/443-835/09-4/MPe z dnia 2009.07.07, odnoszącą się do usług typu "call center" dla instytucji finansowej. Spółka zwraca uwagę, że usługi opisane w stanie faktycznym interpretacji mają charakter czysto pomocniczo - administracyjny, natomiast usługi świadczone przez Spółkę mają charakter czynności ubezpieczeniowych i pomocniczych dla ubezpieczeń. Tym samym wzmocniony jest bezpośredni związek tych usług ze zwolnioną z VAT działalnością ubezpieczeniową.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

* zastosowania zwolnienia dla świadczonych przez agenta ubezpieczeniowego usług pośrednictwa oraz udzielania informacji klientom w zakresie oferowanych produktów ubezpieczeniowych - uznaje się za prawidłowe,

* zastosowania zwolnienia dla czynności polegających na obsłudze procesu likwidacji szkód, w szczególności rejestracji zgłaszanych roszczeń, udzielania informacji o procedurach likwidacyjnych, uproszczonej likwidacji oraz telefonicznej wycenie wartości pojazdów - uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie zatem do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

* przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

* zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

* świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Co do zasady stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Warto nadmienić, iż zgodnie z treścią art. 146a pkt 1 ustawy, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r., w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%. Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W tym miejscu należy zaznaczyć, iż z dniem 1 stycznia 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476). Przepisy nowelizacji uchylają załącznik nr 4 do ustawy, zawierający wykaz usług zwolnionych od podatku i przenoszą uregulowania dotyczące tej tematyki do treści ustawy. Zasadnicze znaczenie ma w tym przypadku dodanie do art. 43 ustawy punktu 37, regulującego zwolnienia od podatku usług ubezpieczeniowych, usług reasekuracyjnych i usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych.

Zgodnie z brzmieniem art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, wprowadzonym w życie w dniu 1 stycznia 2011 r., zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Jednocześnie ustawodawca w art. 43 ust. 13 ww. ustawy wskazał, iż zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41. Zgodnie z ust. 14, ww. przepisu nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek od towarów i usług pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika. Zatem, w pierwszej kolejności należy określić jakie czynności miał na myśli prawodawca formułując w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, zwolnienie dla świadczonych usług ubezpieczeniowych, usług reasekuracyjnych i usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych.

Należy odnotować na samym początku, że terminy używane do określenia zwolnień od podatku przewidziane w artykule 13 Dyrektywy muszą być wiernie interpretowane, jako że stanowią wyjątki od ogólnej zasady, która mówi, że podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika (patrz w szczególności sprawa 348/87 Stichting Uitvoering Financiele Acties (1989) ECR 1737, paragraf 13 i sprawa C-287/00 Commission v Germany (2002) ECR I-5811, paragraf 43). Jest ustalonym prawem precedensowym, że zwolnienia te stanowią niezależne pojęcia prawa wspólnotowego, którego celem jest uniknięcie rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w poszczególnych Państwach Członkowskich.

W związku z powyższym, tut. Organ wydając interpretację w stanie prawnym od dnia 1 stycznia 2011 r. określa ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów. Dyrektywa nie podaje definicji transakcji ubezpieczeniowych, ani usług pokrewnych świadczonych przez maklerów i pośredników ubezpieczeniowych. Natomiast, "czynność ubezpieczeniowa", w ogólnie przyjętym rozumieniu, charakteryzuje się tym, że ubezpieczyciel, w zamian za wcześniejsze opłacenie składki ubezpieczeniowej, zobowiązuje się w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia do spełnienia na rzecz ubezpieczonego świadczenia określonego w momencie zawarcia umowy.

Czynność ubezpieczeniowa, w każdym przypadku związana jest z istnieniem stosunku umownego między usługodawcą, który domaga się zwolnienia (od podatku) a osobą, której ryzyko jest objęte ubezpieczeniem, czyli ubezpieczonym.

Jeśli chodzi o transakcje ubezpieczeniowe TSUE w sprawie C-8/01 orzekł, że istotą transakcji ubezpieczeniowej jest w ogólnym rozumieniu, iż ubezpieczyciel zobowiązuje się, w przypadku, gdy zaistnieje ryzyko objęte ubezpieczeniem, świadczyć ubezpieczonemu usługę uzgodnioną podczas zawierania umowy w zamian za uprzednią wpłatę składki (sprawy: Card Protection Plan C-349/96, paragraf 17 i Skandia C-240/99, paragraf 37). Trybunał wprawdzie orzekł, że wyrażenie "transakcje ubezpieczeniowe" nie obejmuje wyłącznie transakcji dokonywanych przez samych ubezpieczycieli, ale zasadniczo jest na tyle obszerne, że obejmuje zapewnienie ochrony ubezpieczeniowej przez podatnika, który sam nie jest ubezpieczycielem, ale w kontekście polisy blokowej dostarcza swoim klientom taką ochronę, korzystając z wpływów od ubezpieczyciela, który przyjmuje na siebie ryzyko objęte w ubezpieczeniu (sprawy: Card Protection Plan, paragraf 22 i Skandia, paragraf 38). Jednak w akapicie 41 sprawy Skandia Trybunał podtrzymał stanowisko, że zgodnie z definicją transakcji ubezpieczeniowych zawartą w akapicie 39 niniejszego wyroku okazuje się, iż tożsamość osoby, której świadczy się usługę, jest istotna w rozumieniu definicji rodzaju usług objętych artykułem 13B (a) szóstej dyrektywy i że transakcja ubezpieczeniowa nieodzownie pociąga za sobą istnienie umowy między dostawcą usługi ubezpieczeniowej i osobą, która jest ubezpieczona na wypadek ryzyka, czyli ubezpieczonym.

Ostatecznie w ww. orzeczeniu rozstrzygnięto, że wyceny szkód pojazdów silnikowych dokonane przez stowarzyszenie w imieniu swoich członków, będących firmami ubezpieczeniowymi nie są transakcjami ubezpieczeniowymi ani usługami pokrewnymi transakcjom ubezpieczeniowym, które świadczą maklerzy lub przedstawiciele ubezpieczeniowi, w znaczeniu tego postanowienia.

Z treści wniosku wynika, iż Spółka jest podmiotem prowadzącym "scentralizowaną" w grupie działalność w zakresie usług pomocniczych do ubezpieczeń związanych z likwidacją szkód, zgłaszaniem roszczeń oraz informowaniem o produktach Towarzystw Ubezpieczeniowych. Uprawnienia pracowników Spółki przyznane przez Kontrahentów zrównują ich w zakresie ich kompetencji z pracownikami samych Towarzystw Ubezpieczeniowych. Ponadto Spółka świadczy, na podstawie odrębnych umów, usługi agencyjne (pośrednictwa) w zakresie posiadając status agenta ubezpieczeniowego w rozumieniu ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym. Spółka jest wynagradzana "kwotowo" za poszczególne czynności wg cennika określonego w umowie. Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do możliwości objęcia zwolnieniem wymienionych we wniosku usług świadczonych na rzecz Towarzystwa Ubezpieczeniowego.

Biorąc pod uwagę opis sprawy należy stwierdzić, iż Wnioskodawca nie wykonuje czynności ubezpieczeniowych. Czynność ubezpieczeniowa, w rozumieniu TSUE, charakteryzuje się tym, że ubezpieczyciel, w zamian za wcześniejsze opłacenie składki ubezpieczeniowej, zobowiązuje się w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia do spełnienia na rzecz ubezpieczonego świadczenia określonego w momencie zawarcia umowy. Spółka nie występuje w roli ubezpieczyciela, który w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia będzie zobowiązany do świadczenia na rzecz ubezpieczonego Klienta. Zauważyć należy, iż "czynność ubezpieczeniowa", w każdym wypadku związana będzie z istnieniem stosunku umownego między ubezpieczycielem, który na podstawie przepisów o podatku od towarów i usług może korzystać ze zwolnienia z tego podatku, a osobą, której ryzyko jest objęte ubezpieczeniem, czyli ubezpieczonym. Natomiast z opisanego stanu faktycznego wynika, iż między Wnioskodawcą a klientami nie istnieje żaden stosunek prawny ubezpieczenia.

W tym miejscu, z uwagi na fakt, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera legalnej definicji pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, w celu właściwego zrekonstruowania normy prawnej ujętej w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy warto odnieść się do zewnętrznych aktów prawa, dotyczących niniejszej materii. Aktem regulującym przedmiotowe zagadnienie jest ustawa z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (Dz. U. Nr 124, poz. 1154 z późn. zm.), zwanej dalej UPU, zgodnie z regulacjami której, wykonywane za wynagrodzeniem czynności faktyczne lub prawne związane z zawieraniem lub wykonywaniem umów ubezpieczenia stanowią szeroko pojęte pośrednictwo ubezpieczeniowe. W szczególności zakres czynności agencyjnych w rozumieniu art. 4 pkt 1 powyższej ustawy obejmuje:

* pozyskiwanie klientów,

* wykonywanie czynności przygotowawczych zmierzających do zawierania umów ubezpieczenia,

* zawieranie umów ubezpieczenia,

* uczestniczenie w administrowaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia, także w sprawach o odszkodowanie,

* organizowanie i nadzorowanie czynności agencyjnych.

Artykuł 2 pkt 2 ww. ustawy określa, iż pośrednictwo ubezpieczeniowe jest wykonywane wyłącznie przez agentów ubezpieczeniowych lub brokerów ubezpieczeniowych, z zastrzeżeniem art. 3. Z kolei art. 7 ust. 1 tejże ustawy wskazuje, iż agentem ubezpieczeniowym jest przedsiębiorca wykonujący działalność agencyjną na podstawie umowy agencyjnej zawartej z zakładem ubezpieczeń i wpisany do rejestru agentów ubezpieczeniowych.

Mając powyższe na uwadze, w odniesieniu do usług agencyjnych (pośrednictwa) świadczonych przez Spółkę na podstawie odrębnych umów, przy czym Wnioskodawca zaznacza, iż działa w charakterze agenta ubezpieczeniowego w rozumieniu ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym należy stwierdzić, iż są one zbieżne i wpisują się one w charakterystyczny zakres przedmiotowy usług wykonywanych przez pośrednika ubezpieczeniowego.

Reasumując, usługi agencyjne (pośrednictwa) w zakresie ubezpieczeń świadczone przez Wnioskodawcę na podstawie odrębnych umów, o których mowa we wniosku, obejmujące także czynności polegające na informowaniu istniejących oraz potencjalnych klientów na temat produktów ubezpieczeniowych, stanowią usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego, co w konsekwencji w odniesieniu do nich daje podstawę do zastosowania zwolnienia od VAT w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym w niniejszym zakresie stanowisko należy uznać za prawidłowe.

W świetle przytoczonych orzeczeń TSUE, wyznaczających kierunki wykładni przepisów unijnych implementowanych do krajowego ustawodawstwa, należy odnieść się z kolei do pozostałych czynności, szczegółowo opisanych we wniosku, związanych likwidacją szkód oraz zgłaszaniem roszczeń, w szczególności takich jak:

* rejestracja świadczeń - od osób lub jednostek zgłaszających roszczenia wobec TU Życie oraz udzielanie informacji w zakresie obowiązujących w TU Życie procedur obsługi tych roszczeń,

* udzielanie informacji we wszystkich innych kwestiach związanych z działalnością ubezpieczeniową TU (z wyłączeniem udzielania informacji o oferowanych produktach ubezpieczeniowych, w ramach wykonywanej działalności agencyjnej),

* rejestracja szkód ubezpieczeniowych od osób lub jednostek zgłaszających roszczenia wobec TU oraz udzielanie informacji w zakresie obowiązujących w TU procedur likwidacyjnych oraz ustalonych z TU zasad rejestracji,

* uproszczona likwidacja szkód komunikacyjnych, których wartość nie przekracza określonej kwoty, zgodnie z procedurą prostej likwidacji szkód oraz prosta likwidacja szkód Assistance, zgodnie z umowami o współpracy zawartymi między Towarzystwo TU a firmami Assistance,

* telefoniczna wycena wartości pojazdów.

W konsekwencji, powyższe czynności wykonywane przez Wnioskodawcę, nie stanowią usług ubezpieczeniowych, korzystających ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT. Świadczone usługi są w rezultacie czynnościami towarzyszącymi procesowi likwidacji szkód, polegającymi na ustaleniu stanu faktycznego i prawnego zaszłego zdarzenia oraz co jak zaznaczono w stanie faktycznym, telefonicznej wycenie wartości pojazdów, co jest konieczne przy oszacowaniu wysokości odszkodowania. Ponadto, w ramach wykonywanych czynności Spółka odpowiada za obsługę techniczno-administracyjną zgłaszanego roszczenia, udzielanie informacji w zakresie obowiązujących procedur likwidacji szkód, a także w niektórych sytuacjach, gdy kwota szkody nie przekracza określonego poziomu, Wnioskodawca posiada autoryzację towarzystwa ubezpieczeniowego na jej likwidację.

Konfrontując powyższe z treścią art. 43 ust. 13 ustawy, należy uznać, iż przepis ten stosuje się do świadczenia usługi stanowiącej element usługi ubezpieczeniowej wymienionej w ust. 1 pkt 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej. Usługi wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz zakładu ubezpieczeń zdaniem tut. organu stanowią odrębną całość, są niezbędne do wykonania usługi ubezpieczeniowej przez zakład ubezpieczeń. Jednakże przepis ust. 13 art. 43 ustawy dotyczący zwolnienia wyraźnie wskazuje, że usługi te muszą być właściwe do wykonania usługi podstawowej tj. usługi ubezpieczeniowej. Aby uznać usługę za właściwą musi ona z ogólnego punktu widzenia stanowić osobną całość, w rezultacie obejmując funkcje charakterystyczne dla usługi zwolnionej. Tym samym w przedmiotowej sprawie usług wykonywanych przez Wnioskodawcę na rzecz zakładu ubezpieczeń nie można uznać za usługi właściwe, gdyż owszem stanowią one osobną całość obok usługi ubezpieczeniowej, jednakże nie obejmują one funkcji charakterystycznych dla usługi ubezpieczeniowej zwolnionej od podatku VAT, świadczonej przez zakład ubezpieczeniowy, który dostarcza swoim klientom ochrony ubezpieczeniowej w ramach polisy ubezpieczeniowej. W tym miejscu, należy wyjaśnić, iż w obliczu oceny danej czynności (likwidacji szkód) w kontekście zastosowania zwolnienia od podatku, prymat należy oddać orzecznictwu TSUE, przed ustawą o działalności ubezpieczeniowej, powoływanej przez Spółkę we wniosku, chociażby z uwagi na autonomiczność prawa podatkowego, wyrażającego się tym, że kwestie kształtujące zobowiązania podatnika powinny wynikać przede wszystkim z ustaw podatkowych, często wspomagając się w procesie ich wykładni orzeczeniami TSUE, jak to ma miejsce w przedmiotowej sprawie. Tut. Organ nie odrzuca także możliwości posługiwania się pomocniczo ustawami rodzajowo zbieżnymi z tematyką zwolnień od VAT, jednakże w niniejszych okolicznościach, należy w pierwszej kolejności oprzeć się na dorobku orzeczniczym TSUE.

Reasumując, ww. usługi wymienione we wniosku, wykonane przez Wnioskodawcę na podstawie umów zawartych z towarzystwami ubezpieczeniowymi, nie stanowią usług właściwych do wykonania usługi podstawowej tj. usługi ubezpieczeniowej zwolnionej od podatku VAT w związku z art. 43 ust. 13 ustawy o VAT, bowiem nie obejmują one funkcji charakterystycznych dla usługi ubezpieczeniowej. Zatem ww. czynności polegające na obsłudze procesu likwidacji szkód, nie będą korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, wobec czego będą opodatkowane podatkiem VAT przy zastosowaniu stawki podstawowej, która od 1 stycznia 2011 r. wynosi 23%.

W związku z powyższym w niniejszym zakresie stanowisko należy uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do przywołanej przez Spółkę w uzasadnieniu własnego stanowiska interpretacji indywidualnej z dnia 7 lipca 2009 r. sygn. akt IPPP3/443-835/09-4/MPe, należy stwierdzić, iż została ona wydana w stanie prawnym obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2011 r., czyli obowiązywania znowelizowanych regulacji w zakresie zwolnień, gdzie ustawodawca odszedł od posługiwania się w tym celu klasyfikacjami statystycznymi. Przytoczona interpretacja natomiast została wydana w oparciu o grupowanie statystyczne wskazane przez Wnioskodawcę w opisie stanu faktycznego. Z uwagi na powyższe nie została ona uwzględniona w niniejszym rozstrzygnięciu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.