IPPP1/443-66/12-2/PR - Możliwość opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności zbycia praw w spółce komandytowej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 16 grudnia 2011 r. (data wpływu 20 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności zbycia praw w spółce komandytowej - jest prawidłowe.

W dniu 20 stycznia 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności zbycia praw w spółce komandytowej

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (Spółka) jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością zarejestrowaną na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny. Wnioskodawca, jako komandytariusz, jest w posiadaniu ogółu praw i obowiązków w spółce komandytowej (dalej jako: Prawa). Prawa te Spółka nabyła w zamian za wniesienie do spółki komandytowej (dalej jako: Spółka Komandytowa) wkładu pieniężnego oraz/lub niepieniężnego w postaci m.in. prawa użytkowania wieczystego nieruchomości oraz prawa własności posadowionych na tych nieruchomościach budynków/budowli.

W zakres działalności gospodarczej wykonywanej przez Wnioskodawcę nie wchodzi obrót szeroko pojętymi papierami wartościowymi, w szczególności udziałami, akcjami, prawami itp. Spółka ponadto nie prowadzi działalności maklerskiej i/ani brokerskiej. Prawa stanowią jedynie część majątku Wnioskodawcy, a planowane ich zbycie jest jedynie wykonywaniem przez Spółkę podstawowych funkcji właścicielskich. Planowane zdarzenie przyszłe obejmować będzie zbycie przez Wnioskodawcę ogółu praw i obowiązków w Spółce Komandytowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zbycie Praw w Spółce Komandytowej, przy założeniu spełnienia wymogów określonych w art. 10 Kodeksu spółek handlowych, będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej jako: podatek VAT).

Zdaniem Wnioskodawcy, czynność zbycia Praw w Spółce Komandytowej w okolicznościach wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej Ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Dostawą towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 Ustawy o VAT. Zgodnie z tą definicją pod pojęciem towaru należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, rozumie się, w myśl art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Należy jednakże zauważyć, iż aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być oprócz przesłanki przedmiotowej (o której mowa jest powyżej) spełniona również przesłanka podmiotowa. Co oznacza, że dana czynność (dostawa towarów lub świadczenie usług) musi być wykonywana przed podmiot działający w ramach tej czynności w charakterze podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT. Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 tego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższego wynika, iż definicja ta ma charakter podmiotowy, odnosi się bowiem do podmiotów prowadzących tę działalność. Zatem, nie każda czynność dokonana przez podmiot będący podatnikiem VAT, będzie podlegać opodatkowaniu tym podatkiem. Status bycia podatnikiem podatku od towarów i usług nie powoduje automatycznie rozciągnięcia skutków podatkowych na całą sferę aktywności danego podmiotu. Zatem za działalność rodzącą obowiązki w podatku VAT, należy uznać tylko tę działalność, którą można zidentyfikować i zaliczyć do zawodowej płaszczyzny jednostki. A więc w sytuacji, gdy w zakres prowadzonej przez podmiot działalności gospodarczej nie wchodzi obrót papierami wartościowymi (w tym Prawami w Spółce Komandytowej) to czynność samej sprzedaży Praw nie jest (i nie powinna być) traktowana jako działalność gospodarcza w rozumieniu Ustawy o VAT, w związku z czym, nie podlega (nie powinna podlegać) opodatkowaniu.

Na marginesie należy zauważyć, iż zgodnie z art. 10 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm., dalej jako: k.s.h.), ogół praw i obowiązków wspólnika spółki osobowej może być przeniesiony na inną osobę tylko wówczas, gdy umowa spółki tak stanowi. Ogół praw i obowiązków wspólnika spółki osobowej może być przeniesiony na inną osobę tylko po uzyskaniu pisemnej zgody wszystkich pozostałych wspólników, chyba że umowa spółki stanowi inaczej - art. 10 § 2 k.s.h.

Na podstawie art. 103 k.s.h., w sprawach nieuregulowanych w niniejszym dziale (tj. dziale III Spółka komandytowa) do spółki komandytowej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej.

Udziałem w spółce jawnej jest ogół praw i obowiązków wspólnika. Chodzi tu zarówno o prawa i obowiązki majątkowe, np.: prawo do podziału i wypłaty zysku, prawo do odsetek od udziału, prawo do wypłaty udziału w razie wystąpienia ze spółki, obowiązek wniesienia wkładu, obowiązek uczestniczenia w stratach, jak i o prawa i obowiązki niemajątkowe np.: prawo do reprezentowania spółki, prawo do prowadzenia jej spraw, prawo do zasięgania informacji o stanie majątku i interesów spółki, prawo do przeglądania ksiąg i dokumentów spółki, prawo do wypowiedzenia umowy spółki, prawo żądania rozwiązania spółki, obowiązek prowadzenia spraw spółki, obowiązek lojalności (J. Napierała, L. Moskwa, A. Koch, J. Napierała, "Prawo handlowe", Zakamycze 2002, s. 202).

Kwestia, czy za działalność gospodarczą można uznać działalność, polegającą na posiadaniu/zbywaniu własnych akcji oraz udziałów była przedmiotem orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, dalej jako TS UE (bez wątpienia wnioski wynikające z tego orzecznictwa mogą również znaleźć zastosowanie w zakresie niniejszego zdarzenia przyszłego dotyczącego zbycia Praw).

W wyrokach w sprawach C-60/90 i C-155/94 oraz w sprawie C-80/95, TS UE podkreślał, że samo posiadanie czy też emisja udziałów i innych papierów wartościowych co do zasady nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 4 VI Dyrektywy, która pozwalałaby na uznanie posiadacza takich udziałów za podatnika.

Natomiast w wyroku z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-77/01 Empresa de Desenvolvimento Mineiro TS UE uznał, że zwykłe nabycie udziałów w innych podmiotach nie stanowi wykorzystania majątku w celu osiągnięcia dochodu w sposób ciągły, ponieważ wszelkie korzyści (w tym dywidendy) jakie ten udział przynosi są skutkiem jedynie własności majątku i nie są skutkiem jakiejkolwiek działalności gospodarczej w rozumieniu Dyrektywy. Podobnie transakcje finansowe polegające jedynie na sprzedaży udziałów i innych papierów wartościowych, np. jednostek w funduszach inwestycyjnych, nie stanowią w ogóle działalności gospodarczej (tak TS UE w sprawie C-442/02 KapHag).

Posiłkując się tym orzecznictwem należy zatem stwierdzić, że co do zasady opisane we wniosku czynności przyszłe (tj. zbycie Praw) nie stanowią działalności gospodarczej w rozumieniu Ustawy o VAT, a zatem podmiot dokonujący tych czynności (tu: Wnioskodawca) nie ma statusu podatnika (w zakresie tych czynności), nawet jeżeli jest podatnikiem VAT z tytułu innej działalności.

Biorąc pod uwagę wyżej wskazane uregulowania prawne, jak również wnioski płynące z orzecznictwa TS UE oraz opisane zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że odpłatne dostawy towarów lub odpłatne świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT tylko wtedy, gdy są dokonywane przez podmiot o statusie podatnika działający w takim charakterze w odniesieniu do tych czynności. Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza czynnik przedmiotowy - opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług oraz czynnik podmiotowy - czynności muszą być wykonywane przez podatnika działającego w takim charakterze.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż planowane przez Wnioskodawcę zbycie Praw w Spółce Komandytowej będzie czynnością niepodlegającą przepisom Ustawy o VAT, gdyż Wnioskodawca dokonując tych czynności nie będzie działał w charakterze podatnika, co wynika z faktu, iż czynności te nie mogą zostać uznane za wykonywane w ramach działalności gospodarczej (a są jedynie prostym wykonywaniem funkcji właścicielskiej).

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje również poparcie w indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego. Jako przykład należy wskazać, interpretację z dnia 8 sierpnia 2011 r. (numer IPTPP2/443-72/11-4/BM) wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi oraz interpretację z dnia 6 września 2011 r. (numer IPPP3/443-757/11-4/LK) wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie oraz interpretację z dnia 16 sierpnia 2011 r. (numer IPTPP2/443-172/11-2/BM) wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie wskazać należy, iż powołany przez Spółkę przepis art. 2 pkt 6 ustawy o VAT zmieniony został ustawą z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476), obowiązującą od dnia 1 stycznia 2011 r. Zgodnie z obecnym brzmieniem tego przepisu, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Jednakże, przedstawiona zmiana ww. przepisu pozostaje bez wpływu na rozstrzygnięcie przedmiotowej sprawy.

Ponadto tut. Organ informuje, iż w dniu 26 sierpnia 2011 r. opublikowany został tekst jednolity ustawy o podatku od towarów i usług - Dz. U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.