IPPP1/443-659/14-2/MP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 4 czerwca 2014 r. (data wpływu 9 czerwca 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji przeniesienia wierzytelności w postaci nakładów na remont lokalu - jest prawidłowe.

W dniu 9 czerwca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji przeniesienia wierzytelności w postaci nakładów na remont lokalu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca wynajmuje lokal, w którym będzie prowadził przychodnię. Niezbędne jest przeprowadzenie prac adaptacyjnych w celu dostosowania tego lokalu do indywidualnych wymagań wnioskodawcy.

Na mocy umowy z właścicielem lokalu nakłady na lokal poniesione przez Wnioskodawcę będą rozliczane stopniowo poprzez obniżenie czynszu w kolejnych okresach rozliczeniowych.

Wnioskodawca jest podatnikiem VAT rozliczającym się metodą kasową, zaś właściciel lokalu jest czynnym podatnikiem VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Jak należy opodatkować podatkiem VAT przedmiotową transakcję.

Zdaniem Wnioskodawcy: adaptacja lokalu (nakłady poniesione na wynajmowany lokal) stanowi usługę w rozumieniu ustawy o VAT świadczoną przez Wnioskodawcę na rzecz właściciela lokalu. W związku z powyższym w następstwie wykonania tej usługi powstanie obowiązek podatkowy w podatku VAT zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011.177.1054 z późn. zm., dalej: ustawa o VAT).

Biorąc pod uwagę, że Wnioskodawca jest podatnikiem VAT rozliczającym się metodą kasową, a nabywca usługi jest czynnym podatnikiem VAT, obowiązek podatkowy w podatku VAT dla Wnioskodawcy powstanie z chwilą uiszczenia poszczególnych części płatności. Na powstanie obowiązku podatkowego nie będzie miała wpływu forma uiszczenia płatności (przelew, gotówka, potrącenie), ani okres, na który strony określą harmonogram płatności.

Wnioskodawca będzie miał ponadto, zgodnie z art. 106i ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek wystawienia faktury VAT na całą wartość usługi w terminie do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym usługa zostanie wykonana. Na fakturze Wnioskodawca określi następujące po sobie terminy płatności poszczególnych rat zgodnie z harmonogramem rozliczania nakładów wynikającym z umowy łączącej strony.

Ponadto, z uwagi na fakt, że koszty poniesionego remontu są związane z czynnościami opodatkowanymi, Wnioskodawcy będzie przysługiwało na zasadach ogólnych prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur zakupowych otrzymanych przed dniem rezygnacji ze zwolnienia dla drobnych przedsiębiorców. Prawo to potwierdza fakt uchylenia z dniem 1 kwietnia 2013 r. przepisu art. 88 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT. Obecnie w ocenie Wnioskodawcy żaden przepis nie ogranicza prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu zakupów dokonanych przed dniem rejestracji.

Wnioskodawca przedmiotowe odliczenie będzie mógł dokonać w deklaracji składanej za pierwszy okres rozliczeniowy, za który będzie składał deklarację VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług - zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą - podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Stosownie do zapisu zawartego w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z treści cytowanego przepisu wynika, że pojęcie "świadczenie usług", ma bardzo szeroki zakres, nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz także ich zaniechania poprzez zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Usługą w rozumieniu omawianej regulacji jest transakcja gospodarcza, co oznacza, że stosunek prawny łączący strony musi wiązać się ze świadczeniem wzajemnym.

Aby uznać jakieś zdarzenie gospodarcze za odpłatne świadczenie usług musi wystąpić stosunek zobowiązaniowy pomiędzy podmiotami biorącymi w nim udział, czyli jedna ze stron musi zobowiązać się do określonego działania bądź powstrzymania się od dokonania określonych czynności (np. w zawartej umowie), a druga do stosownej zapłaty.

Ponadto treść powołanego wyżej przepisu art. 8 ust. 1 ustawy przesądza, że zawarta w nim definicja "świadczenia usług" ma charakter dopełniający definicję "dostawy towarów" i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników, w ramach ich działalności gospodarczej.

W myśl art. 21 ust. 1 ustawy, mały podatnik może wybrać metodę rozliczeń polegającą na tym, że obowiązek podatkowy w odniesieniu do dokonanych przez niego dostaw towarów i świadczenia usług powstaje:

- po uprzednim pisemnym zawiadomieniu naczelnika urzędu skarbowego w terminie do końca miesiąca poprzedzajacego okres, za który będzie stosował tę metodę, zwaną dalej "metodą kasową"; otrzymanie zapłaty w części powoduje powstanie obowiązku podatkowego w tej części.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędacej podatnikiem.

Fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-8 art. 106i ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 106e ust. 1 pkt 16 ustawy, w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, w odniesieniu do których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lub art. 21 ust. 1 - faktura powinna zawierać wyrazy "metoda kasowa".

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca wynajmuje lokal, w którym będzie prowadził przychodnię. W celu dostosowania tego lokalu do indywidualnych wymagań wnioskodawcy, niezbędne jest przeprowadzenie prac adaptacyjnych. Koszty poniesionego remontu są związane z czynnościami opodatkowanymi.

Na mocy umowy z właścicielem lokalu nakłady na lokal poniesione przez Wnioskodawcę będą rozliczane stopniowo poprzez obniżenie czynszu w kolejnych okresach rozliczeniowych.

Wnioskodawca jest podatnikiem VAT rozliczającym się metodą kasową, zaś właściciel lokalu jest czynnym podatnikiem VAT.

Stosownie do treści art. 47 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121), część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

Z treści art. 47 § 2 Kodeksu cywilnego wynika, że częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. W myśl § 3 tego artykułu, przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

W myśl art. 676 Kodeksu cywilnego, jeżeli najemca ulepszył rzecz najętą, wynajmujący, w braku odmiennej umowy, może według swego wyboru albo zatrzymać ulepszenia za zapłatą sumy odpowiadającej ich wartości w chwili zwrotu, albo żądać przywrócenia stanu poprzedniego.

W świetle przytoczonych przepisów należy stwierdzić, że przy rozliczeniu nakładów związanych z remontem lokalu należącego do wynajmującego nie dochodzi do przeniesienia jego własności zgodnie z przepisami prawa cywilnego, ponieważ przedmiot umowy najmu przez cały okres trwania umowy pozostaje własnością wynajmującego (zgodnie z zasadą superficies solo cedit). Natomiast nie powinno budzić wątpliwości, że najemca, który poniósł nakłady na wynajmowany lokal, jest ich właścicielem w sensie ekonomicznym (nie prawnym). Poniesione przez najemcę nakłady należy uznać za świadczenie usług na rzecz wynajmującego.

Odpłatnością za świadczenie usług jest kwota, którą wynajmujący, zgodnie z umową, musi uiścić za poniesione nakłady. Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że poniesione nakłady zaliczane będą na poczet czynszu z tytułu najmu lokalu w kolejnych okresach rozliczeniowych.

Wnioskodawca będzie zatem świadczył odpłatną usługę, o której mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT na rzecz wynajmującego, a za powyższe świadczenie otrzyma wynagrodzenie. Z uwagi na to, że Wnioskodawca jest podatnikiem VAT rozliczającym się metodą kasową, nabywca natomiast jest czynnym podatnikiem podatku VAT, obowiązek podatkowy dla Wnioskodawcy powstanie w myśl art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, z dniem otrzymania całości lub części zapłaty. W analizowanej sprawie poniesione przez Wnioskodawcę nakłady będą rozliczane stopniowo poprzez obniżenie czynszu za wynajmowany lokal w kolejnych okresach rozliczeniowych. Obowiązek podatkowy z tytułu otrzymanego przez Wnioskodawcę wynagrodzenia (w formie potrącenia czynszu), będzie powstawał z chwilą upływu terminu płatności czynszu za wynajmowany lokal określonego w przyjętym przez Strony harmonogramie płatności, i tylko w odniesieniu do wysokości kwoty tego potrącenia.

Z uwagi na to, że nakłady poniesione na wynajmowany lokal stanowią usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, świadczoną przez Wnioskodawcę na rzecz właściciela lokalu, Wnioskodawca zobowiązany będzie do udokumentowania tej czynności fakturą VAT, zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Faktura powinna być wystawiona nie później niż 15. dnia miesiąca następujacego po miesiącu, w którym wykonano tę usługę.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzezeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie zaznacza się, że w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Przedmiotem obrotu w niniejszej sprawie będzie wierzytelność z postaci prawa do nakładów, poniesionych na remont wynajmowanego przez Wnioskodawcę lokalu, która zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT stanowi świadczenie usługi i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w wysokości 23% zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

W niniejszej interpretacji organ podatkowy nie odniósł się do stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupów związanych z przeprowadzonym przez Wnioskodawcę remontem lokalu, ponieważ nie stanowiło to przedmiotu zapytania.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.