IPPP1/443-654/13-2/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 28 czerwca 2013 r. (data wpływu 5 lipca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wystawienia faktur korygujących oraz terminu obniżenia podatku VAT należnego - jest prawidłowe.

W dniu 5 lipca 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wystawienia faktur korygujących oraz terminu obniżenia podatku VAT należnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

XXX (dalej "Spółka") jest częścią M - jednego z największych na świecie koncernów handlowych. Działalność Spółki polega na nabywaniu towarów od ich producentów i ich dalszej odsprzedaży.

W celu zwiększenia popytu na towary będące przedmiotem obrotu, Spółka ponosiła wydatki mające na celu zwiększenie sprzedaży. Biorąc pod uwagę fakt, że podmioty będące dostawcami towarów na rzecz Spółki również odnosiły korzyści z finansowanej przez Spółkę działalności wspierającej sprzedaż (ze względu na zwiększenie sprzedaży ich produktów), Spółka uznała za zasadne obciążanie tych podmiotów kosztami prowadzonych działań.

W związku z powyższym, w treści umów z dostawcami towarów handlowych zawarte zostały postanowienia, na podstawie których Spółka pobierała od dostawców opłaty m.in. za usługi logistyczne, marketingowe, merchandisingowe, MIS, CRM, ML itp. Powyższe opłaty pobierane były na podstawie wystawianych przez Spółkę faktur VAT.

W związku z pojawieniem się nowej linii orzecznictwa, zgodnie z którą pobieranie wskazanych powyżej opłat jest niezasadne i niezgodne z prawem, część dostawców wystąpiła na drogę sądową z pozwami o zwrot nienależnie pobranych kwot.

Sądy w prawomocnych wyrokach orzekają, iż pobierając od swoich kontrahentów powyżej opisane opłaty, Spółka pobierała inne niż marża handlowa opłaty za przyjęcie towaru do sprzedaży, co zgodnie z art. 15 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (tekst jedn.: Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1503 z późn. zm.; dalej ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji) stanowi czyn nieuczciwej konkurencji. Sądy w prawomocnych wyrokach wskazują m.in., iż Spółka:

* nie podejmowała jakichkolwiek działań mogących być uznane za promujące firmę powoda bądź jego ofertę handlową,

* w zakresie usług marketingowych nie świadczyła jakichkolwiek usług na rzecz dostawców, gdyż działania te dotyczyły promowania produktów stanowiących własność Spółki i ponoszone były one we własnym interesie i na własny rachunek,

* usługi MIS, CRM były ponoszone w interesie ekonomicznym Spółki a nie dostawców.

Tym samym zdaniem sądów pobieranie przedmiotowych opłat przez Spółkę nie mogło być przedmiotem prawnie skutecznej umowy i w konsekwencji na podstawie prawomocnych wyroków, Spółka jest zobligowana do zwrotu otrzymanego wcześniej od kontrahentów wynagrodzenia. Mając powyższe na uwadze zwracając dostawcom zasądzone na ich rzecz kwoty Spółka zamierza wystawić faktury korygujące tytułem nienależnego pobrania wynagrodzenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Postępowanie polegające na skorygowaniu faktur dokumentujących na podstawie których dostawcy dokonywali opłat, które przez sąd zostały uznane za czyn nieuczciwej konkurencji, polegający na utrudnieniu dostawcom dostępu do rynku przez pobieranie opłat za świadczenia, które nie zostały faktycznie wykonane przez Spółkę jest prawidłowe.

W sytuacji bowiem gdy zgodnie z prawomocnymi wyrokami stwierdzone zostanie, iż Spółka nie wykonywała świadczeń na rzecz dostawcy, lecz wykonywane świadczenia ponoszone były wyłącznie we własnym interesie Spółki, to stwierdzić należy, iż w istocie nie doszło do transakcji która mogłaby stanowić przedmiot opodatkowania podatkiem VAT. Stosownie do postanowień art. 5 Ustawy opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. odpłatne świadczenie usług. W sytuacji zaś gdy zgodnie z prawomocnymi wyrokami określone usługi nie zostały wykonane na rzecz dostawców, to tym samym nie powinny być one opodatkowane podatkiem VAT, a pobrane kwoty powinny być przez Spółkę zwrócone. Zwrot zaś wynagrodzenia na rzecz dostawców powinien być dokonany wraz z korektą uprzednio wystawionych przez Spółkę faktur VAT.

W myśl art. 29 ust. 1 Ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należna) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do art. 29 ust. 4 Ustawy, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Należy zwrócić uwagę na fakt, iż zgodnie z art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE.I 2006.347.1 z późn. zm.), w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77 Ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

W myśl art. 90 ust. 1 Dyrektywy, w przypadku anulowania, wypowiedzenia, rozwiązania, całkowitego lub częściowego nie wywiązania się z płatności lub też w przypadku obniżenia ceny po dokonaniu dostawy, podstawa opodatkowania jest stosownie obniżana na warunkach określonych przez państwa członkowskie.

Z brzmienia przedstawionych regulacji prawnych zawartych w ustawie o podatku od towarów i usług wynika, że kwoty, o które zmniejsza się podstawę opodatkowania oraz podatku należnego muszą zostać udokumentowane fakturą korygującą.

Zasady wystawiania korygujących faktur VAT uregulowane zostało szczegółowo w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (dalej: Rozporządzenie).

Zgodnie z § 14 ust. 1 Rozporządzenia, fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Z powyższego przepisu wynika, iż dopuszczalne jest korygowanie "pomyłek (...) w jakiejkolwiek pozycji faktury", przy czym nie uczyniono żadnych zastrzeżeń co do charakteru tych pomyłek, mogą to być więc wszelkie możliwe pomyłki w tym również dotyczące przedmiotu transakcji, który nie został wykonany pomimo pobrania wynagrodzenia. Podkreślenia wymaga, iż głównym celem faktury VAT jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, pełni ona bowiem szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, co oznacza, iż nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy nie wskazuje ona zaistniałego zdarzenia gospodarczego, tak jak w przedmiotowej sytuacji udokumentowanie transakcji która nie miała miejsca, a opłata która została poniesiona na podstawie faktury okazała się prawnie niedopuszczalna.

Dlatego biorąc pod uwagę powyższe Spółka stoi na stanowisku, że w sytuacji gdy faktura zawiera pomyłki dotyczące jakiejkolwiek pozycji powinna zostać skorygowana, w ten sposób, aby odzwierciedlała faktycznie dokonaną transakcję między podmiotami gospodarczymi. Na podstawie powołanych uregulowań i opisu stanu faktycznego w przypadku, gdy wystawiane przez Spółkę faktury nie dokumentują zaistniałego stanu faktycznego - na Spółce ciąży obowiązek wystawienia faktur korygujących, na podstawie których została pobrana opłata będąca czynem nieuczciwej konkurencji według wyroków.

Ad. 2

W ocenie Spółki, w przedmiotowej sytuacji stosownie do art. 29 ust. 4a Ustawy Spółka będzie uprawniona do obniżenia podatku należnego po otrzymaniu od kontrahentów Spółki potwierdzeń odbioru faktur korygujących wystawionych na skutek wspomnianych powyżej wyroków.

Na podstawie art. 29 ust. 4a Ustawy, w przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania przed upływem terminu złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Z brzmienia przedstawionych powyżej regulacji prawnych zawartych w ustawie o podatku od towarów i usług wynika, że kwoty, o które zmniejsza się podstawę opodatkowania oraz podatku należnego muszą zostać udokumentowane fakturą korygującą. Faktura korygująca, bez potwierdzenia jej odbioru nie stanowi wystarczającej podstawy do obniżenia podatku należnego, a dopiero potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez nabywcę powoduje akceptację zmiany wartości zawartych na fakturze i daje prawo do takiego obniżenia.

Podsumowując po otrzymaniu od kontrahenta potwierdzenia odbioru faktury korygującej Spółka będzie uprawniona do stosownego obniżenia podstawy opodatkowania oraz podatku należnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej również ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 5 ust. 2 ustawy, czynności określone w ust. 1 podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa.

Przepisów ustawy nie stosuje się do czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy (art. 6 pkt 2 ustawy).

Powołany przepis wyklucza opodatkowanie wszelkiego rodzaju czynności zabronionych, dotyczy to przede wszystkim czynów będących jednocześnie zabronionych i karanych (przestępstw i wykroczeń). Przepis ten nie odnosi się jednak do opodatkowania czynności wykonanych bez zachowania formy zastrzeżonej przez prawo cywilne, które nie są jednak nielegalne z samego założenia.

W myśl art. 7 ww. ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stosownie do postanowień art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Podstawę opodatkowania zgodnie z art. 29 ust. 4 ustawy, zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

W myśl art. 29 ust. 4a ustawy, w przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Faktura VAT jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonej zaszłości gospodarczej), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialno-prawna faktury VAT zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt nabycia określonych towarów lub usług lub też otrzymania zaliczki. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie wyżej wymienionego dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi (nabywcy towaru lub usługi), a także przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.

W myśl art. 106 ust. 8 pkt 1 ustawy, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania.

Na podstawie dyspozycji powyższego przepisu Minister Finansów wydał w dniu 28 marca 2011 r. rozporządzenie w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 68, poz. 360 z późn. zm. dalej rozporządzenie).

W § 13 oraz § 14 ww. rozporządzenia określone zostały również przypadki, w których dopuszczalne jest wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej do faktury pierwotnej.

Zgodnie z § 13 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą tę fakturę.

Stosownie do treści § 13 ust. 5 rozporządzenia, przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku zwrotu sprzedawcy towarów oraz zwrotu nabywcy kwot nienależnych, o których mowa w art. 29 ust. 4 ustawy oraz zwrotu nabywcy całości lub części należności, o której mowa w § 10 ust. 1.

Zgodnie z dyspozycją § 14 ust. 1 rozporządzenia, fakturę korygującą wystawia się również, gdy po wystawieniu faktury podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Na podstawie § 14 ust. 3 rozporządzenia, faktura korygująca wystawiana w przypadku stwierdzenia pomyłek, o których mowa w ust. 1, powinna zawierać dane określone w ust. 2 pkt 1 i dane określone w § 5 ust. 1 pkt 1-6 zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca, a także:

Z opisu przedstawionego we wniosku stanu sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzący działalność polegającą na nabywaniu i odsprzedaży towarów, w celu zwiększenia popytu na towary ponosił wydatki mające na celu zwiększenie sprzedaży. Jak wskazał Zainteresowany podmioty dostarczające towary również odnosiły korzyści ze zwiększenia sprzedaży ich produktów tym samym Spółka uznała za zasadne obciążanie tych podmiotów kosztami prowadzonych działań. Wnioskodawca zawarł z dostawcami stosowne umowy z których wynikało pobieranie opłat za usługi logistyczne, marketingowe, merchandisingowe i inne. Powyższe opłaty były pobierane na podstawie wystawianych przez Spółkę faktur VAT.

Część dostawców wystąpiła jednak na drogę sądową zwracając się o zwrot nienależnie pobranych kwot. Sądy w prawomocnych wyrokach orzekły, iż pobierając od swoich kontrahentów opisane opłaty Spółka pobierała inne niż marża handlowa opłaty za przyjęcie towaru do sprzedaży, co zgodnie z art. 15 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, stanowi czyn nieuczciwej konkurencji. Jak wskazał Zainteresowany prawomocne orzeczenia zobligowały Spółkę do zwrotu otrzymanego wcześniej od kontrahentów wynagrodzenia. Wnioskodawca zamierza wystawiać faktury korygujące aby udokumentować fakt zwrotu nienależnie pobranego wynagrodzenia.

Z powyższego przepisu § 14 rozporządzenia wynika, iż dopuszczalne jest korygowanie "pomyłek (...) w jakiejkolwiek innej pozycji faktury", przy czym nie uczyniono żadnych zastrzeżeń co do charakteru tych pomyłek, mogą to być więc wszelkie możliwe pomyłki, w tym również dotyczące zmiany przedmiotu transakcji. Za interpretacją taką przemawia również wykładnia językowa analizowanego przepisu. Według słownika Języka Polskiego pod red. M. Szymczaka, wyraz "pomyłka" oznacza - sąd lub postępek niezgodny z istotnym stanem rzeczy lub z obowiązującymi normami, mylne mniemanie, niewłaściwe, nieudane posunięcie; błąd, omyłka. Natomiast wyraz "jakikolwiek" - to zaimek zastępujący przymiotniki bez bliższego precyzowania ich treści; dowolny, wszelki, jaki bądź, wszystko jedno jaki; którykolwiek, jakikolwiek. Posłużenie się przez ustawodawcę zaimkiem nieokreślonym wskazuje, że "pomyłki w jakiejkolwiek pozycji faktury" mogą również dotyczyć przedmiotu transakcji, a z uwagi na nieokreślenie istoty pomyłek, należy przyjąć, że mogą polegać na wpisaniu zupełnie innego przedmiotu zdarzenia gospodarczego. Jednocześnie jak wskazano wyżej celem faktury VAT jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, pełni ona bowiem szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, co oznacza, iż nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy nie wskazuje ona zaistniałego zdarzenia gospodarczego. Jeżeli więc faktura zawiera pomyłki dotyczące jakiejkolwiek pozycji, tj. dokumentuje świadczenia które w istocie nie zostały wykonane, powinna zostać skorygowana, w ten sposób, aby odzwierciedlała faktycznie dokonaną transakcję między podmiotami gospodarczymi.

Na podstawie powołanych uregulowań i opisu stanu faktycznego stwierdzić należy, iż w przypadku, gdy wystawiane przez Wnioskodawcę faktury nie dokumentowały zaistniałego stanu faktycznego (Spółka nie świadczyła usług na rzecz kontrahentów), zobowiązany jest do wystawienia faktur korygujących. Podkreślić przy tym należy, iż faktury korygujące powinny zawierać wszystkie niezbędne elementy, określone w powołanych przepisach.

Norma prawna wyrażona w powołanych wyżej art. 29 ust. 4a ustawy nakazuje podatnikowi zamierzającemu obniżyć podstawę opodatkowania uzyskać dowód doręczenia korekty faktury nabywcy towaru lub usługi, dla których wystawiono fakturę. Faktura korygująca, bez potwierdzenia jej odbioru nie stanowi wystarczającej podstawy do obniżenia kwoty podstawy opodatkowania oraz podatku należnego - dopiero potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez nabywcę powoduje akceptację zmiany treści zawartych na fakturze i daje prawo do takiego obniżenia. Istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych. Faktury korygujące wystawia się w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym. Celem ich wystawienia jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości. Potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez nabywcę powoduje akceptację zmiany wartości zawartych na fakturze i daje prawo do obniżenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego. Oznacza to, że faktura korygująca musi dotrzeć do nabywcy, zaś nabywca musi potwierdzić ten fakt, by wystawca miał możliwość obniżenia podatku należnego w związku z wystawieniem tej faktury. Dopiero posiadanie takiego potwierdzenia uprawnia sprzedawcę do stosownego obniżenia podstawy opodatkowania oraz podatku należnego w rozliczeniu za dany okres rozliczeniowy, w którym sprzedawca otrzyma potwierdzenie odbioru faktury przez nabywcę. Warunek ten wynika z literalnego brzmienia cyt. powyżej przepisu art. 29 ust. 4a ustawy o podatku od towarów i usług. Skoro rzeczywista transakcja została potwierdzona fakturą, w związku z czym powstał obowiązek podatkowy, a wystawiona faktura została wprowadzona do obrotu gospodarczego i stała się prawidłowym dokumentem stwierdzającym dokonanie sprzedaży, to tym samym okoliczności uprawniające do obniżenia obrotu należy udokumentować fakturą korygującą i wprowadzić ją do obrotu prawnego. Wprowadzenie faktury korygującej do obrotu prawnego może nastąpić tylko wtedy, gdy zostanie ona odebrana przez nabywcę. Zaznaczyć w tym miejscu należy, iż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają żadnego wymogu dotyczącego formy takiego potwierdzenia. Organy podatkowe akceptują każdy rodzaj potwierdzenia, który pozwala bez żadnych wątpliwości ustalić, czy i kiedy faktura korygująca dotarła do nabywcy.

Z opisu sprawy wynika, iż Spółka jest zobowiązana do wystawienia faktur korygujących dokumentujących zwrot kontrahentom nienależnie pobranych kwot wynagrodzenia. Zatem w świetle powołanych przepisów Wnioskodawca, będzie mógł dokonać obniżenia podstawy opodatkowania i kwoty podatku należnego w związku z wystawieniem faktury korygującej w sytuacji, kiedy przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy będzie posiadał potwierdzenie odbioru tego dokumentu. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez kontrahenta korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, uprawnia do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Mając na uwadze powyższe należy uznać, iż Wnioskodawca zaprezentował prawidłowe stanowisko w sprawie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.