IPPP1/443-649/13-2/JL

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 7 czerwca 2013 r. (data wpływu 4 lipca 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących raty leasingowe oraz zakup paliwa dotyczących użytkowanego bankowozu - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 lipca 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących raty leasingowe oraz zakup paliwa dotyczących użytkowanego bankowozu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskująca prowadzi działalność gospodarczą pod firmą F. Wykonywana działalność polega na organizacji spotkań, imprez, kongresów, promocji produktów jak również organizacji kursów i szkoleń. Dodatkowo w ramach prowadzonej działalności zajmuje się prowadzeniem galerii wyrobów artystycznych oraz obrotem tymi wyrobami. Z punktu widzenia podatku dochodowego działalność Wnioskującej rozliczana jest na zasadach podatku liniowego zgodnie z art. 30c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.). Przychody ustalane są na podstawie podatkowej książki przychodów i rozchodów. Natomiast z punktu widzenia podatku od towarów i usług firma jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku VAT.

Z uwagi na fakt, iż w ramach prowadzonej działalności przewożone są środki pieniężne, w celu ich zabezpieczenia Wnioskująca wykorzystuje w działalności samochód marki V specjalnie przeznaczony do przewozu pieniędzy - bankowóz typu C. Samochód wykorzystywany jest na podstawie umowy leasingu operacyjnego. Samochód został zarejestrowany jako samochód specjalny z przeznaczeniem "bankowóz" co potwierdza wydany przez Starostę Warszawskiego dowód rejestracyjny. W dowodzie rejestracyjnym samochodu znajduje się wpis w rubryce "Rodzaj pojazdu": samochód specjalny, natomiast w rubryce "Przeznaczenie": bankowóz. Na wyposażeniu samochodu znalazły się takie dodatkowe elementy jak: pojemnik specjalistyczny klasy D przytwierdzony trwale do elementów konstrukcyjnych nadwozia umożliwiających mocowanie i wyjmowanie pojemników przez osoby uprawnione, immobilisier, system alarmowy wraz z przyciskiem "Napad" oraz "Serwis". Dodatkowo została zawarta umowa na zakup usługi w postaci możliwości satelitarnego monitorowania pojazdu za pomocą terminala zainstalowanego w pojeździe (System SAT-DOG). Praca zainstalowanego urządzenia pozwala na przesyłanie danych oraz odbieranie sygnału z terminala bezpośrednio przez właściciela pojazdu oraz osoby lub instytucje przez niego upoważnione za pośrednictwem komputera PC podłączonego do sieci internetowej. Bankowóz wykorzystywany jest jedynie do celów działalności gospodarczej, nie służy on do celów prywatnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskującej przysługuje pełne odliczenie podatku VAT z faktur dokumentujących raty leasingowe dotyczące używanego bankowozu.

2. Czy Wnioskującej przysługuje odliczenie podatku VAT od paliwa zakupionego do bankowozu.

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do dyspozycji art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego przepisu wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, nie mając bezwarunkowego charakteru, przysługuje wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług, występującemu w takim charakterze, przy czym podatek naliczony winien dotyczyć zakupów towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który związany jest z transakcjami opodatkowanymi, realizowanymi przez podatnika. W świetle art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z nabyciem określonych kategorii samochodów, regulują przepisy art. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą nowelizującą. Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2013 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2. Z kolei ust. 2 pkt 5 tegoż artykułu stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy.

Z powyższych regulacji wynika zatem, że obowiązujące od dnia 1 stycznia 2011 r. ograniczenia wynikające z art. 3 ustawy nowelizującej nie mają zastosowania m.in. do pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do tej ustawy.

Ww. załącznik zawiera następujący wykaz przeznaczeń pojazdów specjalnych, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 5:

1. Agregat elektryczny/spawalniczy.

2. Bankowóz.

3. Do prac wiertniczych.

4. Koparka, koparkospycharka.

5. Ładowarka.

6. Do oczyszczania dróg.

7. Podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych.

8. Pomoc drogowa.

9. Do zimowego utrzymywania dróg.

10. Żuraw samochodowy

11. Pogrzebowy

W objaśnieniu do ww. załącznika wskazano, że wykaz ten dotyczy pojazdów specjalnych, które spełniają warunki i wymagania techniczne określone dla przeznaczeń tych pojazdów, zawartych w odrębnych przepisach. Na podstawie art. 2 pkt 36 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 1137 z późn. zm.), przez pojazd specjalny należy rozumieć pojazd samochodowy lub przyczepę przeznaczone do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą być przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji. W świetle art. 4 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2013 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Z przywołanych wyżej przepisów wynika, iż przewidziany przepisem ww. art. 4 ustawy nowelizującej, zakaz odliczania podatku naliczonego przy nabyciu paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, dotyczy tylko tych paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, które wykorzystywane są do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1 (tekst jedn.: pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony). Nie dotyczy on zatem pojazdów samochodowych, wymienionych enumeratywnie w ust. 2 art. 3 powyższej ustawy, które mocą tego ustępu zostały wyłączone z regulacji ust. 1 tego artykułu.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego Wnioskująca jest w posiadaniu samochodu, będącego przedmiotem leasingu, który w dowodzie rejestracyjnym posiada wpis - rodzaj pojazdu: samochód specjalny, - przeznaczenie: bankowóz. W przypadku, gdy istnieje klasyfikacja dla danego samochodu, w dowodzie rejestracyjnym musi się znaleźć odpowiedni wpis potwierdzający przeznaczenie pojazdu. Należy zauważyć, iż rejestracja pojazdu na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym ma charakter decyzji administracyjnej, a zatem jest wiążąca dla wszystkich uczestników obrotu prawnego, w tym również organów podatkowych. Ponadto Wnioskująca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT. Natomiast samochód specjalny (bankowóz), o którym mowa we wniosku, jest wykorzystywany wyłącznie na potrzeby prowadzonej przez Wnioskującą działalności gospodarczej.

Zatem z uwagi na powyższe Wnioskująca ma prawo do pełnego odliczenia podatku od towarów i usług z faktur dokumentujących raty leasingowe oraz faktur za zakup paliwa do przedmiotowego samochodu specjalnego (bankowozu typu C).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do dyspozycji art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego przepisu wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, nie mając bezwarunkowego charakteru, przysługuje wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług, występującemu w takim charakterze, przy czym podatek naliczony winien dotyczyć zakupów towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który związany jest z transakcjami opodatkowanymi, realizowanymi przez podatnika.

W świetle art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Stosownie do art. 3 ust. 6 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2011 r. ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą nowelizującą - przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6000 zł.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2013 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei ust. 2 tegoż artykułu stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

Z powyższych regulacji wynika, że obowiązujące od dnia 1 stycznia 2011 r. ograniczenia wynikające z art. 3 ustawy nowelizującej nie mają zastosowania m.in. do pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do tej ustawy.

Ww. załącznik zawiera następujący wykaz przeznaczeń pojazdów specjalnych, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 5:

1. Agregat elektryczny/spawalniczy

2. Bankowóz

3. Do prac wiertniczych

4. Koparka, koparkospycharka

5. Ładowarka

6. Do oczyszczania dróg

7. Podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych

8. Pomoc drogowa

9. Do zimowego utrzymania dróg

10. Żuraw samochodowy

11. Pogrzebowy

W objaśnieniach do ww. załącznika wskazano, że wykaz ten dotyczy pojazdów specjalnych, które spełniają warunki i wymagania techniczne określone dla przeznaczeń tych pojazdów, zawarte w odrębnych przepisach.

Stosownie do art. 4 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2013 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Na podstawie art. 2 pkt 36 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 1137), przez "pojazd specjalny" należy rozumieć pojazd samochodowy lub przyczepę przeznaczone do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą być przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji.

W świetle § 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 września 2010 r. w sprawie wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne (Dz. U. Nr 166, poz. 1128 z późn. zm.) - dalej rozporządzenie - użyte w rozporządzeniu określenie "wartości pieniężne" oznacza:

W myśl § 1 pkt 15 rozporządzenia bankowozy to pojazdy samochodowe przeznaczone do transportu wartości pieniężnych, oznaczone w zależności od konstrukcji i zabezpieczenia technicznego jako typy: A, B i C.

Według § 10 ust. 1 rozporządzenia wymagania techniczne bankowozów określają załączniki do rozporządzenia:

Według załącznika nr 5 do rozporządzenia ("Ogólne wymagania techniczne dla bankowozu typu C"):

1. Bankowóz typu C powinien być wyposażony w:

1. pojemniki specjalistyczne co najmniej klasy "D" w stojakach umożliwiających mocowanie i wyjmowanie pojemników przez osoby uprawnione albo urządzenia do przechowywania wartości pieniężnych klasy co najmniej I klasy według normy PN-EN 1134-1 lub PN-EN 1143-2;

1a) szyby wykonane w klasie co najmniej BR1, według normy PN-EN 1063 (lub w klasie równoważnej), bez możliwości ich otwierania:

2. Urządzenia elektroniczne i elektryczne zamontowane w pojeździe powinny spełniać, w zakresie kompatybilności elektromagnetycznej, wymagania dyrektywy Rady nr 72/245/EWG z dnia 20 czerwca 1972 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do tłumienia zakłóceń radioelektrycznych wywoływanych przez silniki z zapłonem iskrowym stosowane w pojazdach silnikowych Dz.Urz.UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 1, str. 226) lub regulaminu nr 10 Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych - Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów w zakresie kompatybilności elektromagnetycznej.

3. Dodatkowa instalacja elektryczna pojazdu (po zabudowie) powinna spełniać wymagania normy PN-S 76021 (rodzaje i zakres badań według punktu 4.1.b tablica 2 kolumna 4 tej normy).

4. W bankowozie typu C nie dopuszcza się stosowania instalacji gazowej.

Ze złożonego wniosku wynika, że działalność wykonywana przez Wnioskującą polega na organizacji spotkań, imprez, kongresów, promocji produktów jak również organizacji kursów i szkoleń. Dodatkowo w ramach prowadzonej działalności Wnioskująca zajmuje się prowadzeniem galerii wyrobów artystycznych oraz obrotem tymi wyrobami. Wnioskująca jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku VAT. Z uwagi na fakt, iż w ramach prowadzonej działalności przewożone są środki pieniężne, w celu ich zabezpieczenia Wnioskująca wykorzystuje w działalności samochód marki V specjalnie przeznaczony do przewozu pieniędzy - bankowóz typu C. Samochód wykorzystywany jest na podstawie umowy leasingu operacyjnego. Samochód został zarejestrowany jako samochód specjalny z przeznaczeniem "bankowóz". W dowodzie rejestracyjnym samochodu znajduje się wpis w rubryce "Rodzaj pojazdu": samochód specjalny, natomiast w rubryce "Przeznaczenie": bankowóz. Na wyposażeniu samochodu znalazły się takie dodatkowe elementy jak: pojemnik specjalistyczny klasy D przytwierdzony trwale do elementów konstrukcyjnych nadwozia umożliwiających mocowanie i wyjmowanie pojemników przez osoby uprawnione, immobilisier, system alarmowy wraz z przyciskiem "Napad" oraz "Serwis". Dodatkowo została zawarta umowa na zakup usługi w postaci możliwości satelitarnego monitorowania pojazdu za pomocą terminala zainstalowanego w pojeździe (System SAT-DOG). Praca zainstalowanego urządzenia pozwala na przesyłanie danych oraz odbieranie sygnału z terminala bezpośrednio przez właściciela pojazdu oraz osoby lub instytucje przez niego upoważnione za pośrednictwem komputera PC podłączonego do sieci internetowej.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskującej jest prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od rat z tytułu leasingu pojazdu o przeznaczeniu specjalnym (bankowóz) oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa służącego do jego napędu.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że profil działalności gospodarczej Wnioskującej nie wymaga konieczności przewozu wartości pieniężnych (m.in. gotówki, weksli, czeków, kamieni szlachetnych). Przedmiotowa działalność związana jest z organizacją spotkań, imprez, kongresów, promocji produktów jak również organizacją kursów i szkoleń oraz prowadzeniem galerii wyrobów artystycznych oraz obrotem tymi wyrobami. Zatem w oparciu o wskazany profil działalności brak jest podstaw do uznania, że działalność Wnioskującej wymaga przewozu wartości pieniężnych pojazdem specjalnym jakim jest bankowóz.

Jeśli przedmiotem prowadzonej działalności nie jest ochrona przechowywanych i transportowanych wartości pieniężnych w rozumieniu § 1 pkt 2 ww. rozporządzenia MSWiA, trudno mówić, że nabycie bankowozu następuje celem wykorzystania zgodnie z jego przeznaczeniem. Przedstawiony przez Wnioskującą opis stanu faktycznego, a w szczególności cel w jakim wykorzystuje ona bankowóz (przewóz środków pieniężnych wykonywany na potrzeby opisanej działalności) nie uzasadnia nabycia pełnego prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu leasingu pojazdu specjalnego jakim jest bankowóz.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, iż Wnioskującej z tytułu zawartej umowy leasingu pojazdu specjalnego o przeznaczeniu "bankowóz" nie przysługuje prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących raty leasingowe - lecz jedynie 60% tej kwoty, nie więcej jednak niż 6.000 zł. jak również nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie paliwa do napędu ww. pojazdu.

Należy wskazać, że aby móc odliczyć w pełnej wysokości podatek naliczony z tytułu leasingu samochodu o specjalnym przeznaczeniu (np. bankowozu) z faktur dokumentujących raty leasingowe i podatek naliczony przy zakupie paliwa służącego do jego napędu, pojazd ten winien służyć działalności opodatkowanej podatnika i to takiej, w której jego wykorzystanie jest konieczne. Nie jest natomiast - w ocenie tut. organu - taką działalnością wykonywanie czynności wskazanych przez Wnioskującą.

Stanowisko Wnioskującej należało zatem uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.