IPPP1-443-617/07-5/BS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 30 listopada 2007 r. (data wpływu 5 grudnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest nieprawidłowe.

W dniu 5 grudnia 2007 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jest wiodącym dostawcą usług a... oraz prowadzi działalność pomocniczą związaną z ubezpieczeniami na polskim rynku ubezpieczeniowym.

W związku z powyższym Spółka zamierza kupić w leasingu finansowym pojazdy i następnie przekazać do używania swoim usługodawcom w ramach umowy o świadczenie usług na rzecz klientów Spółki. Te leasingowane pojazdy wraz z ubraniami roboczymi będą przekazywane usługodawcom razem z materiałami określonymi w art. 7 ust. 3 ustawy o VAT (takimi jak: długopisy, skoroszyty, kalendarzyki) w celu wykonywania usług określonych ww. umowie. Celem zawarcia umowy pomiędzy Spółką a usługodawcą jest przede wszystkim świadczenie usług na rzecz klientów Spółki a w dalszej kolejności prowadzenie usług reklamowych. Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, iż usługodawcy, jako niezależne podmioty gospodarcze będą mogły wykonywać działalność gospodarczą przy użyciu przekazanych do używania pojazdów na rzecz swoich własnych klientów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu pojazdów, które następnie zostaną przekazane usługodawcom w związku z zawartymi umowami o przedstawicielstwo.

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie w jakim towary i usługi wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Artykuł ten wyraża zasadę neutralności podatku VAT. Wnioskodawca powołując orzecznictwo Europejskiego Trybunału sprawiedliwości wskazuje, że "prawo do odliczenia zostało wprowadzone, aby całkowicie uwolnić przedsiębiorcę od kosztów VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie, w toku jego działalności gospodarczej". Wspólny system podatku VAT gwarantuje w ten sposób, iż wszelka działalność gospodarcza niezależnie od jej celu lub rezultatu jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny, pod warunkiem. Że działalność ta podlega temu podatkowi. Istotnym przy tym jest "podatnik, który wykorzystuje towary do celów działalności gospodarczej uprawniony jest do odliczenia podatku naliczonego przy ich nabyciu zgodnie z zasadami określonymi w art. 17 VI Dyrektywy, nawet jeśli towary te wykorzystywane są w prowadzonej działalności w bardzo niewielkim zakresie". Także polska ustawa o VAT z dnia 11 marca 2004 r. w cyt. art. 86 ust. 1 uprawnia do odliczenia podatku naliczonego od podatku należnego w przypadku, gdy podatnik - przedsiębiorca dokonuje zakupu towaru związanego z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Co do zasady więc, niezbędnym warunkiem odliczenia VAT jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy zakupem (wydatkiem) a konkretną transakcją opodatkowaną. Wydatki te powinny stanowić część składową kosztów świadczenia, uwzględnioną w cenie. Tak jest w niniejszym przypadku. Do realizacji opodatkowanych usług na rzecz swoich klientów Spółka potrzebuje posiadać pojazdy, których koszt zakupu oraz utrzymania ponoszony będzie właśnie przez klientów w ramach zakupionych przez nich usług. Nabycie pojazdów jest więc niezbędnym elementem prowadzenia działalności i realizacji usług na rzecz klientów. Bez znaczenia jest w tej sytuacji fakt przekazania pojazdów do czasowego używania na rzecz usługodawców, albowiem nie jest to przekazanie definitywne a usługodawcy nie władają pojazdami jak właściciele.

Biorąc pod uwagę powyższe Wnioskodawca uznaje, iż skoro zakup przedmiotowych pojazdów jest niezbędnym wydatkiem poniesionym bezpośrednio w celu realizacji działalności gospodarczej świadczeniem usług na rzecz klientów, stosownie do art. 86 ust. 1 w związku z art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. b) Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu przedmiotowych pojazdów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 3 ww. ustawy w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60 % kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

W myśl art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. b) ustawy o VAT, przepis ust. 3 nie dotyczy przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, iż Spółka która jest dostawcą usług a.... oraz prowadzi działalność pomocniczą związaną z ubezpieczeniami zamierza kupić w leasingu finansowym pojazdy o których mowa w art. 86 ust. 3 ustawy o VAT i następnie przekazać do używania swoim usługodawcom w ramach umowy o przedstawicielstwo. Zatem, w tym przypadku nie będzie miał zastosowania art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. b) ustawy z uwagi na to, iż przedmiotem działalności podatnika nie jest oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika również, iż przedmiotowe pojazdy mogą być wykorzystywane zarówno do czynności opodatkowanych jak i zwolnionych, w związku z tym, zastosowanie znajdzie również art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Stosownie do art. 90 ust. 2 ww. ustawy, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10. Sposób ustalenia proporcji o której mowa w ust. 2, uregulowany jest w art. 90 ust. 3-8 ustawy o VAT.

W myśl art. 90 ust. 10 ustawy o VAT, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2 - 8:

Reasumując, w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, Podatnik będzie mógł odliczyć kwotę podatku naliczonego stanowi stanowiącą 60% kwoty podatku określonej w fakturze, nie więcej jednak niż 6.000 zł.

W przypadku wykorzystywania przedmiotowych pojazdów zarówno do czynności opodatkowanych jak i zwolnionych Podatnik obowiązany jest dokonać odliczeń z uwzględnieniem art. 90 ustawy o VAT.

Podatnikowi nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia, w przypadku wystąpienia przesłanki zawartej w art. 90 ust. 10 pkt 2 ustawy o VAT.

Odnosząc się do przywołanego przez Spółkę we wniosku przepisu art. 17 Szóstej Dyrektywy zauważa się, iż podstawowym aktem określającym ramy prawne opodatkowania podatkiem od wartości dodanej od dnia 1 stycznia 2007 r. jest Dyrektywa 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, a wcześniej Szósta Dyrektywa Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej; ujednolicona podstawa wymiaru podatku. Zgodnie z art. 17 (6) Szóstej Dyrektywy oraz art. 176 obowiązującej Dyrektywy podatek od wartości dodanej nie może być odliczany od wydatków niebędących wydatkami ściśle związanymi z prowadzoną działalnością. Do czasu przyjęcia przez Radę Unii Europejskiej przepisów określających kategorie wydatków niekwalifikujących się do odliczenia podatku od wartości dodanej państwa członkowskie mogą zachować wyłączenia przewidziane w ich prawie krajowym w dniu ich przystąpienia. Wyłączenia te mogą dotyczyć podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych.

Istnieje zatem możliwość na gruncie prawa Unii Europejskiej stosowania ograniczeń w odliczaniu podatku naliczonego, pod warunkiem, iż ograniczenia te istniały w prawie krajowym w momencie wejścia w życie szóstej Dyrektywy. W przypadku Polski Szósta Dyrektywa Rady weszła w życie w dniu przystąpienia Polski do Unii Europejskiej, tj. 1 maja 2004 r. Przepisy wdrażające Szóstą Dyrektywę Rady w związku z przystąpieniem Polski do Unii Europejskiej zostały wprowadzone ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535), która weszła w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, tj. w dniu 20 kwietnia 2004 r., z tym, że przepisy m.in. art. 86-89 stosowane są od dnia 1 maja 2004 r. Zatem przepisy w zakresie odliczania podatku od towarów i usług przy nabyciu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych (w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 11 marca 2004 r.) obowiązywały w dniu wejścia w życie przepisów Szóstej Dyrektywy Rady w Polsce.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.