IPPP1-443-615/08-2/RK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 25 marca 2008 r. (data wpływu 1 kwietnia 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania, wykonanej usługi transportu - jest nieprawidłowe.

W dniu 1 kwietnia 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania, wykonanej usługi transportu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 7 grudnia 2007 r. Spółka wykonała na rzecz firmy X, usługę polegającą na przewozie towarów z miejscowości M w B do P. Za wykonanie powyższej usługi Spółka wystawiła fakturę VAT wg stawki 22%. Odbiorca odmówił przyjęcia tej faktury twierdząc, ze usługa ta powinna zostać zafakturowana wg stawki 0%, gdyż spełnia ona warunki określone dla usług transportu międzynarodowego, gdyż ostatecznym celem przeznaczenia towaru była R, na potwierdzenie czego przesłała Spółce kopie dokumentu CMR, z którego wynika, że inny przewoźnik istotnie przewiózł przedmiotowy towar na trasie P - M.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy polski przewoźnik, który wykonał usługę transportową wewnątrz obszaru UE, ma prawo do zastosowania za tę usługę stawki podatku VAT przewidzianej dla usług transportu międzynarodowego, w przypadku gdy otrzyma od zleceniodawcy dokument stwierdzający, że towary będące przedmiotem tej usługi zostały przez innego przewoźnika przetransportowane poza obszar UE.

Zdaniem Wnioskodawcy, każda usługa transportowa, która wykonywana jest wewnątrz UE, zgodnie z zapisami art. 28 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, stanowi wewnątrzwspolnotową usługę transportu towarów i powinna podlegać stawce VAT 22%, o ile zarówno sprzedawca jak i nabywca tej usługi są polskimi podatnikami VAT, co miało miejsce w danym przypadku. Dyspozycje właściciela towaru, co do ostatecznego miejsca jego przeznaczenia są bez znaczenia dla przewoźnika, któremu powierzono przewóz towarów na określonej trasie. Każdy bowiem usługodawca obowiązany jest opodatkować usługi rzeczywiście przez siebie wykonane, a nie warunkować je od zdarzeń, na które nie ma wpływu. Odrzucenie tej zasady oznaczałoby, że usługę należałoby fakturować dopiero po dostarczeniu towaru na miejsce ostatecznego przeznaczenia, a więc być może nawet kilka miesięcy po jej wykonaniu, co byłoby niezgodne z ustawą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 53, poz. 535 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 27 ust. 2 pkt 2 ustawy - w przypadku świadczenia usług transportowych miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie odbywa się transport, z uwzględnieniem pokonanych odległości, z zastrzeżeniem art. 28.

Artykuł 28. ust. 1 ustawy stanowi, iż w przypadku transportu towarów, którego rozpoczęcie i zakończenie ma miejsce odpowiednio na terytorium dwóch różnych państw członkowskich, zwanego dalej "wewnątrzwspólnotową usługą transportu towarów", miejscem świadczenia usługi jest miejsce, gdzie transport towarów się rozpoczyna, z zastrzeżeniem ust. 3, który wskazuje, iż w przypadku gdy nabywca usługi, o której mowa w ust. 1 i 2, podał dla tej czynności świadczącemu wewnątrzwspólnotową usługę transportu towarów numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia transportu, miejscem świadczenia usługi jest terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy ten numer.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż usługa transportowa wykonana przez Spółkę odbyła się na trasie B-P, przy czym zleceniodawcą usługi był podatnik podatku od towarów i usług. Za wykonaną usługę Wnioskodawca wystawił fakturę VAT ze stawką 22%.

Zatem z powyższego wynika, iż usługa została wykonana na terytorium dwóch różnych państw członkowskich, a nabywcą usługi jest polski podatnik podatku od towarów i usług. W związku z powyższym przedmiotowa usługa stosownie do art. 28 ust. 1 i 3 ustawy, mogłaby być uznana za wewnątrzwspólnotową usługę transportu towarów i opodatkowana stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawką podatku w wysokości 22%. Jednakże Spółka wskazała, iż nabywca usługi przesłał jej kopie dokumentu CMR, z którego wynika, iż towar, który był transportowany przez Spółkę, został przewieziony przez innego przewoźnika poza terytorium Wspólnoty tj. do R.

W myśl art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy, stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do usług transportu międzynarodowego.

Przez usługi transportu międzynarodowego, o których mowa w ust. 1 pkt 23, rozumie się przewóz lub inny sposób przemieszczania towarów: z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Wspólnoty lub z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Wspólnoty do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju (art. 83 ust. 3 pkt 1 lit. d) ustawy). Dokumentami stanowiącymi dowód świadczenia usług, o których mowa w ust. 1 pkt 23, są w przypadku transportu towarów przez przewoźnika lub spedytora - list przewozowy lub dokument spedytorski (kolejowy, lotniczy, samochodowy, konosament morski, konosament żeglugi śródlądowej), stosowany wyłącznie w komunikacji międzynarodowej, lub inny dokument, z którego jednoznacznie wynika, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim, oraz faktura wystawiona przez przewoźnika (spedytora), z zastrzeżeniem pkt 2 (art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy).

Z powyższego wynika, iż opodatkowanie usług transportu międzynarodowego preferencyjną stawką 0% wymaga odpowiedniego ich udokumentowania, tj. przewoźnik powinien posiadać list przewozowy lub dokument spedytorski, z którego jednoznacznie wynika, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim.

Zatem, uwzględniając powyższe przepisy art. 83 ust. 3 pkt 1 lit. d) i ust. 5 pkt 1 ustawy, świadczona przez Spółkę usługa transportu towarów, jest usługą transportu międzynarodowego, bowiem Spółka jest w posiadaniu dokumentu, z którego wynika, że towar będący przedmiotem transportu został przewieziony poza terytorium Wspólnoty.

Usługa międzynarodowego transportu towarów, stosownie do ww. art. 27 ust. 2 pkt 2 ustawy, będzie opodatkowana wyłącznie na odcinku trasy przebiegającym na terytorium Polski, wg stawki 0%. Natomiast pozostała część tej usługi, wykonywana na odcinkach trasy przebiegających poza granicami kraju, podlega opodatkowaniu w państwie, którego dany odcinek trasy dotyczy, według zasad tam obowiązujących.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.