IPPP1/443-610/13-2/ISZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 18 czerwca 2013 r. (data wpływu 24 czerwca 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla sprzedaży gruntu - jest prawidłowe.

W dniu 24 czerwca 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla sprzedaży gruntu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Gmina, właściciel nieruchomości, która została sprzedana w drodze przetargu ustnego nieograniczonego. Zgodnie z planem zagospodarowania Gminy zbyta działka oznaczona jest w części symbolem MN - Zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna (0,29 ha) oraz w części symbolem R - Tereny upraw rolnych (0,2 ha). W postępowaniu przetargowym ustalono cenę netto za całą nieruchomość. W skład nieruchomości wchodzą tereny budowlane, których dostawa podlega opodatkowaniu 23% stawki podatku VAT, grunty rolne, których dostawa jest zwolniona z podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zasadne jest naliczenie podatku VAT proporcjonalnie w zależności od przeznaczenia w planie zagospodarowania nieruchomości, tj. w części proporcjonalnie MN - Tereny budowlane i w części proporcjonalnie R - Tereny upraw rolnych, czy też podatek VAT powinien być naliczony wg jednej stawki ustalonej od gruntu, który jest przeważający (w niniejszym przypadku 23%, gdyż grunt o przeznaczeniu budowlanym ma powierzchnię większą o 0,09 ha od gruntu rolnego.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Zasadne jest obciążyć podatkiem VAT dostawę tylko części nieruchomości w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego oznaczonej symbolem MN- Tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej o powierzchni 0,29 ha.

Pozostałą część oznaczoną w planie zagospodarowania symbolem R -Uprawy rolne, nie należy obciążać podatkiem VAT.

Należny podatek VAT winien być naliczony proporcjonalnie do powierzchni od wylicytowanej ceny netto.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze m.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Przy czym towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii - art. 2 pkt 6 ustawy o VAT.

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy, zgodnie z którym przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Podstawowa stawka podatku - w myśl art. 41 ust. 1 cyt. ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednocześnie, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23% (art. 146a pkt 1 ustawy).

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział obniżone stawki podatku oraz zwolnienia od podatku dla dostaw niektórych towarów lub świadczenia niektórych usług, a także określił warunki stosowania tych obniżonych stawek i zwolnień.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów i świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy o VAT.

I tak, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym, itp.

Definicja terenów budowlanych zawarta została w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Powołany przepis, zawierający definicję terenu budowlanego, wszedł w życie z dniem 1 kwietnia 2013 r. i odnosi się do zapisów prawa administracyjnego, które do dnia 31 marca 2013 r., wyznaczały zakres interpretacji pojęcia terenów niezabudowanych przeznaczonych pod zabudowę oraz budowlanych. Wskazać jednocześnie należy, że kluczowa dla sprawy regulacja stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. k Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L Nr 347/1 z późn. zm.), zgodnie z którym, państwa członkowskie zwalniają dostawy terenów niezabudowanych, inne niż dostawy terenów budowlanych, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. b.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 - Gemeente Emmen przeciwko Belastingdienst Grote Ondernemingen - "teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę". Tym samym, również w świetle orzeczeń TSUE, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33 w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego. Z powyższego wynika, że nowelizacja ustawy o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Zwrócić należy w tym miejscu uwagę na ustawę z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 647 z późn. zm.), która - zgodnie z art. 1 ust. 1 - określa:

- przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

Natomiast art. 4 ust. 1 tej ustawy stanowi, że ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Zatem w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Tak więc charakter danego terenu wyznacza plan miejscowy. Tam należy szukać wyjaśnienia, czy przedmiotem transakcji jest teren budowlany.

Z opisanej w złożonym wniosku sytuacji wynika, że Gmina, sprzedała w drodze przetargu ustnego nieograniczonego działkę gruntu. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego Gminy T. zbyta działka oznaczona jest w części symbolem MN - Zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna (0,29 ha) oraz w części symbolem R - Tereny upraw rolnych (0,2 ha). W postępowaniu przetargowym ustalono cenę netto za całą nieruchomość.

Na tle powyższego, Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy zasadne jest naliczenie podatku VAT proporcjonalnie w zależności od przeznaczenia w planie zagospodarowania nieruchomości, tj. w części proporcjonalnie MN - Tereny budowlane i w części proporcjonalnie R - Tereny upraw rolnych, czy też podatek VAT powinien być naliczony wg jednej stawki ustalonej od gruntu, który jest przeważający (w niniejszym przypadku 23%, gdyż grunt o przeznaczeniu budowlanym ma powierzchnię większą o 0,09 ha od gruntu rolnego).

Analizując przepisy w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy gruntu niezabudowanego, należy podkreślić, że skoro w przedstawionej sytuacji zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, obszar na którym położona jest przedmiotowa nieruchomość stanowi w części 0,29 ha teren budowlany przeznaczony pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, to ta część nieruchomość spełnia definicję terenu budowlanego o którym mowa w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT. Tym samym przy sprzedaży tej części nieruchomości, (0,29 ha oznaczonej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako teren budowlany przeznaczony pod zabudowę jednorodzinną), przepis art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy nie znajdzie zastosowania. Wobec powyższego do sprzedaży przedmiotowej części nieruchomości (0,29 ha) należy zastosować podstawową stawkę podatku o której mowa w art. 41 ust. 1 w powiązaniu z art. 146a pkt 1 ustawy, tj. 23%.

Odnosząc się natomiast do zbycia pozostałej części nieruchomości, (tekst jedn.: 0,2 ha oznaczonej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako teren upraw rolnych), wskazać należy, że przedmiotowa część nieruchomości korzystać będzie ze zwolnienia od podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem przedmiotem zbycia będzie nieruchomość gruntowa (0,2 ha), niebędąca terenem budowlanym w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

Reasumując, zasadne jest naliczenie podatku VAT proporcjonalnie do wielkości powierzchni w zależności od przeznaczenia w planie zagospodarowania nieruchomości, tj. w części (0,29 ha) MN - Tereny budowlane zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna, zgodnie z art. 41 ust. 1 w powiązaniu z art. 146a pkt 1 ustawy, tj. w wysokości 23% i w części (0,2 ha) R - Tereny upraw rolnych, podlegające zwolnieniu od podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.