IPPP1/443-599/09-4/AP

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 3 sierpnia 2009 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP1/443-599/09-4/AP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 27 kwietnia 2009 r. (data wpływu 30 kwietnia 2009 r.), uzupełnionym na wezwanie tut. Organu z dnia 26 czerwca 2009 r. pismem z dnia 4 lipca 2009 r. (data wpływu 10 lipca 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczania podatku VAT z faktur zakupowych dotyczących najmu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 kwietnia 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczania podatku VAT z faktur zakupowych dotyczących najmu.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony na wezwanie tut. Organu znak IPPP1/443-599/09-2/AP z dnia 26 czerwca 2009 r. (doręczone 3 lipca 2009 r.) pismem z dnia 4 lipca 2009 r. (data wpływu 10 lipca 2009 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W roku 2006 Wnioskująca nabyła nieruchomość zabytkową z zamiarem wykorzystania jej w przyszłości dla własnych potrzeb mieszkaniowych. W trakcie remontu zmieniła zamiar i po uzyskaniu stosownych zezwoleń nieruchomość uzyskała status użytkowo-mieszkaniowy. Nieruchomość jest współwłasnością małżonków, którzy nie mają rozdzielności majątkowej.

Dochody z nieruchomości będą rozliczane jako dochody z najmu na zasadach ogólnych ze wskazaniem na Wnioskującą. Dochody z najmu Wnioskująca zamierza rozliczać w całości sama, ponieważ samodzielnie będzie zarządzać nieruchomością. Przed oddaniem w najem poniesione zostały nakłady na konieczne remonty i modernizację obiektu dokonane metodą gospodarczą, tj. bez szczegółowej ewidencji nakładów. Poniesienie tych nakładów jest jednak bezsporne, ponieważ jednoznacznie wynika z opisu stanu technicznego nieruchomości, dokonanych przed i po remoncie przez biegłych rzeczoznawców.

Obecnie Wnioskująca ma zamiar wynająć tę nieruchomość pod działalność komercyjną. Po oddaniu obiektu do używania wartość nieruchomości została wyceniona przez biegłego rzeczoznawcę.

Wnioskująca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT, mąż nie jest podatnikiem VAT. Dochody z najmu nie będą głównym źródłem utrzymania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy z racji sprawowania przez Wnioskującą zarządu nieruchomością wspólną, przysługuje Jej prawo rozliczania całego VAT z faktur zakupowych dotyczących najmu.

Zdaniem Wnioskodawcy

W związku z powierzeniem Wnioskującej zarządu nieruchomością wspólną (przy wspólnocie majątkowej), VAT z faktur zakupu dotyczących najmu może Ona rozliczać w całości sama, ponieważ na fakturach figurować będzie Jej numer NIP.

Przykładowe faktury zakupowe dotyczące najmu to faktury sporządzone na imię i nazwisko Wnioskującej i z Jej numerem NIP, obejmujące całą wartość wykonanej usługi, np.:

* za sprzątanie obiektu,

* za konserwację przewodów kominowych,

* za malowanie pomieszczeń,

* za materiały budowlane do bieżących prac remontowych,

* za energię elektryczną, wodę i gaz.

Zdaniem Zainteresowanej, z racji sprawowanego zarządu majątkiem wspólnym, rozliczenie VAT, zarówno należnego, jak i naliczonego spoczywa wyłącznie na Niej. Zatem Wnioskującej przysługuje prawo do pełnego odliczenia VAT naliczonego z ww. faktur, jeśli przychody z najmu w całości będą opodatkowane VAT (art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 8 ust. 1 powołanej ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT).

Stosownie do art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

W świetle powyższego, najem jest świadczeniem polegającym na oddaniu lokalu do używania przez określony czas, za który wynajmujący otrzymuje stosowną korzyść w postaci czynszu płaconego przez najemcę.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że najem jako usługa wymieniona w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych. Czynność ta, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Podstawowa stawka podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Zarówno jednak w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, a także możliwość zastosowania zwolnienia podatkowego. Zwolnienie od podatku może mieć charakter przedmiotowy, kiedy odnosi się do dostawy określonego towaru lub usługi oraz podmiotowy, kiedy dotyczy podatnika.

W związku z powyższym, w oparciu o art. 43 ust. 1 ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. W pozycji 4 ww. załącznika wymieniono: "Usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, z wyłączeniem wynajmu lokali w budynkach mieszkalnych na cele inne niż mieszkaniowe" (PKWiU ex 70.20.11).

Powyższy przepis wskazuje, iż zwolnieniu od podatku od towarów i usług podlega wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości na cele mieszkalne. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy).

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskująca, będąca zarejestrowanym podatnikiem VAT, nabyła nieruchomość stanowiącą współwłasność małżonków, którzy nie mają rozdzielności majątkowej (małżonek nie jest podatnikiem VAT). Wnioskująca samodzielnie będzie zarządzać przedmiotową nieruchomością o statusie użytkowo-mieszkaniowym. Obecnie nieruchomość ta ma zostać wynajęta pod działalność komercyjną. Wnioskująca otrzymuje również faktury zakupowe za usługi związane z przedmiotową nieruchomością, tj. np. za sprzątanie obiektu, za konserwacje przewodów kominowych, za malowanie pomieszczeń, za materiały budowlane do bieżących prac remontowych, za energie elektryczną, wodę i gaz.

W tym miejscu wskazuje się, iż dla świadczonych przez siebie usług wynajmu Wnioskodawca nie może korzystać ze zwolnienia przedmiotowego wynikającego z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, gdyż przepis ten w przedstawionej sytuacji nie znajduje zastosowania.

Zatem usługi najmu lokali na cele inne niż mieszkaniowe, świadczone przez Wnioskodawcę, podlegają opodatkowaniu według stawki podstawowej zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, tj. 22%.

Zauważyć należy, iż małżeństwo nie należy do żadnej kategorii wymienionej w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. W związku z powyższym należy przytoczyć przepisy ustawy z dnia 25 maja 1964 r. - Kodeks Rodzinny i Opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.). Istotą współwłasności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej jest to, iż każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej). W myśl art. 36 § 1 i § 2 ww. Kodeksu oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Wobec powyższego świadczący usługę najmu będzie podatnikiem podatku VAT wówczas, gdy najem ten będzie wykonywał we własnym imieniu i na własny rachunek. Jeżeli przedmiotem najmu jest rzecz stanowiąca majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług w okolicznościach wskazanych w art. 15 ustawy o VAT będzie ten małżonek, który dokonuje wynajmu we własnym imieniu (który jest stroną czynności prawnej). Prawnopodatkowa podmiotowość określona ww. przepisem, jak również prawa i obowiązki określone przepisami o podatku VAT (w tym również obowiązek rozliczenia tegoż podatku) w takiej sytuacji dotyczą tylko jednego z małżonków.

W kwestii tej zwraca się uwagę, iż każdy składnik majątku małżonków objęty jest wspólnością ustawową pomiędzy małżonkami. Jednak zarząd majątkiem wspólnym każde z małżonków może wykonywać samodzielnie. W sytuacji, gdy przedmiotem umowy najmu są lokale mieszczące się w nieruchomości stanowiącej współwłasność i są one wynajmowane na cele inne niż mieszkaniowe, podatnikami podatku od towarów i usług z racji świadczonej usługi jest każdy ze współmałżonków, który podpisał umowę najmu.

Nadmienić należy przy tym, iż wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT przez jednego małżonka pozostającego we wspólności majątkowej małżeńskiej nie rodzi obowiązku podatkowego w tym podatku u drugiego małżonka.

Jeżeli zatem, przedmiotem najmu jest rzecz (nieruchomość) stanowiąca majątek wspólny małżonków, to na gruncie cyt. ustawy podatnikiem w rozumieniu w art. 15 ustawy o VAT jest ten małżonek, który dokonuje wynajmu we własnym imieniu (który jest stroną czynności prawnej), a więc - w przedmiotowej sytuacji - Wnioskująca.

Zauważyć należy, iż na podstawie art. 86 ust. 1 powołanej ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Jak wynika z powyższego przepisu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikom podatku od towarów i usług, w sytuacji gdy towary i usługi, z nabyciem których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Reasumując, mając na względzie przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz przywołane powyżej przepisy prawa podatkowego potwierdzić należy stanowisko Wnioskującej, iż z racji sprawowanego zarządu majątkiem wspólnym, rozliczenie podatku VAT, i to zarówno należnego jak i naliczonego spoczywa na Niej. Zatem faktury dokumentujące poniesienie wydatków, w treści których figuruje Wnioskująca, będą uprawniały do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z nich wynikającą, w zakresie, w jakim nieruchomość będzie wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych.

Mając powyższe na względzie stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl