IPPP1-443-591/09-4/PR - Powstanie obowiązku zapłaty podatku VAT w przypadku sprzedaży działek budowlanych z majątku osobistego osoby fizycznej nieprowadzącej działalności rolniczej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 1 czerwca 2009 r. (data wpływu 17 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek należących do majątku własnego osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 czerwca 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek należących do majątku własnego osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca w 1998 r. zakupił działkę rolną o powierzchni 1 hektara, w roku 2000 nabył działkę o powierzchni 2.800 m² przylegającą do działki o powierzchni 1 hektara. Cała działka o powierzchni 1,28 hektara leżała na terenie z możliwością zabudowy zagrodowej. Działka miała być podzielona na trzy części, dwie części miały być dla dwóch córek Wnioskodawcy a na trzeciej działce Zainteresowany wraz z małżonką zamierzał wybudować dom w sąsiedztwie swoich dzieci. W 2007 r. pełnoletnie już córki oświadczyły, że nie zamierzają wiązać przyszłości z omawianym terenem. W 2008 r. Wnioskodawca postanowił dokonać podziału działki na 7 mniejszych, a następnie je sprzedać. Pieniądze uzyskane ze sprzedaży zamierzał przeznaczyć na zakup mieszkań dla córek oraz wykonać remont domu, który zakupił dla siebie. W 2009 r. Urząd Gminy zatwierdził podział działki. W chwili obecnej Wnioskodawca jest właścicielem 7 działek, które zamierza sprzedać. Oboje z żoną nie prowadzą działalności gospodarczej. Ponadto w uzupełnieniu nadesłanym w dniu 23 lipca 2009 r. (data wpływu 27 lipca 2009 r.) Wnioskodawca uszczegółowił uprzednio przestawiony stan faktyczny wskazując, iż ani on ani małżonka nie są i nie byli rolnikami ryczałtowymi, nigdy nie prowadzili, ani obecnie nie prowadzą działalności rolniczej. Nadto podkreślił również, że przedmiotowa nieruchomość nie była wykorzystywana w jakiejkolwiek działalności gospodarczej czy też do czynności opodatkowanych podatkiem VAT oraz nie była ani nie jest udostępniana innym osobom odpłatnie bądź nieodpłatnie. Wnioskodawca wraz z żoną nie dokonywał również wcześniej sprzedaży działek, a przedmiotowa nieruchomość w chwili sprzedaży będzie niezabudowana. Zainteresowany w uzupełnieniu podał, iż w 2004 r. nabył wraz z małżonką zabudowaną działkę o powierzchni 425 m² z domem do remontu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle obowiązujących przepisów w przypadku sprzedaży działek na Wnioskodawcy będzie ciążył obowiązek odprowadzenia (zapłaty) podatku VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, iż nie jest handlowcem oraz sprzedaż będzie dokonywana z majątku osobistego, uważa że przedmiotowa sprzedaż działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Na swoje uzasadnienie Wnioskodawca powołuje wyroki sądów administracyjnych: NSA z 29 października 2007 sygn. akt I FPS 3/07, WSA w Poznaniu z 6 maja 2009 r. sygn. I SA/Po 310/09, WSA we Wrocławiu z 03 lutego 2009 r. sygn. I SA/Wr 1235/08 oraz wyrok WSA w Gliwicach sygn. III SA/G 161/08.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 powołanej ustawy, który stanowi, iż przez towary należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Pojęcia "podatnik" i "działalność gospodarcza", na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały zdefiniowane w art. 15 ust. 1 i 2 tej ustawy. Podatnikami - wg zapisu art. 15 ust. 1 - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnika" te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność podlegającą opodatkowaniu jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia "zamiar". Zgodnie z definicją zawartą we "Współczesnym słowniku języka polskiego" (Wydawnictwo Langenscheidt, Warszawa 2007 r.) "zamiar" oznacza "intencje zrobienia czegoś, zamysł, plan, projekt, chęć". Wobec powyższego istotą zamiaru są intencje jakie przyświecają dokonywanym czynnością oraz cel, który dana osoba ma osiągnąć dokonując dane czynności. Zatem przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje okres wykonywania czynności (tydzień, miesiąc, rok), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca w 1998 r. zakupił działkę rolną o powierzchni 1 hektara, w roku 2000 nabył działkę o powierzchni 2.800 m² przylegającą do działki o powierzchni 1 hektara. Cała działka o powierzchni 1,28 hektara leżała na terenie z możliwością zabudowy zagrodowej. Działka miała być podzielona na trzy części, dwie części miały być dla dwóch córek Wnioskodawcy a na trzeciej działce Zainteresowany wraz z małżonką zamierzał wybudować dom w sąsiedztwie swoich dzieci. Natomiast jak dalej podaje w wyniku zmiany planów życiowych córek, Wnioskodawca podjął decyzję o sprzedaży nieruchomości, uprzednio dzieląc ją na 7 odrębnych działek. Ponadto w uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, iż ani on ani małżonka nie są i nie byli rolnikami ryczałtowymi, nigdy nie prowadzili, ani obecnie nie prowadzą działalności rolniczej. Nadto podkreślił również, że przedmiotowa nieruchomość nie była wykorzystywana w jakiejkolwiek działalności gospodarczej czy też do czynności opodatkowanych podatkiem VAT oraz nie była ani nie jest udostępniana innym osobom odpłatnie bądź nieodpłatnie. Wnioskodawca wraz z żoną nie dokonywał również wcześniej sprzedaży działek, a przedmiotowa nieruchomość w chwili sprzedaży będzie niezabudowana. Zainteresowany w uzupełnieniu podał, iż w 2004 r. nabył wraz z małżonką zabudowaną działkę o powierzchni 425 m2 z domem do remontu.

W świetle przedstawionych okoliczności trudno zgodzić się ze stanowiskiem, że przedmiotowe grunty były nabyte z zamiarem realizacji osobistych celów Wnioskodawcy. Z wniosku bowiem nie wynika, aby w jakikolwiek sposób grunty służyły tym celom i w tych celach były zagospodarowane, dlatego też mając na uwadze chociażby ekonomiczny punkt widzenia nie można przyjąć, iż tak znaczny areał przeznaczony był wyłącznie na potrzeby osobiste. Co więcej podjęcie przez Wnioskodawcę czynności zmierzających do sprzedaży wydzielonych działek budowlanych w sposób zorganizowany i częstotliwy wskazuje na chęć osiągnięcia korzyści finansowych. W przeciwnym razie dzielenie gruntów byłoby niecelowe i ekonomicznie nieuzasadnione. W ocenie tut. organu zakup nieruchomości w celu powiększenia majątku wspólnego Wnioskodawcy i jego żony stanowił swoistą lokatę kapitału. Planowany podział nieruchomości na wiele odrębnych działek budowlanych oraz przeznaczenie wyodrębnionych działek dla celów sprzedaży, stanowią ciąg zdarzeń, które mogą świadczyć o zamiarze wykonywania czynności sprzedaży w sposób częstotliwy, a więc w warunkach przesądzających o prowadzeniu działalności gospodarczej.

Tym samym sprzedaż przedmiotowych działek budowlanych zakwalifikować należy do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 powołanej ustawy, a dokonujący tych czynności podmiot uzyskuje status podatnika podatku od towarów i usług.

Dodatkowo podkreślić należy, iż zakres i skala planowanego przedsięwzięcia (sprzedaż 7 działek) oraz podjęte przez Pana działania (podział nieruchomości) wskazują na zamiar dokonywania sprzedaży w sposób częstotliwy, a więc w okolicznościach przesądzających o prowadzeniu działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Co do zasady stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22%. Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienia od podatku.

I tak zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Regulacja ta oznacza, że zwolnieniem przedmiotowym nie jest objęta dostawa terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę, a co za tym idzie podlegają one opodatkowaniu podstawową stawką podatku od towarów i usług.

Należy podkreślić, iż zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d) ustawy, do podatników dokonujących dostaw terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę - niezależnie od wielkości obrotów - nie stosuje się zwolnień podmiotowych, o których mowa w art. 113 ust. 1 i 9.

Odnosząc się do powołanych we wniosku wyroków sądów administracyjnych stwierdzić należy, iż są one rozstrzygnięciami w konkretnych sprawach o charakterze indywidualnym i tylko do nich się zawężają, w związku z czym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa. Ponadto opisany w nich stan faktyczny nie jest tożsamy z opisem wskazanym przez Wnioskodawcę we wniosku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.