IPPP1/443-567/07-2/SM

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 15 stycznia 2008 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP1/443-567/07-2/SM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 12 listopada 2007 r. (data wpływu 26 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu czynszu najmu lokalu użytkowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 listopada 2007 r. (data stempla pocztowego) został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu czynszu najmu lokalu użytkowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka - czynny podatnik VAT - wynajmowała pomieszczenia użytkowe pod działalność. Wobec braku utrzymywania przez Wynajmującego lokalu w należytym stanie oraz nie wykonywania postanowień umowy najmu (m.in. brak zapewnienia swobodnego dostęp do lokalu poprzez stworzenie miejsc parkingowych i dodatkowego wejścia) - w dniu 27 lutego 2007 r. Spółka (Najemca) rozwiązała umowę najmu bez zachowania okresu wypowiedzenia, stosownie do art. 664 § 2 i 682 Kodeksu cywilnego i opuściła lokal.

Wynajmujący nie przyjął tego faktu do wiadomości i za następne miesiące wystawiał faktury VAT za najem na Spółkę - które nie były płacone.

Aby rozwiązać zaistniały stan sporny - Spółka wystąpiła do sądu z powództwem o ustalenie nieistnienia stosunku najmu.

W dniu 1 października 2007 r. doszło do ugody przed Sądem, na mocy której:

1.

strony zgodnie ustaliły, iż umowa najmu spornego lokalu została rozwiązana 30 czerwca 2007 r.,

2.

Spółka zobowiązała się do zapłaty na rzecz Wynajmującego kwoty 68.141 zł,

3.

kwota powyższa wyczerpuje wszelkie roszczenia z tyt. umowy najmu.

W wyniku zawarcia ugody - Wynajmujący wystawił na Spółkę faktury korygujące do faktur za m-ce 04-08.2007 r., w których:

1.

zmniejszono należności za m-ce 03-06.2007 r. - tak, że ich ostateczna suma, wraz z należnością za m-c 03.2007 r., wyniosła 68.141 zł,

2.

skorygowano na "0" faktury za m-ce 07-08.2007 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy podatek VAT naliczony od należności z tytułu czynszu najmu lokalu użytkowego za m-ce 03-06.2007 r. podlega odliczeniu, stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem wnioskodawcy:

W ocenie Spółki podatek VAT naliczony od należności z tytułu czynszu najmu lokalu użytkowego za m-ce marzec-czerwiec 2007 r., poniesionych do czasu rozwiązania umowy najmu na mocy ugody sądowej - podlega odliczeniu.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku VAT - w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Czynsz najmu za m-ce 03-08.2007 r. niewątpliwie zaś służy sprzedaży opodatkowanej, jako immanentnie związany z działalnością. Jak podniósł sędzia NSA X w "Leksykonie VAT 2007", Tom 1, Wyd.Y, s. 942 - (cytujemy): "W przypadku wydatków zaliczanych do tzw. kosztów ogólnych, wprawdzie nie istnieje bezpośredni związek pomiędzy zakupem tych towarów i usług a sprzedażą opodatkowaną, lecz w sytuacji gdy stanowią one element cenotwórczy produktów podatnika, pozostając w ten sposób w bezpośrednim związku z jego działalnością gospodarczą - prawo do odliczenia z tytułu tych zakupów (wydatków) powinno przysługiwać podatnikowi w takim zakresie, w jakim ogólna działalność daje prawo do odliczenia VAT" (koniec cytatu).

Ww. wydatki podlegają także zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów (art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku VAT a contrario). Stosownie bowiem do art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

W ocenie Spółki poniesione na podstawie prawomocnej ugody sądowej wydatki, jako związane immanentnie z funkcjonowaniem Spółki (podmiotu gospodarczego) pozostają w związku z przychodem, choćby z tego względu, że ich nie uiszczenie spowodowało by wszczęcie egzekucji i dodatkowe koszty, które spowodować mogłyby ograniczenie działalności, a w konsekwencji zmniejszenie czy też w ogóle utratę przyszłych przychodów. Są to więc ewidentne wydatki poniesione w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów. Ponadto ponoszone wydatki stanowią czynsz za okres trwania umowy najmu (została ona rozwiązana na mocy ugody sądowej z datą 30 czerwca 2007 r.).

Analogicznie w podobnej sprawie wypowiedział się w wiążącej interpretacji prawa podatkowego Naczelnik Drugiego US Łódź-Bałuty z dn. 26 sierpnia 2005 r., znak: II/415-22/137/37303/05/KPS. W ww. piśmie organ podatkowy na pytanie podatnika, czy jest kosztem uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych odszkodowanie za wcześniejsze rozwiązanie umowy najmu - odpowiedział twierdząco. Naczelnik US podniósł, że (cytuję): "Poza wydatkami bezpośrednio służącym osiąganiu przychodów do kosztów uzyskania przychodów można również zaliczyć koszty funkcjonowania podmiotu, bowiem bez ich poniesienia osiąganie przychodów nie było by możliwe. Jednakże działalność podmiotu gospodarczego może czasem prowadzić do naruszenia praw innych podmiotów i z tego tytułu podmiot może być zmuszony do ponoszenia kosztów sankcyjnych będących następstwem takiego naruszenia, np. odszkodowania. Jeżeli taki wydatek jest następstwem prowadzenia działalności gospodarczej, wynikającym z wcześniej zawartej umowy, to jego poniesienie stanowi jeden z rodzajów wydatków poniesionych w celu uzyskania przychodów, nawet jeżeli z tym konkretnym wydatkiem nie wiąże się skutek w postaci konkretnego przychodu" (koniec cytatu).

W niniejszym stanie faktycznym związek wydatku z przychodem jest zaś jeszcze ściślejszy niż w ww. piśmie - gdyż wydatki stanowią opodatkowany podatkiem VAT czynsz najmu, a nie odszkodowanie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą" - w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Zatem najistotniejszym warunkiem umożliwiającym podatnikowi podatku od towarów i usług skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

W myśl art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy - obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Zgodnie z literalnym brzmieniem powyższego przepisu podatnikowi nie przysługuje prawo do dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z wydatkami, które nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym.

W myśl w art. 88 ust. 3 ustawy - przepis ust. 1 pkt 2 nie dotyczy:

1.

wydatków związanych z nabyciem towarów i usług, o których mowa w art. 87 ust. 3, oraz z nabyciem gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów

2.

wydatków związanych z nabyciem towarów i usług zaliczanych u podatnika do środków trwałych niepodlegających amortyzacji, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, jeżeli fakt ten pozostaje w ścisłym związku ze zwolnieniem od tego podatku;

3.

wydatków związanych z dostawą towarów oraz świadczeniem usług w przypadkach określonych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, jeżeli czynności te zostały opodatkowane;

4.

podatku od importu towarów oraz od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów stanowiących wkłady niepieniężne (aporty) do spółek handlowych;

5.

wydatków na nabycie towarów celem oddania ich w odpłatne używanie na podstawie umów leasingu, jeżeli zgodnie z przepisami o podatku dochodowym odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający;

6.

nabycia towarów przez komisanta na rzecz komitenta w wykonaniu umowy komisu;

7.

nabycia towarów przez komisanta od komitenta w ramach umowy komisu;

8.

podatku od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w przypadku, o którym mowa w art. 11.

Z uwagi na powyższe, Spółka ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu czynszu najmu lokalu użytkowego za miesiące marzec-czerwiec 2007 r., jeżeli jest on związany z wykonywaniem czynności opodatkowanych przez Spółkę - pod warunkiem, że przedmiotowy wydatek będzie mógł stanowić koszt uzyskania przychodu określony w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, uwzględniając wyżej wymienione wyjątki zawarte w ustawie o podatku od towarów i usług.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie podkreśla, iż powyższa pisemna interpretacja przepisów prawa podatkowego opiera się na przyjętym przez Spółkę założeniu, iż opisane wydatki stanowią koszt uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy z dnia z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.).

Należy zauważyć, że przedmiotowa interpretacja rozstrzyga wyłącznie kwestię w zakresie podatku od towarów i usług, tj. odpowiedź na pytanie zawarte we wniosku dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego, natomiast nie odnosi się ona do problemu zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Uwzględniając powyższe, postanowiono jak na wstępie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl