IPPP1/443-544/13-2/MPe

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 15 maja 2013 r. (data wpływu 6 czerwca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia dla świadczonych usług pośrednictwa finansowego - jest prawidłowe.

W dniu 6 czerwca 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia dla świadczonych usług pośrednictwa finansowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (X.) i Y. Sp. z o.o. (Y.) prowadzą działalność w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego na zasadach multiagencji, pośrednictwa w zakresie oferowania certyfikatów inwestycyjnych, pośrednictwa kredytowego, pośrednictwa w zawieraniu umów leasingu oraz pośrednictwa w zawieraniu umów mających za przedmiot nabycie instrumentów finansowych, kamieni szlachetnych, kruszców lub innych produktów nabywanych w celach inwestycyjnych. Każda ze spółek ma podpisane odrębne umowy z różnymi bankami, których produkty oferuje. X. ma zamiar podjąć współpracę z Y. w ramach umowy agencyjnej. Zgodnie z projektem umowy agencyjnej spółka X. będzie świadczyć na rzecz spółki Y. usługi pośrednictwa finansowego, tj. wykonywania czynności faktycznych lub prawnych związanych z zawieraniem umów kredytowych i innych umów będących w ofercie spółki Y. Spółka Y. ma podpisane umowy o współpracę z podmiotami oferującymi produkty finansowe. Czynności pośrednictwa zlecone umową obejmować mają w szczególności: udzielanie pomocy klientom przy wypełnianiu wniosków, kompletowaniu niezbędnych dokumentów oraz wykonywanie innych czynności przygotowawczych zmierzających do zawarcia umów, promowanie produktów dostępnych w ofercie spółki i pozyskiwanie klientów dla Y. oraz informowanie klientów o warunkach i możliwości skorzystania z tych produktów, przekazywanie klientom treści ogólnych warunków produktów finansowych będących w ofercie spółki, przekazywanie klientom informacji otrzymanych z banku, z którym klient zawarł umowę kredytu o opóźnieniu w spłacie należności i w miarę możliwości oferowanie klientowi pomocy w wyjaśnieniu powstałej sytuacji. Za swoje czynności X. otrzyma wynagrodzenie w formie prowizji. Usługi, które będą świadczone przez X. będą miały charakter kompleksowy i obejmą całość działań niezbędnych do zawarcia przez instytucje finansowe umowy z klientami nabywającymi produkty.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy usługi pośrednictwa w świadczeniu usług finansowych, które będą świadczone przez X. mogą korzystać ze zwolnienia w podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 punkt 38.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Usługi pośrednictwa świadczone przez spółkę X. powinny korzystać ze zwolnienia w podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 43 ust. 1 punkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzania kredytami lub pożyczkami pieniężnymi.

Zwolnienie z opodatkowania VAT obejmuje nie tylko świadczenie usługi głównej, ale także pośrednictwo w jej sprzedaży. Regulacje ustawy o VAT nie definiują co należy rozumieć pod pojęciem usługi pośrednictwa i jakie czynności obejmuje to pośrednictwo. Umowa pośrednictwa nie jest ograniczona do sytuacji gdy pośrednik zawiera umowę z klientami, ale obejmuje także świadczenie usług mających na celu pozyskanie klientów.

Pośrednictwo należy rozumieć szeroko. Obejmuje ono podejmowanie wszelkich czynności faktycznych zmierzających do zawarcia umowy na świadczenie usług podstawowych. Następstwem działań podejmowanych przez Spółkę jest doprowadzenie do zawarcia umowy pomiędzy instytucją finansową a jej klientem, już bez bezpośredniego udziału pośrednika. Zgodnie z art. 758 k.c. przez umowę agencyjną przyjmujący zlecenie (agent) zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, do stałego pośredniczenia, za wynagrodzeniem, przy zawieraniu z klientami umów na rzecz dającego zlecenie przedsiębiorcy. Czynności agenta - pośrednika składające się na pośredniczenie obejmują przede wszystkim czynności faktyczne, które poprzedzają zawarcie umowy i mają do zawarcia umowy doprowadzić. Zadaniem agenta jest wyszukiwanie klientów, udzielanie informacji o zasadach, na jakich zawierane są umowy instytucji finansowych z klientami, gromadzenie dokumentów niezbędnych do zawarcia umowy, sprawdzanie stanu wypłacalności klienta.

W ocenie Wnioskodawcy, czynności objęte projektem umowy agencyjnej będą stanowić usługi pośrednictwa w świadczeniu usług finansowych. Ich celem będzie stworzenie warunków do kontaktu klienta z instytucją finansową, a w konsekwencji sprzedaż produktu.

Działania, które będą podejmowane przez X. będą zmierzać do umożliwienia stronom zawarcia umowy poprzez poszukiwanie klientów, przesyłanie klientowi niezbędnych informacji i dokumentów, przekazywanie dokumentów klienta do instytucji finansowej, administrowanie danymi osobowymi klientów w celu zawarcia umowy. W konsekwencji usługi, które będą świadczone przez X. na rzecz Y. w celu doprowadzenia do zawarcia umów między klientem a instytucją finansową powinny korzystać ze zwolnienia z opodatkowania VAT, jako usługi pośrednictwa do świadczenia usług zwolnionych z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 punkt 38 ustawy o VAT. Zdaniem Wnioskodawcy bez wpływu na zwolnienie pozostaje fakt, że Wnioskodawca nie zawrze bezpośrednich umów z instytucjami finansowymi. Zwolnieniu z opodatkowania VAT podlegają zarówno usługi świadczone przez pośrednika działającego w charakterze agenta, jak i usługi świadczone przez subagenta, tj. w przypadku gdy pośrednika nie łączy bezpośrednia umowa z instytucją finansową, która świadczy usługę podstawową zwolnioną z VAT. Cel działań, które będą podejmowane przez Wnioskodawcę jako subagenta, będzie taki sam jak agenta czyli stworzenie warunków do kontaktu klienta z instytucją finansową i zawarcia przez niego umowy na zakup produktu. W obu sytuacjach spółka X. będzie działała w charakterze pośrednika.

Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 12 stycznia 2012 r. (IPPP1/443-1516/11-4/PR) oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 7 czerwca 2011 r. (ILPP1/443-405/11-3/KŁ) stwierdzając, iż "wszystkie czynności dokonywane przez subagenta, mające na celu doprowadzenie do zawarcia umowy pomiędzy instytucją finansową a klientem są zwolnione z opodatkowania VAT". Podobnie wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 24 czerwca 2011 r. (IPPP2/443-328/11-3/MM) wskazując, że "wykonywanie różnego rodzaju czynności faktycznych zmierzających do zawarcia umowy między bankiem a klientem, w tym dotarcie do klienta zainteresowanego produktem banku, weryfikację czy klient spełnia określone przez bank wymagania, przedstawienie klientowi procedur i warunków finansowych obowiązujących w banku dotyczących oferowanego produktu, przekazanie danych klienta bankowi stanowi usługę, która w sposób nierozerwalny wiąże się z usługą główną świadczoną przez bank. Przy czym bez znaczenia jest fakt, iż ww. czynności wnioskodawca będzie wykonywał jak agent czy jako subagent bowiem zakres wykonywanej czynności i ich kwalifikacja się nie zmieni - nadal będzie wykonywać usługi pośrednictwa finansowego, której celem jest pozyskanie jak największej ilości klientów na rzecz banku". Również Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 13 lutego 2012 r. (ILPP1/443-1447/11-2/NS) uznał stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe wskazując, że czynności pośrednictwa wykonywane przez subagenta obejmujące m.in. pozyskanie i sprawdzenie sytuacji finansowej klienta korzystają ze zwolnienia z podatku VAT.

Ponadto Wnioskodawca uważa, że brak definicji usług pośrednictwa w ustawie o VAT wskazuje, że ustawodawca chciał aby pojęcie to rozumieć szeroko. Gdyby ustawodawca chciał wyłączyć z katalogu usług zwolnionych z opodatkowania VAT usługi świadczone przez subagenta uczyniłby to wprost w ustawie o VAT. Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa oraz opisany stan faktyczny uważamy, że usługi wskazane w umowie agencyjnej należą do usług pośrednictwa finansowego i na podstawie art. 43 ust. 1 punkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług korzystają ze zwolnienia od podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Uwzględniając powołane wyżej przepisy art. 5 i art. 8 cyt. ustawy wskazać należy, iż każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu, czy określonym zachowaniu mieści się w definicji usługi.

Aby uznać daną czynność za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi więc istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść dla świadczącego usługę.

Stosownie do brzmienia art. 5a ww. ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41 (ust. 13 powyższego artykułu).

W myśl ust. 14 tego artykułu, przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Jak stanowi ust. 15 ww. artykułu, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy winny być interpretowane w sposób ścisły, gdyż zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek od towarów i usług pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika. Zwolnienia stanowią pojęcia autonomiczne prawa wspólnotowego, które mają na celu uniknięcie rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi w stosowaniu systemu VAT i które należy sytuować w ogólnym kontekście wspólnego systemu VAT.

Stosownie do treści przepisu art. 135 ust. 1 lit. b Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L.347, str. 1 z późn. zm.), państwa członkowskie zwalniają udzielanie kredytów i pośrednictwo kredytowe, oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę.

Uwzględniając powyższe, wskazać należy, że istotne dla zastosowania zwolnienia od podatku w przypadku usług pomocniczych do usług finansowych udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych jest to, aby określona usługa, stanowiąca odrębną całość, zmierzała do realizacji zasadniczych funkcji ww. usługi finansowej objętej zwolnieniem. Przy czym, z omawianego zwolnienia nie mogą korzystać usługi stanowiące element usługi pośrednictwa.

Z brzmienia powołanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług, stanowiącego implementację regulacji unijnych w tym zakresie wyraźnie wynika, iż intencją ustawodawcy było objęcie zwolnieniem usług udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych, zarówno tych wykonywanych przez banki, jak również świadczonych przez inne podmioty pośredniczące w ich udzielaniu. Należy stwierdzić, iż wymienione zwolnienie ma charakter przedmiotowy, gdzie przede wszystkim istotną przesłanką do skorzystania ze zwolnienia jest rodzaj świadczonej usługi, cechy które ją rozróżniają. Ustawodawca szczególny nacisk położył na stronę przedmiotową, nie dokonując zawężenia omawianego zwolnienia wyłącznie do określonej grupy podmiotów. Pogląd taki potwierdza orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku w sprawie C-2/95 pomiędzy Sparekassernes Datacenter (SDC) a Skatteministeriet (Dania), w którym Trybunał stwierdził, iż: "zwolnienie dotyczące usług finansowych nie jest uzależnione od tego, czy usługa jest wykonywana przez instytucję, która wstępuje w prawny związek z końcowym odbiorcą. Fakt, że dana transakcja jest wykonywana przez osobę trzecią, ale z punktu widzenia końcowego odbiorcy wydaje się być usługą wykonywaną przez bank, nie wyklucza objęcia jej zwolnieniem". Konkludując można stwierdzić, że wg TSUE usługa finansowa świadczona przez podmiot trzeci nie traci przymiotu takiej usługi.

W celu rozstrzygnięcia, co w świetle ww. przepisów prawa podatkowego należy rozumieć pod pojęciem "pośrednictwa", warto odnieść się do wyroku w sprawie C-453/05, w której TSUE stwierdził "pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową".

Natomiast w sprawie C-235/00 TSUE wskazał, że znaczenia słowa "negocjacje", w kontekście art. 13 część B lit. d pkt 5 VI Dyrektywy odnosi się "do działalności pośrednika, który nie przyjmuje roli którejkolwiek ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego oraz którego działalność polega na czymś innym, niż świadczenie usług wchodzących w zakres umowy, typowo wykonywanych przez strony takich umów. Negocjacje stanowią usługę świadczoną na rzecz strony umowy oraz są wynagradzane przez nią, polegającą na jednoznacznie określonym akcie mediacji. Mogą one polegać m.in. na wskazywaniu odpowiednich możliwości zawarcia takiej umowy, nawiązywanie kontaktu z drugą stroną lub negocjowanie, w imieniu i na rzecz klienta, warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron. Celem negocjacji jest zatem wykonanie wszystkich czynności niezbędnych w celu zawarcia przez dwie strony umowy, przy jednoczesnym braku jakiegokolwiek własnego zaangażowania negocjatora określonego w warunkach umowy.

Z drugiej strony, nie stanowi negocjacji sytuacja, w której jedna ze stron powierza podwykonawcy część formalności administracyjnych związanych z umową, takich jak udzielanie informacji drugiej stronie oraz przyjmowanie i przetwarzanie wniosków, zapisów na papiery wartościowe, będące przedmiotem umowy. W takim przypadku, podwykonawca zajmuje tę samą pozycję, jak strona sprzedająca produkt finansowy i nie jest zatem pośrednictwem".

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca i inna spółka z o.o. prowadzą działalność w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego na zasadach multiagencji, pośrednictwa w zakresie oferowania certyfikatów inwestycyjnych, pośrednictwa kredytowego, pośrednictwa w zawieraniu umów leasingu oraz pośrednictwa w zawieraniu umów mających za przedmiot nabycie instrumentów finansowych, kamieni szlachetnych, kruszców lub innych produktów nabywanych w celach inwestycyjnych. Każda ze spółek ma podpisane odrębne umowy z różnymi bankami, których produkty oferuje. Wnioskodawca ma zamiar podjąć współpracę z spółką z o.o. w ramach umowy agencyjnej. Zgodnie z projektem umowy agencyjnej Wnioskodawca będzie świadczyć na rzecz spółki z o.o. usługi pośrednictwa finansowego, tj. wykonywania czynności faktycznych lub prawnych związanych z zawieraniem umów kredytowych i innych umów będących w ofercie spółki z o.o. Spółka z o.o. ma podpisane umowy o współpracę z podmiotami oferującymi produkty finansowe. Czynności pośrednictwa zlecone umową obejmować mają w szczególności: udzielanie pomocy klientom przy wypełnianiu wniosków, kompletowaniu niezbędnych dokumentów oraz wykonywanie innych czynności przygotowawczych zmierzających do zawarcia umów, promowanie produktów dostępnych w ofercie spółki z o.o. i pozyskiwanie dla niej klientów oraz informowanie klientów o warunkach i możliwości skorzystania z tych produktów, przekazywanie klientom treści ogólnych warunków produktów finansowych będących w ofercie spółki z o.o., przekazywanie klientom informacji otrzymanych z banku, z którym klient zawarł umowę kredytu o opóźnieniu w spłacie należności i w miarę możliwości oferowanie klientowi pomocy w wyjaśnieniu powstałej sytuacji. Za swoje czynności Wnioskodawca otrzyma wynagrodzenie w formie prowizji. Usługi, które będą świadczone przez Wnioskodawcę będą miały charakter kompleksowy i obejmą całość działań niezbędnych do zawarcia przez instytucje finansowe umowy z klientami nabywającymi produkty.

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że z tytułu wykonywanych czynności Wnioskodawca nie wchodzi w rolę którejś ze stron oferowanych usług a jedynie pośredniczy pomiędzy instytucją finansową a klientami. Zdaniem tut. Organu podatkowego bez znaczenia jest fakt, czy ww. czynności Wnioskodawca będzie wykonywał jako agent (na podstawie stosownej umowy zawartej z instytucją finansową), czy jako subagent (na podstawie umowy zawartej z podmiotem trzecim, który bezpośrednio świadczy te usługi), bowiem zakres wykonywanych czynności i ich klasyfikacja się nie zmieni - nadal będzie wykonywać usługi pośrednictwa finansowego, której celem jest pozyskanie jak największej ilości klientów na rzecz instytucji finansowej. Zatem powyższe usługi będą korzystały ze zwolnienia, o którym mowa w ww. art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.