IPPP1-443-543/07-6/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Bank S.A., przedstawione we wniosku z dnia 16 listopada 2007 r. (data wpływu 21 listopada 2007 r.), uzupełnionego pismami z dnia 21 grudnia 2007 r. (data wpływu 27 grudnia 2007 r.) oraz z dnia 31 stycznia 2008 r. (data wpływu 4 lutego 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania odsetek od kredytów i pożyczek udzielanych przez Bank oraz dyskonta - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 listopada 2007 r. (data nadania) został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismami z dnia 21 grudnia 2007 r. (data nadania) oraz z dnia 1 lutego 2008 r. (data nadania), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania odsetek od kredytów i pożyczek udzielanych przez Bank oraz dyskonta.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Bank (dalej jako "Bank" lub "B"), działając na podstawie stosownego zezwolenia Komisji Nadzoru Bankowego oraz zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia - Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665 z późn. zm.), świadczy za wynagrodzeniem szereg usług finansowych na rzecz klientów indywidualnych oraz instytucjonalnych.

W szczególności Bank świadczy następujące usługi (tzw. czynności bankowe - art. 5 ust. 1 i 2 Prawa bankowego) polegające na:

(1) przyjmowaniu wkładów pieniężnych płatnych na żądanie lub z nadejściem oznaczonego terminu oraz prowadzeniu rachunków tych wkładów,

(2) prowadzeniu innych rachunków bankowych,

(3) udzielaniu kredytów,

(4) udzielaniu i potwierdzaniu gwarancji bankowych oraz otwieraniu i potwierdzaniu akredytyw,

(5) emitowaniu bankowych papierów wartościowych

(6) przeprowadzaniu bankowych rozliczeń pieniężnych,

(7) wydawaniu instrumentu pieniądza elektronicznego,

(8) udzielaniu pożyczek pieniężnych,

(9) operacjach czekowych i wekslowych oraz operacjach, których przedmiotem są warranty,

(10) wydawaniu kart płatniczych oraz wykonywaniu operacji przy ich użyciu,

(11) terminowych operacjach finansowych,

(12) nabywaniu i zbywaniu wierzytelności pieniężnych,

(13) przechowywaniu przedmiotów i papierów wartościowych oraz udostępnianie skrytek sejfowych,

(14) prowadzeniu skupu i sprzedaży wartości dewizowych,

(15) udzielaniu i potwierdzaniu poręczeń,

(16) wykonywaniu czynności zleconych, związanych z emisją papierów wartościowych,

(17) pośrednictwie w dokonywaniu przekazów pieniężnych oraz rozliczeń w obrocie dewizowym,

(18) wykonywaniu innych czynności przewidzianych wyłącznie dla banku w odrębnych ustawach.

Działając zgodnie z Prawem Bankowym, Bank wykonuje również następujące operacje (tzw. czynności bankowe art. 6 ust. 1 Prawa Bankowego), tj.:

(1) obejmuje lub nabywa akcje i prawa z akcji, udziały innych osób prawnych i jednostek uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych,

(2) zaciąga zobowiązania związane z emisją papierów wartościowych,

(3) dokonuje obrotu papierami wartościowymi,

(4) dokonuje, na warunkach uzgodnionych z dłużnikiem, zamiany wierzytelności na składniki majątku dłużnika (zasadniczo Bank jest obowiązany do dalszej sprzedaży niniejszych składników majątku w określonym czasie, z wyłączeniem przypadków, gdy przejęte składniki majątku wykorzysta do prowadzanie własnej działalności bankowej),

(5) nabywa i zbywa nieruchomości,

(6) świadczy usługi konsultacyjno-doradcze w sprawach finansowych,

(7) świadczy usługi certyfikacyjne w rozumieniu przepisów o podpisie elektronicznym, z wyłączeniem wydawanie certyfikatów kwalifikowanych wykorzystywanych przez banki w czynnościach, których są stronami,

(8) świadczy inne usługi finansowe,

(9) wykonuje inne czynności, jeżeli przepisy odrębnych ustaw uprawniają go do tego.

Powyżej wymienione czynności objęte są, co do zasady, zakresem przedmiotowym ustawy o podatku VAT. Wykonywanie większości z przedstawionych czynności objęte jest zwolnieniem przedmiotowym od podatku VAT. Stąd, wykonując przedmiotowe czynności, w zdecydowanej większości przypadków, "B" świadczy usługi zwolnione z VAT. Jednocześnie Bank wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu VAT (przykładowo: usługi faktoringu, najmu, doradztwa finansowego itp.).

W związku z wykonywaniem powyżej wymienionych czynności, Bank otrzymuje określone wynagrodzenie, którego wartość jest kalkulowana (i) w oparciu o wybraną kategorię przychodową w szczególności: odsetki, dyskonto, prowizje i opłaty bankowe bądź (ii) w oparciu o zrealizowany wynik.

Wynagrodzenie oparte o kategorię przychodową

Odsetki od kredytów i pożyczek udzielanych przez Bank oraz dyskonto.

W przypadku udzielanych kredytów i pożyczek, wynagrodzeniem "B" z tego tytułu, przyjmowanym również dla celów rozliczeń podatku VAT, jest zasadniczo kwota odsetek obliczona za dany okres według ustalonej stopy procentowej.

W niektórych przypadkach należne "B" raty, w tym odsetki oraz inne opłaty dotyczą kredytów (pożyczek) udzielonych w walucie obcej, które zostały faktycznie wypłacone w PLN (tzw. kredyty denominowane, indeksowane).

W przypadkach kredytów denominowanych, zgodnie z zawartym umowami, przypadające do spłaty raty (w tym odsetki) są w pierwszej kolejności ustalane w walucie kredytu. Jednocześnie, wysokość rat, w tym odsetek, do których spłaty jest zobowiązany klient jest ostatecznie ustalone w PLN po ich przeliczeniu według kursu Banku sprzedaży danej waluty z dnia dokonania faktycznej zapłaty. W takich przypadkach, w wartości wynagrodzenia Banku przyjmowanego również dla celów podatku VAT, uwzględniana jest kwota odsetek w wysokości, w której klient jest zobowiązany dokonać zapłaty, tj. wartość ustalona w PLN według kursu Banku sprzedaży danej waluty z dnia faktycznej zapłaty.

Bank udziela także kredytów w walucie obcej. W tym przypadku, klient jest zobowiązany do dokonania spłaty rat, w tym odsetek zasadniczo w walucie kredytu (tzw. kredyt walutowy). W przypadku kredytów walutowych zapłacone odsetki i ewentualne inne opłaty są uwzględniane w wartości wynagrodzenia przyjmowanego przez Bank dla celów rozliczeń podatku VAT. Kwoty te ujmowane są w PLN według średniego kursu NBP danej waluty z dnia wymagalności danej płatności.

Natomiast w przypadku braku spłaty w terminie wymagalności odsetek i ewentualnych innych opłat dotyczących kredytów denominowanych oraz kredytów walutowych, w wartości podstawy opodatkowania VAT, w dacie upływu terminu wymagalności, uwzględniana jest przez Bank kwota wskazanych płatności ustalona w PLN według średniego kursu NBP danej waluty z dnia wymagalności tych płatności.

Wynagrodzenie Banku z tytułu udostępnienia klientom kapitału ustalane jest również w formie dyskonta. Wynagrodzenie "B" w formie dyskonta dotyczy operacji na tzw. instrumentach dyskontowych tj. bony skarbowe, pieniężne, papiery komercyjne oraz certyfikaty depozytowe oraz form finansowania takich jak np. skup wierzytelności. W przypadku instrumentu dyskontowego Bank w pierwszej kolejności nabywa dany instrument dyskontowy (na rynku pierwotnym jak i wtórnym) po cenie niższej od jego wartości nominalnej. Następnie, w terminie wymagalności danego instrumentu bądź ewentualnie w terminie jego wcześniejszej sprzedaży "B" realizuje określoną cenę równą odpowiednio wartości nominalnej lub cenie sprzedaży danego instrumentu dyskontowego. Różnica pomiędzy wartością nominalną lub ewentualnie ceną sprzedaży danego instrumentu dyskontowego, a ceną jego nabycia przez "B" to dyskonto. Dyskonto jako wynagrodzenie Banku jest uwzględniane w wartości podstawy opodatkowania VAT w momencie jego realizacji (wykupu), tj. odpowiednio w terminie wymagalności danego instrumentu (w przypadku jego wykupu przez emitenta w ustalonym terminie) bądź ewentualnie w terminie jego wcześniejszej sprzedaży przez "B".

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Bank wnosi o potwierdzenie poprawności przedstawionego we wniosku sposobu dokonywania przez Bank rozliczeń w zakresie podatku VAT, w szczególności "B" wnosi o potwierdzenie, że w przypadku:

odsetek od kredytów i pożyczek udzielanych przez Bank oraz dyskonto:

* podstawą opodatkowania są uiszczone (zapłacone) odsetki, oraz odsetki nieuiszczone, lecz których termin uiszczenia minął, a obowiązek podatkowy VAT powstaje we wcześniejszej z następujących dat, tj.: w dacie otrzymania odsetek bądź też w dacie, w której upływa termin uiszczenia odsetek;

* w przypadku dyskonta podstawą opodatkowania jest zrealizowanego przez Bank kwota dyskonta, a obowiązek podatkowy VAT powstaje we wcześniejszej z następujących dat, tj.: w terminie ewentualnej wcześniejszej sprzedaży danego instrumentu przez Spółkę bądź w terminie jego wymagalności (wykupu).

Zdaniem wnioskodawcy, zgodnie z przepisami o podatku VAT, obowiązek podatkowy powstaje zasadniczo z chwilą wykonania usługi. Zdaniem "B", w przypadku odsetek od udzielonych pożyczek i kredytów, ustalenie momentu powstania obowiązku podatkowego, nie może być rozpatrywane w oderwaniu od przepisów odnoszących się do określenia podstawy opodatkowania.

Zgodnie z przepisami o podatku VAT, podstawą opodatkowania, jest co do zasady obrót. Obrotem zaś jest kwota należna z tytułu sprzedaży pomniejszona o kwotę należnego podatku. W konsekwencji, zdaniem Banku, kwotą należną z tytułu udzielonych pożyczek, a tym samym obrotem, a zatem i podstawą opodatkowania przedmiotowym podatkiem mogły być tylko uiszczone (zapłacone) odsetki, oraz odsetki wprawdzie nieuiszczone, lecz których termin uiszczenia minął (odsetki należne).

Poprawność powyższego stanowiska została również potwierdzona przez Naczelny Sąd Administracyjny. W jednym ze swoich orzeczeń NSA (wyrok z dnia 29 czerwca 1998 r. Naczelny Sąd Administracyjny we Wrocławiu, sygn.: I SA/Wr 1676/96) stwierdził m.in., iż "nie można było jednakże przyjąć, jak uczyniły to organy, że obrotem czyli kwotę należną stanowiły tak odsetki uiszczone, jak i odsetki, których termin uiszczenia jeszcze nie nadszedł. Podkreślić przy tym należy, że również Sąd Najwyższy w uzasadnieniu uchwały z dnia 20 kwietnia 1995 r., III AZP 8/95 (OSN Nr 17 z 1995 r., poz. 211) stwierdził, iż "Zasadą rządzącą prawem podatkowym jest to, że obowiązek podatkowy wiąże się - jako reguła - z faktycznym uzyskaniem określonych przez ustawy przychodów."

Chociaż wskazane rozstrzygnięcie NSA zostało podjęte pod rządami poprzednio obowiązującej ustawy o VAT, to jednak zdaniem Banku wskazane powyżej stwierdzenia NSA w zakresie określania momentu powstania obowiązku podatkowego VAT z tytułu odsetek od pożyczek i prowizji pozostają aktualne również w obecnym stanie prawnym.

Tym samym, zdaniem Banku, w związku z udzielaniem pożyczek i kredytów "B" powinien rozpoznawać obowiązek podatkowy VAT we wcześniejszej z następujących dat, tj.: (i) dacie otrzymania odsetek bądź też (ii) dacie, w której upływa termin uiszczenia odsetek. Podobnie w przypadku dyskonta obowiązek podatkowy VAT powstaje we wcześniejszej z następujących dat, tj.: w terminie ewentualnej wcześniejszej sprzedaży danego instrumentu przez "B" bądź w terminie jego wymagalności (wykupu).

Natomiast w przypadku braku spłaty w terminie wymagalności odsetek i ewentualnych innych opłat dotyczących kredytów denominowanych oraz kredytów walutowych w wartości podstawy opodatkowania VAT, w dacie upływu terminu wymagalności, uwzględniana jest przez Bank kwota wskazanych płatności ustalona w PLN według średniego kursu NBP danej waluty z dnia wymagalności tych płatności.

Zgodnie z przepisami o podatku VAT, co do zasady kwoty wyrażone w walucie obcej przelicza się na złote. Jednakże, zdaniem Banku w przypadku kredytów denominowanych kwota należności, w tym przypadająca do zapłaty kwota odsetek jest wyrażona w złotówkach, pomimo iż kwota kredytu jest wyrażona (denominowane) w walucie obcej. Tym samym, w takich przypadkach, w wartości wynagrodzenia Banku przyjmowanego również dla celów podatku VAT uwzględniana powinna być kwota odsetek w wysokości, w której klient jest zobowiązany dokonać zapłaty, tj. wartość ustalona w PLN według kursu Banku sprzedaży danej waluty z dnia faktycznej zapłaty.

Natomiast, w przypadku kredytów walutowych, płatności, w tym płatności odsetek, są faktycznie dokonywane w walucie obcej. Zgodnie z przepisami o podatku VAT co do zasady kwoty wyrażone w walucie obcej wykazywane na fakturze przelicza się na złote według wyliczonego i ogłoszonego przez NBP bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień wystawienia faktury, jeżeli faktura jest wystawiana w terminie, w którym podatnik obowiązany jest do jej wystawienia. W przypadku, gdy na dzień wystawienia faktury bieżący kurs średni waluty obcej nie został wyliczony i ogłoszony, do przeliczenia stosuje się kurs wymiany ostatnio wyliczony i ogłoszony.

W przypadku niewystawienia faktury w terminie, w którym podatnik obowiązany jest do jej wystawienia, kwoty wyrażone w walucie obcej przelicza się na złote według wyliczonego i ogłoszonego przez NBP bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień powstania obowiązku podatkowego (odpowiednio kurs wymiany ostatnio wyliczony i ogłoszony w przypadku gdy na dzień powstania obowiązku podatkowego bieżący kurs średni waluty obcej nie został wyliczony i ogłoszony).

W dniu wymagalności danej raty kredytowej, w tym odsetek i ewentualnych innych opłat związanych z udzielonym kredytem (pożyczką) wystawiane są przez Bank stosowne dokumenty bankowe, które na gruncie przepisów o podatku VAT uważane są za faktury. Tym samym, przeliczenia na złote powinno się dokonać we wskazany powyżej sposób.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 cyt. ustawy.

W myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast treść art. 8 ust. 1 cyt. ustawy wskazuje, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Natomiast uregulowania ust. 3 ww. artykułu 8 cyt. ustawy wskazują, iż usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 cyt. ustawy podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 cyt. ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Natomiast zgodnie a ust. 4 i ust. 5 art. 19 cyt. ustawy jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi. Powyższe zasady stosuje się odpowiednio do faktur za częściowe wykonanie usługi. Natomiast art. 19 ust. 11 cyt. ustawy wskazuje, iż jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Z informacji zawartych w złożonym wniosku wynika, iż Wnioskodawca świadczy m.in. usługi pośrednictwa finansowego, zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Bank udziela swoim klientom kredytów i pożyczek, a kwota odsetek z tytułu ich udzielenia obliczana jest za dany okres według ustalonej stopy procentowej. Ponadto Bank udziela kredytów i pożyczek w walucie obcej, które faktycznie są wypłacone w PLN - są to tzw. kredyty denominowane i indeksowane. W przypadku kredytów i pożyczek wyrażonych w walutach obcych wysokość rat, w tym odsetek jest w pierwszej kolejności ustalana w walucie obcej, a następnie przeliczana na PLN. Ponadto Bank udziela kredytów w walucie obcej, tzw. kredytów walutowych. Wówczas spłata rat kredytu wraz z należnymi odsetkami następuje zasadniczo w walucie udzielonego kredytu, a później jest przeliczana przez Bank na PLN i uwzględniana w wartości wynagrodzenia przyjmowanego przez Wnioskodawcę dla celów rozliczeń podatku VAT.

Zgodnie ze wskazanymi powyżej przepisami art. 29 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) w przypadku udzielenia pożyczek i kredytów, kwotą należną z tytułu świadczenia przedmiotowych usług, a więc tym samym obrotem będą odsetki zarówno uiszczone (zapłacone) jak i odsetki nieuiszczone, ale których termin zapłaty minął. Natomiast kwota udzielonej pożyczki czy kredytu nie stanowi obrotu w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. Stosownie zaś do przywołanych powyżej uregulowań art. 19 cyt. ustawy momentem powstania obowiązku podatkowego z tytułu udzielonych pożyczek i kredytów będzie określony w umowie termin zapłaty raty wraz z należnymi odsetkami. W przypadku wcześniejszej, niż określona w umowie, spłaty poszczególnych rat wraz z należnym odsetkami, obowiązek podatkowy z tego tytułu powstanie, zgodnie z art. 19 ust. 11 cyt. ustawy, w dniu ich zapłaty. Zatem zapłata należnych odsetek lub upływ terminu ich zapłaty będzie rodzić obowiązek podatkowy, a jeżeli wykonanie usługi powinno być udokumentowane fakturą, to obowiązek podatkowy powstanie z chwilą jej wystawienia, nie później niż w 7 dniu od dnia wykonania usługi, tzn. otrzymania każdej kwoty należnych odsetek lub upływu każdego terminu zapłaty.

Wnioskodawca w złożonym przez siebie wniosku wskazał, iż dokonuje również udzielania kredytów denominowanych. Cechą charakterystyczną takich kredytów jest to, iż wartość kredytu i rat kapitałowych wyrażona jest w walucie obcej, natomiast kredyt ten zaciągnięty jest w walucie polskiej; również spłata rat wraz z należnymi odsetkami dokonywana jest w walucie polskiej w wysokości stanowiącej równowartość tej kwoty wyrażonej w walucie obcej. Zastosowanie więc przelicznika nie zmienia faktu, że kredyt pozostaje kredytem udzielonym klientowi Banku w PLN. Kredyt złotówkowy, lecz denominowany walutą obcą, jest kredytem, którego kapitał określony jest w PLN. Również jego spłata dokonywana jest w walucie polskiej.

Zgodnie z § 37 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97. poz. 970 z późn. zm.) kwoty wyrażone w walucie obcej wykazywane na fakturze przelicza się na złote według wyliczonego i ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień wystawienia faktury, jeżeli faktura jest wystawiana w terminie, w którym podatnik obowiązany jest do jej wystawienia, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. Ust. 2 powołanego § 37 stanowi, iż w przypadku gdy na dzień wystawienia faktury bieżący kurs średni waluty obcej nie został wyliczony i ogłoszony, do przeliczenia stosuje się kurs wymiany ostatnio wyliczony i ogłoszony. Natomiast stosownie do uregulowań § 37 ust. 3 ww. rozporządzenia w przypadku niewystawienia faktury w terminie, w którym podatnik obowiązany jest do jej wystawienia, kwoty wyrażone w walucie obcej przelicza się na złote według wyliczonego i ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień powstania obowiązku podatkowego. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Natomiast ust. 4 art. 106 stanowi, iż podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Z informacji zawartych w złożonym przez Bank wniosku wynika, iż w związku z udzielonymi kredytami i pożyczkami wyrażonymi w walucie obcej w dniu wymagalności danej raty kredytowej wystawiane są dokumenty bankowe, które na gruncie przepisów ustawy o podatku VAT uważane są za faktury. Zatem przeliczenia kwot, tj. wysokości rat wraz z należnymi odsetkami, wyrażonych w walucie obcej należy dokonać zgodnie z przywołanymi powyżej przepisami § 37 ust. 1-3 rozporządzenia Ministra Finansów. Zatem w przypadku kredytów walutowych podstawą opodatkowania będzie kwota odsetek z tytułu udzielonego kredytu, wyrażona w PLN, przy czym do przeliczenia wartości wyrażonej w walucie obcej na złote należy przyjąć kurs obowiązujący w dniu, w którym wg umowy przypada termin zapłaty odsetek.

W przedłożonym wniosku Spółka wskazała ponadto, iż osiąga przychody z tytułu dyskonta. Wynagrodzenie Banku z tytułu udostępnienia klientom kapitału w formie dyskonta dotyczy operacji na tzw. instrumentach dyskontowych. Dyskonto to różnica pomiędzy wartością nominalną lub ewentualnie ceną sprzedaży danego instrumentu dyskontowego, a ceną jego nabycia. Nabycie danego instrumentu finansowego następuje za cenę niższą niż wynosi jego cena nominalna - z tzw. dyskontem. W terminie wymagalności Bank realizuje cenę nominalną, na którą opiewa dany instrument finansowy, a różnica pomiędzy ceną nabycia a wartością wykupu stanowi wynagrodzenie Banku. Ponadto Bank ma możliwość odsprzedaży posiadanych instrumentów dyskontowych przed terminem ich zapadalności - stanowią one wówczas przedmiot obrotu na rynku wtórnym.

Jednakże ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) nie posługuje się pojęciem wynagrodzenia, które jest ustalane w oparciu o przyjęte przez Wnioskodawcę zasady rachunkowości i stanowi różnicę pomiędzy ceną nabycia a wartością wykupu. Przedmiotowa ustawa nie reguluje również w sposób szczególny podstawy opodatkowania czynności wynikających z umów pośrednictwa finansowego, do których zaliczane są operacje na tzw. instrumentach dyskontowych. Oznacza to, że dla tego typu usług, podstawę opodatkowania określa się według zasad ogólnych wynikających z art. 29 ust. 1 cyt. ustawy, tj. kwoty należnej z tytułu czynności pośrednictwa finansowego. Należność ta winna wynikać z umów zawieranych z kontrahentami, z uwzględnieniem przepisów ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2005 r. Nr 183, poz. 1538 z późn. zm.).

Natomiast zgodnie z przepisami art. 19 cyt. ustawy momentem powstania obowiązku podatkowego z tytułu operacji na instrumentach dyskontowych będzie termin wykupu przedmiotowych instrumentów. Jeżeli odsprzedaż instrumentu nastąpi wcześniej niż termin jego zapadalności, wówczas obowiązek podatkowy powstanie w dacie sprzedaży danego instrumentu dyskontowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.