IPPP1/443-542/08-2/SM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 18 marca 2008 r. (data wpływu 21 marca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania należności płaconej przez kontrahenta w przypadku uszkodzenia przedmiotu umowy leasingu - jest prawidłowe.

W dniu 21 marca 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania należności płaconej przez kontrahenta w przypadku uszkodzenia przedmiotu umowy leasingu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka DXXX XXX XXX S.A. (dalej: Finansujący, Wnioskodawca) zawarła w dniu 5 kwietnia 2007 r. z kontrahentem (dalej również jako Korzystający) umowę leasingu operacyjnego. Prawa i obowiązki stron, warunki używania, utrzymania i naprawy przedmiotu leasingu oraz konsekwencje utraty lub uszkodzenia przedmiotu leasingu, a także świadczenia odszkodowawcze zostały uregulowane w "Ogólnych warunkach leasingu" (dalej OWL).

W zaistniałym stanie faktycznym przedmiot umowy leasingu uległ uszkodzeniu wskutek pożaru. Zgodnie z punktem 7.1 OWL Korzystający ponosi ryzyko utraty oraz całkowitego lub częściowego uszkodzenia przedmiotu leasingu, również wskutek działania siły wyższej. W przypadku utraty lub całkowitego uszkodzenia przedmiotu leasingu umowa leasingu wygasa (pkt 7.2 OWL). Wskutek wygaśnięcia umowy z ww. powodu Korzystający jest zobowiązany zapłacić Finansującemu kwotę odpowiadającą aktualnej wartości nieuszkodzonego przedmiotu leasingu, jednak nie mniej niż sumę uzgodnionych opłat (cena leasingu) za resztę stałego lub kalkulacyjnego okresu leasingu, określonego w umowie leasingu. Przy czym, przy ustalaniu każdorazowej kwoty minimalnej, odlicza się zaoszczędzone nakłady Finansującego oraz inne korzyści uzyskane przez niego z tytułu przedterminowego rozwiązania umowy, przede wszystkim korzyści z tytułu odsetek (pkt 6.3 OWL).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Zdaniem wnioskodawcy:

Ad. 1.

W myśl przepisów art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) (dalej: ustawa o VAT), opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Na równi z dostawą towarów przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT traktuje wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT świadczenie usług to każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

* przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

* zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

* świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przez świadczenie usług należy w związku z tym rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Zatem może się ono objawiać zarówno poprzez działanie, jak i poprzez zaniechanie czy też tolerowanie lub znoszenie określonych stanów rzeczy. Ponadto, aby przedmiotowe świadczenie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT musi być ono świadczone odpłatnie tzn. za wynagrodzeniem.

W przypadku zaistnienia okoliczności przewidzianych w OWL m.in. wygaśnięcie umowy leasingu w razie całkowitego uszkodzenia przedmiotu leasingu, Korzystający jest zobowiązany do zapłaty określonej kwoty na rzecz Finansującego. Zdaniem Wnioskodawcy zapłata świadczenia pieniężnego przez Korzystającego z tytułu wygaśnięcia umowy leasingu podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ przedmiotowe świadczenie nie jest karą umowną w rozumieniu art. 483 § 1 ustawy - Kodeks cywilny z dnia 23 kwietnia 1964 r. (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) (dalej: k.c.).

Przepis art. 483 § 1 k.c. daje stronom prawo zastrzeżenia w umowie, że naprawienie szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego nastąpi przez zapłatę określonej sumy (kara umowna). Zgodnie z przytoczoną regulacją kara umowna to suma pieniężna, którą jedna ze stron jest zobowiązana zapłacić z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego. Zatem a contrario kara umowna nie może odnosić się do niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązań pieniężnych.

Kara umowna jest formą odszkodowania, przy czym odmiennie niż w przypadku odszkodowania, niewystąpienie szkody nie zwalnia dłużnika od jej zapłaty. Zatem w sytuacji, gdyby zaistniały przesłanki zobowiązujące do zapłaty kary umownej Korzystający byłby zobowiązany do jej zapłaty bez względy na to czy szkoda powstała. Przesłanką konieczną do zaistnienia roszczenia o zapłatę kary umownej jest niewykonanie zobowiązania, jego nienależyte wykonanie, a także uchybienia co do sposobu wykonania. Zdaniem Wnioskodawcy przedmiotowego świadczenia określonego w punkcie 6.3. OWL nie możemy zakwalifikować na gruncie k.c. jako kary umownej czy też odszkodowania. Zgodnie z treścią OWL Finansujący jest zobowiązany dostarczyć korzystającemu przedmiot umowy leasingu, a Korzystający jest zobowiązany do ponoszenia opłat wynikających z tej umowy. Zatem Korzystający posiada wobec Finansującego z tytułu zawartej umowy leasingu, zobowiązanie o charakterze pieniężnym (zobowiązanie do ponoszenia opłat, czynszu), natomiast kara umowna w świetle k.c. może dotyczyć jedynie zobowiązań o charakterze niepieniężnym.

W związku z powyższym świadczenie pieniężne, które korzystający jest zobowiązany zapłacić Finansującemu w przypadku wygaśnięcia umowy leasingu nie jest karą umowną ani odszkodowaniem w rozumieniu przepisów kodeksu cywilnego. Zobowiązanie Korzystającego do zapłaty określonej kwoty pieniężnej jest po prostu formą dodatkowego wynagrodzenia na rzecz Finansującego, które pełni jednocześnie funkcję świadczenia pieniężnego o charakterze gwarancyjnym.

Ponieważ powyższe świadczenie jest świadczeniem odpłatnym, to zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, podlega ono opodatkowaniu podatkiem VAT ze stawką 22%. Natomiast Finansujący jest zobowiązany wystawić w odpowiednim terminie fakturę tytułem zapłaty przez Korzystającego przedmiotowego świadczenia pieniężnego (art. 106 ust. 1 ustawy o VAT).

Stanowisko wnioskodawcy znajduje potwierdzenie m.in. w decyzji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 października 2007 r. (sygn. 1401/PH-I/4407/14-113/06/KO/PV-I).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydana odrębna interpretacja.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.