IPPP1-443-542/07-2/AB

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 12 grudnia 2007 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP1-443-542/07-2/AB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 19 listopada 2007 r. (data wpływu 21 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży gruntu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 listopada 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży gruntu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i związane z nim zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej zwana "Spółką") - osoba prawna - prowadzi działalność w branży budowlanej, w szczególności w zakresie budowy budynków mieszkalnych. Dnia 6 kwietnia 2007 r., na podstawie aktu notarialnego przed notariuszem A (repertorium A) została zawarta umowa przedwstępna sprzedaży działki pod zabudowę. Przedmiotem tej umowy jest działka nr 90/5 położona we wsi B, o obszarze około 1,28 ha, objęta księgą wieczystą KW nr.

Z wypisu z rejestru gruntów wydanego z upoważnienia Starosty, dnia 18 grudnia 2006 r., znak PODGiK, wynika, że pod względem rodzaju użytków działka ta stanowi lasy, pastwiska trwałe, grunty orne i sad (LsV, PsV, RV i S-RV). Zgodnie z wypisem i wyrysem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wydanego przez inspektora Wydziału Urbanistyki i Architektury Urzędu Miasta i Gminy, dnia 16 sierpnia 2006 r., znak U i A wynika, że działka nr 90 położona we wsi B. znajduje się na terenie istniejącej i projektowanej zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej w formie wolnostojącej i bliźniaczej.

Sprzedawcą działki jest Sz., który jest jej właścicielem. Nieruchomość tę pan Sz. nabył w dniu 1 czerwca 1983 r. od osób fizycznych, na podstawie umowy sprzedaży sporządzonej przez J. w Państwowym Biurze Notarialnym w W. (nr Repertorium.), przy czym w dacie zawierania umowy kupna pozostawał kawalerem.

Grunty te do tej pory są niezabudowane i stanowią majątek własny pana Sz. Pan Sz. do tej pory nie prowadził działalności gospodarczej.

W najbliższym czasie Spółka zamierza zawrzeć ostateczną umowę kupna-sprzedaży z p. Sz. Pan Sz. zamierza się zarejestrować jako podatnik podatku VAT i naliczyć podatek od tej transakcji. Z uwagi na odmiennie kształtujące się orzecznictwo sądów administracyjnych w takich sprawach Spółka obawia się, że w razie, gdy sprzedawca naliczy VAT, nie będzie miała prawa do jego odliczenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy osoba fizyczna, nie prowadząca do tej pory działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT, powinna naliczyć podatek VAT od sprzedaży nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę, która stanowi jej majątek własny.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm., dalej: ustawy o VAT), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów. Według art. 2 pkt 6 ustawy o VAT pod pojęciem towarów rozumie się również grunty. W związku z tym sprzedaż gruntów traktowana jest jako dostawa towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, a w konsekwencji podlega opodatkowaniu VAT. Jednakże ustawa o VAT w art. 43 ust. 1 pkt 9 przewiduje zwolnienie od opodatkowania "dostawy terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę". W związku z tym, że grunt p. Sz., według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego przeznaczony jest pod zabudowę podlega on opodatkowaniu VAT, z przedmiotowego punktu widzenia.

Jednakże zdaniem Spółki, ze względu na to, że grunt stanowi majątek własny p. Sz., a sprzedawca nie prowadził do tej pory działalności gospodarczej, sprzedaż ta nie podlega opodatkowaniu VAT, gdyż sprzedawca nie jest podatnikiem VAT od tej transakcji.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami VAT są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie z art. 15 ust. 2 działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Wykładnia literalna przepisu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT prowadzi do wniosku, że działalnością gospodarczą jest pojedyncza czynność, tylko wtedy, gdy wiąże się z nią zamiar wykonywania w sposób częstotliwy, przy czym czynność ta powinna być wykonana przez producenta, handlowca, usługodawcę, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika lub wykonującego wolny zawód. Jeżeli więc sprzedawca gruntu nie jest producentem, handlowcem, usługodawcą itd., to sam fakt wykonywania czynności wymienionych w art. 5 ustawy o VAT nie nadaje podmiotowi statusu podatnika VAT zobowiązanego do zapłaty podatku od tej czynności. Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w następujących wyrokach sądowych:

* Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W z dnia 21 lutego 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 4176/06),

* Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we W z dnia 6 września 2006 r., sygn. akt I SA/Wr 1254/05,

* Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS/3/07.

Zdaniem sądów nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży. Sprzedaż - nawet kilkukrotna - przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą oraz nie były nabyte w celu ich odsprzedaży, nie ma charakteru handlowego podlegającego opodatkowaniu. W myśl orzeczeń podatnikiem w obrocie nieruchomościami byłby podmiot, który jest handlowcem lub usługodawcą (to ostatnie przy zbyciu wieczystego użytkowania) i obraca częstotliwie budynkami, lokalami albo gruntami. A jeżeli nie częstotliwie, to z takim zamiarem. Zdaniem sądów o zamiarze częstotliwości decydowałoby przygotowanie obiektu, "wystawianie do sprzedaży", oferowanie na rynku posiadanego majątku - nawet gdyby nie dochodziło do wielu transakcji. Czynności podlegające opodatkowaniu wykonane przez podmiot nie występujący w danym przypadku w charakterze podatnika (nawet, jeżeli jest on podatnikiem w ogóle) pozostają poza zakresem opodatkowania VAT.

W podsumowaniu Strona wskazuje na następujące sytuacje, które zdaniem sądów administracyjnych nie powodują powstania obowiązku podatkowego VAT od sprzedaży nieruchomości gruntowych przez osoby fizyczne:

1.

osoba fizyczna w ogóle nie prowadzi działalności gospodarczej i sprzedaje grunt budowlany stanowiący jej majątek, który nabyła nie w celu dalszej odsprzedaży,

2.

osoba fizyczna prowadzi działalność gospodarczą, ale nie będącą związaną z sprzedażą konkretnej nieruchomości i sprzedaje grunt budowlany stanowiący jej majątek własny. W obydwu powyższych przypadkach zdaniem sądów nie ma znaczenia jak osoba fizyczna nabyła nieruchomość stanowiącą majątek własny oraz czy sprzedaż następuje jednorazowo, czy też w odstępach czasowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, należy wziąć pod uwagę fakt, że sprzedawca, p. Sz. nabył grunt w 1983 r. i na tym gruncie nic, oprócz prac rolnych, do tej pory się nie działo należy przyjąć, że ten grunt stanowi majątek prywatny sprzedawcy. Ponadto sprzedawca dotychczas nie prowadził działalności gospodarczej, w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, i nie naliczał VAT. W związku z powyższym, zdaniem Strony, p. Sz. nie powinien naliczać VAT od tej transakcji, gdyż, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, nie może być uznany za podatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się przez to rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Z kolei stosownie do ust. 2 tego artykułu działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca będzie nabywał działkę, która znajduje się na terenie istniejącej i projektowanej zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej. Sprzedający kupił grunt w 1983 r. i wykorzystywał go do prowadzenia upraw rolnych. W przedstawionej sytuacji nie można mówić o sprzedaży z majątku prywatnego, Sprzedający, bowiem wykorzystywał przedmiotowy grunt do prowadzenia działalności rolniczej, która w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi działalność gospodarczą. Ponadto należy wskazać, iż z treści przepisu art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d) ustawy wynika, że podatnicy dokonujący dostawy terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę, nie mogą korzystać ze zwolnienia od tego podatku niezależnie od wielkości obrotów. Oznacza to, że podatnicy dokonujący dostaw tych towarów, niezależnie od wielkości swoich obrotów, są podatnikami tego podatku.

Zgodnie z treścią art. 96 ust. 1 ustawy podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

W oparciu o art. 106 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Reasumując, należy uznać, iż w świetle obowiązujących uregulowań prawnych sprzedaż przedmiotowej działki budowlanej będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, wobec powyższego Sprzedający zobowiązany będzie do rejestracji i wystawienia faktury dokumentującej dokonanie dostawy przedmiotowego gruntu.

Odnosząc się natomiast do powołanych w treści złożonego wniosku wyroków stwierdzić należy, iż są one rozstrzygnięciami w konkretnych sprawach i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl