IPPP1-443-537/11-4/BS

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 11 lipca 2011 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP1-443-537/11-4/BS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23 marca 2011 r. (data wpływu 29 marca 2011 r.), uzupełnionym w dniu 20 czerwca 2011 r. (data wpływu 21 czerwca 2011 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 8 czerwca 2011 r. (skutecznie doręczone w dniu 13 czerwca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 marca 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 20 czerwca 2011 r., złożonym w dniu 20 czerwca 2011 r. (data wpływu 21 czerwca 2011 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 8 czerwca 2011 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest podatnikiem VAT czynnym. Dla potrzeb prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej Wnioskodawczyni zawarła ze swym małżonkiem, w dniu 1 lutego 2011 r. umowę użyczenia samochodu marki "X". Samochód ten został nabyty przez małżonka Wnioskodawczyni w grudniu 2010 r. i był wykorzystywany na potrzeby wykonywanej przez niego działalności gospodarczej. Działalność ta została jednak przez małżonka Wnioskodawczyni zawieszona z dniem 2 lutego 2011 r.

Z dowodu rejestracyjnego przedmiotowego pojazdu, jak również z karty pojazdu wynika, że jest to samochód ciężarowy - X - o dopuszczalnej ładowności 730 kg, maksymalnej masie całkowitej 1920 kg oraz liczbie miejsc siedzących - 2. Dodatkowo w dowodzie rejestracyjnym samochodu w rubryce "Adnotacje urzędowe" widnieje wpis o treści: GAZ LPG...". Pojazd ten posiada wyłącznie jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianką (trwałą przegrodą) i klasyfikowany jest jako wielozadaniowy van. Typ pojazdu potwierdza także świadectwo homologacji. W obecnych okolicznościach faktycznych wskazany samochód będzie wykorzystywany przez Wnioskodawczynię do dokonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Ustrój majątkowy łączący Wnioskodawczynię oraz jej małżonka określa dyspozycja art. 31 i n. ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.), zgodnie z którym stanowi on ustawową wspólność majątkową.

Ze złożonego w dniu 20 czerwca 2011 r. uzupełnienia wniosku (data wpływu 21 czerwca 2011 r.), stanowiącego odpowiedź na wezwanie tut. Organu z dnia 8 czerwca 2011 r. wynika, iż Wnioskodawca posiada stosowne zaświadczenie, o którym mowa w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym wskazujące, że pojazd ten jest samochodem ciężarowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni przysługuje prawo do obniżenia, w pełnej wysokości, kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego, z tytułu nabywania przez Wnioskodawczynię paliw silnikowych oraz gazu LPG, wykorzystywanych do napędu wskazanego powyżej pojazdu marki X.

Zdaniem Wnioskodawcy:

W myśl art. 4 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarowi usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652), w okresie od dnia wejścia w życie tej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu wykorzystywanego do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1 tej ustawy, tj. samochodów osobowych, a także innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, którym mowa w art. 15 tej ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że wynikający z tego przepisu warunek, uzależniający prawo do obniżenia podatku VAT należnego o kwotę podatku naliczonego, od związku dokonywanych zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi jest w przypadku Wnioskodawczyni spełniony.

Nadto, literalne brzmienie przepisu art. 4 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym jednoznacznie wskazuje, że zgodnie z wolą ustawodawcy, możliwość dokonywania obniżenia kwoty podatku należnego, wyłączona została jedynie w przypadku transakcji zakupu paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu wykorzystywanych do pojazdów samochodowych zdefiniowanych w dyspozycji art. 3 ust. 1 tej ustawy.

Uprawnienia przewidzianego art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług ustawodawca nie wyłączył natomiast w odniesieniu do analogicznych transakcji dokonywanych w związku z wykorzystaniem pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 tego przepisu, o czym świadczy odesłanie zawarte w art. 4 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym, odnoszące się wyłącznie do art. 3 ust. 1 tej ustawy.

Kierując się zasadą racjonalnego ustawodawcy, stwierdzić należy, że w aktualnym stanie prawnym podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia całej kwoty podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących zakup paliwa przeznaczonego do napędu pojazdów określonych w art. 3 ust. 2 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym, w przypadku w którym pojazdy te będą wykorzystywane wyłącznie do dokonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W konsekwencji, uzasadnione jest twierdzenie, zgodnie z którym Wnioskodawczyni dokonując zakupu paliw silnikowych oraz gazu LPG, wykorzystywanych do napędu wskazanego powyżej samochodu ciężarowego marki X, stanowiącego pojazd samochodowy, o którym mowa w art. 3 ust. 2 pkt 1 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym, jest uprawniona do obniżenia, w pełnej wysokości, kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego od tych czynności.

Analogiczną konstrukcję ustawodawca zastosował na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2011 r., w zakresie, w jakim wykluczył uprawnienie do obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego w stosunku do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, wskazanych przez ustawodawcę w dyspozycji nieobowiązującego już art. 86 ust. 3 tej ustawy.

Tym samym, także w stanie prawnym obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2011 r., dopuszczalne było skorzystanie przez podatnika z uprawnienia przewidzianego w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w odniesieniu do paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van, tj. pojazdów określonych w dawnym art. 86 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a obecnie art. 3 ust. 2 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym.

Powyższe stanowisko wydaje się znajdować potwierdzenie również w indywidualnych interpretacjach udzielanych przez Dyrektorów poszczególnych Izb Skarbowych, w tym między innymi w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17 czerwca 2009 r., wydanej w sprawie o sygn. akt. IPPP2/443-373/09-2/AZ oraz z dnia 23 grudnia 2010 r. w sprawie IPPP2/443-847/10-5/KOM.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Podstawowa zasada dotycząca możliwości odliczenia podatku naliczonego została zawarta w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT. Zgodnie z przepisem w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl powyższego przepisu, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Od dnia 1 stycznia 2011 r. zasady odliczenia podatku związanego z nabyciem paliw do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych regulują zapisy art. 4 oraz art. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą zmieniającą.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy zmieniającej, w okresie od dnia wejścia w życie ww. ustawy, tj. od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

W ust. 2. ww. art. 3 wskazano, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

1.

pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;

2.

pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;

3.

pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;

4.

pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;

5.

pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;

6.

pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

7.

przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:

a.

odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub

b.

oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

W myśl art. 3 ust. 3 ustawy zmieniającej, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

W art. 4 wyżej cytowanej ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. wskazano, iż w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, tj. od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1 tej ustawy.

Powyższe przepisy wskazują, iż ograniczenie w kwestii odliczenia paliwa m.in. nie obejmuje pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, spełniających wymagania określone w art. 3 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca będący podatnikiem VAT czynnym będzie wykorzystywać do dokonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług samochód marki X. Z dowodu rejestracyjnego przedmiotowego pojazdu, jak również z karty pojazdu wynika, że jest to samochód ciężarowy - X - o dopuszczalnej ładowności 730 kg, maksymalnej masie całkowitej 1920 kg oraz liczbie miejsc siedzących - 2. Dodatkowo w dowodzie rejestracyjnym samochodu w rubryce "Adnotacje urzędowe" widnieje wpis o treści: GAZ LPG...". Pojazd ten posiada wyłącznie jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianką (trwałą przegrodą) i klasyfikowany jest jako wielozadaniowy van. Typ pojazdu potwierdza także świadectwo homologacji. Wnioskodawca posiada również stosowne zaświadczenie, o którym mowa w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym wskazujące, że pojazd ten jest samochodem ciężarowym.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawione zdarzenie przyszłe, stwierdzić należy, że Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego wykazanego w fakturach dokumentujących nabycie paliw silnikowych oraz gazu LPG, wykorzystywanych do napędu przedmiotowego samochodu spełniającego wymogi, o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie, potwierdzone zaświadczeniem wydanym przez okręgową stację kontroli pojazdów oraz właściwą adnotacją zawartą w dowodzie rejestracyjnym pojazdu. Omawiane odliczenie przysługuje Wnioskodawcy na zasadach wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, pod warunkiem, że nie wystąpi żadna z okoliczności wyłączających to prawo, określonych w art. 88 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, uznać należało za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl