IPPP1-443-532/07-4/IZ

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 7 lutego 2008 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP1-443-532/07-4/IZ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Sp. z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 8 listopada 2007 r. (data wpływu 20 listopada 2007 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 stycznia 2008 r. (data wpływu 21 stycznia 2008 r.), o dzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania 0% stawki podatkowej na dostawę części do środków transportu morskiego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 listopada 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania 0% stawki podatkowej na dostawę części do środków transportu morskiego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka sprzedaje części do kompresorów różnym odbiorcom. Mają one zastosowanie w wielu dziedzinach gospodarki. Ich sprzedaż opodatkowana jest stawką 22%. Nabywca towaru uważa, iż Spółka winna zastosować stawkę podatku w wysokości 0% na zakupione części, ze względu na sprzedaż ich na środki transportu morskiego, czyli statki morskie. Podatnik chce sprzedawać części ze stawką 0% dla tego odbiorcy, który jest pośrednikiem w sprzedaży dla armatora, właściciela statku. Podatnik będzie wystawił faktury na pośrednika, działającego we własnym imieniu, który każdorazowo złoży pisemne oświadczenie, że dokona sprzedaży zamówionych części armatorowi, podając jednocześnie przy swoim zamówieniu numer konkretnego zamówienia armatora, któremu te części odsprzeda.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy do zastosowania stawki 0% na sprzedawane części wystarczy oświadczenie nabywcy o dostarczeniu ich na statek pełnomorski, np. chłodniczy.

Czy w przypadku otrzymania takiego oświadczenia, odpowiedzialność karno-skarbowa spoczywa na nabywcy.

Czy żądanie stawki 0% przez pośrednika jest prawidłowe. Czy jedynie może to być armator, właściciel statku.

Jak wygląda prawidłowo udokumentowana sprzedaż na stawkę 0%.

Strona uważa, iż do zastosowania stawki 0% wystarczy oświadczenie nabywcy o dostarczeniu na statek morski, co jest zgodne z wyrokiem NSA z dnia 5 kwietnia 2007 r. sygn. akt I SA/Gd 430/06. Jednocześnie Strona uważa również, że odbiorca w zamówieniu części na statek powinien się powołać na numer zamówienia otrzymanego od armatora. Podatnik stoi na stanowisku, iż odpowiedzialność karno-skarbowa za złożone oświadczenie spoczywa na pośredniku. W ocenie Wnioskodawcy dokumentami niezbędnymi do zastosowania preferencyjnej stawki jest załączenie do zamówienia oświadczenia nabywcy o sprzedaży należnych towarów na środki transportu morskiego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 83 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do dostaw armatorom morskim:

a.

statków wycieczkowych i tym podobnych, przeznaczonych głównie do przewozu osób; promów wszelkiego typu (PKWiU 35.11.21), z wyłączeniem liniowców pasażerskich pozostałych, statków (łodzi) wycieczkowych itp. pozostałych promów (PKWiU 35.11.21-90.00),

b.

tankowców (PKWiU 35.11.22), z wyłączeniem tankowców pozostałych (PKWiU 35.11.22-90.00),

c.

statków chłodniczych (PKWiU 35.11.23), z wyłączeniem statków chłodniczych pozostałych, innych niż tankowce (PKWiU 35.11.23-90.00),

d.

statków przeznaczonych do przewozu towarów oraz statków przeznaczonych do przewozu zarówno osób jak i towarów (PKWiU 35.11.24), z wyłączeniem barek morskich bez napędu (PKWiU 35.11.24-20.3) oraz jednostek pływających wymienionych w podkategorii PKWiU 35.11.24-80 i 35.11.24-90.00,

e.

statków rybackich itp. pełnomorskich (PKWiU 35.11.31-30)

f.

pchaczy pełnomorskich (PKWiU 35.11.32-50.00), statków szkolnych rybołówstwa morskiego (PKWiU ex 35.11.33-93.30) i statków badawczych rybołówstwa morskiego (PKWiU ex 35.11.33-93.40);

g.

statków ratowniczych morskich (PKWiU ex 35.11.33-53.40).

Ponadto, w myśl pkt 3 powołanego artykułu 83 ust. 1 stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do dostaw części do środków transportu morskiego, rybołówstwa morskiego i statków ratowniczych morskich o których mowa w pkt 1, i wyposażenia tych środków, z wyłączeniem wyposażenia służącego celom rozrywki i sportu.

Dokonując analizy ww. regulacji należy stwierdzić, iż ustawodawca nie uzależnił możliwości zastosowania stawki podatku w wysokości 0% w przypadku dokonywania dostaw części do środków transportu morskiego i statków ratowniczych, od statusu nabywcy czy też dostawcy tych towarów. Zatem dla możliwości zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0%, na podstawie powołanych przepisów decydujące znaczenie ma rodzaj środka transportu morskiego lub ratowniczego.

Jednocześnie zauważyć należy, iż preferencyjna stawka podatkowa ma zastosowanie do dostawy części i wyposażenia statków. W związku z brakiem definicji ustawowej tych pojęć w przedmiotowej ustawie, należy odnieść się do powszechnie przyjętego rozumienia tych pojęć. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku języka polskiego PWN, Warszawa, rok wydani 1992 r., "częścią" jest przedmiot stanowiący jakiś dający się samodzielnie wyodrębnić element większej całości, a "wyposażeniem" urządzeniem dodatkowym do danej maszyny lub do urządzenia uważanego za główne.

Z treści złożonego wniosku wynika, iż Spółka zamierza dokonywać dostawy kompresorów, pośrednikowi, działającemu we własnym imieniu. Strona będzie w posiadaniu oświadczenia nabywcy, iż będą one odsprzedawane armatorowi.

Posiadanie przez Spółkę oświadczenia złożonego przez pośrednika, że przedmiotowe części zostaną odsprzedane armatorowi nie jest wystarczające do zastosowania preferencyjnej stawki podatku.

Biorąc bowiem pod uwagę powołane wyżej przepisy stwierdzić należy, iż Stronie przysługuje prawo do zastosowania do przedmiotowej dostawy stawki podatku w wysokości 0%, jeżeli części będą przeznaczone do środków transportu morskiego i ratownictwa morskiego wymienionych enumeratywnie w art. 83 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.

Odnosząc się do kwestii udokumentowania przedmiotowej transakcji stwierdzić należy, iż ani przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, ani przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie nie określają w tym zakresie szczególnych regulacji. Dokumenty potwierdzające dokonanie przedmiotowej dostawy muszą w sposób nie budzący wątpliwości potwierdzać okoliczność faktycznie przez nie dowodzoną. Aby skorzystać z preferencyjnej stawki podatkowej Podatnik powinien posiadać w swojej dokumentacji dowody wiarygodne i potwierdzające faktyczne dokonanie transakcji tj. dostawy części do środków transportu morskiego.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie na podstawie § 1 i 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego upoważniony jest do wydawania w indywidualnych sprawach pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretacji indywidualnych).

Ustawa z dnia 10 września 1999 r. Kodeks karny skarbowy (Dz. U. z 2007 r. Nr 111, poz. 765 zez zm.) nie mieści się zatem w dyspozycji powyższego upoważnienia, a zatem tut. Organ nie jest uprawniony do udzielenia odpowiedzi w zakresie pytania Strony o odpowiedzialność karno-skarbową nabywcy.

Jednocześnie zauważyć należy, iż zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnicy są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę podatku i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. W przypadku gdy podatnik dokonuje dostawy towarów objętych stawką niższą niż stawka 22% nazwa towaru lub usługi winna obejmować symbol towaru lub usługi, określony w klasyfikacjach na podstawie przepisów o statystyce publicznej lub przepis, na podstawie którego podatnik stosuje zwolnienie lub obniżoną stawkę podatku - § 9 ust. 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2005 r. Nr 95, poz. 798 z późn. zm.).

Z powołanych przepisów wynika, iż to na Podatniku spoczywa obowiązek udokumentowania dostawy fakturą i opodatkowania jej właściwą stawką podatkową. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie przewidują możliwości przerzucenia przez dostawcę odpowiedzialności w zakresie zastosowania właściwej stawki podatkowej na nabywcę.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl