IPPP1-443-50/07-2/JF

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 28 lipca 2007 r. (data wpływu 30 lipca 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie ustalania podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług marży - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 lipca 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowego ustalania marży podlegającej opodatkowaniu w prowadzonej działalności polegającej na dostawie używanych samochodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Podatnik prowadzi działalność w zakresie dostawy używanych samochodów sprowadzanych z zagranicy. Podstawą opodatkowania dostaw jest marża obliczana jako różnica między całkowitą kwotą, którą płaci nabywca towaru, a kwotą nabycia pomniejszoną o kwotę podatku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sposób obliczania marży przez Podatnika jest prawidłowy.

Zdaniem wnioskodawcy podstawa opodatkowania wyliczana przez podatnika jest mocno zawyżana, ponieważ podstawą opodatkowania winna być różnica całkowitej kwoty dostawy i sumy wszystkich kosztów poniesionych w związku z nabytym pojazdem, tj. kwota nabycia, ubezpieczenie samochodu, transport, tłumaczenie dokumentów, przegląd w Polsce, podatek akcyzowy itp.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z przepisem art. 120 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2007 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) w przypadku podatnika wykonującego czynności polegające na dostawie towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika dla celów prowadzonej działalności lub importowanych w celu odsprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między całkowita kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, pomniejszona o kwotę podatku.

Definicja "cena sprzedaży" została zdefiniowana w przepisie art. 26a VI Dyrektywy Rady Europy z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EEC) w sposób następujący: "cena sprzedaży oznacza wszystko, co stanowi wynagrodzenie, które pośrednik opodatkowany otrzymał lub ma otrzymać od nabywcy lub od podmiotu trzeciego, w tym subwencje bezpośrednio związane z tą transakcją, podatki, opłaty i podobne należności oraz dodatkowe koszty, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, którymi pośrednik opodatkowany obciążył nabywcę.

Powyższe oznacza, że kwota nabycia to cena, którą nabywca płaci dostawcy towaru (sprzedającemu). Tak rozumiana cena towaru (kwota nabycia) obejmuje wszystkie koszty związane bezpośrednio z transakcją, jeżeli nabywca towaru (kupujący) ponosi ciężar tych opłat płacąc za nie dostawcy. Jest to równoznaczne z tym, iż te koszty są wliczone w cenę należną dostawcy. Do kwoty nabycia o której mowa nie mogą zostać zaliczone koszty, które nie zostały zapłacone dostawcy towaru (np. podatek akcyzowy, opłaty zawiązane z transportem, rejestracją, przeglądem, wydaniem zaświadczenia VAT-25).

Reasumując Podatnik ustalając podstawę opodatkowania zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług nie powiększa ceny nabycia o koszty ponoszone w związku z nabyciem samochodu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.