IPPP1/443-498/13-2/MP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 maja 2013 r. (data wpływu 24 maja 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania przedmiotu transakcji za zorganizowaną część przedsiębiorstwa i opodatkowanie jej sprzedaży - jest prawidłowe.

W dniu 24 maja 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania przedmiotu transakcji za zorganizowaną część przedsiębiorstwa i opodatkowanie jej sprzedaży.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Bank (dalej: "Sprzedawca" lub "Bank" lub "Wnioskodawca") prowadzi działalność bankową. Sprzedawca prowadzi działalność bankową w segmencie korporacyjnym oraz detalicznym. Segment korporacyjny oraz segment detaliczny rynku bankowego znacznie się różnią. Rynek korporacyjny tworzą podmioty prowadzące działalność gospodarczą. Natomiast rynek detaliczny osoby fizyczne. Usługi, które nabywane są przez podmioty z segmentu korporacyjnego i detalicznego, mają zróżnicowany charakter. Przykładowo klienci z segmentu detalicznego zainteresowani są kredytami konsumpcyjnymi, natomiast klienci z segmentu korporacyjnego kredytami inwestycyjnymi.

Wskazane powyżej odrębności powodują, iż w Banku I wyodrębniono organizacyjnie część odpowiedzialną za prowadzenie działalności detalicznej (dalej: Departament Bankowości Prywatnej).

Stosowany w Banku I system rachunkowości zarządczej posiada narzędzia, które pozwalają na przyporządkowanie przychodów i kosztów związanych z działalnością detaliczną do Departamentu Bankowości Prywatnej i umożliwia ich jednoznaczne wyodrębnienie z ogółu przychodów i kosztów Banku. Podobnie, system ten pozwala na jednoznaczne przypisanie aktywów wykorzystywanych w działalności Departamentu Bankowości Prywatnej do tego działu, a także na wyodrębnienie i przypisanie związanych z tą działalnością zobowiązań.

Departament Bankowości Prywatnej tworzy zespół składników majątkowych, takich jak:

* środki trwałe (m.in. wyposażenie biurowe - krzesła, biurka; notebooki, monitory, klawiatury),

* wartości trwałe i niematerialne (m.in. licencje na oprogramowanie komputerowe),

* wierzytelności, w tym wierzytelności z tytułu udzielonych w ramach rynku detalicznego kredytów (tekst jedn.: kredytów mieszkaniowych, pożyczek hipotecznych i debetów, zadłużeń kart kredytowych) oraz wierzytelności związanych z prowadzonymi przez Bank I rachunkami bankowymi klientów rynku detalicznego, wraz ze wszelkimi prawami wynikającymi z zabezpieczeń prawnych związanych z tymi wierzytelnościami,

* środki pieniężne uzyskane w związku ze zdeponowaniem depozytów przez klientów,

* prawa i obowiązki wynikające z zawartych w ramach rynku detalicznego umów z klientami, w szczególności umów o karty kredytowe, umów kredytowych, umów rachunków bankowych, w tym także umów dotyczących prawa do korzystania z sald debetowych, umów na podstawie których w ramach rynku detalicznego zostały w Banku I złożone depozyty,

* portfolio klientów,

* know-how w zakresie prowadzenia działalności bankowej w segmencie detalicznym.

Departament Bankowości Prywatnej obejmuje również zobowiązania, w szczególności:

* zobowiązania wynikające z umów zawartych z klientami wchodzących w skład składników majątkowych Departamentu Bankowości Prywatnej, w tym do zwrotu klientom kwot depozytów terminowych oraz depozytów overnight,

* zobowiązania wobec pracowników z tytułu umów o pracę zawartych z pracownikami przypisanymi do Departamentu Bankowości Prywatnej (o których mowa poniżej).

Zarówno wskazane wyżej składniki majątkowe jak i zobowiązania Departamentu Bankowości Prywatnej służą wyłącznie do prowadzenia działalności gospodarczej w ramach rynku detalicznego.

W Departamencie Bankowości Prywatnej pracują pracownicy zatrudnieni na umowę o pracę na czas nieokreślony.

Departament Bankowości Prywatnej prowadzi działalność gospodarczą w segmencie detalicznym polegającą m.in. na udzielaniu kredytów i przyjmowaniu depozytów. W związku z prowadzoną działalnością Departament Bankowości Prywatnej uzyskuje przychody (np. odsetki i prowizje od udzielonych kredytów) oraz ponosi jej koszty (np. wypłacane klientom odsetki od depozytów). Tak jak wskazano wyżej, te przychody i koszty są przypisane do Departamentu Bankowości Prywatnej i na podstawie posiadanych w Banku I narzędzi rachunkowych Sprzedający jest w stanie określić wynik finansowy tego Departamentu odrębnie od wyniku całego Banku I.

W związku z restrukturyzacją prowadzonej działalności, Bank I ma zamiar dokonać sprzedaży prowadzonej w ramach Departamentu Bankowości Prywatnej działalności w sektorze rynku detalicznego na rzecz G. S.A. (dalej: "Kupujący" lub "Bank II").

Wskazana wyżej sprzedaż nastąpi jedynie po uzyskaniu przez Kupującego zezwolenia Komisji Nadzoru Finansowego, o którym mowa w art. 124a ustawy - Prawo bankowe. Zgodnie z tym przepisem "nabycie przedsiębiorstwa bankowego lub jego zorganizowanej części przez bank wymaga zezwolenia Komisji Nadzoru Finansowego."

Zgodnie z umową, przedmiotem sprzedaży w ramach powyższej transakcji będzie zdefiniowany w tej umowie "Biznes" oraz "Przejęte zobowiązania", a także środki pieniężne uzyskane przez Bank I w związku ze zdeponowaniem depozytów przez klientów w tym banku, istniejące na dzień transakcji (dalej razem: "Przedmiot Transakcji"). Zgodnie natomiast z definicjami wskazanymi w umowie "Biznes" oznacza część działalności Banku I, w skład której wchodzą w szczególności:

* prawa wynikające z zawartych w ramach rynku detalicznego umów z klientami, w szczególności umów o karty kredytowe, umów kredytowych, umów pożyczek, umów rachunków bankowych, w tym także umów dotyczących prawa do korzystania z sald debetowych, umów na podstawie których w ramach rynku detalicznego zostały w Banku I złożone depozyty,

* wierzytelności z tytułu wskazanych wyżej umów;

* aktywa trwałe związane z prowadzoną działalnością w sektorze rynku detalicznego, a składające się z wyposażenia biurowego - krzesła, biurka; notebooki, monitory, klawiatury)

* środki pieniężne uzyskane w związku ze zdeponowaniem depozytów przez klientów,

* know-how w zakresie prowadzenia działalności bankowej w segmencie detalicznym,

* prawa z umów o pracę zawartych z pracownikami związanymi z prowadzoną przez Bank I działalnością w zakresie sektora rynku detalicznego.

Jednocześnie, definicja "Biznesu", zgodnie z treścią umowy, nie obejmuje:

* wierzytelności nie wynikających z umów, do których prawa i obowiązki będą przenoszone na Kupującego w ramach planowanej transakcji,

* wierzytelności wynikających z umów, do których prawa i obowiązki będą przenoszone na Kupującego w ramach transakcji, a przeterminowanych ponad 90 dni,

* praw do umów kredytowych denominowanych w walutach obcych, w tym także wierzytelności wynikających z takich umów,

* praw z umów dotyczących udzielenia finansowania Bankowi 1, za wyjątkiem umów, na podstawie których w Banku I zdeponowane zostały depozyty, które są przedmiotem planowanej transakcji (Kupujący wstąpi zarówno w prawa i obowiązki wynikające z tych umów oraz przejmie zdeponowane środki pieniężne),

* wierzytelności i praw wynikających z derywatów i umów hedgingowych włączając w to umowy zawarte przez Sprzedającego z klientami,

* wierzytelności i praw będących przedmiotem postępowania sądowego, a wynikających z umów, do których prawa i obowiązki zostaną przeniesione w ramach planowanej transakcji na Kupującego, oraz

* praw wynikających z produktów ubezpieczeniowych, w których Sprzedający działał jako ubezpieczający lub sprzedawał takie produkty klientom działając jako agent, chyba że te produkty ubezpieczeniowe stanowią zabezpieczenie dla umów będących przedmiotem planowanej transakcji.

Natomiast pojęcie "Przejętych Zobowiązań" zgodnie z umową obejmuje:

* zobowiązania Banku I związane z zawartymi w ramach rynku detalicznego umów z klientami, w szczególności umów o karty kredytowe, umów kredytowych, umów pożyczek, umów rachunków bankowych, w tym także umów dotyczących prawa do korzystania z sald debetowych, umów na podstawie których w ramach rynku detalicznego zostały w Banku I złożone depozyty,

* zobowiązań wynikających z umów o pracę zawartych z pracownikami związanymi z prowadzoną przez Bank I działalnością w zakresie sektora rynku detalicznego.

Zgodnie z umową, pojęcie "Przejętych Zobowiązań" nie obejmuje:

* zobowiązań z tytułu podatków;

* zobowiązań wynikających z umów, do których prawa i obowiązki nie będą przenoszone na Kupującego w ramach planowanej transakcji,

* praw z umów dotyczących udzielenia finansowania Bankowi, za wyjątkiem umów, na podstawie których w Banku I zdeponowane zostały depozyty, które są przedmiotem planowanej transakcji (Kupujący wstąpi zarówno w prawa i obowiązki wynikające z tych umów oraz przejmie zdeponowane środki pieniężne),

* zobowiązań wynikających z derywatów i umów hedgingowych włączając w to umowy zawarte przez Sprzedającego z klientami,

* zobowiązań związanych z postępowaniami sądowymi, a wynikających z umów, do których prawa i obowiązki zostaną przeniesione w ramach planowanej transakcji na Kupującego,

* zobowiązań związanych z produktami ubezpieczeniowymi, w których Sprzedający działał jako ubezpieczający lub sprzedawał takie produkty klientom działając jako agent, chyba że te produkty ubezpieczeniowe stanowią zabezpieczenie dla umów będących przedmiotem planowanej transakcji;

* zobowiązań związanych z umowami, do których prawa i obowiązki będą przenoszone na Kupującego w ramach transakcji, a z których to umów wierzytelności przeterminowane są ponad 90 dni.

Ponadto, z uwagi na fakt, iż przejście zobowiązań ze Sprzedającego na Kupującego w ramach planowanej transakcji może wymagać zgody wierzyciela, to część wskazanych wyżej zobowiązań stanowiących przedmiot transakcji w przypadku braku zgody wierzyciela może nie przejść na Kupującego.

Powyższe wyłączenia w żaden sposób nie ograniczą możliwości prowadzenia przez Kupującego przy wykorzystaniu Przedmiotu Transakcji działalności w sektorze detalicznym w takim samym zakresie, jak prowadził ją Bank I w ramach Departamentu Bankowości Prywatnej przed dokonaniem sprzedaży.

Wskutek planowanej sprzedaży na Kupującego przejdzie także zakład pracy w rozumieniu art. 23 Kodeksu pracy. W konsekwencji, na Sprzedającym ciążył będzie obowiązek wykonania obowiązków informacyjnych przewidzianych w Kodeksie pracy względem pracowników wskazanych w załączniku do umowy sprzedaży.

Zgodnie z umową sprzedaży może dojść do przejścia klientów Sprzedającego do Kupującego przed ostatecznym przeniesieniem na Bank II przedmiotu umowy. Kupujący i Sprzedający mają, bowiem zamiar zawrzeć umowę przedwstępną sprzedaży, a następnie zawrzeć umowę rozporządzającą skutkującą przeniesieniem wskazanych powyżej składników na Kupującego. W okresie pomiędzy zawarciem umowy przedwstępnej sprzedaży a nastąpieniem skutku rozporządzającego, Kupujący będzie uprawniony do kontaktowania się z klientami Sprzedającego i zawierania z nimi umów depozytów oraz innych produktów bankowych. W takiej sytuacji klient rozwiąże odpowiednią umowę na dany produkt ze Sprzedającym i zawrze umowę z Kupującym. Tym samym proces przechodzenia klientów Biznesu Sprzedającego do Kupującego może rozpocząć się przed dniem zawarcia umowy rozporządzającej. Jednocześnie, prawa i obowiązki z umów zawartych przez Kupującego w okresie przejściowym w powyższej formule zgodnie z umową stanowią część Przedmiotu Transakcji oraz są uwzględnione w kalkulacji ceny transakcji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym transakcja stanowi transakcję zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa i w związku z tym, stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy VAT, do transakcji nie stosuje się przepisów ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcja stanowi transakcję zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa i w związku z tym do transakcji, stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy VAT, nie stosuje się przepisów ustawy o VAT.

W myśl art. 2 pkt 27e ustawy o VAT przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zatem w świetle powyższej definicji, aby zespół składników majątkowych mógł stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny zostać spełnione następujące warunki:

Powyższe oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, lecz pewnym zorganizowanym zespołem tych składników, przy pomocy których będzie można realizować zadania gospodarcze. Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Warunkiem niezbędnym jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie, które to wydzielenie ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej.

Zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań:

Przedmiotem transakcji są składniki majątkowe niezbędne do prowadzenia działalności w segmencie działalności detalicznej:

* prawa wynikające z zawartych w ramach rynku detalicznego umów z klientami, w szczególności umów o karty kredytowe, umów kredytowych, umów pożyczek, umów rachunków bankowych, w tym także umów dotyczących prawa do korzystania z sald debetowych, umów na podstawie których w ramach rynku detalicznego zostały w Banku I złożone depozyty,

* wierzytelności z tytułu wskazanych wyżej umów;

* aktywa trwałe związane z prowadzoną działalnością w sektorze rynku detalicznego, a składające się z wyposażenia biurowego - krzesła, biurka; notebooki, monitory, klawiatury) - środki pieniężne uzyskane w związku ze zdeponowaniem depozytów przez klientów,

* know-how w zakresie prowadzenia działalności bankowej w segmencie detalicznym,

* prawa z umów o pracę zawartych z pracownikami związanymi z prowadzoną przez Bank I działalnością w zakresie sektora rynku detalicznego, oraz zobowiązania funkcjonalnie powiązane z powyższymi składnikami majątkowymi wskazane w opisie zdarzenia przyszłego. W konsekwencji, należy uznać, iż przedmiot transakcji stanowi zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań.

NSA w orzeczeniu z dnia 21 czerwca 2012 r., sygn. akt I FSK 1586/11 wskazał, że:

"Sam tylko fakt wyłączenia jakiegokolwiek składnika majątku nie pozwala na stwierdzenie, że już z tego powodu przedmiotem zbycia nie jest zorganizowana część przedsiębiorstwa, bowiem decydującą jest okoliczność, czy przy użyciu tej części można samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą."

Pogląd, że jeśli wyłączenie określonego składnika nie pozbawi wydzielonego kompleksu majątkowego cech przedsiębiorstwa bądź jego zorganizowanej części, to zbycie w takiej postaci nie podlega VAT, znalazł potwierdzenie w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego np.: z dnia 10 marca 2011 r., sygn. akt I FSK 1062/10, z dnia 4 października 201 ł r., sygn. akt I FSK 1589/10, z dnia 20 marca 2012 r., sygn. akt I FSK 815/11, z dnia 15 maja 2012 r., sygn. akt I FSK 1223/11, z dnia 20 marca 2012 r., sygn. akt I FSK 815/11.

W świetle powyżej przedstawionych poglądów orzecznictwa zakres wyłączeń z przedmiotu transakcji, który uzgodniły Sprzedający z Kupującym w umowie nie ma wpływu na uznanie przedmiotu transakcji za zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań.

Wyodrębnienie organizacyjne:

W praktyce przyjmuje się, iż dany zespół składników jest organizacyjnie wyodrębniony jeżeli występuje on samodzielnie w strukturze organizacyjnej podatnika. Istotne znaczenie ma również rola, jaką owe składniki odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa.

Takie stanowisko wyrażają ograny podatkowe w interpretacjach indywidualnych. Przykładem może tu być interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 1 stycznia 2012 r. nr IPTPP3/443-105/11-5/ALN:

"Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość)."

Podobne stanowisko wyraził Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 29 czerwca 2011 r., sygn. IPPPI-443-702/11-2/MP.

W interpretacji indywidualnej prawa podatkowego z dnia 18 maja 2011 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi nr IPTPP2/443-30/I 1-3/BM, stwierdzono natomiast, że:

"O wyodrębnieniu organizacyjnym można mówić, gdy zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowi odrębną jednostkę organizacyjną w strukturze tego przedsiębiorstwa, np. dział, wydział, oddział, itp. Takie organizacyjne wydzielenie powinno być dokonane na podstawie statutu, regulaminu lub aktu o podobnym charakterze. Ocena ta musi być dokonywana według podstawowego kryterium tj. ustalenia jaką rolę składniki majątkowe i związane z nimi prawa materialne odgrywały w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa (na ile stanowiły wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość)."

W sytuacji przedstawionej w opisie zdarzenia przyszłego, Przedmiot Transakcji stanowiący opisany w stanie faktycznym zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczony do prowadzenia działalności detalicznej został wyodrębniony w organizacyjnie w ramach Banku I jako Departament Bankowości Prywatnej.

Tym samym w opinii Wnioskodawcy przedstawiony w opisie zdarzenia przyszłego przedmiot transakcji będzie spełniał kryterium wyodrębnienia organizacyjnego.

Wyodrębnienie finansowe:

Wyodrębnienie finansowe występuje wtedy, gdy określone przepływy finansowe, należności i zobowiązania można na podstawie prowadzonej przez podatnika ewidencji alokować do wyodrębnionej części przedsiębiorstwa (por. T. Michalik, VAT. Komentarz, Warszawa 2012 str. 58). Wyodrębnienie finansowe nie musi polegać na samodzielnym sporządzaniu bilansu przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

W interpretacji indywidualnej z 19 stycznia 2011 r., IPPB5/423-797/10-4/DG Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie potwierdził, że:

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest poprzez odpowiednią prowadzenie ewidencji rachunkowej danego przedsiębiorstwa pozwalające na przyporządkowanie majątku, przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a ściślej do realizowanych przez nią zadań gospodarczych. Przy czym, przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie wymagają, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa przybrała postać prawną samodzielnie sporządzającą bilans."

Podobne stanowisko wyraził Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 29 czerwca 2011 r., sygn. IPPPI-443-70211-2/MP:

"Wyodrębnienie finansowe oznacza sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów, oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W sytuacji wyodrębnienia finansowego możliwe jest oddzielenie finansów przedsiębiorstwa od finansów jego zorganizowanej części."

Natomiast Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach interpretacji indywidualnej z dnia 12 kwietnia 2011 r. nr IBPP3/4441-23/11/IK uznał, że:

"Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa (tak aby można było przejąć funkcje gospodarcze,)."

Zgodnie ze stanowiskiem organów podatkowych warunkiem wystarczającym do uznania, że spełniona jest przesłanka wyodrębnienia finansowego, jest zapewnienie możliwości przyporządkowania do danej części przedsiębiorstwa przychodów i kosztów w ewidencji księgowej (interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 lutego 2009 r., sygn. IPPB5/423- 6/08-4/MB). W szczególności nie jest istotny sam fakt prowadzenia odrębnych kont, na których księgowane są np. przychody związane z określonym zespołem składników, ale musi istnieć zespół narzędzi rachunkowych umożliwiających określenie wyniku finansowego osiągniętego przez dany zespół składników majątkowych.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego stosowany w Banku I system rachunkowości zarządczej posiada narzędzia pozwalające na przyporządkowanie przychodów i kosztów związanych z działalnością detaliczną do Przedmiotu Transakcji (w Banku I ujętej w ramach Departamentu Bankowości Prywatnej) i umożliwia ich jednoznaczne wyodrębnienie z ogółu przychodów i kosztów Banku.

Tym samym w opinii Wnioskodawcy kryterium wyodrębnienia finansowego w przedstawionej we wniosku sytuacji będzie spełnione.

Wyodrębnienie funkcjonalne:

Organy podatkowe również wypowiadają się w kwestii wyodrębnienia funkcjonalnego. Zgodnie z rozpowszechnionym poglądem, który również wyrażony został w interpretacji indywidualnej prawa podatkowego wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 16 marca 2011 r. nr ILPP2/443-2032/I0-2/AD:

"Odnośnie wyodrębnienia funkcjonalnego, to kryterium to sprowadza się do ustalenia, czy wyodrębniona organizacyjnie całość jest w stanie przejąć zadania oraz samodzielnie funkcjonować na rynku. Nie budzi bowiem wątpliwości to, iż aby wydzielona część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych, musi ona posiadać potencjalną zdolność do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe: materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa."

W opisanym zdarzeniu przyszłym Bank I w oparciu o Przedmiot Transakcji realizował zadania gospodarcze związane z działalnością w segmencie bankowości detalicznej. Wchodzące w skład składniki majątkowe i związane z nimi zobowiązania oraz zakład pracy w rozumieniu art. 231 Kodeksu pracy przejmowane przez Kupującego pozwolą Kupującemu w pełnym zakresie kontynuować działalność w tym zakresie.

Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, kryterium wyodrębnienia funkcjonalnego w przedstawionej we wniosku sytuacji będzie spełnione.

Zdaniem Wnioskodawcy, okoliczność, iż część zobowiązań, a także praw i obowiązków (wskazanych w stanie faktycznym) nie wchodzi w zakres Przedmiotu Transakcji nie stoi na przeszkodzie uznaniu, iż przedmiotem transakcji jest zorganizowana część przedsiębiorstwa. Jak bowiem, wskazał Wnioskodawca w opisie zdarzenia przyszłego, fakt ten nie ograniczy w żaden sposób możliwości prowadzenia przez Kupującego działalności w sektorze detalicznym w takim samym zakresie jak prowadził ją Sprzedający w ramach Departamentu Bankowości Prywatnej.

Ponadto Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 9 października 2009 r. sygn. III SA/Wa 674/09 wskazał, iż "definicja ZCP nie wymaga, aby dla uznania aportu za ZCP, w jego skład musiały wchodzić wszystkie zobowiązania, jakie związane są z daną częścią przedsiębiorstwa."

Przeznaczenie do określonych zadań gospodarczych:

Aby część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona - obiektywnie oceniając - posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe: materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Takie rozumienie zorganizowanej część przedsiębiorstwa odnajduje potwierdzenie w indywidualnych interpretacjach wydanych przez władze podatkowe. Przykładowo w interpretacji z dnia 18 czerwca 2009 r. nr IPPB5/423- 152/09-2/MB Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził, iż:

"Aby zatem w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich, jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość)."

Najważniejszym czynnikiem przesądzającym o istnieniu zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest zdolność do prowadzenia działalności gospodarczej. Tak też wskazano w doktrynie:

"W celu ustalenia zatem, czy mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, zbadać należy czy nabyty zespół składników majątkowych stanowić mógłby samodzielnie działające przedsiębiorstwo." (A. Bartosiewicz, R. Kubacki. Komentarz do art. 2 ustawy o podatku od towarów i usług).

Zdolność do prowadzenia działalności gospodarczej w oparciu o nabywane składniki jest zatem główną przesłanką uznania danego zespołu składników materialnych i niematerialnych za przedsiębiorstwo.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w wyroku z dnia 13 sierpnia 2009 r., sygn. I SA/Ke 226/09 uznał, że:

"by mówić o nabyciu zorganizowanej części przedsiębiorstwa, przedmiotem transakcji winny być składniki materialne i niematerialne tworzące zorganizowany kompleks przeznaczony dla realizacji zadań gospodarczych. Przedmiotem czynności prawnej muszą być istotne elementy, które decydują, czy wyodrębniony zespół składników służy do realizacji celów gospodarczych realizowanych przez zbywcę."

W opinii Wnioskodawcy w przypadku Przedmiotu Transakcji powyższe kryterium jest spełnione. W skład Przedmiotu Transakcji wchodzą bowiem wszystkie składniki majątkowe niezbędne do prowadzenia działalności, tj.:

* prawa wynikające z zawartych w ramach rynku detalicznego umów z klientami, w szczególności umów o karty kredytowe, umów kredytowych, umów pożyczek, umów rachunków bankowych, w tym także umów dotyczących prawa do korzystania z sald debetowych, umów na podstawie których w ramach rynku detalicznego zostały w Banku I złożone depozyty,

* wierzytelności z tytułu wskazanych wyżej umów;

* aktywa trwałe związane z prowadzoną działalnością w sektorze rynku detalicznego, a składające się z wyposażenia biurowego - krzesła, biurka; notebooki, monitory, klawiatury), - środki pieniężne uzyskane w związku ze zdeponowaniem depozytów przez klientów, - know-how w zakresie prowadzenia działalności bankowej w segmencie detalicznym,

* prawa z umów o pracę zawartych z pracownikami związanymi z prowadzoną przez Bank I działalnością w zakresie sektora rynku detalicznego, oraz zobowiązania funkcjonalnie powiązane z powyższymi składnikami majątkowymi wskazane w opisie zdarzenia przyszłego. Przedmiot Transakcji stanowi zespół składników materialnych i niematerialnych, który może samodzielnie realizować przewidziane dla niego zadania związane z obsługą klientów w sektorze bankowości detalicznej. Ponadto, w skład Przedmiotu Transakcji wejdą także środki pieniężne zdeponowane w Banku I w związku z prowadzonym Biznesem oraz zobowiązanie do ich zwrotu na rzecz klientów w przyszłości. Tym samym należy uznać, iż przedmiot transakcji stanowi zespół składników mogących stanowić przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze.

Ze względu na to, że wszystkie przesłanki wynikające z definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa określonej w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT są w przypadku przedmiotu transakcji opisanego w zdarzeniu przyszłym spełnione, w opinii Wnioskodawcy transakcja ta stanowi transakcję zbycia zorganizowanej część przedsiębiorstwa dla potrzeb podatku VAT. W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy VAT, przepisy ustawy VAT nie znajdą zastosowania do transakcji opisanej w zdarzeniu przyszłym jako transakcji zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W opinii Wnioskodawcy na klasyfikację przedmiotu transakcji nie wpływa fakt, iż w skład zbywanego zespołu składników materialnych i niematerialnych nie wejdą te z umów z klientami, w przypadku których zgoda klienta na przeniesienie umowy jest wymagana prawem, a klient takiej zgody nie wyraził. Przeniesienie takich umów bez zgody drugiej strony byłoby bowiem prawnie nieskuteczne, a ich wyłączenie w żaden sposób nie wpływa na fakt, iż przedmiot transakcji stanowi organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Również wyłącznie z Przedmiotu Transakcji praw i obowiązków z innych umów oraz wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego wierzytelności i zobowiązań nie ma w ocenie Wnioskodawcy znaczenia dla oceny spełnienia tej przesłanki uznania Przedmiotu Transakcji za zorganizowaną część przedsiębiorstwa. W żadnym bowiem stopniu te składniki majątkowe nie ograniczają możliwości prowadzenia przez Kupującego w ramach Przedmiotu Transakcji działalności gospodarczej w takim samym zakresie, w jakim prowadził ją Sprzedający.

O prawidłowości powyższego poglądu Wnioskodawcy świadczy między innymi stanowisko orzecznictwa, z którego wynika, że brak zgody dłużnika na przeniesienie zobowiązań nie może stać na przeszkodzie uznania określonego zespołu składników za przedsiębiorstwo. Tak też zauważył Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 9 października 2009 r. o sygn. akt III SA/Wa 674/09:

"W przypadku, gdy zbywca wykazuje wolę przekazania zobowiązań wraz z pozostałą częścią przedsiębiorstwa, a na przeszkodzie skutecznej transakcji stoi jedynie brak zgody wierzyciela na zmianę dłużnika, to fakt ten nie powinien mieć wpływu na ocenę, czy mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa czy też nie."

Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym Przedmiot Transakcji stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. Za taką interpretacją przemawia także prowspólnotowa wykładnia przepisów krajowych. Należy bowiem wziąć pod uwagę, iż w orzeczeniu z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie C-497/01 Zita Modes, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej jako: "TSUE") uznał, że państwa członkowskie które korzystają z opcji nieopodatkowywania transakcji, których przedmiotem jest całość lub części majątku spółki muszą stosować tę zasadę do jakiejkolwiek transakcji zbycia całości aktywów lub jej części i nie mogą ograniczać stosowania tej zasady wyłącznie do niektórych transakcji zbycia.

W dalszej części wskazanego orzeczenia TSUE podkreślił, że:

"Pojęcie zbycia całości aktywów lub jej części, należy interpretować jako zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku składnikami niematerialnymi, które stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje zwykłego zbycia aktywów (np. sprzedaż zapasów produktów)".

Powyższe oznacza, iż na gruncie prawa unijnego wystarczającą przesłanką do uznania zbycia danego zespołu składników materialnych i niematerialnych za wyłączone spod zakresu podatku od towarów i usług jest zdolność do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. W przypadku sprzedaży przedmiotu transakcji, w opinii Wnioskodawcy, przesłanka ta jest niewątpliwie spełniona. Zatem już tylko na podstawie przepisów unijnych i wskazanego orzecznictwa TSUE zbycie przedmiotu transakcji nie powinno być objęte VAT.

Jak podkreślił TSUE w orzeczeniu z dnia 10 listopada 2011 r. w sprawie C-444/10 Christel

Schriever:

"przekazanie (...) całości lub części aktywów" należy interpretować w taki sposób, iż obejmuje ono przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, lecz nie obejmuje samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów".

Biorąc pod uwagę fakt, że wyodrębniony przez Sprzedającego Przedmiot Transakcji obejmuje działalność bankowości detalicznej Banku I oraz, że wyodrębniony zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań, jest zdolny do samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej jest wyposażony we wszelkie składniki niezbędne do jej prowadzenia, przedmiot transakcji stanowi, zdaniem Wnioskodawcy, zorganizowaną część przedsiębiorstwa dla potrzeb ustawy o podatku od towarów i usług.

Zbliżone stanowisko przyjmują sądy administracyjne, wskazując, że przedsiębiorstwo czy zorganizowana część przedsiębiorstwa dla potrzeb VAT nie musi obejmować wszystkich składników majątkowych tak długo jak wyodrębniony zespół składników majątkowych jest zdolny do samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej. Stanowisko to zostało zawarte m.in. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2012 r., sygn. akt I FSK 1223/11:

"decydujące znaczenie przy określaniu zakresu przedmiotowego omawianego przepisu ma element funkcjonalny tj. podniesiona wcześniej możliwość realizowania określonych zadań gospodarczych. Ta natomiast konstatacja prowadzi do wniosku, że wyłączenie spod działania ustawy o VAT dotyczy także takiej części majątku, której przydatność do prowadzenia działalności gospodarczej wynika nie tyle z rodzaju składających się na nią elementów, ile z wyodrębnienia organizacyjnego i finansowego, charakterystycznego dla zakładu, oddziału."

Podobnie orzekł NSA w orzeczeniu z dnia 21 czerwca 2012 r., sygn. akt I FSK 1586/11 wskazując, że:

,"Sam tylko fakt wyłączenia jakiegokolwiek składnika majątku nie pozwala na stwierdzenie, że już z tego powodu przedmiotem zbycia nie jest zorganizowana część przedsiębiorstwa, bowiem decydującą jest okoliczność, czy przy użyciu tej części można samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą."

Pogląd, że jeśli wyłączenie określonego składnika nie pozbawi wydzielonego kompleksu majątkowego cech przedsiębiorstwa bądź jego zorganizowanej części, to zbycie w takiej postaci nie podlega VAT, znalazł potwierdzenie w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego np.: z dnia 10 marca 2011 r., sygn. akt 1 FSK 1062/10, z dnia 4 października 2011 r., sygn. akt I FSK 1589/10, z dnia 20 marca 2012 r., sygn. akt 1 FSK 815/11, z dnia 15 maja 2012 r., sygn. akt I FSK 1223/11, z dnia 20 marca 2012 r., sygn. akt I FSK 815/11.

W świetle powyżej przedstawionych poglądów orzecznictwa zakres wyłączeń z przedmiotu transakcji, który uzgodniły Sprzedający z Kupującym umowie nie ma wpływu na uznanie przedmiotu transakcji za zorganizowaną część przedsiębiorstwa. W szczególności, zgodnie z umową wyłączeniu podlegać będą:

* zobowiązania z tytułu podatków;

* zobowiązania wynikające z umów, do których prawa i obowiązki nie będą przenoszone na Kupującego w ramach planowanej transakcji,

* prawa z umów dotyczących udzielenia finansowania Bankowi 1, za wyjątkiem umów, na podstawie których w Banku I zdeponowane zostały depozyty, które są przedmiotem planowanej transakcji (Kupujący wstąpi zarówno w prawa i obowiązki wynikające z tych umów oraz przejmie zdeponowane środki pieniężne),

* zobowiązania wynikających z derywatów i umów hedgingowych włączając w to umowy zawarte przez Sprzedającego z klientami,

* zobowiązania związane z postępowaniami sądowymi, a wynikające z umów, do których prawa i obowiązki zostaną przeniesione w ramach planowanej transakcji na Kupującego, oraz

* zobowiązania związane z produktami ubezpieczeniowymi, w których Sprzedający działał jako ubezpieczający lub sprzedawał takie produkty klientom działając jako agent, chyba że te produkty ubezpieczeniowe stanowią zabezpieczenie dla umów będących przedmiotem planowanej transakcji;

* zobowiązania związane z umowami, do których prawa i obowiązki będą przenoszone na Kupującego w ramach transakcji, a z których to umów wierzytelności przeterminowane są ponad 90 dni.

Powyżej wskazany zakres wyłączeń wynika z ustaleń pomiędzy stronami umowy opartymi na strategiach biznesowych Kupującego i Sprzedającego oraz przyjętym podziale ryzyka wynikającym z umowy. Składniki podlegające wyłączeniu w żaden sposób nie niweczą charakteru przedmiotu transakcji jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa bowiem nie są funkcjonalnie, organizacyjnie ani finansowo związane z przedmiotem transakcji. Co więcej wyłączenie ich z przedmiotu transakcji w żaden sposób nie wpływa na zdolność przedmiotu transakcji do funkcjonowania w obrocie gospodarczym jako odrębne przedsiębiorstwo, w szczególności wobec uwzględnienia w przedmiocie transakcji tak szerokiego spektrum przejmowanych składników niematerialnych i materialnych, zobowiązań oraz pracowników. Jak już bowiem Wnioskodawca podkreślał przedmiot transakcji posiada zdolność do w pełni samodzielnego funkcjonowania w oparciu o zbywane przez Sprzedającego elementy.

W tym miejscu należy również dodać, że transakcja ta dla potrzeb regulacyjnych klasyfikowana będzie jako zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa bankowego, co oznacza konieczność uzyskania zezwolenia na jej przeprowadzenie. Gdyby transakcja ta stanowiła sprzedaż składników niestanowiących zorganizowanej części przedsiębiorstwa, takie zezwolenie nie byłoby potrzebne. Oznacza to, że dla potrzeb regulacyjnych przedmiot transakcji jest traktowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa co potwierdza, iż funkcjonalnie przedmiot transakcji jest zdolny do samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej. W przeciwnym razie zezwolenie Komisji Nadzoru Finansowego nie byłoby potrzebne.

Wskazane orzecznictwo oraz fakt, że wyłączenia niektórych zobowiązań nie ma szczególnego znaczenia z perspektywy całego zespołu składników materialnych i niematerialnych oraz nie uniemożliwia samodzielnego prowadzenia działalności przy pomocy tego zespołu, przesądzają o tym, iż przedmiot transakcji niezależnie od wyłączonej części praw i obowiązków wynikających z części umów, powinien stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy przedstawiony w opisie zdarzenia przyszłego przedmiot transakcji stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa i związku z tym jego sprzedaż przez Bank I na rzecz Banku II nie podlega opodatkowaniu VAT.

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT przepisów tej ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przytoczone powyżej orzeczenia TSUE jednoznacznie wskazują, że decydujące dla uznania, czy przedmiotem zbycia jest przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana powinna być funkcjonalna możliwość wykorzystania przenoszonych składników do samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej, a nie to jakie składniki są przedmiotem zbycia.

Podobne stanowisko przyjęły polskie sądy administracyjne. Przykładowo, NSA w wyroku z 5 kwietnia 2012 r., sygn. I FSK 1001/11 uznał, że:

Sformułowanie zawarte w art. 6 pkt 1 u.p.t. u., zgodnie z którym przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub - do 30 listopada 2008 r. - zakładu (oddziału,) samodzielnie sporządzającego bilans, a od 1 grudnia 2008 r. - zorganizowanej części przedsiębiorstwa, należy w aspekcie art. 19 Dyrektywy 2006/212/WE, rozumieć w sposób funkcjonalny a nie tylko werbalny, tzn. analizując, czy dany zespół aktywów (przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa), który jest przedmiotem zbycia, pozwalał na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej, której służy."

Jak podkreślono w uzasadnieniu do stanowiska podatnika odnośnie rozważanego pytania, zdaniem Wnioskodawcy, Przedmiot Transakcji stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT. Stanowi bowiem organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie wyodrębniony zespół składników majątkowych w przedsiębiorstwie Banku I zdolny do samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej. Jest to o tyle istotne, że z perspektywy przepisów unijnych to aspekt funkcjonalny, a więc to, czy dany zespół składników jest zdolny do samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej, a nie to, co wchodzi w skład zespołu aktywów będącego przedmiotem transakcji. Skoro więc składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedmiotu transakcji są wystarczające do samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej, przedmiot transakcji stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa dla potrzeb VAT.

Z powyższym poglądów TSUE oraz NSA wynika także, iż okoliczność, że część działalności prowadzonej w ramach Przedmiotu Transakcji będzie przechodziła na Kupującego po podpisaniu przedwstępnej umowy sprzedaży, a przed zawarciem umowy rozporządzającej, także nie niweczy kwalifikacji Przedmiotu Transakcji jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa dla celów podatku VAT. Istotne bowiem jest powiązanie funkcjonalne zbywanych składników majątkowych i fakt przeniesienia określonej działalności gospodarczej na Kupującego. Okoliczność, czy transakcja dokonywana jest jednorazowo, czy też etapami lub zakłada pewną ciągłość procesu przenoszenia działalności do kupującego powinna być analizowana z perspektywy ewentualnego zerwania tych więzi funkcjonalnych. Taka sytuacja nie występuje w opisanym zdarzeniu przyszłym. Jednoznacznie z treści umowy wynika bowiem, że celem takiego działania jest stopniowe i płynne przenoszenie działalności gospodarczej Sprzedającego. Jednoznaczne jest to, że Kupujący przejmie pewne aktywa jako element całego procesu i element pewnej całości, a nie w oderwaniu od Przedmiotu Transakcji. Zajęcie przeciwnego stanowiska, tj. uznanie, iż stopniowe przenoszenie działalności Przedmiotu Transakcji niweczy jego kwalifikację jako zorganizowaną część przedsiębiorstwa dla celów podatkowych, byłoby niezgodne z ekonomiczną treścią transakcji. Oznaczałoby także możliwość sztucznego, formalnego rozczłonkowania transakcji w celu osiągnięcia pożądanych skutków podatkowych na gruncie podatku VAT, co byłoby sprzeczne z istotą i zasadami tego podatku, a także przepisami Ordynacji Podatkowej, które nakazują organom podatkowym ustalenie faktycznego zamiaru i celu działania stron danej umowy.

Tym samym, w opinii Wnioskodawcy, sprzedaż przedstawionego w opisie zdarzenia przyszłego przedmiotu transakcji nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.