IPPP1-443-496/08-2/JB - Zasady opodatkowania podatkiem VAT usługi transportu związanej z wewnątrzwspólnotową dostawą towarów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2008 r. (data wpływu 14 marca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usługi transportu związanej z wewnątrzwspólnotową dostawą towarów - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 marca 2008 r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usługi transportu związanej z wewnątrzwspólnotową dostawą towarów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka zawarła umowę z kontrahentem z Belgii na wykonanie i dostawę towarów z Polski do Belgii. Towar jest wywożony na zlecenie Spółki przez polską firmę spedycyjną, która obciąża Spółkę kosztami tego transportu. Zgodnie z zawartą z kontrahentem belgijskim umową osobno ustala się cenę za towar a osobno za transport (niezależnie od tego na jaką wartość będzie faktura od polskiego przewoźnika). Należność za transport stanowi odrębną pozycję na fakturze "transport towarów". Na fakturze Spółka zamieszcza również unijny NIP nabywcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowo Spółka postępuje wykazując usługę transportową jako niepodlegającą opodatkowaniu VAT w Polsce i jednocześnie wykazując ją w poz. 21 deklaracji VAT... czy też powinna całość transakcji tj. towar + transport towarów potraktować jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów opodatkowaną stawką VAT 0 %.

Zdaniem wnioskodawcy, aby można było opodatkować usługę transportową stawką VAT 0 %, jej wartość musiałaby zostać wliczona w cenę towaru. W przypadku jednakże wykazania tej usługi (ze względu na warunki umowy) w odrębnej pozycji faktury istnieje konieczność ustalenia jej miejsca świadczenia w celu określenia czy usługa ta podlega opodatkowaniu VAT w Polsce. W związku z tym, że unijny nabywca podał Spółce numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium Belgii, miejscem świadczenia usługi transportowej jest państwo, które wydało nabywcy ten numer, powodując przeniesienie na nabywcę konieczność opodatkowania tej usługi w państwie nabywcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 i 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8. Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0 %, po spełnieniu warunków określonych w art. 42 ustawy.

Ustawodawca nie określił szczególnych zasad ustalania podstawy opodatkowania dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Obowiązuje zatem w tym zakresie przepis art. 29 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy.

Zagadnienie to zostało uregulowane w art. 78 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (wcześniej art. 11 ust. 2 Szóstej Dyrektywy Rady). Zgodnie z ww. art. 78 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, do podstawy opodatkowania wlicza się następujące elementy:

Z przytoczonych powyżej regulacji wynika, że w przypadku dokonywanych przez podatnika dostaw towarów za podstawę opodatkowania należy uznać całość świadczenia pieniężnego pobieranego od nabywcy. Oznacza to, że do podstawy opodatkowania w przypadku dokonywanych dostaw należy wliczyć pobieraną przez spółkę cenę towarów a także wszystkie inne elementy będące elementami składowymi świadczenia zasadniczego (tj. dostawy towarów). Jeżeli zatem dostawca obciąża nabywcę dodatkowymi kosztami (jakimi są np. koszty transportu towarów), a w konsekwencji koszty te zwiększają kwotę należną z tytułu transakcji, to należy je traktować jako element świadczenia zasadniczego. W konsekwencji koszty te, jako niestanowiące odrębnego świadczenia od wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, podlegają opodatkowaniu według stawki właściwej dla dostawy towarów, tj. według stawki 0 %, przy zachowaniu warunków określonych w art. 42 ustawy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zawarł z kontrahentem z Belgii umowę na wykonanie i dostawę towarów z Polski do Belgii. Umowa ta stanowi, że osobno ustala się cenę za towar a osobno za transport, a należność za transport stanowi odrębną pozycję na fakturze.

Postanowienia umowy w zakresie osobnego ustalania ceny za towar i transport, nie zmieniają faktu, iż przedmiotowa umowa została zawarta na wykonanie i dostawę towarów, a zatem to dostawa towarów jest przedmiotem umowy i stanowi główny i podstawowy element całej transakcji.

Nabywca towarów pokrywa wartość zakupionego towaru wraz z kosztami ich dostarczenia na wskazane miejsce, a zatem transport towarów jest nierozerwalnie związany z dostawą towarów i choć wykazany w oddzielnej pozycji faktury stanowi niewątpliwie składnik transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

W kontekście powyższego bez znaczenia dla sposobu opodatkowania tego świadczenia będzie pozostawał fakt, czy usługa transportu jest ujmowana w jednej pozycji faktury czy też w dwóch pozycjach faktury: jako dostawa towaru i jako świadczenie usługi z nią związanej. W sytuacji bowiem wykazania tego świadczenia w dwóch pozycjach faktury podstawą opodatkowania i tak będzie suma kwot wykazanych przez Spółkę na fakturze - należna za dostawę towarów i za usługę transportową.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że koszty transportu związane z wewnątrzwspólnotową dostawą towarów, objęte jedną umową zawartą między kontrahentami, należy potraktować jako element świadczenia zasadniczego, wliczyć do podstawy opodatkowania transakcji i opodatkować według stawki właściwej dla dostawy towarów, tj. według stawki podatku w wysokości 0 %, przy zachowaniu warunków określonych w art. 42 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.