IPPP1/443-487/14-2/MP

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 23 maja 2014 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP1/443-487/14-2/MP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 kwietnia 2014 r. r. (data wpływu 30 kwietnia 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości gruntowej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 kwietnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości gruntowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Osoba fizyczna ("podatnik") nabyła nieruchomość gruntową w roku 2003. Składa się ona z 3 działek, z których jedna o pow. 402 m2 (nr. ew 15/10) jest przeznaczona pod drogę (ma zostać wykupiona przez gminę), a dwie pozostałe, jedna o pow. 2.020 m2 (nr ew. 15/9) oraz druga o pow. 2.035 m2), to działki budowlane. Dodatkowo podatnik nabył 2/6 udziałów w drodze dojazdowej do przedmiotowych działek o pow. 650 m2 (nr ew. 15/3).

Wszystkie działki razem (nr ew. 15/8, 15/9 oraz 15/10) będą dalej zwane łącznie "Nieruchomością". Podatnik nabył nieruchomość wraz z udziałem w drodze dojazdowej jako osoba nieprowadząca działalności gospodarczej w celu wybudowania na niej budynku mieszkalnego jednorodzinnego z garażem dwustanowiskowym oraz basenem. Podatnik nie odliczył żadnej kwoty podatku VAT w związku za nabyciem Nieruchomości.

Przed zakupem podatnik złożył wniosek o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla Nieruchomości. We wniosku podatnik wskazał, że planuje wybudować na Nieruchomości dom z basenem. Podatnik uzyskał decyzje potwierdzające możliwość takiej inwestycji na Nieruchomości. Po nabyciu Nieruchomości podatnik uzyskał warunki przyłączenia do sieci energetycznej, wodno-kanalizacyjnej oraz ocenę radiestezyjną terenu. Już po zakupie nieruchomości został uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z nim była i jest możliwość wybudowania na nieruchomości domu z basenem. Ostatecznie podatnik zrezygnował z tej inwestycji. W roku 2007 nabył inną nieruchomość gruntową, na której wybudował dom z basenem. Po wybudowaniu tego domu podjął decyzję o sprzedaży nieruchomości. Planuje sprzedać działki 15/8 i 15/9 oraz udział w działce 15/3 w całości lub każdą z dwóch działek 15/8 oraz 15/9 osobno wraz z udziałem w drodze dojazdowej po 1/6 na każdą z działek 15/8 i 15/9, w ramach sprzedaży swojego majątku prywatnego, niezwiązanego z prowadzoną działalnością gospodarczą, o której mowa poniżej.

Działka 15/10, przeznaczona pod drogę, stała się własnością gminy z mocy prawa. Gmina wypłaci odszkodowanie za przejętą działkę nr 15/10. Przy sprzedaży działek podatnik będzie jedynie wykonywał prawo własności, nie będzie natomiast działał jako handlujący nieruchomościami.

Od 2010 r. podatnik prowadzi działalność gospodarczą. Jej przedmiotem jest udzielanie pożyczek, wynajem nieruchomości oraz obrót nieruchomościami, w tym sprzedaż lokali mieszkalnych i użytkowych oraz nieruchomości gruntowych. Jest czynnym podatnikiem podatku VAT z tego tytułu. Jednocześnie wyraźnie należy podkreślić, że działki będące przedmiotem wniosku nie były nigdy wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej, o której mowa powyżej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy z tytułu sprzedaży każdej z dwóch działek 15/8 oraz 15/9 osobno lub jednocześnie wraz z odpowiednim udziałem w drodze dojazdowej wnioskodawca będzie podatnikiem podatku VAT.

2. Czy wnioskodawca będzie podatnikiem VAT z tytułu wypłaty przez gminę odszkodowania za przejęcie działki nr 15/10 z mocy prawa.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż każdej z dwóch działek 15/8 oraz 15/9 osobno lub jednocześnie wraz z odpowiednim udziałem w drodze dojazdowej nie będzie powodowała uznania wnioskodawcy za podatnika z tytułu sprzedaży tych działek, ponieważ będzie to sprzedaż majątku prywatnego podatnika, niemającego związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą.

Stanowisko podatnika potwierdzają m.in. wyroki NSA o sygn. I FSK 781/13 (do wyroku o sygn. I SA/Po 866/12) oraz I FSK 916/13 (do wyroku o sygn. I SA/Po 847/12), wydane w analogicznym stanie faktycznym, obejmującym majątek prywatny osoby prowadzącej działalność gospodarczą również w zakresie obrotu nieruchomościami. Tu można powołać stanowisko WSA w Poznaniu, które zyskało potwierdzenie w powołanym wyroku NSA. Za wyrokiem I SA/Po 866/12:

4. "nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach prywatnych."

"nie można jednak tylko z tego powodu, że skarżący trudni się profesjonalną sprzedażą nieruchomości uznać, że w odniesieniu do tych transakcji staje się także profesjonalnym handlowcem. W rozpatrywanej sprawie opis zdarzenia przyszłego, nakreślony przez skarżącego, nie wskazuje na takie formy aktywności przy planowaniu zbywania przedmiotowych działek, które wykraczałby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Nie można zatem uznać skarżącego za podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, co oznacza naruszenie tych przepisów prawa materialnego przez organ udzielający interpretacji."

Wobec powyższego podatnik stoi na stanowisku, że z tytułu sprzedaży każdej z dwóch działek 15/8 oraz 15/9 osobno lub jednocześnie wraz z odpowiednim udziałem w drodze dojazdowej wnioskodawca nie będzie podatnikiem podatku VAT.

W zakresie pytania 2.

Podatnik uważa, że wypłata przez gminę odszkodowania za przejęcie działki nr 15/10 (należącej do majątku prywatnego podatnika, z mocy prawa nie będzie powodować uznania go za podatnika podatku VAT w tym zakresie. Odszkodowanie to dotyczy bowiem przejęcia przez gminę majątku prywatnego podatnika, niemającego związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą. Tym samym nie wykracza to poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, które nie stanowi działalności gospodarczej.

Wobec powyższego podatnik stoi na stanowisku, że z tytułu wypłaty przez gminę odszkodowania za przejęcie działki nr 15/10 Wnioskodawca nie będzie podatnikiem podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Ad. 1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Artykuł 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Grunty spełniają powyższą definicję towarów, wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 powołanej wyżej ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem będzie podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza - art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tą rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT. W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - Dz.U.UE.L 347.1 z późn. zm. - (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Tak też stwierdził Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w połączonych sprawach C-180/10 i C-181/10. Trybunał wskazał m.in. że zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 112 (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy o VAT), jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. O tym, że dokonujący sprzedaży gruntu budowlanego działał w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, a nie w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykonując prawo własności, decyduje stopień jego aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, który wskazuje, że angażuje on środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługobiorców w ramach prowadzenia działalności gospodarczej.

Konieczne jest zatem zbadanie w każdej sytuacji, czy w odniesieniu do danej czynności podmiot występował w charakterze podatnika, tj. jako osoba angażująca środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, a nie jako osoba wykonująca prawo własności.

W okolicznościach przedstawionych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej spełnione zostały przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT. Wnioskodawca w 2003 r. nabył nieruchomość gruntową składającą się z 3 działek, z których jedna o pow. 402 m2 (nr. ew 15/10) jest przeznaczona pod drogę i wiadomym było, że zostanie wykupiona przez gminę w zamian za odszkodowanie. Dwie pozostałe działki, jedna o pow. 2.020 m2 (nr ew. 15/9) oraz druga o pow. 2.035 m2 nr 15/8), to działki budowlane. Dodatkowo podatnik nabył 2/6 udziałów w kolejnej nieruchomości - drodze dojazdowej do przedmiotowych działek o pow. 650 m2 (nr ew. 15/3).

Wnioskodawca nabył nieruchomość wraz z udziałem w drodze dojazdowej jako osoba nieprowadząca działalności gospodarczej w celu wybudowania na niej budynku mieszkalnego jednorodzinnego z garażem dwustanowiskowym oraz basenem.

Wnioskodawca podjął szereg działań zmierzających do podniesienia wartości zakupionego gruntu: złożył wniosek o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla Nieruchomości i uzyskał decyzje potwierdzające możliwość planowanej przez niego inwestycji na Nieruchomości. Ponadto uzyskał warunki przyłączenia do sieci energetycznej, wodno-kanalizacyjnej oraz doprowadził do oceny radiestezyjnej terenu.

W 2007 r. Wnioskodawca dokonał zakupu kolejnej nieruchomości, na której wybudował planowany dom z basenem. Ponadto, w 2010 r. rozpoczął działalność gospodarczą jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Przedmiotem tej działalności jest m.in. obrót nieruchomościami (sprzedaż lokali mieszkalnych i użytkowych oraz nieruchomości gruntowych).

Obecnie Wnioskodawca zamierza sprzedać działki nr 15/8 i 15/9 (jednocześnie lub każdą z osobna) wraz z udziałem w drodze dojazdowej do tych działek.

W analizowanej sprawie uznać należy, że Zainteresowany dokonując sprzedaży opisanej nieruchomości będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta będzie nosiła znamiona działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Aktywność podejmowana przez Wnioskodawcę w przedmiocie zbycia gruntów jest porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Dokonanej oceny nie mogą zmienić zapewnienia Wnioskodawcy, że nabył on wymienione nieruchomości do swojego majątku prywatnego, niezwiązanego z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W tym miejscu zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), dotyczącego kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. "Majątek prywatny" - zdaniem TSUE- to taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego, co w przedmiotowej sprawie nie miało miejsca, gdyż Wnioskodawca w żaden sposób nie wykorzystywał posiadanych nieruchomości do celów osobistych. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych.

Chociaż zamiarem Wnioskodawcy dokonującego zakupu ww. nieruchomości była budowa domu, to jednak z okoliczności sprawy nie wynika, aby od chwili nabycia działek Wnioskodawca rozpoczął taką budowę. Przeciwnie, w 2007 r. dokonał zakupu kolejnej działki, na której wybudował planowany dom z basenem. Nieuzasadniony był również zakup działki o nr ewidencyjnym 15/10 w celu (jak twierdzi Wnioskodawca) wybudowania domu, skoro wiadomym było, że działka ta jest przeznaczona na drogę i z mocy prawa stanie się własnością gminy, a Wnioskodawcy będzie przysługiwało odszkodowanie z tytułu wywłaszczenia.

Z uwagi na zakres i skalę przeprowadzanego przez Wnioskodawcę przedsięwzięcia stwierdzić należy, że planowana sprzedaż ww. nieruchomości nie może być uznana za czynności wykonywane w ramach zarządu majątkiem prywatnym Wnioskodawcy i nosi znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 cyt. ustawy.

Zatem, planowaną przez Wnioskodawcę sprzedaż nieruchomości należy traktować jako dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, która w oparciu o regulację zawartą w art. 5 ust. 1 podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów o usług.

Ad. 2.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT pod pojęciem dostawy towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Z przywołanego przepisu wynika, że dostawą towarów, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie takie wywłaszczenie czy też przymusowa sprzedaż, która następuje za odszkodowaniem. Uznać należy, że odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną. Jeśli zatem wywłaszczenie lub przymusowa sprzedaż następuje za wynagrodzeniem, to wówczas stanowi odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy.

Zasady nabywania nieruchomości pod inwestycje w zakresie dróg publicznych reguluje ustawa z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. Z 2013 r., poz. 687 z późn. zm.). I tak, zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy, decyzją o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zatwierdza się podział nieruchomości.

W myśl art. 12 ust. 4 ww. ustawy, nieruchomości lub ich części, o których mowa w art. 11f ust. 1 pkt 6, stają się z mocy prawa:

* własnością Skarbu Państwa w odniesieniu do dróg krajowych,

* własnością odpowiednich jednostek samorządu terytorialnego w odniesieniu do dróg wojewódzkich, powiatowych i gminnych

- z dniem, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna.

Decyzję ustalającą wysokość odszkodowania za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, wydaje organ, który wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej (art. 12 ust. 4a ww. ustawy). Zgodnie z art. 12 ust. 5 powołanej ustawy, do ustalenia wysokości i wypłacenia odszkodowania, o którym mowa w ust. 4a, stosuje się odpowiednio przepisy o gospodarce nieruchomościami, z zastrzeżeniem art. 18.

W myśl art. 98 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.), działki gruntu wydzielone pod drogi publiczne: gminne, powiatowe, wojewódzkie, krajowe - z nieruchomości, której podział został dokonany na wniosek właściciela, przechodzą, z mocy prawa, odpowiednio na własność gminy, powiatu, województwa lub Skarbu Państwa z dniem, w którym decyzja zatwierdzająca podział stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale prawomocne. Przepis ten stosuje sie także do nieruchomości, której podział został dokonany na wniosek użytkownika wieczystego, z tym że prawo użytkowania wieczystego działek gruntu wydzielonych pod drogi publiczne wygasa z dniem, w którym decyzja zatwierdzająca podział stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale prawomocne.

Za działki gruntu, o których mowa w ust. 1, przysługuje odszkodowanie w wysokości uzgodnionej między właścicielem lub użytkownikiem wieczystym a właściwym organem. Przepis art. 131 stosuje sie odpowiednio. Jeżeli do takiego uzgodnienia nie dojdzie, na wniosek właściciela lub użytkownika wieczystego odszkodowanie ustala się i wypłaca według zasad i trybu obowiązujących przy wywłaszczaniu nieruchomości (art. 98 ust. 3 ww. ustawy).

W tym miejscu wyjaśnić należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega samo odszkodowanie, lecz stanowiące dostawę towarów przeniesienie własności w zamian za wynagrodzenie pełniące funkcję odszkodowania.

Z analizy przedstawionych okoliczności sprawy w zakresie pytania nr 1 wynika, że w zakresie planowanej dostawy nieruchomości Wnioskodawca będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. W takim samym charakterze będzie działał Wnioskodawca dokonując czynności przekazania działki w zamian za odszkodowanie. Przeniesienie prawa własności działki przez "wywłaszczonego" w zamian za odszkodowanie uznać należy za odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, podlegającą opodatkowaniu tym podatkiem.

Powołane przez Wnioskodawcę orzeczenia sądów administracyjnych (I FSK 781/13, I FSK 916/13) nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości rozpatrywanej kwestii. Rozstrzygnięcia sądów wydane zostały w indywidualnych sprawach podatników, na tle ściśle określonych stanów faktycznych. W ww. orzeczeniach i poprzedzających je wyrokach Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (I SA/Po 866/12 i I SA/Po 847/12) sądy rozstrzygały kwestię uznania za podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT osobę, która dokonywała sprzedaży gruntu, nabytego wcześniej w drodze spadku. Z przedstawionego w tych sprawach zdarzenia przyszłego wynikało ponadto, że wnioskodawcy, poza wystąpieniem z wnioskiem o wydanie warunków zabudowy działek, nie ponosili żadnych nakładów, które miałyby wpływ na podniesienie wartości gruntu. Wynika stąd, że okoliczności spraw rozpatrywanych przez sądy znacznie odbiegały od przedstawionych przez Wnioskodawcę w analizowanym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Przy dokonywaniu oceny prawnej stanowiska Wnioskodawcy w jego indywidualnej sprawie, Organ podatkowy nie jest związany ww. orzeczeniami sądów administracyjnych. Tut. Organ nie neguje roli orzecznictwa jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, aczkolwiek w przedmiotowej sprawie z uwagi na odmienności stanu faktycznego i stanu prawnego nie ma ono zastosowania. Każdą sprawę Organ zobowiązany jest traktować indywidualnie, natomiast orzeczenia sądów podejmowane są na podstawie zebranego materiału dowodowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl