IPPP1/443-48/14-2/MP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 stycznia 2014 r. (data wpływu 17 stycznia 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług pośrednictwa ubezpieczeniowego - jest prawidłowe.

W dniu 17 stycznia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług pośrednictwa ubezpieczeniowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

M. Sp. z o.o. ("Wnioskodawca") jest spółką prawa polskiego, która zamierza zarejestrować się i prowadzić na terytorium Polski działalność jako broker ubezpieczeniowy. Powyższa działalność będzie prowadzona przez M. na podstawie zezwolenia na wykonywanie działalności brokerskiej wydanego przez Komisję Nadzoru Finansowego ("KNF") oraz wpisu do rejestru brokerów ubezpieczeniowych prowadzonego przez KNF. M. zamierza specjalizować się w świadczeniu usług pośrednictwa ubezpieczeniowego na rzecz szpitali, instytucji medycznych, klinik, lekarzy, dentystów oraz innych dostawców usług medycznych / paramedycznych na terytorium Polski oraz innych instytucji zajmujących się świadczeniem usług zdrowotnych ("Klienci").

Przedmiotowa działalność będzie prowadzona przez M. zarówno samodzielnie, jak i we współpracy z W. S.A., spółką prawa polskiego, również zarejestrowaną i działającą na podstawie zezwolenia KNF jako broker ubezpieczeniowy.

Zakres usług pośrednictwa ubezpieczeniowego świadczonych przez M. we współpracy z W. będzie następujący:

1. Pośrednictwo przy dystrybucji polis ubezpieczeniowych w zakresie odpowiedzialności medycznej oraz wypadków medycznych ("M" - "P MM..."), obejmująca działania opisane w dalszej części niniejszego wniosku. O ile takie będzie życzenie Klienta, powyższym polisom będą towarzyszyć usługi w zakresie zarządzania ryzykami medycznymi - "usługi RM", które będą obejmowały, w szczególności, wdrażanie systemów, metod i procedur zarządzania ryzykiem, monitorowanie, wspomaganie, aktualizowanie i utrzymywanie procedur zarządzania ryzykami medycznymi, przekazywanie Klientom wiedzy w ww. zakresie. Celem usług RM będzie obniżenie poziomu przedmiotowych ryzyk a tym samym obniżenie kosztów ubezpieczenia ponoszonych przez Klientów.

2. Pośrednictwo przy dystrybucji innych ubezpieczeń specjalistycznych ("Polisy specjalistyczne"), w tym, w zakresie:

* odpowiedzialności osób trzecich ("Public Third Party Liability"),

* odpowiedzialności za produkt ("Product Liability"),

* odpowiedzialności pracodawcy ("Employer's Liability"),

* odpowiedzialności cywilnej członków władz spółek ("Ubezpieczenia DO")

* ubezpieczeń majątkowych ("Property Insurance") (1 i 2. dalej łącznie jako: "Polisy ubezpieczeniowe").

Polisy ubezpieczeniowe będą oferowane na rynku polskim Klientom poszukującym ochrony ubezpieczeniowej. Szczegółowe zasady współpracy M. oraz W. w ramach świadczenia na rzecz Klientów usług pośrednictwa ubezpieczeniowego (usług brokerskich) zostały określone w umowie podpisanej przez strony w bieżącym roku ("Umowa"). Umowa zawiera w szczególności następujące postanowienia:

* W zobowiązuje się do tego, że będzie podejmował wszelkie niezbędne działania mające na celu doprowadzenie do zawarcia przez Klientów Polis ubezpieczeniowych, takie jak: prowadzenie prac przygotowawczych zmierzających do zawarcia Polis ubezpieczeniowych, przekazywanie potencjalnym Klientom wszelkich informacji dotyczących Polis ubezpieczeniowych, przekazywanie potencjalnym Klientom informacji dotyczących możliwości uzupełnienia Polisy M... o usługi RM, prowadzenie negocjacji z potencjalnymi Klientami, zarządzanie Polisami ubezpieczeniowymi i ich administrowanie.

* Podobne działania mające na celu doprowadzenie do zawarcia przez Klientów Polis ubezpieczeniowych będą podejmowane na podstawie Umowy przez M. Zatem, również M. będzie podejmował działania przygotowawcze zmierzające do zawarcia Polis ubezpieczeniowych, przekazywał potencjalnym Klientom wszelkie informacje dotyczące Polis ubezpieczeniowych, przekazywał potencjalnym Klientom informacje dotyczące możliwości uzupełnienia Polisy M... o usługi RM, prowadził negocjacje z potencjalnymi Klientami, zarządzał Polisami ubezpieczeniowymi i administrował te polisy. Jednocześnie, M. zobowiązuje się do tego, że będzie współdziałał z W... w całym procesie negocjowania i zawierania Polis ubezpieczeniowych.

* W. będzie zawierał z Klientami umowy brokerskie w swoim własnym imieniu, uprzednio informując Klientów o udziale M. w procesie zawierania i wykonywania umów dotyczących Polis ubezpieczeniowych, w tym, w świadczeniu usług RM.

* Strony potwierdzają w Umowie, że wszelkie działania podejmowane przez nie w ramach współpracy objętej Umową realizowane będą w zgodzie z wymogami prawa dotyczącymi prowadzenia w Polsce działalności pośrednictwa ubezpieczeniowego przez brokerów ubezpieczeniowych, wynikającymi z ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1154 z późn. zm.) - "Ustawa o pośrednictwie" a w szczególności, że wszelkie czynności brokerskie będą wykonywane przez M. dopiero po uzyskaniu zezwolenia na prowadzenie działalności brokerskiej oraz, że w ramach wzajemnej współpracy, strony wykorzystają posiadane zasoby, zdobyte doświadczenie, wiedzę i kontakty w Polsce, mając na względzie jak najlepszą realizację zamierzonego celu gospodarczego, jakim jest doprowadzanie do zawarcia przez Klientów umów ubezpieczenia.

* Strony zobowiązują się, że będą podejmowały niezbędne wysiłki w celu oferowania Klientom takich warunków ubezpieczeń, które najlepiej odpowiadają potrzebom Klientów i są konkurencyjne wobec innych dostępnych na rynku ofert.

W. zawrze ponadto z jednym, lub kilkoma, zakładami ubezpieczeń umowy, o których mowa w art. 24 ust. 2 pkt 1 in fine Ustawy o pośrednictwie - tj. umowy dotyczące wzajemnego rozliczania się z tytułu wykonywania czynności brokerskich. Na podstawie umowy zawartej z zakładem ubezpieczeń, zakład ubezpieczeń będzie wypłacał na rzecz W. prowizję należną z tytułu świadczenia usług pośrednictwa ubezpieczeniowego. Warunkiem wypłaty prowizji przez zakład ubezpieczeń będzie doprowadzenie do zawarcia umowy ubezpieczenia z Klientem w zakresie Polis ubezpieczeniowych. Uwzględniając fakt, że usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego będą świadczone przez W. wspólnie z M., prowizja otrzymywana przez W. od zakładu ubezpieczeń będzie następnie dzielona pomiędzy W. i M. W świetle Umowy, wynagrodzenie należne każdej ze stron z tytułu świadczenia usług pośrednictwa ubezpieczeniowego w ramach Umowy zostanie ustalone z uwzględnieniem udziału każdej strony w realizacji tej Umowy. Zatem prowizja będzie wypłacana na rzecz M. na następujących zasadach:

1. Co do zasady, z tytułu świadczonych usług pośrednictwa ubezpieczeniowego, M. będzie każdorazowo przysługiwało 25% prowizji otrzymanej przez W... od zakładu ubezpieczeń z tytuł zawarcia z Klientem umowy ubezpieczenia;

2. Natomiast w sytuacji, gdy Klient zdecyduje się na wykupienie Polisy ubezpieczeniowej M... rozszerzonej o usługi RM, M. będzie uprawniony do 50% prowizji uzyskanej przez W. od zakładu ubezpieczeń z tytułu pośredniczenia w zawarciu tej umowy;

3. Dodatkowo, zgodnie z ustaleniami stron, każde wynagrodzenie uzyskane z tytułu reasekuracji Polis ubezpieczeniowych będzie dzielone pomiędzy W. i M. w równych częściach (tekst jedn.: po 50%).

Zatem czynności wykonywane przez M. na rzecz strony umowy (Klienta) będą opłacane jako odrębna czynność pośrednictwa, przy czym wynagrodzenie należne M. będzie kalkulowane i wypłacane na zasadzie prowizyjnej. Wynagrodzenie należne M. zostanie określone w łącznej kwocie, z tytułu kompleksowego świadczenia realizowanego przez M. jako brokera ubezpieczeniowego na rzecz Klienta.

W związku ze świadczeniem usług pośrednictwa ubezpieczeniowego, M. będzie co miesiąc wystawiał na rzecz W. faktury opiewające na kwoty wynagrodzenia należne M. na podstawie Umowy. Wynagrodzenie należne M. będzie każdorazowo kalkulowane na podstawie miesięcznych raportów przygotowywanych przez W., specyfikujących m.in. ilość zawartych Polis ubezpieczeniowych, w tym, zawartych Polis MMP rozszerzonych o usługi RM, jak również należne M. kwoty wynagrodzenia / udział M. w kwocie wynagrodzenia uzyskiwanej przez W. od zakładu ubezpieczeń lub Klienta z tytułu zawartych Polis ubezpieczeniowych. M. będzie uprawniony do weryfikacji danych zawartych w przygotowanym przez W. raporcie.

Przedmiotowa Umowa pomiędzy W. i M. została zawarta na okres 5 lat i będzie automatycznie przedłużana na kolejne okresy roczne, chyba że jedna ze stron zdecyduje się na jej zakończenie, Umowa ulegnie jednak natychmiastowemu i automatycznemu rozwiązaniu, jeżeli którakolwiek z jej stron, M. lub W., utraci wymagane prawem zezwolenie na prowadzenie działalności brokerskiej albo ogłosi niewypłacalność.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w okolicznościach zdarzenia przyszłego opisanego w niniejszym wniosku, czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego świadczone przez M. jako brokera ubezpieczeniowego, na rzecz Klientów, we współpracy z W., również działającym jako broker ubezpieczeniowy, będą korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 Ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w okolicznościach zdarzenia przyszłego opisanego w niniejszym wniosku, usługi wykonywane przez M. będą korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 Ustawy o VAT, jako usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych. Istotą tych usług będzie bowiem doprowadzenie do zawarcia umów ubezpieczenia (Polis ubezpieczeniowych) pomiędzy Klientami i zakładem ubezpieczeń. W konsekwencji, otrzymana przez M. za pośrednictwem W. prowizja z tytułu czynności pośredniczenia w zawieraniu umów ubezpieczenia, realizowanych na podstawie Umowy, stanowiąca wynagrodzenie M., będzie objęta zwolnieniem z podatku VAT, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37 Ustawy o VAT.

Szczegółowe uzasadnienie swojego stanowiska Wnioskodawca prezentuje poniżej.

1. SPOSÓB ZORGANIZOWANIA WSPÓŁPRACY POMIĘDZY ZAKŁADEM UBEZPIECZEŃ I BROKERAMI

W odniesieniu do przedstawionego w ramach opisu zdarzenia przyszłego sposobu organizacji współpracy pomiędzy zakładem ubezpieczeń, Klientem, M. i W., Wnioskodawca wskazuje, że w świetle art. 24 ust. 1 Ustawy o pośrednictwie, broker ubezpieczeniowy nie może, w szczególności, pozostawać w żadnym stałym stosunku umownym z zakładem ubezpieczeń. Jednakże, na podstawie ust. 2 tego artykułu, wspomniane ograniczenie nie dotyczy:

Celem regulacji art. 24 ust. 1 Ustawy o pośrednictwie jest zachowanie rzeczywistej niezależności brokera od zakładu ubezpieczeń - ustawa wprowadza zatem szczególny "zakaz konkurencji", który polega na izolacji brokera od zakładu ubezpieczeń, co wyraża się zakazem pozostawania tych podmiotów w jakichkolwiek stosunkach prawnych, wynikających przede wszystkim z czynności prawnych. Zakaz ten dotyczy wszystkich podmiotów mających związek z wykonywaniem działalności brokerskiej. Jednak w świetle pkt 1 powyżej, zakaz ten nie obejmuje:

* umowy ubezpieczenia, na podstawie której broker ubezpieczeniowy jest ubezpieczonym lub ubezpieczającym - w tym wypadku uznaje się, że interes konsumentów nie jest zagrożony,

* umowy zawartej przez brokera ubezpieczeniowego z zakładem ubezpieczeń, dotyczącej sposobu wzajemnego rozliczania się z tytułu wykonywania czynności brokerskich (tzw. porozumień brokerskich); porozumienia tego rodzaju są dopuszczalne pod warunkiem, że nie uzależniają brokera od danego zakładu ubezpieczeń, w szczególności nie stanowią podstawy do wykonywania tzw. maklerstwa nominalnego, które polega na działaniu opartym na podwójnym upoważnieniu obu stron umowy ubezpieczenia, przy której zawarciu broker pośredniczy.

W konsekwencji, Ustawa o pośrednictwie zezwala na zawarcie przez brokera ubezpieczeniowego z zakładem ubezpieczeń umowy dotyczącej sposobu wzajemnego rozliczania się z tytułu wykonywania czynności brokerskich. Powyższa możliwość zostanie wykorzystana przez W. w odniesieniu do sposobu rozliczania wynagrodzenia tytułu realizowania czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego na rzecz Klientów: W. uzyska z tego tytułu wynagrodzenie (prowizję) bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń, a następnie podzieli uzyskaną kwotę prowizji pomiędzy siebie i M., jako współpracującego brokera ubezpieczeniowego.

2. ZAKRES ZWOLNIENIA Z PODATKU VAT DLA USŁUG POŚREDNICTWA UBEZPIECZENIOWEGO

(a) Przepisy Ustawy o VAT

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Zgodnie zaś z art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT, świadczeniem usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z regulacji art. 41 ust. 1 Ustawy o VAT wynika, że stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2- 12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Zgodnie natomiast z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a pkt 1 Ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Ustawa o VAT przewiduje opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub ich zwolnienie z opodatkowania. W świetle przedstawionego w niniejszym wniosku opisu zdarzenia przyszłego, zasadnicze znaczenie ma regulacja art. 43 ust. 1 pkt 37 Ustawy o VAT, zwalniająca od podatku: "usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji".

(b) Regulacje unijne

Zwolnienie od podatku VAT określone w art. 43 ust. 1 pkt 37 Ustawy o VAT jest konsekwencją zapisu art. 135 ust. 1 pkt a) Dyrektywy 2006/112/WE. Zgodnie z ww. przepisem, zwolnieniu od podatku podlegają "transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych". Zatem ww. zwolnienie z podatku dotyczy dwóch kategorii usług:

* transakcji ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, oraz

* usług pokrewnych świadczonych przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych. Orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej ("TSUE", wcześniej "ETS") potwierdza, że zakres korzystających ze zwolnienia od podatku VAT usług pokrewnych do transakcji ubezpieczeniowych ograniczony jest do usług: (i) mających charakter usług pokrewnych usługom ubezpieczeniowym i reasekuracyjnym, (ii) świadczonych przez brokerów lub agentów ubezpieczeniowych, (iii) świadczonych na rzecz zakładów ubezpieczeń lub podmiotów poszukujących ochrony ubezpieczeniowej ("klientów").

(c) Podsumowanie

W obliczu powołanych przepisów oraz mając na względzie przedstawiony w niniejszym wniosku opis zdarzenia przyszłego, należy ustalić zakres czynności objętych zwolnieniem z opodatkowania przewidzianym przez ustawodawcę w art. 43 ust. 1 pkt 37 Ustawy o VAT dla "usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych", a następnie odnieść je do usług, które mają być świadczone przez M. na podstawie Umowy. Analizując powyższe zagadnienie, Wnioskodawca odnosi się w dalszej części niniejszego wniosku do definicji czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego, a w jej ramach, do następujących zagadnień szczegółowych:

* Definicji czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego, a w szczególności kluczowego znaczenia statusu świadczeniodawcy działającego na podstawie zezwolenia KNF jako brokera ubezpieczeniowego uprawnionego do dokonywania czynności pośrednictwa;

* Dostępności zwolnienia z opodatkowania w przypadku świadczenia czynności pośrednictwa na rzecz strony umowy (Klienta) w sposób pośredni - tj. za pośrednictwem innego pośrednika ubezpieczeniowego,

* Klasyfikacji dla celów podatkowych świadczeń o charakterze złożonym.

3. DEFINICJA CZYNNOŚCI POŚREDNICTWA UBEZPIECZENIOWEGO / USŁUG POKREWNYCH ŚWIADCZONYCH PRZEZ POŚREDNIKÓW UBEZPIECZENIOWYCH

(a) Zagadnienie definicyjne w świetle praktyki orzeczniczej TSUE

Ani Ustawa o VAT, ani też Dyrektywa 2006/112/WE, nie zawierają definicji czynności brokera i agenta ubezpieczeniowego, jak również nie wskazują, co należy rozumieć pod pojęciem "usług pokrewnych". W tej sytuacji wskazane jest sięgnięcie do dorobku orzeczniczego TSUE.

Zgodnie z wypracowanym przez TSUE stanowiskiem, czynności agenta ubezpieczeniowego polegają na pozyskiwaniu klientów oraz zawieraniu w imieniu i na rzecz ubezpieczyciela umów ubezpieczeń, a także uczestniczeniu w administrowaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia w imieniu na rzecz zakładu ubezpieczeń. Natomiast w odniesieniu do usług pokrewnych do usług ubezpieczeniowych wskazuje się (tak wyrok TSUE z dnia 3 marca 2005 r. w sprawie C- 472/03 Staatssecretaris van Financien przeciwko Arthur Andersen Co. Accountants c.s.), że należy przez to rozumieć wszystkie usługi, które są powiązane z usługami ubezpieczeniowymi, a zatem mogą być uznane za usługi pokrewne tym czynnościom. W ww. orzeczeniu podkreślono, że dla kwalifikacji czynności jako usług pośrednictwa ubezpieczeniowego kluczowy jest status usługodawcy jako brokera lub agenta ubezpieczeniowego. "Pojęcie usług pokrewnych" jest wystarczająco szerokie, aby mogło ono teoretycznie obejmować swym zakresem wszystkie usługi, które są powiązane z usługami ubezpieczeniowymi, a zatem które mogą być uznane za usługi pokrewne tym czynnościom. Jednakże prawodawca wspólnotowy wyraźnie ograniczył zakres zwolnienia wyłącznie do tej części usług, które są świadczone przez brokerów lub pośredników ubezpieczeniowych. Zakwalifikowanie osoby, która domaga się zwolnienia, jako brokera lub pośrednika ubezpieczeniowego jest zatem elementem kluczowym, pozwalającym na ustalenie istnienia działalności pokrewnej czynnościom ubezpieczeniowym, która na mocy art. 13 część B lit. A) podlega zwolnieniu z opodatkowania." Orzecznictwo TSUE wskazuje, że do istoty pośrednictwa ubezpieczeniowego należy przede wszystkim wyszukiwanie klientów ubezpieczeniowych i kontaktowanie ich z ubezpieczycielem (por. ww. wyrok w sprawie C-472/03). Działalność pośrednika ubezpieczeniowego polega na czynnym poszukiwaniu i nawiązywaniu kontaktów między klientami a ubezpieczycielem oraz na rozpowszechnianiu produktów ubezpieczeniowych. Powinna to być usługa wykonana na rzecz strony umowy oraz opłacona przez nią jako odrębna działalność pośrednictwa. Pośrednictwo wyraża się zatem w dokonywaniu wszelkich niezbędnych czynności, które umożliwiłyby zawarcie przez obie strony umowy, przy czym pośrednik nie realizuje w stosunku do treści umowy żadnego własnego interesu.

Także w wyroku z 20 listopada 2011 r. (sprawa C-8/0I, Assurander-Societetet działający na rzecz Taksatorringen przeciwko Skatteministeriet) Trybunał potwierdził, że pojęcie usług pokrewnych, świadczonych przez brokerów i pośredników ubezpieczeniowych w rozumieniu Dyrektywy 2006/112/WE dotyczy wyłącznie świadczeń dokonanych przez profesjonalistów, którzy utrzymują stosunki jednocześnie z ubezpieczycielem i ubezpieczonym, przy założeniu, że broker / agent ubezpieczeniowy jest wyłącznie pośrednikiem.

Pojęcie to kładzie nacisk na działanie zewnętrzne pośrednika ubezpieczeniowego, czyli pozycję pośrednika między ubezpieczającym a zakładem ubezpieczeniowym. Jednocześnie w wyroku z 3 kwietnia 2008 r. (w sprawie C-124/07, J.C.M. Beheer BV przeciwko Staatssecretaris van Financien) TSUE podkreślił, że okoliczność, że broker lub agent ubezpieczeniowy nie pozostaje w bezpośrednim stosunku ze stronami umowy ubezpieczenia lub reasekuracji do zawarcia której się przyczynia, lecz pozostaje z nimi jedynie w pośrednim stosunku, za pośrednictwem innego podatnika (który sam pozostaje w bezpośrednim stosunku z jedną ze stron tej umowy i z którym broker lub pośrednik ubezpieczeniowy jest związany umownie), nie wyklucza, by świadczone przez niego usługi były zwolnione od podatku.

Wskazane tezy i uzasadnienia orzeczeń prowadzą do wniosku, że zakres usług pośrednictwa ubezpieczeniowego jest interpretowany przez TSUE stosunkowo szeroko i oznacza wszelkie czynności profesjonalnego pośrednika (brokera lub agenta), które zmierzają do doprowadzenia do zawarcia umowy pomiędzy zakładem ubezpieczeń a podmiotem ubezpieczającym. Kluczowe cechy usług pośrednictwa identyfikowane w ramach orzecznictwa TSUE to:

* rozpowszechnianie produktów ubezpieczeniowych,

* wyszukiwanie klientów ubezpieczeniowych i nawiązywanie kontaktów między klientami a ubezpieczycielem,

* dokonywanie wszelkich niezbędnych czynności, które umożliwiłyby zawarcie przez obie strony umowy, ze wskazaniem, że pośrednik nie realizuje w stosunku do treści umowy żadnego własnego interesu,

* pozyskiwanie klientów oraz zawieranie umów ubezpieczeń w imieniu i na rzecz strony umowy, a także uczestniczeniu w administrowaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia,

* realizacja przedmiotowej usługi na rzecz strony umowy, w sposób bezpośredni lub pośredni (tekst jedn.: za pośrednictwem innego pośrednika),

* status usługodawcy, który powinien działać jako pośrednik (broker lub agent) ubezpieczeniowy,

* opłacenie ww. usługi jako odrębnej działalności pośrednictwa.

(b) Definicja czynności pośrednictwa w świetle praktyki polskich organów podatkowych.

Zagadnienie świadczenia usług ubezpieczeniowych oraz usług pośrednictwa ubezpieczeniowego w polskim systemie prawa regulują Ustawa o pośrednictwie oraz ustawa z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 950, z późn. zm.) - "Ustawa o działalności ubezpieczeniowej". Zgodnie z art. 2 ust. 1 Ustawy o pośrednictwie, pośrednictwo ubezpieczeniowe polega na wykonywaniu przez pośrednika za wynagrodzeniem czynności faktycznych lub czynności prawnych związanych z zawieraniem lub wykonywaniem umów ubezpieczenia. W ust. 2 artykułu 2 zapisano, że pośrednictwo ubezpieczeniowe jest wykonywane wyłącznie przez agentów ubezpieczeniowych lub brokerów ubezpieczeniowych, (z zastrzeżeniem art. 3).

Stosownie do art. 4 Ustawy o pośrednictwie, pośrednik ubezpieczeniowy wykonuje m.in. czynności w imieniu lub na rzecz podmiotu poszukującego ochrony ubezpieczeniowej, zwane "czynnościami brokerskimi", polegające na zawieraniu lub doprowadzaniu do zawarcia umów ubezpieczenia, wykonywaniu czynności przygotowawczych do zawarcia umów ubezpieczenia oraz uczestniczeniu w zarządzaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia, także w sprawach o odszkodowanie, jak również na organizowaniu i nadzorowaniu czynności brokerskich (działalność brokerska). W świetle art. 9 Ustawy o pośrednictwie, czynności agencyjne mogą być wykonywane wyłącznie przez podmioty spełniające określone warunki.

Z powołanych przepisów wynika, że działalność w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego dotyczy czynności wykonywanych przez uprawnionego pośrednika (agenta lub brokera), który wykonuje czynności związane z zawieraniem przez strony umów ubezpieczenia lub wykonywaniem takich umów. Ponadto, usługa ta powinna być świadczona na rzecz strony umowy oraz opłacona przez nią jako odrębna działalność pośrednictwa.

W kontekście ww. definicji, na podkreślenie zasługuje jednak powszechny w orzecznictwie polskich sądów pogląd o autonomii prawa podatkowego, która oznacza, że przepisy prawa podatkowego stanowią niezależną całość, w stosunku do której inne regulacje, mogą być traktowane jako przepisy szczególne tylko wówczas, gdy prawo podatkowe tak stanowi (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 września 2012 r., sygn. akt II FSK 267/11). W dotychczasowej praktyce i orzecznictwie zarówno sądy administracyjne, jak i organy podatkowe w określaniu, czym jest pośrednictwo ubezpieczeniowe dla celów określenia skutków podatkowych w podatku VAT stosują różne metody.

Część sądów administracyjnych oraz organów podatkowych, w celu określenia czym jest usługa pośrednictwa ubezpieczeniowego, odwołuje się wprost do definicji zawartych w ustawach ubezpieczeniowych i prezentuje tezę o konieczności dokonywania wykładni pojęcia "pośrednictwa ubezpieczeniowego" oraz zakresu "czynności brokerskich" zgodnie z brzmieniem przepisów Ustawy o pośrednictwie. Takie stanowisko zajął m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 19 sierpnia 2011 r. (sygn. IPPP1/443-834/11 -2/AW) czy Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w indywidualnej interpretacji z dnia 8 sierpnia 2011 r. (ILPP1/443-738/11-4/MS). Podobnie uznał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 12 marca 2012 r. (sygn. akt III SA/Wa 942/12) oraz Naczelny Sąd Administracyjny w wyrokach z 4 marca 2013 r. (sygn. akt I FSK 577/12), a także z 2 lipca 2014 r. (sygn. akt I FSK 740/13). W świetle powyższej praktyki:

* Pośrednictwo ubezpieczeniowe należy rozumieć zgodnie z Ustawą o pośrednictwie ubezpieczeniowym.

* Działalność pośrednictwa ubezpieczeniowego dotyczy działalności wykonywanej przez pośrednika, który nie zajmuje miejsca jakiejkolwiek strony umowy dotyczącej produktu finansowego. Pośrednictwo ma na celu dokonanie wszelkich niezbędnych czynności faktycznych lub czynności prawnych związanych z zawieraniem lub wykonywaniem umów ubezpieczenia, przy czym pośrednik nie realizuje w stosunku do treści umowy żadnego własnego interesu.

* Powinna to być usługa wykonana na rzecz strony umowy oraz opłacona przez nią jako odrębna działalność pośrednictwa.

* Należy zweryfikować, czy usługodawca spełnia definicję agenta lub brokera ubezpieczeniowego, czy posiada odpowiednie uprawnienia do prowadzenia działalności pośrednictwa ubezpieczeniowego - jeżeli tak, to spełnia on warunki podmiotowe wynikające z ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym, a czynności przez niego wykonywane są uznawane, w myśl tej ustawy za pośrednictwo ubezpieczeniowe (czynności związane z wykonywaniem umów ubezpieczenia).

* Jednak w polskiej praktyce orzeczniczej powszechne są również wyroki, które nie korzystają z definicji zawartych w ww. ustawach ubezpieczeniowych, ale posługują się językowymi definicjami pośrednictwa (por. wyrok WSA w Warszawie z 24 lutego 2012 r. sygn. akt III SA/Wa 1845/11 oraz wyrok NSA z 21 lutego 2013 r. sygn. akt I FSK 664/12). Istotne znaczenie dla praktyki podatkowej w ww. zakresie ma w szczególności wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 2 października 2012 r. (sygn. akt III SA/Wa 3483/11). Skład orzekający podkreślił, że Ustawa o VAT nie definiuje pojęcia "pośrednictwo", zatem przy określaniu zakresu przedmiotowego tego pojęcia należy odnieść się do wykładni językowej tego określenia, a nie do ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym.

4. ZWOLNIENIE Z PODATKU VAT DLA USŁUG ŚWIADCZONYCH PRZEZ POŚREDNIKA UBEZPIECZENIOWEGO NA RZECZ INNEGO POŚREDNIKA UBEZPIECZENIOWEGO.

W kontekście przedstawionego w niniejszym wniosku opisu zdarzenia przyszłego należy w szczególności podkreślić, że w świetle praktyki orzeczniczej TSUE bez znaczenia pozostaje sposób zorganizowania współpracy pomiędzy stronami umowy ubezpieczenia a brokerem (lub brokerami). W szczególności, TSUE potwierdza, że zastosowanie zwolnienia z opodatkowania nie jest uzależnione od tego, czy broker lub agent pozostaje w bezpośrednim czy też jedynie w pośrednim stosunku ze stronami umowy ubezpieczenia (lub reasekuracji), do zawarcia której się przyczynia.

Na temat dostępności zwolnienia z podatku VAT dla usług świadczonych przez pośrednika (brokera) ubezpieczeniowego za pośrednictwem innego pośrednika ubezpieczeniowego TSUE wypowiedział się szczegółowo w orzeczeniu w sprawie C-124/07 J.C.M. Beheer BV przeciwko Staatssecretaris van Financien. W orzeczeniu tym TSUE rozpatrywał możliwość zastosowania zwolnienia przedmiotowego dla usług świadczonych przez pośrednika (J.C.M. Beheer BV) na rzecz innego podmiotu (VDL), który sam wykonywał działalność brokerską i działalność o charakterze pośrednika w zakresie ubezpieczeń.

W przedmiotowym orzeczeniu TSUE stwierdził m.in. co następuje: "Artykuł 13 część B lit. A) szóstej dyrektywy 77/388 w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych należy interpretować w ten sposób, że okoliczność, że broker lub pośrednik ubezpieczeniowy nie pozostaje w bezpośrednim stosunku ze stronami umowy ubezpieczenia lub reasekuracji, do zawarcia której się przyczynia, lecz pozostaje z nimi jedynie w pośrednim stosunku, za pośrednictwem innego podatnika, który sam pozostaje w bezpośrednim stosunku z jedną ze stron tej umowy i z którym ów broker lub pośrednik ubezpieczeniowy jest związany umownie, nie wyklucza, by świadczone przez niego usługi były zwolnione od podatku od wartości dodanej na mocy tego przepisu."

Przedstawiając powyższą opinię, TSUE wskazał, że przepisy wspólnotowe nie zawierają żadnych wskazówek ani wymogów odnoszących się do stosunku pomiędzy brokerem lub pośrednikiem ubezpieczeniowym a stronami umowy ubezpieczeniowej, do zawarcia której się on przyczynił. Jednocześnie TSUE powołał się na zasadę neutralności podatku VAT i podkreślił, że podmioty gospodarcze powinny mieć możliwość wyboru takiego modelu organizacyjnego, który z gospodarczego punktu widzenia jest dla nich najbardziej odpowiedni - nie narażając się jednocześnie, że wskutek dokonania takiego wyboru, wykonywane przez nie czynności nie będą zwolnione z opodatkowania.

Również w innej sprawie, C-453/05 Volker Ludwig przeciwko Finanzamt Luckenwalde, TSUE potwierdził, że "pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową (...). Okoliczność, że podatnik nie jest związany umownie z żadną ze stron umowy kredytowej, do której zawarcia się przyczynił, oraz że nie kontaktuje się bezpośrednio z żadną z tych stron, nie stanowi przeszkody dla tego, aby świadczył on usługę pośrednictwa kredytowego, zwolnioną zgodnie z 13 część B lit. d pkt 1 szóstej dyrektywy."

Powyższe orzeczenie potwierdza, że status podmiotu świadczącego usługę pośrednictwa ma kluczowe znaczenie dla możliwości zastosowania zwolnienia z opodatkowania. Z tego punktu widzenia, bez wątpienia stanowią usługę pośrednictwa ubezpieczeniowego (usługę pokrewną) te czynności, które realizowane są przez wyspecjalizowane podmioty, inne niż strony umowy ubezpieczenia, w odniesieniu do szerokiego spektrum czynności związanych z doprowadzaniem do zawarcia umów ubezpieczenia lub zawieraniem takich umów. Przepisy wspólnotowe nie narzucają natomiast pośrednikom ograniczeń w zakresie organizacji ich wzajemnej współpracy - w świetle zasady neutralności podatku VAT, podmioty gospodarcze są uprawnione do wyboru takiego modelu organizacyjnego, który z gospodarczego punktu widzenia jest dla nich najbardziej odpowiedni, nie narażając się jednocześnie na negatywne skutki finansowe w związku z wybranym modelem współpracy. Z tego względu nie ma przeszkód, aby usługa pośrednictwa świadczona przez Wnioskodawcę jako brokera działającego w charakterze podwykonawcy innego brokera (W) była objęta przedmiotowym zwolnieniem.

5. ZAGADNIENIE OPODATKOWANIA ŚWIADCZEŃ ZŁOŻONYCH.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego w niniejszym wniosku, istotą czynności wykonywanych przez brokerów ubezpieczeniowych (W. i M.) będzie dystrybucja Polis ubezpieczeniowych (Polisy MM. oraz Polisy specjalistyczne). Dodatkowo, o ile takie będzie życzenie Klienta, Polisom MM. mogą towarzyszyć usługi RM w zakresie zarządzania ryzykami medycznymi, wykonywane przez M.

Uwzględniając fakt, że usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego będą świadczone wspólnie przez dwóch brokerów ubezpieczeniowych, W. i M., prowizja otrzymywana przez W. od zakładu ubezpieczeń będzie dzielona pomiędzy powyższe podmioty w odpowiedniej proporcji. Podstawową zasadą będzie podział prowizji w proporcji: 75% (dla W) i 25% (dla M). Natomiast w sytuacji, gdy Klient zdecyduje się na wykupienie Polisy ubezpieczeniowej rozszerzonej o usługi RM, M. będzie uprawniony do 50% prowizji uzyskanej przez W. od zakładu ubezpieczeń. Zdaniem Wnioskodawcy, świadcząc usługi pośrednictwa w zakresie dystrybucji polis MM. wraz z usługami RM, M. będzie realizował jedno świadczenie o złożonym charakterze. Powyższe stanowisko Wnioskodawcy wynika z okoliczności, że składające się na usługę M. czynności będą ze sobą tak ściśle związane, że ich dzielenie na poszczególne czynności należałoby uznać za sztuczne. Co więcej, ww. czynności będą wynagradzane przez zakład ubezpieczeń (za pośrednictwem W.) jako jedna czynność pośrednictwa.

Należy bowiem podkreślić, że jakkolwiek w sytuacji, gdy Klient zdecyduje się na wykupienie Polisy MM. rozszerzonej o usługi RM, M. będzie uprawniony do 50% prowizji uzyskanej przez W., to jednak uzyskanie przez M. tej wyższej kwoty wynagrodzenia prowizyjnego możliwe będzie tylko i wyłącznie pod warunkiem realizacji świadczenia podstawowego - tj. doprowadzenia do zawarcia przez Klienta umowy ubezpieczenia w zakresie Polisy ubezpieczeniowej. Rozszerzenie Polisy MM. o świadczenie w postaci usługi RM będzie konsekwencją i niejako uzupełnieniem zasadniczej części umowy, co nastąpi na wyraźne życzenie Klienta.

Usługa RM nie będzie stanowiła dla Klienta celu samego w sobie, lecz będzie środkiem do lepszego wykorzystania usługi głównej - wprowadzane w ramach usługi RM procedury zarządzania ryzykami medycznymi będą miały bowiem zasadnicze znaczenie dla ograniczenia ryzyk ubezpieczanych w ramach Polis MM.., jak również kosztów tych polis.

Co więcej, przysługujące M. wynagrodzenie prowizyjne w każdej sytuacji będzie kalkulowane i należne w jednej kwocie, która będzie stanowiła określony procent prowizji wypłacanej przez ubezpieczyciela z tytułu zawartych Polis ubezpieczeniowych. A zatem, przypisanie M. wyższego udziału (50%) w ogólnej kwocie prowizji będzie miało na celu wyłącznie odzwierciedlenie zwiększonego wysiłku M. w odniesieniu do danej umowy zawieranej z Klientem - nie podwyższy natomiast ogólnej kwoty wynagrodzenia wypłacanego przez zakład ubezpieczeń z tytułu doprowadzenia do zawarcia tej konkretnej umowy. Dzieje się tak z tego względu, że zarówno z punktu widzenia Klienta, jak i z punktu widzenia zakładu ubezpieczeń, świadczenia brokerów mające na celu doprowadzenie do zawarcia umowy ubezpieczenia w zakresie Polisy ubezpieczeniowej stanowią jedną usługę opłacaną jedną kwotą wynagrodzenia.

Prezentowane wyżej stanowisko pozostaje w zgodzie z orzecznictwem TSUE, który wskazuje, że w sytuacji, w której dwie lub więcej niż dwie czynności dokonane przez podatnika na rzecz nabywcy są tak ściśle ze sobą związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te czynności stanowią jednolite świadczenie do celów stosowania podatku VAT.

W tym kontekście warto przywołać wyrok TSUE z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd V. Commissioners of Customs and Excise, w którym wskazano m.in., że "w celu ustalenia, dla celów VAT, czy świadczenie usług obejmujące kilka części składowych należy traktować jako jedno świadczenie, czy też jako dwa lub więcej świadczeń wycenianych odrębnie, należy przede wszystkim wziąć pod uwagę treść przepisu artykułu 2 (1) VI Dyrektywy, zgodnie z którym, każde świadczenie usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne oraz fakt, że świadczenie obejmujące z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę nie powinno być sztucznie dzielone, co mogłoby prowadzić do nieprawidłowości w funkcjonowaniu systemu podatku VAT. Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej".

Z powyższego orzeczenia wynika, że celem usługi pomocniczej tworzącej razem z usługą dominującą usługę złożoną jest lepsze wykorzystanie przez nabywcę usługi zasadniczej; świadczenie pomocnicze ma mieć na celu pomoc w wykonaniu świadczenia zasadniczego, a nawet je umożliwiać.

Na gruncie polskiego orzecznictwa, problematyką świadczeń złożonych zajmował się m.in. Sąd Najwyższy. W wyroku z dnia 21 maja 2002 r., sygn. akt III RN 66/01 SN stwierdził, że "Podział jednorodnej, kompleksowej usługi na dwa odrębne rodzaje jest podziałem sztucznym i nie może stanowić podstawy do podziału kwoty należnej za tę usługę na dwie części, z czego każda jest objęta inną stawką VAT".

W dniu 17 stycznia 2013 r. TSUE wydał wyrok w sprawie C-224/11 BGŻ Leasing sp. z o.o. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie dotyczącej świadczenia usługi ubezpieczenia przedmiotu leasingu oraz stawki podatku VAT właściwej dla takiej usługi. W opinii TSUE wyrażonej w ww. wyroku, "Jedna transakcja występuje w wypadku, gdy dwa lub więcej elementów albo dwie lub więcej czynności, dokonane przez podatnika, są ze sobą na tyle ściśle związane, że tworzą obiektywnie tylko jedno niepodzielne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny (...). Jest tak również w sytuacji, gdy można stwierdzić, że co najmniej jeden element stanowi świadczenie główne, natomiast inny element lub elementy stanowią jedno lub więcej świadczeń pomocniczych dzielących los podatkowy świadczenia głównego (...). transakcja złożona z jednego świadczenia w aspekcie gospodarczym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie pogarszać funkcjonalności systemu podatku VAT". Trybunał przypomniał także, że "sposoby fakturowania i taryfikacji mogą dostarczać wskazówek w odniesieniu do jednolitego charakteru świadczenia (...). Zatem oddzielne fakturowanie, jak również odrębna taryfikacja świadczeń przemawiają za istnieniem niezależnych świadczeń, jednakże nie przybierają przy tym rozstrzygającego znaczenia". TSUE powołał się przy tym na cytowany wyżej wyrok w sprawie Card Protection Plan Ltd jak również postanowienie TSUE z dnia 19 stycznia 2012 r. w sprawie Purple Parking Ltd i Airparks Services Ltd przeciwko Commissioners for Her Majesty's Revenue and Customs, w którym czytamy:

"Przepisy szóstej dyrektywy Rady (...) należy interpretować w ten sposób, że w celu ustalenia stawki podatku od wartości dodanej, jaka ma w danym wypadku zastosowanie do usługi parkingowej świadczonej w odniesieniu do samochodu na parkingu położonym "poza terenem lotniska" oraz usługi przewozu pasażerów takiego samochodu pomiędzy parkingiem a terminalem danego lotniska, w okolicznościach takich, jak w stanie faktycznym sprawy przed sądem krajowym, należy uznawać za jedną usługę o charakterze złożonym, w której przeważa usługa parkingowa".

Tak więc, orzecznictwo TSUE, które oparte jest na przepisach prawa UE, daje podstawę do skonstruowania zasadniczej tezy, że w sytuacji, gdy kilka świadczeń wykonywanych przez podatnika jest ze sobą ściśle powiązanych w ten sposób, że tworzą obiektywnie, z ekonomicznego i gospodarczego punktu widzenia, jedno świadczenie, nie należy dokonywać sztucznego podziału tego świadczenia dla celów podatkowych. W ocenie Wnioskodawcy, w okolicznościach opisanych w ramach zdarzenia przyszłego, świadczeniem głównym realizowanym przez Wnioskodawcę na podstawie Umowy będzie usługa pośrednictwa w dystrybucji Polis ubezpieczeniowych (Polis MMP). Natomiast usługi RM mają charakter świadczenia pomocniczego, które winno dzielić los podatkowy świadczenia głównego. Usługi RM będą niejako "dodawane" do Polisy MMP na wyraźne życzenie Klienta i z punktu widzenia Klienta, usługi te będą służyły lepszemu wykorzystaniu usługi zasadniczej, przy czym ich cel gospodarczy - ochrona przed ryzykiem - będzie zbieżny z celem usługi zasadniczej.

W konsekwencji, w opinii Wnioskodawcy, to czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego realizowane przez Wnioskodawcę jako brokera ubezpieczeniowego zadecydują o tym, że do całości jego świadczeń wykonywanych na podstawie Umowy znajdzie zastosowanie zwolnienie podatkowe, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 37 Ustawy o VAT.

6. PODSUMOWANIE: ODNIESIENIE PRZEPISÓW PRAWA ORAZ PRAKTYKI ORZECZNICZEJ DO USŁUG ŚWIADCZONYCH PRZEZ WNIOSKODAWCĘ NA PODSTAWIE PLANOWANEJ UMOWY.

6.1 W podsumowaniu Wnioskodawca podkreśla, że usługi brokerskie świadczone przez niego na podstawie Umowy będą spełniały wszystkie przesłanki kwalifikujące je jako usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 37 Ustawy o VAT. W szczególności:

(a) Będą to usługi realizowane na rzecz Klientów, w ramach czynności podejmowanych przez Wnioskodawcę jako licencjonowanego brokera ubezpieczeniowego, działającego na podstawie zezwolenia KNF.

(b) Istotą przedmiotowych usług będzie wyszukiwanie i proponowanie Klientom ofert najlepiej spełniających ich oczekiwania, rozpowszechnianie produktów ubezpieczeniowych, nawiązywanie kontaktów pomiędzy Klientami a ubezpieczycielem oraz dystrybuowanie Polis ubezpieczeniowych.

(c) Usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego będą świadczone na rzecz strony umowy (Klienta), przy czym Wnioskodawca nie będzie realizował w stosunku do treści umowy żadnego własnego interesu - będzie jedynie reprezentował interes Klienta.

(d) Usługi świadczone przez Wnioskodawcę będą miały charakter odpłatny; usługi te zostaną opłacone z prowizji wypłacanej przez zakład ubezpieczeń w formie wynagrodzenia za odrębną działalność pośrednictwa, przy czym wypłata prowizji przez zakład ubezpieczeń zostanie uwarunkowana doprowadzeniem do zawarcia z Klientem Polisy ubezpieczeniowej.

6.2 Kluczowym wymogiem dla świadczenia przez Wnioskodawcę usług na podstawie Umowy oraz otrzymywania wynagrodzenia za te usługi będzie działanie Wnioskodawcy w zgodzie z wymogami prawa dotyczącymi prowadzenia w Polsce działalności pośrednictwa ubezpieczeniowego przez brokerów ubezpieczeniowych, wynikającymi z Ustawy o pośrednictwie. Jeżeli Wnioskodawca (albo W) utraci wymagane prawem zezwolenie na prowadzenie działalności brokerskiej, Umowa ulegnie natychmiastowemu i automatycznemu rozwiązaniu. Zatem z punktu widzenia prawidłowej realizacji Umowy, kluczowe znaczenie ma status Wnioskodawcy jako brokera ubezpieczeniowego działającego na podstawie zezwolenia KNF.

6.3 Jakkolwiek czynności wykonywane przez Wnioskodawcę na podstawie Umowy będą obejmowały zarówno świadczenie główne w postaci pośredniczenia w dystrybucji Polis ubezpieczeniowych, jak i (w odniesieniu do części umów) świadczenie pomocnicze w postaci wykonywania na życzenie Klienta usług RM, to w świetle orzecznictwa TSUE, przy kwalifikacji podatkowej ww. czynności należy kierować się charakterem świadczenia głównego (tekst jedn.: czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego realizowanych przez Wnioskodawcę jako brokera ubezpieczeniowego).

Jest to bowiem świadczenie, które w okolicznościach opisanego zdarzenia przyszłego zadecyduje o tym, że do całości czynności Wnioskodawcy wykonywanych na podstawie Umowy znajdzie zastosowanie zwolnienie podatkowe, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 37 Ustawy o VAT.

W świetle powyższego Wnioskodawca stoi na stanowisku, że świadczone przez niego na podstawie Umowy usługi będą stanowiły czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego (czynności pomocnicze do usług ubezpieczeniowych) podlegające zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 Ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.