IPPP1-443-477/11-4/PR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 16 marca 2011 r. (data wpływu 21 marca 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 maja 2011 r. (data wpływu 18 maja 2011 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 29 kwietnia 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia dla usług przyjmowania składek, czynności technicznych polegających na ich zarejestrowaniu w aplikacji oraz ich przekazywania na rzecz Towarzystwa Ubezpieczeniowego - jest prawidłowe.

W dniu 21 marca 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia dla usług przyjmowania składek, czynności technicznych polegających na ich zarejestrowaniu w aplikacji oraz ich przekazywania na rzecz Towarzystwa Ubezpieczeniowego. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 13 maja 2011 r. (data wpływu 18 maja 2011 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 29 kwietnia 2011 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką zajmującą się świadczeniem szeroko rozumianych usług w zakresie obsługi towarzystw ubezpieczeń. Spółka rozważa świadczenie na rzecz swojego kontrahenta - towarzystwa ubezpieczeń na życie (dalej jako: "Towarzystwo") usługi polegającej na obsłudze płatności składek ubezpieczeniowych wynikających z określonych umów ubezpieczenia zawartych przez Towarzystwo w celu ich przekazania Towarzystwu (dalej jako: "Usługa").

Usługa obejmować będzie:

* przyjmowanie składek ubezpieczeniowych,

* wprowadzanie przyjętych składek do aplikacji służącej do rejestrowania kwot wpłacanych przez klientów Towarzystwa (tzw. rejestrator wpłat),

* przekazywanie wpłat gotówkowych przyjętych tytułem składek do kasy Towarzystwa wraz z blankietami opłat składek oraz zestawieniem wpłat na nośniku elektronicznym.

Spółka pragnie podkreślić, iż w skład Usługi nie będą wchodziły żadne czynności windykacyjne związane z dochodzeniem składek od ubezpieczonych w Towarzystwie.

Jednocześnie Spółka pragnie podkreślić, że uiszczenie składki ubezpieczeniowej za pośrednictwem Wnioskodawcy nie będzie jednym sposobem uregulowania należności składkowej na rzecz Towarzystwa. Innymi słowy, ubezpieczeni będą potencjalnie mogli dokonać określonej płatności także w inny sposób (np. bezpośrednio w kasie Towarzystwa).

Przyjęcie przez Wnioskodawcę składki od ubezpieczonego, skutkować będzie wygaśnięciem, po stronie ubezpieczonego, zobowiązania do zapłaty składki względem Towarzystwa.

Z tytułu wykonanej Usługi, Wnioskodawca otrzyma od Towarzystwa określone wynagrodzenie, kalkulowane jako suma:

* określonego procentu wartości przyjętych i przekazanych do Towarzystwa składek ubezpieczeniowych;

* wartości określonych kosztów poniesionych przez Wnioskodawcę w związku ze świadczeniem Usługi;

* określonej kwoty ryczałtowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przedstawiona powyżej Usługa, świadczona przez Wnioskodawcę na rzecz Towarzystwa, objęta jest zakresem zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT.

Zdaniem Spółki, Usługa świadczona przez Spółkę na rzecz Towarzystwa, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 Ustawy o VAT, podlega zwolnieniu z VAT. Zdaniem Spółki, na poprawność wskazanego stanowiska wskazuje zarówno brzmienie przepisów ustawy o VAT, przepisy wspólnotowe oraz orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej jako: "TSUE").

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 40 Ustawy o VAT, zwalnia się od podatku w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

Przy czym w art. 43 ust. 15 Ustawy o VAT wskazano, iż powyższe zwolnienie nie ma zastosowania do czynności ściągania długów, w tym faktoringu, usług doradztwa, usług w zakresie leasingu. Ustawa o VAT nie precyzuje, jakie usługi powinny zostać uznane za usługi w zakresie przekazów i transferów pieniężnych.

Zdaniem Spółki, o możliwości zakwalifikowania Usługi do usług w zakresie przekazów i transferów pieniężnych (o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 40 Ustawy o VAT) przesądza wprost jej charakter i cel. Usługa polega, bowiem na przyjęciu odpowiedniej kwoty od klienta Towarzystwa, jej zarejestrowaniu w systemie, a następnie przekazaniu jej Towarzystwu. Celem Usługi jest, więc dokonanie transferu/przekazu należnych Towarzystwu kwot od jego klientów.

Zdaniem Spółki, Usługa może zostać porównana do transferów pieniężnych dokonywanych na zlecenie klientów przez banki. Bank otrzymując zlecenie przelewu otrzymuje, bowiem zlecenie przyjęcia odpowiedniej kwoty z rachunku klienta, a następnie przekazania jej na rachunek odbiorcy. Czynności te związane są z koniecznością odpowiedniego zarejestrowania transakcji w systemie bankowym. Za powyższe czynności bank pobiera określone wynagrodzenie.

Spółka pragnie zauważyć, iż podobne czynności wykonywane są w ramach Usługi przez Spółkę. Różnica polega jednak na tym, iż Spółka nie jest instytucją bankową - nie posiada zezwolenia na prowadzenie działalności bankowej. Spółka zwraca jednak uwagę na fakt, iż zwolnienie przewidziane przez ustawodawcę dla usług finansowych a w szczególności dla usług przekazów i transferów pieniężnych jest zwolnieniem przedmiotowym, a nie przedmiotowo - podmiotowym jak w przypadku m.in. usług w zakresie opieki medycznej. W konsekwencji możliwość stosowania zwolnienia określona w art. 43 ust. 1 pkt 40 Ustawy o VAT nie została ograniczona do podmiotów bankowych, czy też para bankowych (spółdzielcze kasy oszczędnościowe).

Usługa nie posiada również znamion wyłączonych ze zwolnienia, w szczególności:

* czynności ściągania długów - w skład Usługi nie będą wchodziły czynności windykacyjne związane z dochodzeniem składek;

* usług doradztwa - Usługa nie posiada elementów zbieżnych z usługami doradztwa finansowego (zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego "doradztwo" to "udzielenie fachowych zaleceń, porad". Nie można, więc uznać, iż czynności wykonywane w ramach Usługi noszą znamiona jakiegokolwiek doradztwa);

* usług w zakresie leasingu - Usługa nie posiada elementów zbieżnych z usługą leasingu.

W tym miejscu należy również wskazać, iż obecne brzmienie art. 43 ust. 1 pkt 40 Ustawy o VAT w zakresie zwolnień od podatku dla usług w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług zostało jej nadane od dnia 1 stycznia 2011 r. ustawą z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2010 r. Nr 226, poz. 1476) (dalej jako: "Nowelizacja"). Jednym z celów wprowadzania Nowelizacji, było dostosowanie przepisów Ustawy o VAT w zakresie zwolnień z VAT do przepisów europejskich. Taki motyw wprowadzonej zmiany wskazany został w uzasadnieniu do Nowelizacji - "przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych, określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów".

W związku z powyższym w celu prawidłowego określenia zakresu zwolnienia dla usługi polegającej na dokonywaniu przekazów i transferów pieniężnych, Spółka pragnie odwołać się m.in. do prawa europejskiego oraz orzecznictwa sądów tzn. orzecznictwa TSUE.

Zgodnie z art. 135 ust. 1 lit. d) Dyrektywy 112, państwa członkowskie mają obowiązek zwolnić z opodatkowania transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące rachunków depozytowych, rachunków bieżących, płatności, przelewów, długów, czeków i zbywalnych instrumentów finansowych, z wyłączaniem windykacji należności. Należy zaznaczyć, iż na gruncie VI Dyrektywy przepis ten był interpretowany przez TSUE.

Przykładem dokonania takiej interpretacji może być orzeczenie C-2/95 Sparekassernes Datacenter (SDC) z dnia 5 czerwca 1977 r., TSUE stwierdził w nim, iż w przypadku usługi opisanej w art. 13 część B lit. d) pkt 3 (czyli między innymi usługi płatności lub transferów) "kluczowy jest charakter usługi, tj. czy realizuje szczególne funkcje usługi finansowej, natomiast bez znaczenia jest czy usługa świadczona w całości elektronicznie czy manualnie. Dla skorzystania z ww. zwolnienia nie jest konieczne by usługa była świadczona przez podmiot o szczególnej formie prawnej, czy przez szczególną instytucję (np. bank)".

Biorąc pod uwagę powyższe, fakt, że PZU CO nie jest instytucją finansową specjalizującą się w dokonywaniu transakcji pieniężnych nie ma znaczenia dla możliwości zastosowania zwolnienia z VAT dla omawianej Usługi.

Dalej, w przytaczanym orzeczeniu TSUE stwierdził, iż "aby można je było scharakteryzować jako transakcje zwolnione dla celów punktów 3 i 5 art. 13 (B) VI Dyrektywy, usługi świadczone przez centrum przetwarzania danych muszą, z całościowego punktu widzenia, stanowić odróżniającą się całość, spełniającą w rezultacie specyficzne, podstawowe funkcje usługi opisanej w tych dwóch punktach. Aby stanowić "transakcję dotyczącą przelewów" świadczone usługi muszą, zatem mieć skutek przelania funduszy oraz pociągać za sobą zmiany sytuacji prawnej i finansowej. Usługę zwolnioną na gruncie Dyrektywy należy odróżnić od czysto fizycznego lub technicznego Świadczenia, takiego jak udostępnienie bankowi systemu przetwarzania danych."

Biorąc pod uwagę powyższe, należy uznać, iż transakcja dotycząca przelewów, aby zostać zakwalifikowana jako zwolniona z VAT, winna skutkować przelaniem funduszy oraz pociągać za sobą zmiany w sytuacji prawnej i finansowej.

Aktualność powyższej tezy TSUE potwierdził w sprawie C-175/09 AXA UK plc z dnia 25 października 2010 r., stwierdzając dodatkowo, że "gdy chodzi o usługę będącą przedmiotem sporu, należy podnieść, że jej celem jest przekazanie klientom spółki kwot pieniężnych należnych im od pacjentów; spółka podejmuje się, za wynagrodzeniem, pobierać te należności oraz zarządzać nimi na rachunek wierzyciela. Z tego względu, co do zasady, usługa to stanowi czynność w zakresie płatności, objętą zwolnieniem na mocy art. 13 część B lit. d) pkt 3 szóstej dyrektywy, chyba, że usługa ta stanowiłaby windykację należności".

Reasumując, biorąc pod uwagę powyższe orzeczenia TSUE należy uznać, iż aby dana usługa mogła zostać uznana za usługę określoną w art. 135 ust. 1 lit. d) Dyrektywy 112, a w konsekwencji za usługę określoną w art. 43 ust. 1 pkt 40 Ustawy o VAT, powinny zostać spełnione następująca warunki:

* usługa powinna stanowić odróżniającą się całość;

* świadczenie usługi winno skutkować przelaniem funduszy;

* świadczenie usługi powinno pociągać za sobą zmiany w sytuacji prawnej i finansowej;

* nie ma znaczenia status prawny podmiotu świadczącego tę usługę.

Zdaniem Wnioskodawcy Usługa, jest świadczeniem stanowiącym odróżniającą się całość oraz posiada wszystkie istotne cechy czynności zwolnionych na podstawie art. 135 pkt 1 lit. d) Dyrektywy 112 (i w konsekwencji art. 43 ust. 1 pkt 40 Ustawy o VAT). W szczególności, wykonanie Usługi skutkuje przekazaniem kwot pieniężnych należnych Towarzystwu od jego klientów. Dodatkowo, Usługa doprowadza do zmiany sytuacji finansowej i prawnej pomiędzy Towarzystwem, a klientami w postaci wygaśnięcia zobowiązania do uiszczenia płatności za składkę ubezpieczeniową.

Należy zauważyć, iż w przytaczanym wcześniej wyroku w sprawie C-175/09 AXA UK plc, TSUE wypowiedział się również na temat wyłączenia z zakresu zwolnienia usług związanych z windykacją należności. TSUE stwierdził, że pojęcie windykacji należności w rozumieniu art. 13 część B lit. d) pkt 3 Vl Dyrektywy obejmuje czynności finansowe mające na celu zapłatę długu pieniężnego. Zdaniem TSUE, usługa będąca przedmiotem omawianego orzeczenia miała charakter windykacji, ponieważ podejmując się odzyskiwania wierzytelności na rachunek wierzyciela, spółka zwalniała swych klientów z zadań, które gdyby nie jej działania, musieliby oni sami wykonywać jako wierzyciele. Zdaniem TSUE na klasyfikację usługi jako windykacji należności nie wpływa okoliczność, że w jej ramach nie przewidziano stosowania środków przymuszających do rzeczywistej zapłaty objętych nią należności.

Zdaniem Wnioskodawcy, Usługa nie ma charakteru windykacji należności w świetle zaprezentowanych powyżej tez TSUE. W szczególności, nadrzędnym celem świadczenia Usługi nie jest spowodowanie zapłaty należności składkowej (Spółka nie występuje w roli czynnej w stosunku do klienta Towarzystwa, pełni rolę bierną), tylko przekazanie/transfer do Towarzystwa środków pieniężnych przyjętych od ubezpieczonych, którzy zdecydowali się zapłacić składkę za jej pośrednictwem. W szczególności w skład Usługi nie będą wchodziły czynności mające na celu skłonić klientów Towarzystwa do uregulowania należności. Dodatkowo, klienci Towarzystwa będą mogli dokonywać wpłat należności składkowych w inny sposób niż za pośrednictwem punktów wpłat zorganizowanych przez Wnioskodawcę. Nie ulega, zatem wątpliwości, że świadcząc Usługę Wnioskodawca nie zwalnia wierzyciela (Towarzystwa) z typowych zadań, które spoczywają na wierzycielu zainteresowanym uzyskaniem należności za swoje usługi. Świadczona Usługa, polega wyłącznie na umożliwieniu klientom Towarzystwa dokonywania płatności w określony sposób oraz na obsłudze płatności dokonywanych przez tych klientów, którzy dobrowolnie zdecydują się skorzystać z tego sposobu regulowania składki ubezpieczeniowej.

Jak wskazano w stanie faktycznym, przedmiotem Usługi jest zespół czynności wykonywanych przez Spółkę na rzecz Towarzystwa, których wspólnym celem jest pobranie oraz przekazanie Towarzystwu środków pieniężnych. Jakkolwiek charakter ekonomiczny oraz wspólny cel świadczonej Usługi jest, zdaniem Spółki, wystarczający dla uznania jej za usługę kompleksową, tj. świadczenie złożone, Spółka dokonała również analizy poprawności takiego podejścia, w świetle orzeczeń TSUE.

W wyroku w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd. TSUE uznał, że "jeżeli dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej".

Zdaniem Spółki, wykonywane przez nią w ramach Usługi czynności, ze względu na swój charakter stanowią jedną całość. Ścisły związek poszczególnych czynności potwierdza fakt, iż z perspektywy Towarzystwa stanowią one jedno świadczenie, mające na celu przekazanie środków pieniężnych. W konsekwencji wydzielenie z Usługi którejkolwiek z czynności byłoby nie tylko sztuczne, ale i gospodarczo nieuzasadnione gdyż stanowią one nierozerwalne świadczenie gospodarcze.

Prawidłowość powyższego podejścia potwierdza dodatkowo fakt, że z tytułu świadczonej Usługi Wnioskodawca pobierać będzie jedno wynagrodzenie, określone w sposób opisany w stanie faktycznym.

W opinii Spółki, Usługa sprowadzająca się do przyjmowania środków pieniężnych od klientów Towarzystwa ich rejestrowania w odpowiedniej aplikacji oraz przekazywania Towarzystwu stanowi usługę w zakresie przekazów i transferów pieniężnych, zwolnioną z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT. Takie wnioski płyną zarówno z analizy charakteru Usługi na gruncie prawa krajowego jak również na gruncie prawa unijnego i opartych na nim wyrokach TSUE.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednocześnie zaznacza się, że w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy wprowadzonego art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578 z późn. zm.) oraz zmienionego art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Należy zaznaczyć, że zarówno w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku oraz zwolnień od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., w myśl art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy, zwolnione od podatku były usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy, jednakże przepis ten został uchylony. W konsekwencji, od dnia 1 stycznia 2011 r., zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy, wprowadzonym ustawą z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476), zwalnia się od podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług. Co istotne, przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4 do ustawy, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca rozważa świadczenie na rzecz towarzystwa ubezpieczeń usługi polegającej na obsłudze płatności składek ubezpieczeniowych wynikających z określonych umów ubezpieczenia zawartych przez towarzystwo w celu ich przekazania Towarzystwu. Na ww. usługę składają się następujące czynności: przyjmowanie składek ubezpieczeniowych, wprowadzanie przyjętych składek do aplikacji służącej do rejestrowania kwot wpłacanych przez klientów Towarzystwa (tzw. rejestrator wpłat) oraz przekazywanie wpłat gotówkowych przyjętych tytułem składek do kasy Towarzystwa wraz z blankietami opłat składek oraz zestawieniem wpłat na nośniku elektronicznym. Wnioskodawca zaznacza, iż przedmiotowa usługa nie będzie obejmowała jakichkolwiek czynności windykacyjnych związanych z dochodzeniem składek od ubezpieczonych w Towarzystwie. Z tytułu wykonanej usługi Spółka otrzyma od Towarzystwa określone wynagrodzenie, kalkulowane jako suma określonego procentu wartości przyjętych i przekazanych do Towarzystwa składek ubezpieczeniowych, wartości określonych kosztów poniesionych przez Spółkę w związku ze świadczeniem Usługi, a także określonej kwoty ryczałtowej. Wątpliwości Zainteresowanego sprowadzają się do kwestii zastosowania zwolnienia dla świadczenia ww. usług.

Z brzmienia art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT wyraźnie wynika, iż z punktu widzenia przedmiotowej sprawy, zwolnienie znajduje także zastosowanie dla usług w zakresie wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, a także zostało rozciągnięte na usługi pośrednictwa w tym zakresie. Należy stwierdzić, iż wymienione zwolnienia mają charakter przedmiotowy, gdzie przede wszystkim istotną przesłanką do skorzystania ze zwolnienia jest rodzaj świadczonej usługi, cechy które ją rozróżniają. Ustawodawca konstruując normę prawną zawartą w pkt 40 przywołanego artykułu, posłużył się sformułowaniem "wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych", wskazując na możliwie szerokie rozumienie takich transakcji, nie czyniąc przy tym konkretnych wyłączeń w tej kategorii czynności, pozostawiając je poza zwolnieniem od VAT. Zatem podkreślić należy, że wystarczającą przesłanką pozwalającą objąć zwolnieniem daną czynność jest wykazanie jej związku z transakcjami płatniczymi, przy czym związek ten musi być wyraźny, i nie odbiegać od świadczenia usług finansowych, wypaczając przez to istotę przewidzianego zwolnienia. Ustawodawca szczególny nacisk położył na stronę przedmiotową, nie dokonując zawężenia omawianego zwolnienia wyłącznie do określonej grupy podmiotów. Pogląd taki potwierdza orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości UE w wyroku w sprawie C-2/95 pomiędzy Sparekassernes Datacenter (SDC) a Skatteministeriet (Dania), gdzie Trybunał stwierdził iż "zwolnienie dotyczące usług finansowych nie jest uzależnione od tego, czy usługa jest wykonywana przez instytucję, która wstępuje w prawny związek z końcowym odbiorcą. Fakt, że dana transakcja jest wykonywana przez osobę trzecią, ale z punktu widzenia końcowego odbiorcy wydaje się być usługą wykonywaną przez bank, nie wyklucza objęcia jej zwolnieniem". Konkludując można stwierdzić, że wg TSUE usługa finansowa świadczona przez podmiot trzeci nie traci w przedmiotowej sytuacji przymiotu takiej usługi.

W powyższym wyroku TSUE uznał także, że usługi pomocnicze dla usług finansowych mogą korzystać ze zwolnienia z VAT tylko jeśli sama w znacznym stopniu "staje się" usługą finansową. Dla uznania usług związanych z przelewami za zwolnione, Trybunał w istocie wymaga, aby te usługi wywoływały taki efekt jak przelew, tzn. prowadziły do przeniesienia środków i zmieniały sytuację prawną i finansową zainteresowanego podmiotu.

Konfrontując zaprezentowane we wniosku zdarzenie przyszłe z ww. przepisami prawa podatkowego należy zauważyć, iż czynności wyszczególnione przez Wnioskodawcę tj. przyjmowanie, wprowadzanie przyjętych składek do aplikacji służącej do rejestrowania kwot wpłacanych przez klientów Towarzystwa (tzw. rejestrator wpłat) oraz przekazywanie składek ubezpieczeniowych na rzecz towarzystwa ubezpieczeniowego mieszczą się w zakresie usług związanych z pośrednictwem w świadczeniu usług w związku z transakcjami płatniczymi, przekazami i transferami pieniężnymi. Z tytułu wykonywanych czynności Wnioskodawca nie wchodzi w rolę którejś ze stron, jedynie pośredniczy pomiędzy Towarzystwem ubezpieczeniowym a jego klientami, a także nie świadczy on usług wchodzących w zakres zawieranych umów ubezpieczeniowych, a jego zadanie ogranicza się jedynie do przetransferowania składek wnoszonych przez klientów towarzystwa. Powyższe pozwala stwierdzić, iż usługi świadczone przez Spółkę stanowią bez wątpienia usługi pośrednictwa.

W przedmiotowych okolicznościach mamy do czynienia z jedną usługą kompleksową, na którą składają się opisane we wniosku czynności polegające na przyjęciu i przekazaniu składek, ale także czynnością nieodzownie towarzyszącą powyższym jest czynność sprowadzająca się do zarejestrowania w aplikacji wpłacanych kwot, umożliwiającej ich ewidencjonowanie. Czynność tą należy uznać za pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, bowiem nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej - przekazania składek. Próba oderwania wymienionej czynności technicznej przekreśliłaby całkowicie sens jej wykonania, co dobitnie świadczy o jej nierozerwalności ze świadczeniem podstawowym. Czynność rejestracji składek wpisuje się w kompleksowość całej usługi na tyle mocno, że byłaby ona pozbawiona racji bytu w sytuacji, gdyby nie doszło do przyjęcia i przekazania składek do towarzystwa ubezpieczeniowego.

Reasumując, czynności wykonywane przez Wnioskodawcę polegające na przyjmowaniu składek od klientów towarzystwa ubezpieczeniowego, wprowadzanie ich do aplikacji służącej do rejestrowania kwot wpłacanych przez klientów oraz przekazywaniu ich na rzecz towarzystwa ubezpieczeniowego stanowią pośrednictwo w transakcjach płatniczych, a w konsekwencji będą korzystały ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy jako usługi pośrednictwa w świadczeniu transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.