IPPP1-443-442/07-4/RK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 6 marca 2008 r. (data wpływu 10 marca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dostawy działki - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 marca 2008 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 10 kwietnia 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dostawy działki.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Podatnik zamierza zbyć nieruchomość - działkę Działka jest niezabudowana, lecz znajduje się na niej betonowy chodnik. W wypisie z rejestru gruntów widnieje opis tej działki jako Bp, czyli zurbanizowane tereny niezabudowane. Według zaświadczenia Urzędu Miejskiego, działka ta nie jest działką budowlaną zgodnie z art. 4 ust. 3a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. W piśmie z dnia 10 kwietnia 2008 r., będącym uzupełnieniem wniosku, Wnioskodawca wskazał, iż Gmina Miasto nie posiada dla przedmiotowego gruntu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego przyjęte Uchwałą Rady Miasta w dniu 17 czerwca 1998 r. przewiduje dla terenu, w którym znajduje się działka gruntu funkcję: tereny specjalne wojskowe do przekształceń na funkcje mieszkaniowo-usługowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż działki opisanej w stanie faktycznym, oznaczonej w wypisie rejestrów gruntu jako Bp (teren zurbanizowany, niezabudowany), w stosunku do której Urząd Miejski wydał zaświadczenie, że nie jest to działka budowlana, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w wysokości 22%, czy podlega zwolnieniu z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ewentualnie, przy założeniu, że chodnik jest towarem używanym w rozumieniu art. 43 ust. 2 pkt 1 ustawy, czy można uznać, że zwolnienie od tego podatku dotyczy nakładu na grunt (chodnika) na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 43 ust. 2 pkt 1 tej ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy, jako że działka jest niezabudowana (chodnik nie jest budynkiem, ani budowlą w rozumieniu Prawa budowlanego), oraz nie jest terenem budowlanym ani przeznaczonym pod zabudowę, co wynika z zaświadczenia Urzędu Miejskiego, sprzedaż tej działki jest zwolniona od podatku od towarów i usług zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ewentualnie jest zwolniona z tego powodu, że chodnik jest towarem używanym w rozumieniu art. 43 ust. 2 pkt 1 ustawy (zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary - rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. W myśl art. 41 ust. 1 ustawy stawka podstawowa podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części, będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze;.

Zwalnia się również od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę (art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy).

Z przedstawionej sytuacji we wniosku wynika, iż przedmiotem sprzedaży jest działka niezabudowana (co wynika z wypisu z rejestru gruntów), dla której Urząd Miejski..... wydał zaświadczenie, iż działka ta nie jest działką budowlaną. Natomiast Gmina nie posiada dla przedmiotowego gruntu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego, które przyjęto uchwałą Rady Miasta, przewiduje dla tego terenu, na którym znajduje się działka funkcje: tereny specjalne wojskowe do przekształceń na funkcje mieszkaniowo-usługowe.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, iż w obecnym stanie prawnym grunty są towarami w rozumieniu ustawy, natomiast sprzedaż gruntu stanowi dostawę towarów i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, według stawki określonej w art. 41 ust. 1 ustawy.

Od zasady opodatkowania dostawy gruntu według stawki podstawowej przewidziano jednak wyjątek. Zakres i zasady zwolnienia gruntu zostały określone ww. art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Z przepisu tego wynika, że opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 22% podlegają te dostawy, których przedmiotem są grunty niezabudowane stanowiące tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, które nie są terenami budowlanymi lub przeznaczonymi pod zabudowę, są zwolnione od podatku. Należy zauważyć, iż na gruncie przepisów podatkowych brak jest definicji pojęcia gruntu przeznaczonego pod zabudowę, nie są również wskazane kryteria, jakimi należy się kierować przy ocenie danego gruntu. W związku z tym charakter gruntu należy ustalać w oparciu o przepisy prawa miejscowego tj. lokalne przepisy zagospodarowania przestrzennego oraz jego przeznaczenie.

Celem określenia, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.) regulujących zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym: lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego, sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu, nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego, jak ma to miejsce w stanie faktycznym przedstawionym przez Wnioskodawcę, należy posłużyć się inną istniejącą na dzień zawarcia transakcji dokumentacją sporządzoną na podstawie ww. ustawy o planowaniu przestrzennym.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

W myśl art. 9 ust. 1 i ust. 4 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej "studium". Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Natomiast dane z ewidencji gruntów i budynków mogą być stosowane wyłącznie posiłkowo, gdyż nie zawierają danych o "przeznaczeniu" danego gruntu, co jest warunkiem decydującym o zwolnieniu z podatku w świetle art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, a jedynie obejmują dane dotyczące ich aktualnego wykorzystania - art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2005 r.Nr 240, poz. 2027 ze. zm.).

Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego wskazane we wniosku, przewiduje dla tego terenu, na którym znajduje się działka, która jest przedmiotem sprzedaży funkcje: tereny specjalne wojskowe do przekształceń na funkcje mieszkaniowo-usługowe. Mimo, że studium nie jest aktem prawa miejscowego, jednakże jego postanowienia są wiążące dla Rady Gminy przy uchwalaniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Zatem, stosownie do ww. przepisów sprzedaż przedmiotowej działki podlega opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, bowiem jest terenem przeznaczonym pod zabudowę, o czym świadczy możliwość jej przekształcenia na funkcje mieszkaniowo-usługowe.

Ponadto Wnioskodawca podniósł, iż na przedmiotowej działce znajduje się chodnik, który nie jest budynkiem, ani budowlą w rozumieniu Prawa budowlanego.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu (art. 29 ust. 5 ustawy). Zatem stosownie do ww. przepisów w przypadku gdyby Wnioskodawca dokonywał sprzedaży budynku lub budowli, która jest trwale z gruntem związana z podstawy opodatkowania nie wyłączyłby wartości gruntu, i w takim to przypadku można byłoby rozważać ewentualną sprzedaż gruntu, która nierozerwalnie wiąże się ze sprzedażą budynku lub budowli.

Jednakże z przedstawionej sytuacji we wniosku wynika, iż przedmiotem sprzedaży jest grunt, a nie chodnik, który słusznie jak wskazuje Wnioskodawca nie jest, ani budynkiem, ani budowlą.

W związku z powyższym łączenie sprzedaży gruntu z chodnikiem, który na nim się znajduje nie znajduje uzasadnienia w przedmiotowej sprawie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.