IPPP1/443-400/14-4/AS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 2 kwietnia 2014 r. (data wpływu 7 kwietnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 maja 2014 r. (data wpływu 19 maja 2014 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 7 maja 2014 r. (skutecznie doręczone 12 maja 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku VAT dla usługi polegającej na wykonaniu zabudowy meblowej w obiektach budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym - jest nieprawidłowe.

W dniu 7 kwietnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku VAT dla usługi polegającej na wykonaniu zabudowy meblowej w obiektach budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Wniosek został uzupełnionym pismem z dnia 14 maja 2014 r. (data wpływu 19 maja 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie organu z dnia 7 maja 2014 r. (skutecznie doręczone 12 maja 2014 r.)

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa ("Spółka") jest producentem mebli. Spółka prowadzi działalność polegającą w szczególności na świadczeniu na rzecz klientów kompleksowych usług polegających na zaprojektowaniu, dopasowaniu, dostawie oraz montażu elementów mebli do zabudowy kuchennej, wnękowej, łazienkowej itp. przygotowanych na konkretny wymiar i wbudowanych w budynkach mieszkalnych lub lokalach mieszkalnych ("Świadczenie kompleksowe").

Spółka w większości samodzielnie przygotowuje meble pod konkretny wymiar i dokonuje ich zabudowy w sposób trwały w lokalach lub budynkach mieszkalnych. Częściowo elementy mebli są kupowane przez Spółkę od podmiotów trzecich. Zabudowa tych elementów jest jednak dokonywana w lokalach lub budynkach mieszkalnych przez Spółkę.

Świadczenie kompleksowe klient może nabyć wyłącznie jako całość. Nie jest możliwe zamówienie przez klienta poszczególnych elementów mebli bez ich uprzedniego zaprojektowania i zamontowania przez Spółkę. Cena należna od klienta za wykonanie Świadczenia kompleksowego jest określona jedną kwotą. Świadczenie kompleksowe jest wykonywane przez Spółkę w budynkach, które zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), ("Ustawa o VAT"), mieszczą się w definicji budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym (art. 41 ust. 12a i b Ustawy o VAT).

Świadczenie kompleksowe nie jest wykonywane w lokalach użytkowych.

W piśmie uzupełniającym z dnia 14 maja 2014 r. Spółka doprecyzowała opis zdarzenia wskazując, że do surowego obiektu budowlanego, poprzez specjalne listwy, za pomocą kołków, wkrętów i kleju przytwierdzane są panele drewniane lub drewnopodobne, panele są ściśle dostosowane do wymiarów ścian pomieszczenia, następnie do paneli i wcześniej zrobionej konstrukcji na ścianach Wnioskodawca dokręca konstrukcje wg projektu ścianki, półki itp., do ścianek z kolei dokręca fronty meblowe w zależności od potrzeb inwestora. Najczęściej tego rodzaju inwestycje to gabinety, zabudowy wnęk, szafy wnękowe, ściśle dopasowane do wymiarów konstrukcji budynku. W żadnym przypadku elementy montowane nie naruszają konstrukcji budynku, ale po ewentualnym zdemontowaniu są do utylizacji, bez możliwości ponownego wykorzystania. Świadczenia kompleksowe są wykonywane przez Spółkę w budynkach, które zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), ("Ustawa o VAT"), mieszczą się w definicji budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym (art. 41 ust. 12a i b Ustawy o VAT).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w obecnym stanie prawnym Spółka świadcząc kompleksowe usługi polegające na zaprojektowaniu, dopasowaniu, dostawie oraz montażu elementów mebli do zabudowy kuchennej, wnękowej, łazienkowej, szaf itp. przygotowanych na konkretny wymiar i wbudowanych w obiektach budowlanych lub ich częściach zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w sposób trwały tj. tworzący wraz z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego części trwałą zabudowę meblową powinna stosować stawkę podatku od towarów i usług na podstawie art. 41 ust. 12 w zw. z ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 17, poz. 1054 z późn. zm.).

Obecnie Spółka stosuje opodatkowanie świadczenia kompleksowego według stawki 23%. Po ogłoszeniu uchwały 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 czerwca 2013 r., sygn. akt I FPS 2/13, zdaniem Spółki, Spółka może stosować stawkę obniżoną wynikającą z art. 41 ust. 2 ustawy o VAT tj. na dzień sporządzania wniosku stawkę 8%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Przez towary - jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, stosuje się - w myśl ust. 12 wskazanego artykułu - do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z ust. 12a tego artykułu, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

W myśl ust. 12c powołanego artykułu, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Według art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11. Jak wynika z ww. art. 2 pkt 12, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z ww. rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 - mieszkalnych jednorodzinnych, 112 - o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 - zbiorowego zamieszkania.

Z uwagi na ww. przepisy należy stwierdzić, że zastosowanie stawki preferencyjnej (8%) możliwe jest jedynie dla dostawy, jak również usług budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji, przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć: budowa, remont modernizacja, termomodernizacja oraz przebudowa. W uzasadnieniu do powołanej przez Wnioskodawcę uchwały NSA z dnia 24 czerwca 2013 r., sygn. I FPS 2/13, dotyczącej opodatkowania usług polegających na wykonywaniu zabudowy meblowej, Sąd zwrócił uwagę, że rodzaje usług wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, nie zostały zdefiniowane w tej ustawie i wskazał, że"Ustawodawca nie odesłał również w tej materii do stosowania definicji zawartych w innych ustawach, w szczególności w Prawie budowlanym. Taki zabieg byłby zresztą wątpliwy z uwagi na konieczność autonomicznego traktowania przepisów o podatku od towarów i usług ze względu na potrzebę ich harmonizacji na poziomie wspólnotowym. Dlatego należy przyjąć, że czynności wymienione w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, w tym pojęcie modernizacji, zostały wprowadzone do tej ustawy w rozumieniu przyjętym w języku powszechnym. W takim znaczeniu modernizacja oznacza unowocześnienie, ulepszenie, udoskonalenie, podniesienie standardu obiektu budowlanego lub jego części".

Według Słownika języka polskiego (Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 2005, str. 70, kol. 2) przez budowę należy rozumieć m.in. wznoszenie budowli, budowanie (...). Natomiast "budować" to znaczy wznosić budowle, pomieszczenia, ich części lub zespoły. Pojęcie "modernizacja" - według cytowanego Słownika języka polskiego (str. 474, kol. 2) oznacza unowocześnienie i usprawnienie czegoś. Natomiast montaż - według powyższego słownika to "składanie maszyn, aparatów, urządzeń z gotowych części; zakładanie, instalowanie urządzeń technicznych, łączenie oddzielnych części w całość.". W związku z przytoczoną definicją stwierdzić należy, że pojęcie "montaż" odnosi się do takiego sposobu działania, w efekcie którego z niezależnie od siebie istniejących części powstaje wytwór będący zupełnie nową całością. "Przebudowa" zaś to zgodnie z ww. słownikiem języka polskiego (str. 770, kol. 1) zmiana istniejącego stanu czegoś na inny; ulepszenie, poprawienie czegoś.

W znaczeniu słownikowym ("Współczesny słownik języka polskiego", red. Bogusław Dunaj, wyd. Langenscheidt Polska Sp. z o.o.)"remont" oznacza zespół czynności, w których wyniku przywraca się sprawność, wartość użytkową jakiegoś obiektu, urządzenia. Natomiast "montaż" to składanie, łączenie, ustawianie z poszczególnych części maszyn, urządzeń, budowli; zakładanie instalacji. Z kolei "instalować" oznacza zakładać, montować jakieś urządzenia techniczne.

Budowa, modernizacja, przebudowa podobnie jak w przypadku innych wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług czynności powinny zatem dotyczyć elementów konstrukcyjnych obiektów lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Twierdzenie to potwierdza NSA w ww. uchwale wskazując, że "Obniżona stawka podatku od towarów i usług znajduje zatem zastosowanie wtedy, gdy montaż komponentów meblowych następuje z wykorzystaniem elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego (lokalu). W omawianym wypadku nie chodzi o jakiekolwiek wykorzystanie elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego (lokalu) przy wykonywaniu zabudowy meblowej, lecz jedynie takie, które przez konstrukcyjne połączenie komponentów meblowych i elementów obiektu budowlanego (lokalu) stworzy trwałą zabudowę spełniającą jako całość określoną funkcję użytkową. Tylko bowiem w takim zakresie można mówić o modernizacji obiektu budowlanego w rozumieniu art. 41 ust. 12 ustawy o VAT. Innymi słowy montaż komponentów meblowych niezależnie od stopnia ich przetworzenia, do którego nie zostaną wykorzystane w sposób istotny elementy konstrukcyjne obiektu budowlanego (lokalu) nie korzysta z obniżonej stawki przewidzianej w tym przepisie".

Zatem obniżona stawka podatku VAT nie może znaleźć zastosowania dla wykonania danej zabudowy wnękowej, jeśli polega ona przykładowo wyłącznie na zaprojektowaniu, przygotowaniu i montażu polegającym na"zwykłym" przytwierdzeniu mebli do ściany (np. powieszenie za pomocą haków lub wkrętów, również z kołkami) lub podłogi, co skutkuje możliwością demontażu tej zabudowy bez uszkodzenia konstrukcji budynku/lokalu (elementy mogą być przeniesione bez zniszczenia tego budynku lub lokalu). Obniżone stawki podatku mają charakter wyjątkowy zatem winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych wprost przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy. Preferencyjna stawka podatku miała i ma zastosowanie do wskazanych w przepisach czynności dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego.

Powyższe rozważania pozwalają uznać, że z zabudową meblową trwale połączoną z elementami konstrukcyjnymi lokalu/budynku będziemy mieli do czynienia w przypadku, gdy przykładowo wnętrze i półki zabudowy wykonane zostaną z betonu połączonego z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego (np. ścianą) a dopasowane zostaną tylko fronty meblowe. W przypadku takiej właśnie zabudowy meblowej elementy konstrukcyjne obiektu budowlanego (lokalu) zostaną wykorzystane w sposób istotny, co skutkować będzie brakiem możliwości demontażu tej zabudowy bez uszkodzenia konstrukcji budynku/lokalu - elementy nie będą mogły być przeniesione bez zniszczenia tego budynku lub lokalu.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca świadczy na rzecz klientów kompleksowe usługi, polegające na zaprojektowaniu, dopasowaniu, dostawie oraz montażu mebli do zabudowy kuchennej, wnękowej, łazienkowej itp. przygotowanych na konkretny wymiar i wbudowanych w budynkach mieszkalnych lub lokalach mieszkalnych. Spółka w większości samodzielnie przygotowuje meble pod konkretny wymiar i dokonuje ich zabudowy w sposób trwały. Częściowo elementy mebli są kupowane przez Spółką od podmiotów trzecich, jednakże zabudowa elementów jest dokonywana przez Spółkę. Usługa polega na przytwierdzaniu do surowego obiektu budowlanego poprzez specjalne listwy, za pomocą kołków wkrętów i kleju paneli drewnianych lub drewnopodobnych, ściśle dostosowanych do wymiarów ścian pomieszczenia. Następnie do paneli i wcześniej zrobionej konstrukcji na ścianach dokręcane są ścianki, półki itp., do ścianek z kolei dokręcane są fronty meblowe. Najczęściej tego rodzaju inwestycje to gabinety, zabudowy wnęk, szafy wnękowe, ściśle dopasowane do wymiarów budynku. Wnioskodawca wskazał, że w żadnym wypadku montowane elementy nie naruszają konstrukcji budynku, ale po ewentualnym zdemontowaniu są do utylizacji, bez możliwości ponownego wykorzystania. Usługi wykonywane są w budynkach, które mieszczą się w definicji budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12a i b ustawy o VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości zastosowania preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 8% dla opisanej usługi.

Należy zauważyć, że przy ustaleniu właściwej stawki podatku VAT decydujące znaczenie ma fakt, co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów, czy świadczy usługę oraz czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług (dostawa, budowa, remont, modernizacja, przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym).

Świadczenie kompleksowe (złożone) to zgodnie z orzecznictwem TSUE szereg działań podejmowanych przez podatnika na rzecz konsumenta, które z gospodarczego punktu widzenia tworzy jedną całość i z podatkowego punktu widzenia nie powinno być w sposób sztuczny dzielone.

Natomiast o tym, czy będziemy mieli do czynienia z dostawą towarów, czy świadczeniem usług powinien przesądzić element, który w ramach danego świadczenia ma charakter dominujący (zob. np. wyroki TSUE: z dnia 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94, Faaborg - Gelting Linien; z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd p-ko Commissioners of Custom and Excise; z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04, Levob Verzekeringen BV,OV Bank NV v Staatssecretaris van Financien, z glosą P. Selera, opubl. Lex/el. 2010). Jeżeli elementem dominującym w ramach danej transakcji będzie wydanie towaru w celu przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, zaś pozostałe czynności będą miały charakter pomocniczy lub uboczny wówczas transakcja powinna być traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. Natomiast w przypadku gdy istotą transakcji będą inne czynności to mimo, że w ramach takiej transakcji może także wystąpić wydanie towaru, powinna być ona traktowana jako świadczenie usług.

W niniejszych okolicznościach należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że opisane czynności składające się na świadczenie kompleksowe polegające na zaprojektowaniu, dopasowaniu, dostawie oraz montażu elementów mebli do zabudowy kuchennej wnękowej, łazienkowej itp. należy uznać za świadczenie usług.

Jednakże analiza powołanych przepisów oraz wniosków płynących z uchwały NSA z dnia 24 czerwca 2013 r. sygn. akt I FPS 2/13 w kontekście przedstawionych okoliczności sprawy prowadzi do wniosku, że w rozpatrywanej sprawie usług świadczonych przez Wnioskodawcę polegających na zaprojektowaniu, dopasowaniu, dostawie oraz montażu elementów mebli do zabudowy kuchennej, wnękowej, łazienkowej itp. przygotowanych na konkretny wymiar i wbudowanych w budynkach mieszkalnych lub lokalach mieszkalnych, nie można traktować jako modernizacji, o której mowa w art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług. Opisanych we wniosku usług nie można również uznać za żadną inną czynność wskazaną w art. 41 ust. 12 tej ustawy. Czynności świadczone przez Wnioskodawcę nie stanowią w szczególności remontu, termomodernizacji czy przebudowy.

Zabudowa meblowa, którą wykonuje Spółka nie ingeruje w konstrukcje budynku/lokalu, nadproża, stropy, więźby dachowe, wieńce, stropodachy, schody. W analizowanym przypadku czynności wykonywane przez Wnioskodawcę nie dotyczą więc substancji samego budynku/lokalu. Nie istnieje w tym przypadku istotne powiązanie wykonywanej zabudowy meblowej z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego (lokalu). Samo przytwierdzanie elementów zabudowy meblowej do ścian, podłogi czy sufitu za pomocą kołków, wkrętów i kleju nie powoduje automatycznie, że elementy konstrukcyjne obiektu budowlanego (lokalu) zostaną wykorzystane w sposób istotny, co skutkować będzie brakiem możliwości demontażu tej zabudowy bez uszkodzenia konstrukcji budynku/lokalu. Zabudowę taką można zdemontować, a demontaż zabudowy meblowej nie powoduje naruszenia elementów konstrukcyjnych budynku/lokalu. Takie przytwierdzenie zabudowy do ścian nie spowoduje zmiany parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego budynku (lokalu) i nie może zostać uznane za konserwację, remont, modernizację, a także przebudowę elementów konstrukcyjnych tego obiektu.

W ocenie tut. organu trudno uznać, że przytwierdzenie zabudowy do ścian przy użyciu kołków, wkrętów, czy wsporników oznacza trwałe połączenie z elementami konstrukcyjnymi lokalu czy budynku. Jak wynika z internetowego Słownika języka polskiego (www.sjp.pl) słowo "trwały" oznacza niezmienny, nieulegający zmianom, ponadczasowy. W związku z powyższym należy stwierdzić, że opisany sposób montażu komponentów meblowych sprowadza się do prostego połączenia komponentów meblowych ze ścianami obiektu budowlanego. Nie są to zabiegi skomplikowane technicznie oraz mają charakter odwracalny. Co prawda zabudowa może wykorzystywać ściany konstrukcyjne, należy jednak podkreślić, że zaistniały związek nie jest na tyle istotny, aby uzasadniać stwierdzenie, że wykonywane prace mają charakter modernizacji obiektu budowlanego. Zabudowę wykonywaną przez Wnioskodawcę należy więc uznać za wyposażenie budynku (lokalu).

Ze względu na powyższe okoliczności oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że do opisanych we wniosku czynności polegających na zaprojektowaniu, dopasowaniu, dostawie oraz montażu stałej zabudowy meblowej w obiektach zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zastosowanie ma stawka w wysokości 23%, gdyż usługi te nie stanowią czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji, opisane we wniosku usługi wykonania zabudowy meblowej nie mogą korzystać z obniżonej 8% stawki podatku VAT i podlegają opodatkowaniu według stawki podstawowej wynoszącej 23%.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.