IPPP1/443-394/13/16-5/S/IGo - Określenie stawki podatku VAT w stosunku do świadczonych usług polegających na organizacji imprez artystycznych dla dzieci (Halloween, Andrzejki, Mikołajki).

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów - po uwzględnieniu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 kwietnia 2014 r. sygn. akt III SA/Wa 2544/13 (data wpływu orzeczenia prawomocnego - 11 marca 2016 r.) - stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 24 kwietnia 2013 r. (data wpływu 29 kwietnia 2013 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT w stosunku do świadczonych usług polegających na organizacji imprez artystycznych dla dzieci (Halloween, Andrzejki, Mikołajki) - jest prawidłowe.

W dniu 29 kwietnia 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT w stosunku do świadczonych usług polegających na organizacji imprez artystycznych dla dzieci (Halloween, Andrzejki, Mikołajki).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Posiada salę zabaw (bawialnię) wyposażoną m.in. w kręte zjeżdżalnie, labirynty, trampolinę, armatki pneumatyczne, baseny z piłeczkami, ściankę wspinaczkową, książki, gry edukacyjne. Wnioskodawca organizuje imprezy artystyczne z okazji szczególnych dni w roku (np. Halloween, Andrzejki, Mikołajki) adresowane do dzieci. W programie imprezy przewidziane są gry, zabawy i konkursy dla uczestników. W wielu z nich jest wykorzystywana infrastruktura sali zabaw. Ponadto dzieci chwilowo lub wyłącznie mogą zająć się samodzielnie zabawą przy użyciu wymienionego wyposażenia sali zabaw. Wstęp do sali zabaw w trakcie imprezy artystycznej wymaga uiszczenia opłaty wyższej niż zwyczajne stawki za wstęp do sali zabaw.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Jaką stawką VAT należy opodatkować wstęp do sali zabaw w trakcie imprezy artystycznej, której program przewiduje gry, zabawy i konkursy dla uczestników.

Zdaniem Wnioskodawcy wstęp do sali zabaw w trakcie imprezy artystycznej korzysta ze stawki 8%. Obniżoną stawkę podatku można na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług stosować do usług wymienionych w załączniku nr 3. Pod pozycją 182 wymieniono wstęp na widowiska artystyczne, włączając przedstawienia cyrkowe. Pod pozycją 183 - wstęp do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne, A pod pozycją 186 - usługi związane z rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu. Sala zabaw (bawialnia) oraz impreza artystyczna mieszą się w zakresie objętym tymi przepisami.

Na podstawie ww. wniosku Strony, tut. organ wydał w dniu 25 czerwca 2013 r. interpretację indywidualną nr IPPP1/443-394/13-2/IGo, w której stanowisko Strony w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego uznane zostało za nieprawidłowe.

Organ stwierdził, że w przedmiotowej sytuacji Wnioskodawca pobiera opłatę za uczestnictwo dziecka w konkretnej imprezie. Tym samym należy uznać, iż świadczone przez Spółkę usługi organizacji imprez artystycznych nie mieszczą się w zakresie usług, dla których ustawodawca przewidział opodatkowanie podatkiem VAT według stawki obniżonej, tym samym na mocy art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, podlegają one opodatkowaniu podatkiem VAT w wysokości 23%.

Nie zgadzając się z powyższym rozstrzygnięciem organu Strona, po uprzednim wezwaniu do naruszenia prawa, wniosła skargę na ww. interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

WSA w wyroku z dnia 7 kwietnia 2014 r. sygn. akt III SA/Wa 2544/13 uwzględniając skargę Strony uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną w całości.

W uzasadnieniu Sąd uznał, że pojęcie "wstępu" należy rozumieć jako możliwość wejścia "gdzieś", co nie jest równoznaczne z możliwością korzystania z dostępnych tam urządzeń. Opłata za wstęp jest opłatą wnoszoną przykładowo przez widza co do zasady za uczestniczenie w spektaklu poprzez jego. oglądanie (uczestnictwo bierne). Tym samym pojęcia usług w zakresie wstępu (o którym mowa w poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy) nie można utożsamiać z pojęciem "biletu wstępu" uprawniającego przykładowo do uczestniczenia w zajęciach sportowo-rekreacyjnych, które prowadzone są na zasadzie czynnego w nich uczestnictwa. Przykładowo wstęp na siłownię, do solarium, na zajęcia fitness, czy też wstęp na masaż nie uprawnia korzystającego do wstępu jedynie w sensie wejścia gdzieś, jak to ma miejsce np. w przypadku kupienia biletu do kina czy teatru lub na inny spektakl, lecz obejmuje również czynne uczestnictwo w zajęciach sportowo - rekreacyjnych, a więc korzystanie z kompleksowej usługi siłownia/fitness, solarium, masażu itp.

Dalej WSA podaje, że w przedstawionym stanie faktycznym, Skarżąca sprzedając bilety wstępu upoważniające do wejścia na imprezę dziecięcą o określonym profilu (dedykowanym) w ocenie Sądu nie może być traktowana na równi z podmiotami sprzedającymi bilety wstępu na typowe zajęcia fitness, siłownię, saunę czy solarium, który to bilet wstępu upoważnia osobę będącą w jego posiadaniu do czynnego uczestniczenia w zajęciach sportowo-rekreacyjnych, a zwłaszcza do korzystania z infrastruktury znajdującej się w pomieszczeniach np. siłowni czy solarium. Z tych też względów opłaty pobierane za uczestnictwo w zajęciach sportowo - rekreacyjnych i korzystanie z urządzeń służących poprawie kondycji fizycznej, nie mogą być uznane za opłatę za wstęp, lecz przede wszystkim za możliwość korzystania z dostępnych urządzeń, a więc za czynny udział w takich zajęciach. Dotyczy to także dostępu dzieci do odpowiadającej im wiekowo infrastruktury sportowo-rekreacyjnej. W przypadku sprzedaży biletów na imprezę o charakterze artystycznym odbywających się w takich obiektach sytuacja prawnopodatkowa może kształtować się jednak inaczej. Dotyczy to analizowanego przypadku świadczonych przez Skarżącą usług, gdyż mimo możliwości dostępu dzieci do różnego rodzaju zabaw i urządzeń, jest ona tylko dodatkiem do organizowanej imprezy artystycznej w miejscu dziecięcych zabaw, na którą obowiązują odrębne niż zazwyczaj bilety wstępu, w związku z przygotowanym specjalnie dla dziecięcej widowni programem. Można tę sytuację porównać przykładowo do zorganizowania pokazu mody na basenie, czy też koncertu odbywającego się w pomieszczeniach o określonej infrastrukturze sportowo-rekreacyjnej, które stanowią jedynie tło (miejsce) okazjonalnej imprezy artystycznej.

Skład orzekający podsumował, że organizowane przez Skarżącą imprezy artystyczne dla dzieci z okazji ich świąt, takich jak np. Mikołajki, Andrzejki należy uznać za usługę główną, ale jednocześnie i kompleksową, w której dominującym elementem jest jej wymiar artystyczny, a nie użytkowy, co może zdaniem Sądu rozstrzygać o przysługującym Skarżącej uprawnieniu do zastosowania preferencyjnej 8% stawki podatku od towarów i usług, wynikającej z art. 41 ust. 2, w związku z pozycją 186 załącznika nr 3 ustawy o VAT. WSA stwierdził jednocześnie, że Organ tych wątpliwości nie rozstrzygnął w sposób przekonujący.

Ww. rozstrzygnięcie było przedmiotem skargi kasacyjnej Ministra Finansów.

Wyrokiem z dnia 16 grudnia 2015 r. sygn. akt I FSK 1402/14 (data wpływu prawomocnego orzeczenia - 3 lutego 2016 r.) Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną tut. Organu.

NSA stwierdził, że w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego utrwalił się pogląd zgodnie z którym utożsamianie pojęcia "wstęp" użytego w poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy o VAT wyłącznie z wejściem do obiektu bez możliwości korzystania z urządzeń tam się znajdujących stanowi zawężenie tego pojęcia. Sformułowanie "usługi związane z rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu" odnosi się do kart wstępu do siłowni / sali dla aerobiku, które upoważniają do korzystania (niezależnie od możliwości skorzystania z fachowej wiedzy instruktora, za którą nie jest pobierana dodatkowa opłata) z urządzeń i przyrządów tam się znajdujących. Natomiast sformułowanie "wyłącznie w zakresie wstępu" należy rozumieć w ten sposób, że wszystkie usługi świadczone przez ten klub, które nie są związane z normalnym typowym jego użytkowaniem, takie jak usługi restauracyjne na terenie klubu, zakup napojów, odżywek, czy też usługi instruktora, nie są objęte stawką obniżoną. Opodatkowane są zaś stawką podstawową. Mowa tutaj m.in. o wyrokach NSA z dnia 30 stycznia 2014 r., sygn. akt I FSK 311/13; z dnia 18 lutego 2014 r., sygn. akt I FSK 349/13; z dnia 14 maja 2014 r. I FSK 944/13; z dnia 7 marca 2014 r., sygn. akt I FSK 504/13; z dnia 26 czerwca 2014 r., sygn. akt I FSK 1121/13; z dnia 17 września 2014 r. sygn. akt I FSK 1371/13; z dnia 15 października 2014 r. sygn. akt I FSK 1506/13; z dnia 18 listopada 2014 r., sygn. akt I FSK 1692/13; z dnia 11 grudnia 2014 r. sygn. akt I FSK 1864/13, z dnia 14 maja 2015 r., I FSK 800/14, opubl. CBOSA. Pogląd przedstawiony w ww. wyrokach podziela również Sąd w niniejszym składzie.

Sąd zauważył jednak, że rozpatrywana sprawa ma odmienny stan faktyczny od dotychczas rozpatrywanych spraw. Dotyczy bowiem udziału w adresowanej do dzieci imprezie artystycznej z okazji szczególnych dni w roku (np. Halloween, Andrzejki, Mikołajki), organizowanej na Sali zabaw w trakcie, której przewidziane są gry, zabawy i konkursy dla uczestników.

WSA stwierdził, że organizowane przez skarżącą imprezy artystyczne dla dzieci z okazji ich świąt, takich jak np. Mikołajki, Andrzejki należy uznać za usługę główną, ale jednocześnie i kompleksową, w której dominującym elementem jest jej wymiar artystyczny, a nie użytkowy, co może, zdaniem Sądu, rozstrzygać o przysługującym skarżącej uprawnieniu do zastosowania preferencyjnej 8% stawki podatku od towarów i usług.

Dla oceny stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o interpretację warto odwołać się do orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości. W szczególności znaczenie dla rozpatrywanej sprawy będzie miało orzeczenie z dnia 18 marca 2010 r. C-3/09 Erotic Center (ECLI:EU:C:2010:149), w którym Trybunał stwierdził, że "pojęcie wstępu do kina zawarte w kategorii 7 akapit pierwszy załącznika H do szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku w brzmieniu zmienionym na mocy dyrektywy Rady 2001/4/WE z dnia 19 stycznia 2001 r. należy rozumieć w ten sposób, że nie obejmuje ono opłaty ponoszonej przez konsumenta w celu uzyskania możliwości indywidualnego oglądania jednego lub więcej filmów albo fragmentów filmów w odosobnionym miejscu, takim jak kabiny, których dotyczy spór przed sądem krajowym".

W uzasadnieniu tego orzeczenia Trybunał zauważył, że z art. 12 ust. 3 lit. a szóstej dyrektywy wynika, że na zasadzie wyjątku od reguły, zgodnie z którą stosowana jest podstawowa stawka, państwom członkowskim przyznano możliwość stosowania jednej lub dwóch obniżonych stawek. Ponadto zgodnie z tym przepisem obniżone stawki podatku VAT mogą być stosowane jedynie do dostaw towarów i świadczenia usług, o których mowa w załączniku H do tej dyrektywy. W odniesieniu do tych przepisów Trybunał stwierdził, że mają one charakter wyjątku od zasady i należy interpretować ściśle (zob. w szczególności ww. wyrok w sprawie Komisja przeciwko Hiszpanii, pkt 18 i 19 oraz przytoczone tam orzecznictwo) (pkt 15 wyroku Erotic Center).

W ocenie Trybunału oznacza to, że "pojęcie wstępu do kina należy tłumaczyć zgodnie ze zwyczajnym znaczeniem tych określeń (zob. podobnie ww. wyroki: w sprawie Komisja przeciwko Hiszpanii pkt 20; w sprawie Komisja przeciwko Niemcom, pkt 23)" (pkt16 wyroku Erotic Center).

Trybunał podniósł również, że "poszczególne wydarzenia i obiekty wymienione w kategorii 7 akapit pierwszy załącznika H do szóstej dyrektywy łączy w szczególności to, że są one dostępne dla publiczności po uprzednim zapłaceniu za wstęp, co przyznaje ogółowi osób, które zapłaciły za wstęp, prawo do zbiorowego korzystania ze świadczeń kulturalnych i rozrywkowych właściwych tym wydarzeniom lub" (pkt17 wyroku Erotic Center).

Z powyższego, w ocenie Trybunału, "wynika, że pojęcie wstępu do kina w rozumieniu kategorii 7 akapit pierwszy załącznika H do szóstej dyrektywy nie może - biorąc pod uwagę zwyczajne znaczenie tych określeń oraz zważywszy na kontekst przepisu, w którym występują - być rozumiane w ten sposób, że obejmuje ono także opłatę ponoszoną przez konsumenta w celu uzyskania możliwości indywidualnego oglądania jednego lub więcej filmów albo fragmentów filmów w odosobnionym miejscu, takim jak kabiny, których dotyczy spór przed sądem krajowym".

W odniesieniu do rozpatrywanej sprawy należałoby zatem zastanowić się czy opisana we wniosku o interpretację usługa spełnia definicję wstępu przedstawioną przez Trybunał w wyroku w sprawie C-3/09, tzn. czy dotyczy ogółu osób korzystających z obiektu.

Z przedstawionego dość ogólnie stanu faktycznego nie wnika, aby dostęp do usługi został w jakikolwiek sposób zróżnicowany. W ramach biletu wszyscy uczestnicy mają możliwość skorzystania z usługi w sposób jednakowy.

Nie ma natomiast podstaw aby spektakl ten uznać za wyłączony z zakresu przedmiotowego usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy o VAT.

Jak wyżej wskazano polski ustawodawca w poz. 183 i 186 ustawy o VAT bardzo szeroko określił usługi, co do których w zakresie wstępu, stosuje się obniżoną stawkę podatku VAT. Dotyczy to nie tylko widowisk artystycznych (wyłącznie w zakresie wstępu na widowiska artystyczne, włączając przedstawienia cyrk oraz do obiektów kulturalnych), ale również usług związanych z rozrywką i rekreacją (wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne), a ponadto pozostałych usług związanych z rekreacją (wyłącznie w zakresie wstępu).

Taki nieprecyzyjny sposób określenia zakresu przedmiotowego stosowania obniżonej stawki VAT może budzić uzasadnione wątpliwości. W odniesieniu do rozpatrywanej sprawy można rozważać, czy opisana we wniosku usługa może być kwalifikowana jak widowisko artystyczne, czy też usługa rozrywkowa i rekreacyjna (wesołe miasteczko, czy park rozrywki). Z pewnością jednak nie można odmówić tej usługi charakteru innej usługi rekreacyjnej. Zatem jeżeli dostęp do obiektu, w którym świadczona jest ta usługa, w jednakowy sposób mają zapewnione wszystkie osoby to możliwe jest stosowanie do niej obniżonej stawki VAT.

Ze względu na szerokie i ogólne ujęcie przez polskiego ustawodawcę usług, co do których w zakresie wstępu stosuje się obniżoną stawkę podatku VAT, niecelowe wydaje się rozpatrywanie opisanej we wniosku usługi jako świadczeń kompleksowych, skoro całość świadczenia ma charakter rozrywkowy lub rekreacyjny.

Ponadto w odniesieniu do rozpatrywanej sprawy podkreślenia wymaga, że świadczenie usługi "w zakresie wstępu" obejmuje nie tylko bierne korzystanie z usługi artystycznej ale również aktywne korzystanie z urządzeń znajdujących się na sali zabaw, na której ta impreza się odbywa ale również udział w grach, zabawach i konkursach dla uczestników imprezy.

Potwierdzeniem powyższego stanowiska jest nie tylko ww. orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego ale również wynik wykładni systemowej wewnętrznej. Usługi wskazane w pozycjach 182, 183, 184 i 185 załącznika nr 3 do ustawy o VAT ograniczają zastosowanie stawki obniżonej wyłącznie do wstępu. Zatem ustawodawca wprowadza preferencje w zakresie stawki za wejście i aktywne korzystanie z danego obiektu, np. wesołego miasteczka, parku rozrywki, dyskoteki, czy też jak w rozpatrywanym przypadku sali zabaw (bawialni). Nie sposób zresztą sobie wyobrazić, że wstęp do tych obiektów ma polegać wyłącznie na biernym korzystaniu.

Uznając tym samym za nieusprawiedliwiony zarzut naruszenia art. 41 ust. 2 w zw. z poz. 186 załącznika nr 3 ustawy o VAT, Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego oraz biorąc pod uwagę wnioski płynące z wyroku WSA w Warszawie z dnia 7 kwietnia 2014 r. sygn. akt III SA/Wa 2544/13 oraz orzeczenia NSA z dnia 16 grudnia 2015 r. sygn. akt I FSK 1402/14, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Z 2011. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności określony został odpowiednio w art. 7 oraz art. 8 ustawy.

I tak, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (art. 8 ust. 1 cyt. ustawy).

Z treści art. 41 ust. 1 ustawy wynika, że stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

Z powyższych przepisów wynika, że w przypadku gdy ani ustawa, ani przepisy wykonawcze nie przewidują dla danego świadczenia obniżonej stawki, bądź zwolnienia należy je opodatkować według 23% stawki podatku.

W załączniku nr 3 do ustawy, stanowiącym "Wykaz towarów i usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 7%" (w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r. - 8%), pod pozycją 186 zostały wymienione "Pozostałe usługi związane z rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu" - bez względu na symbol PKWiU.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że pozycja 186 załącznika nr 3 do ustawy stanowi uzupełnienie regulacji zawartych w pozycjach 179, 182-185 tego załącznika, które wyznaczają zakres stosowania obniżonej stawki podatku dla niektórych usług związanych m.in. z rekreacją.

Powyższe pozycje dotyczą:

* poz. 179 - usług związanych z działalnością obiektów sportowych - PKWiU 93.11.10.0;

* poz. 182 - usług kulturalnych i rozrywkowych - wyłącznie w zakresie wstępu:

* na widowiska artystyczne, włączając przedstawienia cyrkowe,

* do obiektów kulturalnych

bez względu na symbol PKWiU;

* poz. 183 - usług związanych z rozrywką i rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne - bez względu na symbol PKWiU;

* poz. 184 - usług bibliotek, archiwów, muzeów oraz pozostałych usług w zakresie kultury - wyłącznie w zakresie wstępu - bez względu na symbol PKWiU;

* poz. 185 - wstępu na imprezy sportowe - bez względu na symbol PKWiU.

Z okoliczności przedstawionych w złożonym wniosku wynika, że Wnioskodawca jako czynny podatnik podatku od towarów i usług posiada salę zabaw (bawialnię) wyposażoną m.in. w kręte zjeżdżalnie, labirynty, trampolinę, armatki pneumatyczne, baseny z piłeczkami, ściankę wspinaczkową, książki, gry edukacyjne. Wnioskodawca organizuje imprezy artystyczne z okazji szczególnych dni w roku (np. Halloween, Andrzejki, Mikołajki) adresowane do dzieci. W programie imprezy przewidziane są gry, zabawy i konkursy dla uczestników. W wielu z nich jest wykorzystywana infrastruktura sali zabaw. Ponadto dzieci chwilowo lub wyłącznie mogą zająć się samodzielnie zabawą przy użyciu wymienionego wyposażenia sali zabaw. Wstęp do sali zabaw w trakcie imprezy artystycznej wymaga uiszczenia opłaty wyższej niż zwyczajne stawki za wstęp do sali zabaw.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że usługi związane z rozrywką i rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu m.in. do parków rozrywki objęte są stawką podatku w wysokości 8% na podstawie poz. 183 załącznika nr 3 do ustawy.

Natomiast pod poz. 186 załącznika nr 3, bez względu na symbol PKWiU, wymieniono pozostałe usługi związane z rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu.

Przepisy ustawy nie zawierają definicji pojęcia "rekreacja", aby zatem poznać jego znaczenie należy sięgnąć do wykładni językowej. Słownik Języka Polskiego (www.sjp.pwn.pl) definiuje rekreację jako "aktywny wypoczynek na świeżym powietrzu". Wielki Słownik Języka Polskiego (http://www.wsjp.pl/) za rekreację uznaje "ruchową aktywność w czasie wolnym od pracy, mającą służyć zdrowiu i dobremu samopoczuciu", "Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych z almanachem" Władysława Kopalińskiego (Świat Książki, Warszawa 2000) definiuje rekreację jako "odpoczynek, rozrywka, wytchnienie, pochodzące od łacińskiego »recreatio« czyli powrót do zdrowia, sił".

Mając na uwadze powyższe definicje oraz brzmienie poz. 179, 182-185 załącznika nr 3 do ustawy należy - na potrzeby stosowania art. 41 ust. 2 w związku z poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy - uznać za rekreację różne formy aktywności mające służyć wypoczynkowi i zdrowiu.

Należy jednakże zwrócić uwagę, że ustawodawca w poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy objął obniżoną stawką podatku VAT w wysokości 8% pozostałe usługi związane z rekreacją, lecz wyłącznie w zakresie wstępu. Ustawodawca nie określił jednak ani form, ani kategorii "wstępu", do których ma zastosowanie obniżona stawka podatku w wysokości 8%.

Słownik Języka Polskiego (www.sjp.pwn.pl) definiuje pojęcie wstępu wskazując m.in., że jest to "możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś".

Zatem pod pojęciem "wstępu" w rozumieniu poz. 182-186 załącznika nr 3 do ustawy należy rozumieć możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś, przy czym nie ma znaczenia forma biletu (lub opłaty), tzn. czy jest to jednorazowy bilet, czy też karnet upoważniający do kilku wejść. Dodatkowo należy zauważyć, że wejścia (wstępu) nie można kojarzyć tylko z możliwością wejścia np. do określonego miejsca (pomieszczenia). Ze wstępem w rozumieniu tych przepisów związane jest określone świadczenie (typowe dla danego obiektu). I tak np. z nabyciem biletu wstępu do teatru związana jest możliwość obejrzenia przedstawienia, w przypadku parku rozrywki - możliwość korzystania z określonych urządzeń, sali tanecznej - możliwość tańczenia, na imprezę sportową - możliwość obejrzenia rozgrywanych na danym obiekcie zawodów, "na siłownię" - możliwość wykonywania ćwiczeń siłowych przy wykorzystaniu znajdujących się na jej terenie przyrządów, do parku narodowego - możliwość oglądania obiektów przyrodniczych znajdujących się na jego terenie.

Również wykładnia systemowa wewnętrzna nie ogranicza sposobu rozumienia "wstępu" jedynie do "biernego" uczestniczenia w jakiejś imprezie. Skoro ustawodawca wymienił w poz. 186 tegoż załącznika 3 "Pozostałe usługi związane z rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu", to biorąc pod uwagę charakter rozrywek w bawialniach dla dzieci należy uznać, że "wstęp" do tego typu obiektów obejmuje również aktywne korzystanie ze znajdujących się tam urządzeń typowych w takich miejscach, a nie tylko bierne przyglądanie się imprezom, spektaklom czy pokazom.

Tym samym, nie ma uzasadnienia dla zawężania stosowania stawki obniżonej związanej ze wstępem do biernego uczestnictwa w danym przedsięwzięciu, a więc wyłącznie do wejścia do danego obiektu bez możliwości korzystania z urządzeń tam się znajdujących, jeżeli korzystanie z tych urządzeń wiąże się z typowym użytkowaniem danego obiektu w ramach wstępu do tego obiektu.

W ocenie tut. Organu charakter świadczonych przez Wnioskodawcę usług, wymienionych w opisie sprawy, wskazuje, że usługi te można sklasyfikować jako "pozostałe usługi związane z rekreacją". Usługi udostępniania atrakcji znajdujących się w sali zabaw (bawialni), za skorzystanie z których jest pobierana opłata, są tożsame z "opłatą w zakresie wstępu". Ponoszone ww. opłaty za korzystanie z danych atrakcji np. imprezy artystycznej z okazji szczególnych dni w roku (np. Halloween, Andrzejki, Mikołajki) powodują, że usługobiorca nabywa "prawo wstępu" i w zamian za wskazaną opłatę ma prawo do skorzystania z określonych atrakcji. Usługa wstępu do sali zabaw dla dzieci zorganizowanego na podobieństwo wesołego miasteczka obejmuje czynne korzystanie z urządzeń typu trampoliny, zamki dmuchane, zjeżdżalnie i innych atrakcji. Usługobiorca tym samym ma prawo do korzystania z określonych atrakcji, które są związane z normalnym typowym użytkowaniem tego obiektu, w tym również ma prawo do uczestnictwa w organizowanej tam imprezie artystycznej.

Zatem oferowane przez Zainteresowanego usługi wstępu do sali zabaw w trakcie imprezy artystycznej, której program przewiduje gry, zabawy i konkursy dla uczestników, za które pobierane są opłaty, opodatkowane są stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8%, w oparciu o art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy oraz w związku z poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy, w której wymienione zostały "Pozostałe usługi związane z rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu" - bez względu na symbol PKWiU.

Podsumowując, usługi wstępu do sali zabaw dla dzieci korzystają z preferencyjnej stawki podatku od towarów i usług w wysokości 8% na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 oraz poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, tj. w dacie wydania skarżonej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.