IPPP1-443-391/09-6/BS
Pismo z dnia 23 lipca 2009 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP1-443-391/09-6/BS
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 14 kwietnia 2009 r. (data wpływu 20 kwietnia 2009 r.) uzupełnionego na wezwanie tut. organu z dnia 10 czerwca 2009 r. (skutecznie doręczone w dniu 16 czerwca 2009 r.) pismem z dnia 20 czerwca 2009 r. (data wpływu 23 czerwca 2009 r.) oraz na wezwanie z dnia 29 czerwca 2009 r. (skutecznie doręczone w dniu 2 lipca 2009 r.) pismem z dnia 6 lipca 2009 r. (data wpływu 13 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki - jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 20 kwietnia 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki.
Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 23 czerwca 2009 r. oraz w 13 lipca 2009 r.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:
Wnioskodawca nabył nieruchomość gruntową poprzez zakup w formie aktu notarialnego w grudniu 2007 r. i część w kwietniu 2008 r. - łączna powierzchnia 0,9 ha.
Na podstawie aktu notarialnego Wnioskodawca sprzedał działkę o numerze 3146/2 położoną w miejscowości T. Sposób powstania stosownej działki opisany został w repetytorium z dnia 17 lutego 2009 r. (umowa sprzedaży warunkowej).
Powierzchnia działki nr 3146/2 wynosi 0,3 ha. Jest to działka o przeznaczeniu w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod teren zabudowy zagrodowej oznaczony symbolem RM (opis funkcji działki dla symbolu RM), w ewidencji gruntów widnieje jako teren rolny, wobec powyższego nie jest to typowa działka budowlana, jak np. teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej oznaczony w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego symbolem - MN.
Na przedmiotowej działce Wnioskodawca nie prowadził działalności rolniczej (działka obsiana trawą), Wnioskodawca nie posiada statusu rolnika, grunt ten nie był przedmiotem umów najmu lub dzierżawy.
Działki (wąskie a długie) zostały nabyte w celach przeznaczenia ich dla trzech córek Wnioskodawcy po uprzednim ich scaleniu i podzieleniu, jednak brak możliwości dokupienia działki sąsiedniej (brak zgody sąsiada) spowodował nieregularny kształt posiadanych już wąskich a długich działek, wobec powyższego, po rozmowie z córkami Wnioskodawca podjął decyzję o ich sprzedaży.
Ponadto Wnioskodawca informuje, iż dostawa przedmiotowego gruntu nie stanowi pierwszej transakcji w tym zakresie (w roku 2007 dokonano trzech transakcji). Grunty będące przedmiotem sprzedaży w 2007 r. Wnioskodawca nabył na podstawie aktów notarialnych spisanych w miesiącach kwiecień i maj 2007 r. Przyczyna sprzedaży działek w 2007 r. wynikła z bliskości przebiegu obwodnicy miasta L., a co za tym idzie jej uciążliwością. Działki nabyte w 2007 r. miały być przekazane po jednej dla każdej z córek Wnioskodawcy.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy od sprzedaży powyższej nieruchomości Wnioskodawca winien uiścić podatek VAT.
Zdaniem Wnioskodawcy:
Wnioskodawca przedmiotowy grunt nabył i sprzedał jako osoba fizyczna. Działka ta nie służy prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, którą można by uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 4 ust. 2 zd. 2 VI Dyrektywy VAT z 17 maja 1977 r., zgodnie z którym za działalność taką uznaje się także wykorzystywanie majątku rzeczowego i wartości niematerialnych i prawnych w celu uzyskiwania z tego tytułu stałego dochodu. Opisany przypadek wg opinii Wnioskodawcy nie powinien podlegać naliczeniu podatku VAT od przeprowadzonej transakcji, ponieważ nie ma to znamion uzyskiwania z tego tytułu stałego dochodu.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 powołanej ustawy. Zgodnie z tą definicją, pod pojęciem towaru należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.
Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).
Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.
Pojęcia "podatnik" i "działalność gospodarcza", na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy. Podatnikami - wg zapisu art. 15 ust. 1 - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, iż w obecnym stanie prawnym grunty są towarami w rozumieniu ustawy o VAT. Natomiast sprzedaż gruntu stanowi dostawę towaru i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy dokonywana jest przez podatnika podatku od towarów i usług lub przez osobę fizyczną niebędącą podatnikiem tego podatku, jeżeli sprzedaży można przypisać znamiona działalności gospodarczej prowadzonej z zamiarem wykonywania jej w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia częstotliwości, przez zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonego działania. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności lub zamiar powtarzalności.
Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik działając w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy, miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności. W przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony winien być już momencie nabycia towaru. Ponadto należy zauważyć, że pod pojęciem handel rozumie się dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów w celu ich odsprzedaży.
W myśl art. 41 ust. 1 omawianej ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 -12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.
Od zasady opodatkowania dostawy gruntu według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług ujęte zostały między innymi w art. 43 ust. 1 ustawy. Jak wynika z pkt 9 wskazanego przepisu, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.
Z powyższego wynika, iż na mocy powyższego przepisu zwolniona od podatku jest jedynie dostawa gruntów niezabudowanych, które nie są gruntami budowlanymi lub gruntami przeznaczonymi pod zabudowę. Oznacza to, że opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych - tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Intencją ustawodawcy jest opodatkowanie dostawy zarówno terenów budowlanych (działka zabudowana, działka budowlana, teren zabudowy) jak też przeznaczonych pod zabudowę.
Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 9 posługuje się kryterium przeznaczenia terenu. Wskazać przy tym należy, iż na gruncie przepisów podatkowych brak jest definicji pojęcia gruntu przeznaczonego pod zabudowę.
Celem określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.), regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.
Zgodnie z art. 4 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:
lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego,
sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca nabył na podstawie aktów notarialnych spisanych w kwietniu i maju 2007 r. grunty (3 działki), które zamierzał przekazać swoim córkom. W tym samym roku sprzedał przedmiotowe działki, uzasadniając przeprowadzaną transakcję bliskością przebiegu obwodnicy miasta L., a co za tym idzie jej uciążliwością. Następnie Wnioskodawca nabył nieruchomość gruntową poprzez zakup w formie aktu notarialnego w grudniu 2007 r. i część w kwietniu 2008 r. o łącznej powierzchni 0,9 ha. Przedmiotowe działki miały nieregularny kształt (były wąskie i długie). Wnioskodawca wskazał, iż kolejne działki nabył w celu przekazania ich (po uprzednim scaleniu i podzieleniu) swoim córkom. Z uwagi na brak możliwości dokupienia działki sąsiedniej (brak zgody sąsiada) Wnioskodawca, podjął decyzję o ich sprzedaży i na podstawie aktu notarialnego z marca 2009 r. sprzedał działkę będącą przedmiotem niniejszego wniosku o numerze 3146/2.
Powierzchnia działki nr 3146/2 wynosi 0,3 ha. Jest to działka o przeznaczeniu w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod teren zabudowy zagrodowej.
Odnosząc przedstawione we wniosku okoliczności do obowiązujących przepisów prawa stwierdzić należy, iż przedmiotowe działki zostały zakupione w bardzo krótkim okresie czasu (kwiecień i maj 2007 r., grudzień 2007 r., kwiecień 2008 r.). Wnioskodawca argumentuje, że żadna z nich nie spełniała jego oczekiwań, dlatego podjął decyzję o ich sprzedaży; i tak działki nabyte w kwietniu i maju 2007 r. Strona sprzedała w 2007 r., a w marcu 2009 r. następną działkę, będącą częścią gruntu nabytego przez w grudniu 2007 r. i kwietniu 2008 r.
Fakt, iż okres między zakupem działek a ich sprzedażą jest bardzo krótki, wskazuje na to, iż czynności podejmowane przez Wnioskodawcę wyczerpują znamiona zorganizowanej działalności gospodarczej w zakresie handlu i nie mogą zostać uznane za powiększenie i wyprzedaż majątku osobistego (pozostające poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług), wskazuje na to również fakt, iż Wnioskodawca dokonał sprzedaży 4 działek, zamierza również sprzedać pozostałe działki, co nosi znamiona dokonywania czynności w sposób wielokrotny. Strona wykonuje w sposób powtarzalny a nie jednorazowy czynności tego samego rodzaju.
W związku z powyższym, uzasadnionym jest przypisanie charakteru handlowego podejmowanym przez Wnioskodawcę czynnościom, co wiąże się z wypełnieniem dyspozycji art. 15 ust. 1 i 2 ustawy i uznaniem tych czynności za działalność gospodarczą. Sprzedaż przedmiotowej nieruchomości należy traktować jako dostawę towarów, która w oparciu o regulację zawartą w art. 5 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych.
Podstawowa stawka podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy wynosi 22%. W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 powołanej ustawy zwolniona jest jedynie dostawa terenów niezabudowanych innych niż budowlane oraz przeznaczonych pod zabudowę.
Jednocześnie organ podatkowy informuje, iż nie dokonuje analizy dokumentów załączonych do wniosku.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.