IPPP1-443-380/11-4/JL - Opodatkowanie podatkiem VAT usług organizacji wydarzeń kulturalnych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2011 r. (data wpływu 2 marca 2011 r.) - uzupełnionym w dniu 5 maja 2011 r. na wezwanie Organu z dnia 26 kwietnia 2011 r. - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 marca 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług.

Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 2 maja 2011 r. (data wpływu 5 maja 2011 r.) na wezwanie Organu z dnia 26 kwietnia 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Fundacja (dalej: "Fundacja") jest fundacją działającą na podstawie ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach (tekst jedn. Dz. U. z 1991 r. Nr 46, poz. 203 z późn. zm.). Ministrem właściwym ze względu na cele Fundacji jest Minister Kultury i Sztuki (obecnie Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego). Celami statutowymi Fundacji są: promocja sztuki filmowej, kształcenie w zakresie historii sztuki filmowej, zwiększenie wrażliwości kulturalnej na sztukę filmową, wspomaganie i promowanie inicjatyw mających na celu zwiększanie zasobów wiedzy na temat sztuki filmowej, organizacja i wspieranie inicjatyw mających na celu rozwój sztuki filmowej. Wymienione cele Fundacji realizowane są poprzez:

Dla osiągnięcia swych celów Fundacja może wspierać działalność innych instytucji i organizacji, których działalność jest zbieżna z celami Fundacji.

Fundacja osiąga przychody z subwencji (142 tys. PLN w 2009 r.) oraz przychody z działalności gospodarczej (221 tys. PLN w 2009 r.). Prowadzona przez Fundację działalność gospodarcza polega na organizowaniu wydarzeń kulturalnych, warsztatów, koncertów itp. na rzecz, przede wszystkim, domów kultury, urzędów miast, muzeów. Organizowane wydarzenia kulturalne nie mają charakteru komercyjnego, nie są na nie sprzedawane bilety. Z tytułu świadczonych przez Fundację usług organizacji wydarzeń kulturalnych, Fundacja wystawia faktury VAT. Świadczone przez Fundację usługi organizacji wydarzeń kulturalnych, Fundacja klasyfikuje według PKWiU z 1997 r. (rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, Dz. U. Nr 42, poz. 264 z późn. zm.) jako PKWiU 92.32.10 - usługi związane z funkcjonowaniem obiektów kulturalnych. Natomiast według PKWiU z 2008 r. (rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, Dz. U. Nr 207, poz. 1293) usługi te powinny być sklasyfikowane jako PKWiU 90.04.10 - Usługi związane z działalnością obiektów kulturalnych.

W piśmie będącym uzupełnieniem do wniosku Fundacja wskazała, iż nie jest wpisana do rejestru instytucji kultury, o którym mowa w art. 14 ustawy o działalności kulturalnej. Ponadto z uzupełnienia tego wynika, iż Wnioskodawca nie jest podmiotem prawa publicznego. Fundacja nie została ustanowiona w drodze ustawy ani na podstawie upoważnienia ustawowego, lecz w wyniku działania osoby prywatnej - osoby fizycznej - Pana Adama W., fundatora. Fundacja nie została również wyposażona we władztwo państwowe, dlatego, zdaniem Fundacji, nie można jej uznać za podmiot prawa publicznego.

Fundacja wskazała również, że jest uznana na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym. Przez odrębne przepisy, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług, należy rozumieć przepisy ustawy o działalności kulturalnej. Zgodnie z art. 1. ust. 1. ustawy o działalności kulturalnej, działalność kulturalna w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury. Natomiast zgodnie z art. 2 ustawy o działalności kulturalnej, formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Fundacji, Fundacja prowadzi działalność kulturalną (w zakresie promocji i kształcenia w zakresie sztuki filmowej oraz jej rozwoju) oraz można ją uznać za instytucję o charakterze kulturalnym. Wskazują na to w szczególności opisane w stanie faktycznym cele statutowe Fundacji oraz działania podejmowane w związku z ich realizacją. W szczególności ministrem właściwym ze względu na cele Fundacji (w rozumieniu art. 9 ust. 2 ustawy o fundacjach) jest Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., świadczone przez Fundację usługi organizacji wydarzeń kulturalnych podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług (VAT) na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm., dalej: "ustawa o VAT") jako usługi kulturalne.

Zdaniem Wnioskodawcy, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., świadczone przez Fundację usługi organizacji wydarzeń kulturalnych podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług (VAT) na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) ustawy o VAT jako usługi kulturalne.

Z dniem 1 stycznia 2011 r. zmianie uległy zasady opodatkowania podatkiem VAT usług kulturalnych. Zmiany te wprowadzone zostały nowelizacją do ustawy o VAT (ustawa z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, Dz. U. 226, poz. 1476), w wyniku której w odmienny niż poprzednio sposób określony został katalog usług zwolnionych z opodatkowania. Zamiast odwołania do PKWiU, obecnie w ustawie o VAT zamieszczone zostały opisowe definicje poszczególnych rodzajów usług, które zwolnione są z opodatkowania.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT, zwolnione są sługi kulturalne świadczone przez:

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 18 ustawy o VAT, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a) stosuje się pod warunkiem, że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Na uwagę zasługuje również art. 43 ust. 19 ustawy o VAT, zgodnie z którym zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:

Zdaniem Fundacji, świadczone przez Fundację usługi organizowania wydarzeń kulturalnych podlegają zwolnieniu z VAT, zgodnie z powyższymi przepisami.

Po pierwsze, przez odrębne przepisy, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) ustawy o VAT, należy rozumieć przepisy ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (tekst jedn. Dz. U. z 2001 r. Nr 13, poz. 123 z późn. zm., dalej: "ustawa o działalności kulturalnej"). Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o działalności kulturalnej, działalność kulturalna w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury. Natomiast zgodnie z art. 2 ustawy o działalności kulturalnej, formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury.

Mając na uwadze powyższe, Fundacja prowadzi działalność kulturalną (w zakresie promocji i kształcenia w zakresie sztuki filmowej oraz jej rozwoju) oraz można ją uznać za instytucję o charakterze kulturalnym. Wskazują na to w szczególności opisane w stanie faktycznym cele statutowe Fundacji oraz działania podejmowane w związku z ich realizacją. W szczególności ministrem właściwym ze względu na cele Fundacji (w rozumieniu art. 9 ust. 2 ustawy o fundacjach) jest Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Fundacja pragnie również zwrócić uwagę, że pojęcia "instytucje o charakterze kulturalnym", o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) ustawy o VAT nie można utożsamiać z pojęciem "instytucji kultury" w rozumieniu art. 8-26 ustawy o działalności kulturalnej. Po pierwsze są to różne pojęcia: "instytucja o charakterze kulturalnym" i "instytucja kultury", a zgodnie z zasadami wykładni językowej, pojęcia o jednakowym brzmieniu należy interpretować tak samo, a pojęcia o różnym brzmieniu interpretować odmiennie. Po drugie, sam art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) ustawy o VAT odróżnia instytucje o charakterze kulturalnym od podmiotów wpisanych do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury. Podsumowując, Fundację należy uznać za instytucję o charakterze kulturalnym.

W przedmiotowej sprawie nie ma również zastosowania wyłączenie zwolnienia z art. 43 ust. 18 ustawy o VAT, gdyż podstawowym celem działalności Fundacji nie jest uzyskiwanie zysków z działalności gospodarczej, lecz promocja i kształcenie w zakresie sztuki filmowej oraz wspomaganie jej rozwoju. Osiągane przez Fundację zyski są w całości przeznaczane na działalność statutową. W przypadku usług organizowania wydarzeń kulturalnych świadczonych przez Fundację nie zachodzi również żaden z przypadków wymienionych w art. 43 ust. 19 ustawy o VAT.

Podsumowując, w stanie prawnym od dnia 1 stycznia 2011 r., świadczone przez Fundację usługi organizacji wydarzeń kulturalnych podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług (VAT) na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) ustawy o VAT jako usługi kulturalne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą o VAT", opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Stosownie do art. 5a ustawy o VAT, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r., zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a), nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a), stosuje się, pod warunkiem że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług (ust. 18).

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:

W analizowanej sprawie zwrócić uwagę należy na cel zwolnień przewidzianych w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT. Brzmienie tego przepisu wskazuje, że ze zwolnienia od podatku korzystać mogą usługi kulturalne oraz dostawa towarów ściśle z tymi usługami związana. Jednakże, usługi te - aby mogły korzystać ze zwolnienia - świadczone muszą być przez specyficzne podmioty. Polski prawodawca określił te podmioty, wymieniając je w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT, jako: podmioty prawa publicznego; podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym; wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej; indywidualni twórcy i artyści wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzani w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Ustawa o VAT nie zawiera definicji usług kulturalnych, jednak należy uznać, że usługą taką będzie usługa związana z kulturą, a z uwagi na brak definicji kultury w prawie podatkowym odnieść się trzeba do znaczenia słownikowego, mając na uwadze charakter, jaki ma spełniać ta definicja w tym przypadku. Właściwym więc wydaje się przyjęcie, że kultura to ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, funkcjonujących w postaci np. dzieł artystycznych, związanymi z twórczością artystyczną (np. o charakterze literackim, naukowym, plastycznym, muzycznym).

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy o VAT, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Cytowany powyżej art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT umożliwia zastosowanie zwolnienia od tego podatku dla usług kulturalnych.

Warunkiem zastosowania tego zwolnienia jest spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym dotyczącej rodzaju świadczonych usług (kulturalnych), ale także przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy, który musi być:

* podmiotem prawa publicznego,

* innym podmiotem uznanym na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym, lub

* podmiotem wpisanym do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

Należy przy tym zauważyć, że usługi kulturalne świadczone przez ww. podmioty są zwolnione od podatku VAT pod warunkiem, że podmioty te nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług (art. 43 ust. 18 ustawy o VAT).

W ustawie o podatku od towarów i usług brak jest definicji podmiotu prawa publicznego. Definicję tą zawiera art. 1 ust. 9 Dyrektywy 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi (Dz. U.UE L04.134.114). Pojęcie "podmiot prawa publicznego" jest w dyrektywie tej zdefiniowane w kontekście prawa zamówień publicznych i definicji "instytucji zamawiających", niemniej jednak, mając na uwadze systemową wykładnię przepisów, definicją tą posiłkowo można posłużyć się również w przedmiotowej sprawie.

"Podmiot prawa publicznego" oznacza zatem każdy podmiot:

* ustanowiony w szczególnym celu zaspokajania potrzeb w interesie ogólnym, które nie mają charakteru przemysłowego ani handlowego;

* posiadający osobowość prawną; oraz

* finansowany w przeważającej części przez państwo, jednostki samorządu terytorialnego lub inne podmioty prawa publicznego; albo taki, którego zarząd podlega nadzorowi ze strony tych podmiotów; albo taki, w którym ponad połowa członków organu administrującego, zarządzającego lub nadzorczego została wyznaczona przez państwo, jednostki samorządu terytorialnego lub inne podmioty prawa publicznego.

Jak wynika z wniosku oraz jego uzupełnienia, fundacja nie została ustanowiona w drodze ustawy ani na podstawie upoważnienia ustawowego. Z wniosku nie wynika, aby Wnioskodawca był podmiotem finansowanym w przeważającej części przez państwo, jednostki samorządu terytorialnego lub inne podmioty prawa publicznego albo takim, którego zarząd podlega nadzorowi ze strony tych podmiotów. Z wniosku nie wynika również aby Wnioskodawca był podmiotem, w którym ponad połowa członków organu administrującego, zarządzającego lub nadzorczego została wyznaczona przez państwo, jednostki samorządu terytorialnego lub inne podmioty prawa publicznego. Fundacja została utworzona w wyniku działania osoby prywatnej - osoby fizycznej - fundatora. W związku z powyższym Wnioskodawcy nie można uznać za podmiot prawa publicznego.

Tut. Organ podkreśla, że mimo wezwania Wnioskodawca nie określił jednoznacznie, czy Fundacja jest uznana na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym zatem należy uznać, że Fundacja nie jest uznana na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym. W tym zakresie Fundacja wskazała jedynie, że jej zdaniem przez odrębne przepisy, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług, należy rozumieć przepisy ustawy o działalności kulturalnej. Wnioskodawca wskazał ponadto, że zgodnie z art. 1. ust. 1. ustawy o działalności kulturalnej, działalność kulturalna w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury. Natomiast zgodnie z art. 2 ustawy o działalności kulturalnej, formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury. Na podstawie powyższego, zdaniem Fundacji, Fundacja prowadzi działalność kulturalną (w zakresie promocji i kształcenia w zakresie sztuki filmowej oraz jej rozwoju) oraz można ją uznać za instytucję o charakterze kulturalnym.

Odnosząc się do powyższych kwestii tut. Organ wskazuje, iż powyższe przepisy ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. Nr 13, poz. 123 z późn. zm.) nie kwalifikują Wnioskodawcy jako instytucji o charakterze kulturalnym.

Artykuł 2 tej ustawy stanowi, że formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury.

Należy zauważyć, że forma organizacyjna Wnioskodawcy nie odpowiada żadnej formie organizacyjnej działalności kulturalnej spośród wymienionych w powyższym przepisie, w tym również formie organizacyjnej instytucji filmowej.

Zagadnienia związane z filmem oraz instytucjami filmowymi uregulowane zostały w odpowiednich przepisach rangi ustawowej. Rozdział 5 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o kinematografii (Dz. U. Nr 132, poz. 1111 z późn. zm.), wprowadza zmiany do innych ustaw. Art. 32 tej ustawy nadał obecnie obowiązujące brzmienie cytowanemu wcześniej przepisowi art. 2 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Ponadto art. 31 ww. ustawy o kinematografii wprowadza zmiany w ustawie z dnia 16 lipca 1987 r. o kinematografii (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 513). W myśl art. 31 pkt 1 omawianej ustawy, tytuł ustawy z dnia 16 lipca 1987 r. o kinematografii otrzymał brzmienie: "o państwowych instytucjach filmowych".

W myśl art. 31 pkt 10 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o kinematografii, użyte w art. 20 ust. 1, art. 21 ust. 1-4 i 8, art. 22 ust. 1, 4 i 5, art. 23 ust. 2 i 3, art. 24 ust. 3, art. 28 ust. 1, art. 29 w zdaniu wstępnym, art. 30 ust. 3, art. 31 ust. 1 i 2 w zdaniu wstępnym, art. 32 ust. 1 i 2, art. 34 ust. 1 w zdaniu wstępnym, art. 35 ust. 1 w zdaniu wstępnym i w ust. 2, w art. 37 ust. 1, w art. 38 ust. 1 pkt 2, art. 39, art. 40 ust. 1, art. 41 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 16 lipca 1987 r. o kinematografii w różnej liczbie i przypadku wyrazy "instytucja filmowa" zastępuje się użytymi w odpowiedniej liczbie i przypadku wyrazami "państwowa instytucja filmowa".

Biorąc pod uwagę treść ostatniego przepisu należy zauważyć, że regulacje ustawowe dotyczące kinematografii przewidują istnienie jedynie państwowych instytucji filmowych.

Zgodnie z art. 16 ww. ustawy o państwowych instytucjach filmowych, organem założycielskim dla państwowych jednostek organizacyjnych kinematografii jest minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego.

Zgodnie natomiast z art. 17 tej ustawy, państwowa instytucja filmowa jest powołana do produkcji i opracowywania filmów.

Uwzględniając powyższe, zdaniem Organu użyte w art. 2 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej sformułowanie "instytucje filmowe" należy rozumieć jako "państwowe instytucje filmowe", do których stosuje się przepisy ustawy z dnia 16 lipca 1987 r. o państwowych instytucjach kultury.

Należy zauważyć, że organem założycielskim Wnioskodawcy nie jest minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, gdyż Fundacja została utworzona w wyniku działania osoby prywatnej - osoby fizycznej - fundatora. Ponadto Fundacja nie została powołana do produkcji i opracowywania filmów - a taka działalność przewidziana została dla instytucji filmowych, o których mowa w ustawie o państwowych instytucjach filmowych.

Zatem stwierdzić należy, iż z uwagi na założyciela Fundacji oraz jej działalność, Fundacja nie jest państwową jednostką organizacyjną kinematografii oraz państwową instytucją filmową, a więc nie można jej również uznać za instytucję filmową, o której mowa w art. 2 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

Wobec tego na podstawie przepisów tej ustawy, Fundacji nie można uznać za instytucję o charakterze kulturalnym.

W związku z powyższym, biorąc pod uwagę treść nadesłanego przez Wnioskodawcę uzupełnienia do wniosku oraz przepisy ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej i ustawy o państwowych instytucjach filmowych należy stwierdzić, iż Wnioskodawca nie jest instytucją o charakterze kulturalnym oraz wskazana ustawa o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej nie uznaje Wnioskodawcy za taką instytucję.

Kwestia tworzenia instytucji kultury uregulowana została w rozdziale 2 tej ustawy, zatytułowanym "Instytucje kultury".

Zgodnie z przepisami powyższego rozdziału, ministrowie oraz kierownicy urzędów centralnych organizują działalność kulturalną, tworząc państwowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym (art. 8).

Jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną, tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym (art. 9 ust. 1). Podmioty tworzące instytucje kultury, o których mowa w art. 8 i 9, zwane są dalej organizatorami (art. 10 ust. 1).

Artykuł 2 cyt. ustawy stanowi natomiast, że ilekroć w ustawie jest mowa o instytucji kultury bez bliższego określenia - należy przez to rozumieć zarówno państwową, jak i samorządową instytucję kultury.

Artykuł 14 ust. 1 tej ustawy określa, iż instytucje kultury uzyskują osobowość prawną i mogą rozpocząć działalność z chwilą wpisu do rejestru prowadzonego przez organizatora.

Organizator nie odpowiada za zobowiązania instytucji kultury, z zastrzeżeniem art. 24 i 25 (art. 14 ust. 2).

Instytucja kultury z urzędu podlega wpisowi do rejestru (art. 14 ust. 3).

Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego określi, w drodze rozporządzenia, sposób prowadzenia rejestru instytucji kultury (art. 14 ust. 4).

Z cyt. wyżej regulacji dotyczących podatku VAT wynika, iż w zakresie organizacji różnych wydarzeń i imprez kulturalnych ze zwolnienia od podatku VAT mogą korzystać podmioty niebędące podmiotami prawa publicznego oraz uznanymi na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym ale jedynie te będące państwowymi lub samorządowymi instytucjami kultury, utworzonymi przez ministra lub kierownika urzędu centralnego czy jednostkę samorządu terytorialnego oraz podmioty wpisane do rejestru, o którym mowa w ww. art. 14 cyt. ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, zgodnie z którym instytucje kultury uzyskują osobowość prawną i mogą rozpocząć działalność z chwilą wpisu do rejestru prowadzonego przez organizatora.

Ogólnie, fundacja jest organizacją pozarządową, której podstawą jest majątek przeznaczony przez jej założyciela na określony cel. Ponadto jak wynika z przepisów ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach (Dz. U. Nr 46, poz. 203 j.t.), fundacja jest powoływana przez fundatora.

Z przedstawionych okoliczności wynika, iż Fundacja nie jest państwową ani samorządową instytucją kultury, utworzoną przez ministra lub kierownika urzędu centralnego czy jednostkę samorządu terytorialnego lecz jest podmiotem utworzonym przez osobę prywatną oraz Fundacja nie jest wpisana do ww. rejestru instytucji kultury.

Podsumowując zatem, w przedmiotowej sprawie nie została spełniona przesłanka o charakterze podmiotowym - Wnioskodawca nie jest podmiotem prawa publicznego, a także podmiotem wpisanym do rejestru instytucji kultury, a ponadto z opisu sprawy nie wynika, aby Wnioskodawca był uznany na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym, zatem od 1 stycznia 2011 r., do usług organizacji wydarzeń kulturalnych wykonywanych przez Wnioskodawcę nie można stosować zwolnienia, o którym mowa w cyt. art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) ustawy o VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy należało więc uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.